Η επαναστατική ατμόσφαιρα που δημιουργούν τα κινήματα στην Ελλάδα οφείλεται στην πραγματικότητα για μια false flag operation, μια ψευδεπίγραφη επιχείρηση

Occupy Wall Street καί "The American Autumn"

Δύο Κινήματα που δραστηριοποιούνται αυτές τις μέρες στις ΗΠΑ και έχουν τους ίδιους δημιουργούς, υποστηρικτές και χρηματοδότες όπως και οι "παρδαλές επαναστάσεις" που έλαβαν χωρα στην Ανατολική Ευρώπη και την Βόρεια Αφρική και ασφαλώς αυτή που γίνεται σήμερα στην Ελλάδα

Λίγα λόγια απο τον Εμμανουήλ Σαρίδη

Αγαπητές αναγνώστριες, αγαπητοί αναγνώστες αυτής της ιστοσελίδας

Αναδημοσιεύω παρακάτω σε μετάφραση το Ι. μέρος του άρθρο του

Michel Chossudovsky "Occupy Wall Street and "The American Autumn": Is It a "Colored Revolution"?

Σας παρακαλώ να το διαβάσετε πολύ προσεκτικά και να κάνετε μια σύγκριση του κινήματος αυτού με τα άλλα κινήματα που έλαβαν χώρα στην Ανατολική Ευρώπη και την Βόρεια Αφρική αλλά ιδιαίτερα με το κίνημα ή μάλλον τα κινήματα που λαβαίνουν χώρα σήμερα στον τόπο μας. Και ξεκίνησαν το 2007.

Θα διαπιστώσετε πολύ εύκολα, ότι η επαναστατική ατμόσφαιρα που δημιουργούν τα κινήματα αυτά στην Ελλάδα, οφείλεται στο γεγονός, ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για μια false flag operation, μια ψευδεπίγραφη επιχείρηση, που κρύβοντας την ταυτότητα και τις προθέσεις αυτουνού που βρίσκεται απο πίσω και κάτω απο τον εκκωφαντικό θόρυβο που δημιουργεί μια επιλεκτική παραπληροφόρηση, σκοπεύει στην αποσταθεροποίηση και την αλλαγή καθεστώτος (Regime Change) στην Ελλάδα.

Γιατί όμως αποσταθεροποίηση και αλλαγή καθεστώτος στην Ελλάδα, ο πρωθυπουργός της οποίας Geoffrey Παπανδρέου είναι ένα μέρος του (δυτικού) συστήματος; Εύλογη η ερώτηση, υπάρχει όμως μια απάντηση: Τα γεωπολιτικά σχέδια της Δύσης δεν στηρίζονται σε μια σταθερή στρατηγική, αλλά αλλάζουν συνεχώς, ανάλογα με την κατάσταση που διαμορφώνεται. Ιδιαίτερα δε αλλάζει ο ρόλος που έχουν να παίξουν τα διάφορα πιόνια που βρίσκονται στην υπηρεσία της. Να εξηγήσω τι εννοώ.

Το καλοκαίρι του 2007 η καταστροφική πυρκαγιά που επληξε την Ελλάδα ήταν μέρος μιας false flag operation, μιας ψευδεπίγραφης επιχειρήσης, που σκοπό της είχε την αποσταθεροποίηση και την αλλαγή καθεστώτος (Regime Change). Διότι τον ίδιο χρόνο ο Καραμανλής είχε υπογράψει την συμφωνία με την Ρωσία για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεχανδρούπολη, που έθιγε καίρια συμφέροντα του Ηγεμόνα στο θέμα της μεταφοράς και διανομής πετρελαίου και αερίου προς την δυτική Ευρώπη. Άρα ο Καραμανλής έπρεπε να αποκαθηλωθεί και στην θέση του να αναρτηθεί ο Geoffrey.

Την πολιτική και κοινωνική αναστάτωση που επικρατούσε την εποχή εκείνη την είχα χαρακτηρίσει τότε σαν μια «παρδαλή επανάσταση» ("Η Ελλαδα της παρδαλης επαναστασης", 27.08.07, βλέπε και το

"Αποσταθεροποιηση με συστημα", 24.04.2009). Το ότι ήταν μια παρδαλή επανάσταση φαίνεται και απο τα συνθήματα που κραύγαζε ο Geoffrey απο το βημα της Βουλης στις 2. Ιουλιου 2007 αποτεινομενος στον πρωθυπουργο Κώστα Καραμανλη: «Φτανει πια», «τελος πια» . Παρόμοια δε συνθήματα χρησιμοποιούσε και το ΣΥΡΙΖΑ όπως και δίαφορες άλλες «αναρχικές» ομάδες κατα τις διαδηλώσεις και φασαρίες που κάνανε και τα ίδια απεικονίζανε τα πλακάτ που αναρτούσαν εναντίον της κυβέρνησης Καραμανλή. 

