Πώς οι δύο βαθμοί θα αλλάξουν το κλίμα της Γης

Πριν από χρόνο στην Κοπεγχάγη τέθηκε ένας στόχος. Να μην ξεπεράσει η άνοδος της παγκόσμιας θερμοκρασίας τους 2 βαθμούς. Η επίτευξη αυτού του στόχου είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πιο δύσκολα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος, αλλά τουλάχιστον ο στόχος είναι σαφής

Αν τελικά καταφέρουμε να πετύχουμε αυτό τον στόχο, αφού βεβαίως ευοδωθούν οι συνομιλίες για το κλίμα, τότε με τί θα μοιάζει η Γη το 2100, με την παγκόσμια θερμοκρασία της επιφάνειας της να είναι κατά 2 βαθμούς θερμότερη από ό, τι είναι τώρα ;

Αν και οι ερευνητές δεν έχουν αρκετά στοιχεία, ήδη αναδύεται ένα πορτρέτο της μελλοντικής Γης στο οποίο ο κόσμος θα βιώνει ολοένα και πιο έντονες καταιγίδες, πυρκαγιές στα περισσότερα μήκη και πλάτη και μια δραματική αύξηση της ξηρασίας, ανάμεσα σε άλλες αλλαγές του κλίματος.

"Οι κατευθυντήριες αυτές γραμμές για την παγκόσμια μέση θερμοκρασία, μοιάζουν περισσότερο με τα όρια της ταχύτητας," δηλώνει ο Raymond Pierrehumbert, που διευθύνει το Κέντρο Κλιματικών Συστημάτων στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου. 

"Όσο προχωράμε σε άνοδο της θερμοκρασίας τόσο πιο άσχημα πράγματα μπορούν να συμβούν και τόσο πιο μακριά βρισκόμαστε από το κανονικό κλίμα της Γης."

"Οι επιπτώσεις εξαρτώνται από το πού βρίσκεστε. Η αύξηση της θερμοκρασίας πάνω από την στεριά είναι δύο φορές πιο έντονη, από αυτή πάνω από τον ωκεανό. Και αυτό επιδεινώνεται πάνω από την Αρκτική, όπου ο θαλάσσιος πάγος που μειώνεται αντανακλά λιγότερο φως και έτσι παράγει λιγότερη ψύξη", σύμφωνα με τον Kevin Trenberth, επικεφαλής του τμήματος ανάλυσης του κλίματος του Κέντρου Ατμοσφαιρικών Ερευνών (NCAR) στο Boulder του Κολοράντο.

Πρόπερσι, οι θερμοκρασίες της επιφάνειας της θάλασσας στον υποτροπικό Ατλαντικό μετρήθηκαν 1,1 βαθμούς Κελσίου πάνω από το φυσιολογικό, και περίπου το ήμισυ αυτής της αύξησης μπορεί να αποδοθεί στην υπερθέρμανση του πλανήτη, σύμφωνα με τον Trenberth.  

Τον Φεβρουάριο του 2010, αυτή η θέρμανση συνέβαλε σε μια τρομακτική καταιγίδα, καθώς και στον "Παγωμένο Αρμαγεδδών 2010" στην Ανατολική Ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών.

"Το γεγονός αυτό περιέχει σίγουρα ένα μεγάλο στοιχείο της τύχης, αλλά οι υποκείμενοι περιβαλλοντικοί όροι που συνδέονται με την υπερθέρμανση του πλανήτη, λένε ότι όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες, το αποτέλεσμα είναι μεγαλύτερο και πιο έντονο από οτιδήποτε άλλο έχουμε ξαναδεί”, δήλωσε ο ίδιος.

Με άλλα λόγια, μέρα με τη μέρα ο καιρός σε ένα θερμότερο κόσμο, μπορεί να παραμείνει περίπου ο ίδιος, αλλά τα ακραία καιρικά γίνονται πιο ακραία.

Αν και οι ωκεανοί του πλανήτη δεν μπορούν να παράγουν περισσότερες τροπικές καταιγίδες και τυφώνες – μπορούν και να είναι λιγότερες – οι καταιγίδες θα είναι πιο έντονες, και με περισσότερες ξηρές περιόδους μεταξύ τους. 