Είναι τα ίδια συνθήματα που χρησιμοποιήθηκαν, με ελάχιστες ή καθόλου παραλλαγές, στις παρδαλές επαναστάσεις που έλαβαν χώρα στο Βελιγράδι, την Τυφλίδα της Γεωργίας, στην Ουκρανία και αλλού: (KMARA=Φτάνει πια!, Pora= Ήρθε η ώρα!, OBORONA=Άμυνα, KELKEL=Νέα εποχή κ.λπ.) 

Και αυτό σημαίνει, ότι ο Geoffrey, ο Τσίπρας, το ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και όλος ο συρφετός των δήθεν αναρχικών ή φοιτητών πανεπιστημίων με τις δηλώσεις, τις διαδηλώσεις, τις καταλήψεις ή τις καταστροφες (μέχρι ακόμη και το Μνημόνιο) που προκάλεσαν και προκαλούν ακόμη, αποτελούν τα επι μέρους συστατικά στοιχεία της παρδαλής επανάστασης, που ιδιαίτερα μετα το 2007 όχι δεν αφήνει την Ελλάδα να ησυχάσει, αλλά και την οδηγεί στην καταστροφή και τον όλεθρο.

Σημαίνει επίσης, ότι όλοι αυτοί μανιπουλάρονται, χειραγωγούνται, χρηματοδοτούνται και υποστηρίζονται απο διάφορα ιδρύματα όπως Ford, Rockefeller, MacArthur, Tides, National Endowment for Democracy, Freedom House και μην ξεχνάμε το Open Society Foundations (OSF) του George Soros (ή György Schwartz).

Και επίσης, ότι ενεργούσαν σύμφωνα με τα προγράμματα του Σέρβου Srdja Popovic απο το Βελιγράδι, που μαζί με την CIA και άλλες μυστικές υπηρεσίες καθοδηγεί με την οργάνωση CANVAS τους "επαναστάτες"  στην Ελλάδα, την Βόρεια Αφρική, στις ΗΠΑ, Γερμανία και αλλού. Θα το δείτε παρακάτω.

Τον Αύγουστο του 2007 ο Καραμανλής κήρυξε εκλογές, τις οποίες ο Geoffrey έχασε. Με την παρδαλή επανάσταση όμως που συνεχίσθηκε, οι επόμενες εκλογές ήταν ζήτημα χρόνου. Έτσι η "Αντίσταση - Ανυπακοή - Απειθαρχία" και το «θυμος και αγανακτηση» της Αλεκας Παπαρηγα, τα σκάνδαλα που τα ΜΜΕ, ακόμη και η κρατική ΕΡΤ κάνανε σήριαλ, οι δράσεις των ταραχοποιών του Τσίπρα το 2008 και ο θάνατος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και τα «λεφτα που υπάρχουν», φέραν κατα τις εκλογές του 2009 τον Geoffrey στην εξουσία.

Και επανέρχομαι στην ερώτηση που έθεσα παραπάνω: Γιατί αποσταθεροποίηση στην Ελλάδα σήμερα, αφού ο Geoffrey εκτελεί κατα γράμμα τις εντολές του Ηγεμόνα; Και εδώ υπάρχει απάντηση, που όμως προϋποθέτει έναν άλλο τρόπο σκέψεως. Διότι όποιος σκέφτεται απλοποιημένα με τις κατηγορίες άσπρο ή μαύρο, δεν έχει αντιληφθεί τις στρατηγικές που καταστρώνουν τα Think Tanks του Ηγεμόνα για την παραπλάνηση και το μπέρδεμα του κόσμου.

Ας το πώ έτσι. Οι δεκάδες των Κινημάτων που δραστηριοποιούνται σήμερα στην Ελλάδα, έχουν καταφέρει να ξεσηκώσουν τον κόσμο και να αποδιοργανώσουν την λειτουργία του κράτους. Ακόμη και στην Αίγυπτο δεν είχαμε καταλήψεις σχολείων, πανεπιστημίων και υπουργείων, «δεν πληρώνω», «δεν εργάζομαι», δεν υπακούω σε κανέναν, δεν μεταδίδω προγράμματα τηλεοράσεως, δεν πάω σαν δικηγόρος στα δικαστήρια κ.λπ. κ.λπ. Cui böono; Ποιόν οφελεί αυτό;

Γεγονός είναι, ότι ο Ηγεμόνας δεν θα επιτρέψει την εγκαθίδρυση μιας αθηναϊκης δημοκρατίας, μια ριζοσπαστική αναθεώρηση του Συντάγματος ή ένα άλλο είδος πολιτικής ζωής. Αυτό που μάλλον θα επιτρέψει, είναι οι βουλευτικές εκλογές για την ανάδειξη μιας νέας κυβέρνησης. Τις οποίες θα χάσει ο Geoffrey και θα κερδίσει ο Σαμαράς. Και αυτό ακριβώς επιδιώκει ο Ηγεμόνας με την παρδαλή επανάσταση που επικρατεί στη χώρα, δηλαλή με τα κινήματα, το ξεχαρβάλωμα του κράτους και την γενική αγανάκτηση που επικρατεί, ότι έτσι δεν πάει άλλο, άρα χρειάζονται εκλογές.

Παρά ταύτα νομίζω, ότι ο Ηγεμόνας βρίσκεται σε δίλλημα. Αν επιτρέψει την αποκαθήλωση του Geoffrey, χάνει το πρόσωπο-κλειδί, με το οποίο εκβιάζει σήμερα τις ισχυροτέρες χώρες της Ευρωζώνης να συνεναίσουν στην υποστήριξη των τραπεζών για τα πακέτα στήριξης των χωρών που κινδυνεύουν με πτώχευση. Για να αποδυναμωθεί το ευρώ και η Ευρωπαική Ένωση, να αποφευχθεί μια προσέγγιση Ευρώπης-Ρωσίας-Κίνας και να ενταθεί η αφαίμαξη των ισχυρών, αλλά και των υπολοίπων χωρών της Ευρώπης, ώστε τα ποσά που θα εισρέουν στις σιωνιστικές τράπεζες να αυξηθούν ακόμη περισσότερο.

Αν πάλι επιτρέψει την διενέργεια εκλογών και εκλεγεί ο Σαμαράς, θα του δημιουργήσει μεν προβλήματα με τις υποσχέσεις του για αναθεώρηση του Μνημονίου κ.α.π., αλλά θα είναι πάλι ο δικός του άνθρωπος και δεν θα μπορέσει να αλλάξει και πολλά πράγματα. Υπο την άποψη αυτή, τα Κινήματα που έχουν αναστατώσει την Ελλάδα μάλλον θα επιταχύνουν τις εκλογές, οπότε θα σχηματισθεί μια αδύναμη κυβέρνηση της Νεας Δημοκρατίας, που στην ουσία δεν θα αλλάξει τις συμφωνίες που υπεγράφησαν με το Μνημόνιο, ούτε και θα επηρρεάσει το πακέτο στήριξης. 

  

"Παρδαλές επαναστάσεις" γίνονται πάντα για την αλλάγή καθεστώτος. Αυτό θα το κατάλαβε ακόμη και ο Geoffrey και γι' αυτό ζάρωσε στη γωνιά του και περιμένει το μοιραίο. Και δεν κάνει το παραμικρό για να αποκαταστησει την έννομη τάξη, αφήνοντας την τύχη της χώρας στα Κινήματα της παρδαλής επανάστασης, τουτέστιν στην άλφα ή βήτα απόφαση του Ηγεμόνα. Για τον οποίο προφανώς θα συμφέρει η λύση των εκλογών με μια νίκη Σαμαρα, που θα εκτονώνε κάπως το εκρηκτικό κλίμα που δημιουργήθηκε, χωρίς να αλλάξει και πολλά πράγματα στην μπατακωμένη Ελλάδα και την ήδη δρομολογημένη κατεύθυνση του Μνημονίου ή την αποδυνάμωση της Ευρωπαικής Ένωσης. 

Μια άλλη εναλλακτική λύση, που πάλι δεν θα έθιγε τα συμφέροντα του Ηγεμόνα, θα ήταν η συναίνεση του Σαμαρά σε μια κυβέρνηση "εθνικής σωτηρίας". Αυτό δηλαδή που μας συμβουλεύουν μέρα-νύχτα η ΝΕΤ και οι «σοβαρές» μας εφημερίδες.

Σε τέτοιες περιπτώσεις οι Αρχαίοι θα έλεγαν «το μη χείρον βέλτιστον». Δεν υποστηρίζω μια τέτοια λύση, που δεν θα λύσει κάνένα απο τα συσσωρευμένα ελληνικά προβλήματα. Είμαι όμως ρεαλιστής και θεωρώ, ότι όλα τα άλλα που λέγονται και ακούγονται και όλες οι δράσεις των Κινημάτων, αν μετρηθούν με την πραγματικότητα (της ηγεμονίας του Ηγεμόνα) θα αποδειχθούν εξωπραγματικές. Ίσως μάλιστα μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας να κατόρθωνε να αποβάλλει απο την πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου τους συνδικαλιστές, μια απο τις μεγαλύτερες μάστιγες της Ελλάδος, που δεν την αφήνει να προοδεύσει. Ε, κάτι θα ήταν κι’ αυτό.