Περισσότερες σποραδικές βροχοπτώσεις, σε συνδυασμό με τα πρώιμα χιόνια που λιώνουν, ιδιαίτερα σε βουνά όπως τα Βραχώδη Όρη, θα αυξήσουν τον κίνδυνο για δασικές πυρκαγιές, σύμφωνα με τον Trenberth.

Μια έκθεση του 2010 αναφέρει λεπτομερώς μια σειρά από σταδιακές αλλαγές. 

Κάθε αύξηση ενός βαθμού θα μπορούσε να σημαίνει μέχρι και 10% λιγότερη βροχόπτωση σε όλη τη Μεσόγειο, ξηρασίες νοτιοδυτικά της Βόρειας Αμερικής και της Νότιας Αφρικής, και μια αντίστοιχη αύξηση στην Αλάσκα και άλλα μεγάλα γεωγραφικά πλάτη του βορείου ημισφαιρίου. Θα μπορούσε, επίσης, να σημαίνει μέχρι και 10% λιγότερη ροή του ρεύματος σε ορισμένες λεκάνες απορροής των ποταμών, συμπεριλαμβανομένου του Ρίο Γκράντε, και έως 15% μείωση στην καλλιέργεια καλαμποκιού στις ΗΠΑ, την Αφρική και σίτου  στην Ινδία. Κάθε βαθμός θα μπορούσε επίσης να φέρει μια αύξηση 400 τοις εκατό στις περιοχές που κάηκαν από πυρκαγιές σε τμήματα των δυτικών ΗΠΑ. Και φυσικά υπάρχει μια μεγάλη διεύρυνση των επιπτώσεων καθώς αυξάνεται η άνοδος πάνω από δύο βαθμούς.

Η μέση θερμοκρασία στην επιφάνεια της Γης έχει αυξηθεί ήδη κατά 0,7 C, επειδή οι άνθρωποι επιτάχυναν τις εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα και άλλων αερίων του θερμοκηπίου, κατά τη διάρκεια της βιομηχανικής επανάστασης. Στην συμφωνία της Κοπεγχάγης τον Ιούλιο του 2010 δεν διευκρινίστηκε αν στους 2 βαθμούςΚελσίου συμπεριλαμβάνονταν και η αύξηση αυτή.

Στη διάσκεψη στο Κανκούν (Δεκέμβριος 2010), υπήρχε μια κίνηση για να ορίσουν το όριο να είναι χαμηλότερο, στους 1,5 C. Επικεφαλής της κίνησης αυτής ήταν η Συμμαχία των Μικρών Νησιωτικών Κρατών, που αντιπροσωπεύουν νησιωτικά έθνη, και τα οποία είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας.

Ωστόσο, ο καθορισμός του ορίου δεν εγγυάται τη μείωση των εκπομπών που είναι απαραίτητη για να υποστηριχθεί το όριο αυτό.

Κάποιοι φοβούνται ότι η αύξηση κατά 2 βαθμούς Κελσίου δεν μπορεί πλέον να επιτευχθεί. Η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) χρησιμοποιεί μια περιοχή που φτάνει έως 4 βαθμούς Κελσίου. Ωστόσο, μια πιο ακραία εκδοχή εκτείνεται πολύ πάνω από τους 4 βαθμούς.

"Η συνεχιζόμενη αύξηση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου κατά την τελευταία δεκαετία και οι καθυστερήσεις στη σύναψη μιας παγκόσμιας συνολικής συμφωνίας για τη μείωση των εκπομπών έχουν κάνει την επίτευξη αυτού του στόχου εξαιρετικά δύσκολη, αναμφισβήτητα αδύνατη”, έγραψαν ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

Είναι μάλιστα πιο πιθανή μια αύξηση κατά 4 βαθμούς Κελσίου εντός του αιώνα, και από την εξαφάνιση των παράκτιων πόλεων έως την μεταβολή των οικοσυστημάτων, οι αλλαγές που θα δούμε θα είναι πολύ μεγαλύτερες για τους 4 βαθμούς από ό,τι για τους 2. Στην πραγματικότητα, η πρόσθετη αύξηση της θερμοκρασίας θα μπορούσε να έχει δραματικές συνέπειες, όπως η κατάρρευση της γεωργίας στην υποσαχάρια Αφρική, υποστηρίζουν οι επιστήμονες του κλίματος.

Πηγή: livescience.com

physics4u.gr άπό