(Και μια εξήγηση για το ποιόν ονομάζω Ηγεμόνα. Σαν Ηγεμόνα θεωρώ την Δυναστεία των Rothschilds με τους βαστάζους και τους νεροκουβαλητάδες που την υπηρετούν απο τον διεθνή χώρο του επικρατήσαντος οικονομικού και πολιτικού συστήματος: Τραπεζίτες, πολιτικούς, δημοσιογράφους, καθηγητές, κριτικούς, δικαστές, εισαγγελείς, «ειδικούς παντός είδους, λομπίστες, συγγραφείς, σκηνοθέτες, διευθυντές ορχηστρών και μουσείων, στρατιωτικούς συμβούλους κ.ο.κ. Στην κορυφή της ιεραρχικά δομημένης αυτής Πυραμίδας θρονιάζει ο Ηγεμόνας Rothschild, που εργάζεται – τελευταία πυρρετωδώς – για το έργο της ζωής του, την παγκοσμιοποίηση).

Και τώρα το άρθρο του Michel Chossudovsky

"Occupy Wall Street" and "The American Autumn": Is It a "Colored Revolution"? (Καταλαμβάνουμε την Wall Street και "το αμερικανικό Φθινόπωρο": Μια "παρδαλή επανάσταση";)

Μετάφραση απο το ανgλικό πρωτότυπο: Εμμανουήλ Σαρίδης

  

Στην Αμερική δημιουργήθηκε ένα λαϊκό κίνημα διαμαρτυρίας απο ανθρώπους που προέρχονται από όλα τα κοινωνικά στρώματα και όλες τις ηλικίες και αισθάνονται την ανάγκη για μια κοινωνική αλλαγή και αντιστροφή του επικρατούντος ρεύματος.

Το λαϊκό αυτό κίνημα αποτελεί μια απάντηση στην "ατζέντα της Wall Street" που είνα μια σκέτη οικονομική απάτη και ένα μανιπουλάρισμα που φέρνει ανεργία και φτώχειας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Αποτελεί όμως αυτό το κίνημα στην παρούσα μορφή του μια ουσιαστική μεταρρύθμιση και κοινωνική αλλαγή στην Αμερική;

Ποια είναι η οργανωτική δομή του κινήματος; Ποιοι είναι οι βασικοί αρχιτέκτονες του;

Είναι το Κίνημα ή τμήματα αυτού του κινήματος προεπιλεγμένα;

Αυτό είναι ένα σημαντικό ζήτημα που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν εκείνοι που συμμετέχουν στο κίνημα Occupy Wall Street όπως και εκείνοι σε ολόκληρη την Αμερική υποστηρίζουν την πραγματική δημοκρατία.

Εισαγωγή

Ιστορικά, τα προοδευτικά κοινωνικά κινήματα eίχαν πάντα διεισδύσεις, οι ηγέτες τους προεπιλέγονταn και μανιπουλάρονταn μέσω εταιρικών χρηματοδοτήσεων απο μη κυβερνητικές οργανώσεις, συνδικάτα και πολιτικά κόμματα. Ο απώτερος σκοπός της "στήριξης της διαφωνίας" είναι να αποτραπεί απο το κίνημα διαμαρτυρίας η αμφισβήτηση της νομιμότητας της οικονομικής ελίτ:

    "Σαν μια πικρή ειρωνεία, τα τελευταία χρόνια ένα μέρος των δολίων οικονομικών κερδών της Wall Street έχουν ανακυκλωθεί απο τα μη φορολογούμενα ιδρύματα και τις φιλανθρωπικές οργανώσεις της ελίτ. Αυτά τα απροσδόκητα οικονομικά κέρδη έχουν χρησιμοποιηθεί όχι μόνο για την αγορά πολιτικών, αλλά επίσης διοχετεύθηκαν σε ΜΚΟ, ερευνητικά κέντρα, κέντρα πολιτών, εκκλησιαστικές ομάδες, περιβαλλοντολόγους, εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων κλπ.
 
    "Βασικός στόχος είναι η "κατασκευή διαφωνίας" και ο καθορισμός των ορίων μιας "πολιτικά ορθής" αντιπολίτευσης. Με τη σειρά τους, πολλές ΜΚΟ έχουν μολυνθεί από πληροφοριοδότες που συχνά ενεργούν για λογαριασμό των δυτικών μυστικών υπηρεσιών. Επιπλέον, ένα όλο και μεγαλύτερο τμήμα των προοδευτικών εναλλακτικών μέσων ενημέρωσης στο Διαδίκτυο εξαρτώνται από τη χρηματοδότηση εταιρικών ιδρυμάτων και φιλανθρωπικών οργανώσεων.

    "Στόχος των εταιρικών ελίτ είναι να κατακερματίσουν το λαϊκό κίνημα σε ένα απέραντο "do it yourself" μωσαϊκό "(Βλ. Michel Chossudovsky, Manufacturing Dissent: the Anti-globalization Movement is Funded by the Corporate Elites, Global Research, September 20, 2010)

"Κατασκευάζοντας την διαφωνία"

Την ίδια στιγμή "η κατασκευασμένη διαφωνία" επιδιώκει να προωθήσει τους πολιτικούς και κοινωνικούς διαχωρισμούς (π.χ. εντός και μεταξύ των πολιτικών κομμάτων και των κοινωνικών κινημάτων). Με τη σειρά του, ενθαρρύνει τη δημιουργία παρατάξεων στο εσωτερικό κάθε οργανισμού.

Όσον αφορά το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης, η διαδικασία της διαίρεσης και κατακερματισμού του χρονολογείται από τις πρώτες ημέρες του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ (Βλ. Michel Chossudovsky, Manufacturing Dissent: The Anti-globalization Movement is Funded by the Corporate Elites, Global Research, September 20, 2010)

Οι περισσότερες από τις προοδευτικές οργανώσεων της περιόδου μετά το Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, συμπεριλαμβανομένης και της Ευρωπαϊκής "Αριστερά", έχουν κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριάντα μεταμορφωθεί και ανανεωθεί. Η "ελεύθερη αγορά» του συστήματος (νεοφιλελευθερισμός) είναι η συναίνεση της "Αριστεράς". Αυτό ισχύει, μεταξύ άλλων, και για το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γαλλίας, το Εργατικό Κόμμα στη Βρετανία, τους Σοσιαλδημοκράτες στη Γερμανία, για να μην αναφέρουμε και το Πράσινο Κόμμα στη Γαλλία και τη Γερμανία.

Στις ΗΠΑ ο δικομματισμός δεν είναι το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης της κομματικής πολιτικής του Κογκρέσου. Μια χούφτα ισχυρών επαγγελματικών ομάδων συμφερόντων, λόμπυ,  έλεγχουν τόσο τους Ρεπουμπλικανούς όσο και τους Δημοκράτες. Η "δικομματική συναίνεση" έχει δημιουργηθεί από τις ελίτ που λειτουργούν στο παρασκήνιο. Επιβάλλεται από τις κύριες επαγγελματικές ομάδες συμφερόντων, λόπμυ, που ασκούν ασφυκτικό έλεγχο πάνω από τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα.

Με τη σειρά τους, οι ηγέτες των εργατικών συνδικάτων AFL-CIO έχουν προεπιλογέι απο το εταιρικό καθεστώς για να ενεργούν κατά της βάσης του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ.

Οι ηγέτες των οργανωμένων εργατών παρακολουθούν τις ετήσιες συνεδριάσεις του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) στο Νταβός. Συνεργάζονται με το στρογγυλό τραπέζι των Business. . Την ίδια στιγμή όμως η βάση του εργατικού κινήματος προσπάθεί να προωθήσει οργανωτικές αλλαγές που θα συμβάλλουν στον εκδημοκρατισμό της ηγεσίας των επιμέρους συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Οι ελίτ θα προωθήσουν μια "τελετουργία της διαφωνίας" με υψηλό βαθμό προβολής στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, με την υποστήριξη του δικτύου τηλεόρασης, τα εταιρικά νέα καθώς και το διαδίκτυο.

Οι οικονομικές ελίτ - οι οποίες έλεγχουν τους μεγάλους χορηγούς - επιβλέπουν επίσης την χρηματοδότηση των πολυάριθμων οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, οι οποίες ιστορικά έχουν εμπλακεί στο κίνημα διαμαρτυρίας ενάντια στην κυρίαρχη οικονομική και κοινωνική τάξη. Τα προγράμματα πολλών μη κυβερνητικών οργανώσεων (συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που πέρνουν μέρος στο Κίνημα Occupy Wall Street) βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στη χρηματοδότηση από ιδιωτικά ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένων των Ford, Rockefeller, MacArthur, Tides και άλλων.

Ιστορικά, το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης που δημιουργήθηκε στην δεκαετία του 1990 έχει αντιταχθεί στην Wall Street και τους γίγαντες του πετρελαίου στο Τέξας που ελέγχονται από τον Rockefeller και άλλους. Ωστόσο τα ιδρύματα και οι φιλανθρωπικές οργανώσεις των Rockefeller, Ford και άλλων έχουν όλα αυτά τα χρόνια χρηματοδοτήσει γενναιόδωρα προοδευτικά αντικαπιταλιστικά δίκτυα καθώς και τους οικολόγους (σε αντίθεση με άλλες μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες) με σκοπό την επίβλεψη και τελική διαμόρφωση των δραστηριοτήτων τους.

"Παρδαλές επαναστάσεις"

Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας έκαναν την εμφάνισή τους σε διάφορες χώρες "παρδαλές επαναστάσεις". Οι "παρδαλές επαναστάσεις" είναι ενέργειες των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, που συνίστανται στην συγκεκαλυμμένα υποστήριξη κινήσεων διαμαρτυρίας με στόχο την "αλλαγή καθεστώτος" ("regime change"" κάτω από τη σημαία ενός κινήματος υπέρ της δημοκρατίας.

Οι "παρδαλές επαναστάσεις" υποστηρίζονται μεταξύ άλλων από το National Endowment for Democracy, το Διεθνές Ρεπουμπλικανικό Ινστιτούτο και το Freedom House. Στόχος μιας "παρδαλής επανάστασης" είναι να υποδαυλίσει την κοινωνική αναταραχή και να χρησιμοποιήσει το κίνημα διαμαρτυρίας για να ανατρέψει την υπάρχουσα κυβέρνηση. Απώτερος δε στόχος στο θέμα της εξωτερικής πολιτικής είναι να τοποθετήσει μια κυβέρνηση, συμβατή με την αμερικανική πολιτική (ή "καθεστώς μαριονέτα").

«Η αραβική άνοιξη"

Στην "Αραβική Άνοιξη" της Αιγύπτου οι σημαντικότερες οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, συμπεριλαμβανομένης και της Kifaya (αρκετά) και το Κίνημα Νεολαίας 6. Απρίλη δεν υποστηρίζονταν μόνο από ιδρύματα των ΗΠΑ, αλλά είχαν επίσης και την έγκριση του αμερικανιοκού υπουργείου Εξωτερικών. (Για λεπτομέρειες, βλ. Michel Chossudovsky, The Protest Movement in Egypt: "Dictators" do not Dictate, They Obey Orders, Global Research, January 29, 2011)

  

 

Αιγύπτιοι διαφωνούντες, μέλοι του Freedom House στην Ουάσιγκτον (2008)

"Σαν μια πικρή ειρωνεία, η Ουάσιγκτον υποστήριζε την δικτατορία του Μουμπάρακ, μαζί και τις θηριωδίες του, ενώ την ίδια στιγμή χρηματοδοτούσε τους επικριτές του, ... Υπό την αιγίδα Freedom House, οι αιγύπτιοι αντιφρονούντες και αντίπαλοι του Χόσνι Μουμπάρακ (βλ. παραπάνω) προσεκλήθησαν τον Μάιο του 2008 από την Κοντολίζα Ράις ... και τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου Stephen Hadley (Βλ. Michel Chossudovsky, The Protest Movement in Egypt: "Dictators" do not Dictate, They Obey Orders, Global Research, January 29, 2011)

Τον επόμενο χρόνο (Μάιος 2009), μια αντιπροσωπεία αιγυπτιων αντιφρονούντων έγινε δεκτή από την υπουργό Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον. Η αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών μιλάει με τους "αιγύπτιους ακτιβιστές για την προώθηση της ελευθερίας και της δημοκρατίας", πρίν απο τις συναντήσεις που είχαν στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ στις 28. Μαΐου 2009.

Συγκρίνατε τις δύο φωτογραφίες, επάνω και κάτω. Ένα μέρος της αντιπροσωπείας που συνάντησε την Κοντολίζα Ράις το 2008 είναι και στην αντιπροσωπείας που συνάντησε την Χίλαρι Κλίντον το 2009

OTPOR και το Centre for Applied Non Violent Action and Strategies (CANVAS) (Κέντρο Εφαρμοσμένης μη βίαιης δράσης και στρατηγικών (CANVAS)

Διαφωνούντες του Κινήματος Νεολαίας Αιγύπτουτης 6. Απρίλη, που για πολλά χρόνια βρισκόταν σε διαρκή επαφή με την πρεσβεία των ΗΠΑ στο Κάιρο, είχαν εκπαιδευτεί από το σερβικό Κέντρο Εφαρμοσμένης μη βίαιης δράσης και στρατηγικών (CANVAS), μια εταιρία διαβούλευσης και εκπαίδευσης, ειδικευμένη στην "Επανάσταση ", που υποστηρίζεται από το Freedom House (FH) και το National Endowment for Democracy (NED).

Το CANVAS ιδρύθηκε το 2003 από την OTPOR, μια σερβική οργάνωση που υποστήριζε η CIA και η οποία διαδραμάτισε έναν κεντρικό ρόλο στην πτώση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς στον απόηχο των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας απο το ΝΑΤΟ το 1999.

Μόλις δύο μήνες μετά το τέλος των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας του 1999,  η OTPOR έγινε η αιχμή του δόρατος διαδραματίζοντας έναν κεντρικό ρόλο στην εγκατάσταση μιας "υπηρεσιακής" κυβέρνησης που "προσφεραν" η ΗΠΑ στη Σερβία. Οι εξελίξεις αυτές προετοίμασαν επίσης το έδαφος για την απόσχιση του Μαυροβουνίου από τη Γιουγκοσλαβία, την δημιουργία της στρατιωτικής βάσης των ΗΠΑ Bondsteel και την ενδεχόμενη δημιουργία ενός κράτους-μαφίας στο Κοσσυφοπέδιο.

Τον Αύγουστο του 1999 η CIA ανέφερε, ότι έχει δημιουργήσει ένα πρόγραμμα κατάρτισης για OTPOR στην πρωτεύουσα της Βουλγαρίας Σόφια:

    "Το καλοκαίρι του 1999 ο επικεφαλής της CIA, George Tenet, δημιούργηε ένα κατάστημα στην Σόφια της Βουλγαρίας για να "εκπαιδεύει" την σερβική αντιπολίτευση. Τον Περασμένο Αύγουστο (28.08.2000), το BBC επιβεβαίωσε τηνμ είδηση,ότι μια ειδική ταξη για μαθήματα 10 ημερών δόθηκε στους μαχητές της Otpor, επίσης στη Σόφια.

    Το πρόγραμμα της CIA είναι ένα πρόγραμμα σε διαδοχικές φάσεις. Απο νωρίς ακόμη άρχισαν να κολακεύουν τον πατριωτισμό και το πνεύμα ανεξαρτησίας των Σέρβων, κάνοντας ότι σέβονται αυτές τις ιδιότητες. Αφού όμως δημιουργηθεί σύγχυση και διαρραγή η ενότητα της χώρας, η CIA και το ΝΑΤΟ θα προχωρούσαν ακόμη παραπέρα".

    (Gerard Mugemangano και Michel Collon, "Να ελέγχεσαι μερικώς από τη CIA; Αυτό δεν με ενοχλεί και πολύ." Συνέντευξη με δύο ακτιβιστές του φοιτητικού κινήματος Otpor, Διεθνές Κέντρο Δράσης (IAC), To be partly controlled by the CIA ? October 6, 2000. Βλέπε "CIA is tutoring Serbian group, Otpor", The Monitor, Sofia, μετάφραση απο την Blagovesta Doncheva, Emperors Clothes, September 8, 2000).

"Η Business επανάσταση"

Δείτε πρώτα το πολύ πληροφοριακό αυτό βίντεο

http://www.youtube.com/watch?v=lpXbA6yZY-8

Το Κέντρο OTPOR για Εφαρμοσμένη μη βίαιη δράση και στρατηγικές (CANVAS), αυτοπεριγράφεται ως "ένα διεθνές δίκτυο εκπαιδευτών και συμβούλων" που συμμετέχουν στην "Business Επανάσταση".

Χρηματοδοτούμενο από το National Endowment for Democracy (NED), εμφανίζεται υπο τον μανδύα μιας εταιρίας παροχής συμβουλών, που με την υποστίρηξη των ΗΠΑ συμβουλεύει και καταρτίζει αντιπολιτευόμενες ομάδες σε περισσότερες από 40 χώρες.

Τό OTPOR έπαιξε έναν κεντρικό ρόλο στην Αίγυπτο.

Αίγυπτος πλατεία Tahir: Αυτό που φαινόταν να είναι μια αυθόρμητη διαδικασία εκδημοκρατισμού ήταν μια προσεκτικά σχεδιασμένη επιχείρηση μυστικών υπηρεσιών. Δείτε και το παρακάτω βίντεο.

http://www.youtube.com/watch?v=lpXbA6yZY-8

Τόσο τα μέλη του Κινήματος 6. Απρίλη όσο και τα μέλη του Κινήματος Kifaya (Αρκετά, Φτάνει πιά!) εκπαιδεύτηκαν προηγουμένως από την CANVAS στο Βελιγράδι στις "στρατηγικές της μη βίαιης επανάστασης". "Σύμφωνα με την Stratfor, η τακτική που χρησιμοποιείται από το Κίνημα 6. Απρίλη και το Kifaya περιέχεται στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της CANVAS". (Απόσπασμα από την Tina Rosenberg, Revolution U, Foreign Policyτου. 16.02.2011)

Αξίζει να σημειωθεί η ομοιότητα που υπάρχει στα λογότυπα και τα ονόματα όσων εμπλέκονται στις "παρδαλές επαναστάσεις που "σπονράρει" η OTPOR-CANVAS, όπου η γροθιά που χρησιμοποίησε ως λογότυπό του το Κίνημα 6. Απρίλη και το Kifaya («Φτάνει πια!") και το σύνθημα του κινήματος διαμαρτυρίας στην Γεωργία που λεγόταν Kmara! («Φτάνει πια!"). Και οι δύο ομάδες είχαν εκπαιδευτεί από την CANVAS

  

Ο ρόλος της CANVAS-OTPOR στο Κίνημα Occupy Wall Street

Το CANVAS-OTPOR συμμετέχει αυτή τη στιγμή στο Κίνημα Occupy Wall Street (# OWS).

Πολλοί οργανισμοί-κλειδιά που συμμετέχουν σήμερα στο Κίνημα Occupy Wall Street (# OWS) διαδραμάτισαν έναν σημαντικό ρόλο και στην "Αραβική άνοιξη". Τα πιο σημαντικά είναι το "Anonymous", η κοινωνική ομάδα των "hacktivist" που συμμετείχε στις επιθέσεις κυβερνοχώρου εναντίον κυβερνητικών ιστοτόπων της Αιγύπτου κατα την διάρκεια της "Αραβικής άνοιξης" (http://anonops.blogspot.com, βλέπε και  http://anonnews.org/).

  

Τον Μάιο του 2011 ο "Ανώνυμος" εξαπέλυσε κυβερνοεπιθέσεις εναντίον του Ιράν και τον περασμένο Αύγουστο διεξήγαγε παρόμοιες κυβερνο-επιθέσεις κατά του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Συρίας. Οι επιθέσεις αυτές στον κυβερνοχώρο γίνονται για την υποστήριξη της συρίακής αντιπολίτευσης που βρίσκεται "στην εξορία" και η οποία σε μεγάλο βαθμό έχει  ενσωματωθεί στους ισλαμιστές. (Βλ. Syrian Ministry Of Defense Website Hacked By 'Anonymous', Huffington Post, 8. Αυγούστου 2011).

Οι δράσεις του "Ανώνυμου" στη Συρία και το Ιράν γίνονται στο πλαίσιο των "παρδαλών επαναστάσεων". Επιδιώκουν να δαιμονοποιήσουν το πολιτικό καθεστώς και να δημιουργήσουν πολιτική αστάθεια. (Για μια ανάλυση σχετικά με την συριακή αντιπολίτευση βλ. Michel Chossudovsky, SYRIA: Who is Behind The Protest Movement? Fabricating a Pretext for a US-NATO "Humanitarian Intervention" Global Research, 3. Μαϊου 2011)

Και οι δύο οργανώσεις, η CANVAS και ο Ανώνυμος, συμμετέχουν τώρα ενεργά στο Κίνημα Occupy Wall Street.

Ο ακριβής ρόλος του CANVAS στο Κίνημα Occupy Wall Street πρέπει ακόμη να αξιολογηθεί.

Ο Ιβάν Μάροβιτς, ένας ηγέτης του CANVAS, απευθύνθηκε πρόσφατα στο Κίνημα Occupy Wall Street στη Νέα Υόρκη. Ακούστε προσεκτικά την ομιλία του. (Να θυμίσουμε, ότι η οργάνωση CANVAS υποστηρίζεται από το NED).

Κάντε κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο για να ακούσετε το διάγγελμα του Ιβάν Μάροβιτς για το Occupy Wall Street

http://www.youtube.com/watch?v=LkM3BBtc7N0

Ο Μάροβιτς αναγνώρισε σε μια προηγούμενη δήλωση του, ότι δεν υπάρχει τίποτα το αυθόρμητο στο σχεδιασμό μιας "επαναστατικής εκδήλωσης":

    "Μοιάζει με ανθρώπους που πάνε στο δρόμο. Αλλά είναι το αποτέλεσμα μιας προετοιμασίας που διαρκεί μήνες ή και χρόνια. Είναι πολύ βαρετό μέχρι να φτάσετε στο ορισμένο σημείο όπου μπορείτε να οργανώσετε μαζικές διαδηλώσεις ή απεργίες. Εάν είναι προσεκτικά σχεδιασμένες για τον χρόνο που αρχίζουν, τότε όλα είναι ένα θέμα εβδομάδων". (Απόσπασμα από το Tina Rosenberg, Revolution U,  Foreign Policy, 16. Φεβρουαρίου 2011)

Η δήλωση αυτή του εκπροσώπου της OTPOR, Ιβάν Μάροβιτς, δείχνει, ότι τα κινήματα διαμαρτυρίας στον αραβικό κόσμο δεν εξαπλώθηκαν αυθόρμητα από τη μία χώρα στην άλλη, όπως μας λένε τα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Τα εθνικά κινήματα διαμαρτυρίας είχαν προγραμματιστεί εκ των προτέρων. Όπως και η χρονολογία και η αλληλουχία αυτών των εθνικών κινημάτων διαμαρτυρίας, που ήταν επίσης προγραμματισμένη.

Η δήλωση του Maravic αφήνει επίσης να εννοηθεί, ότι και το Κίνημα Occupy Wall Street έγινε ύστερα απο έναν προσεκτικό σχεδιασμό που είχε προηγηθεί απο μια σειρά σημαντικών οργανώσεων σε θέματα τακτικής και στρατηγικής.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι τακτική της OTPOR είναι "να μην αποφευχθούν συλλήψεις", αλλά μάλλον να "προβοκαρισθούν για να χρησιμοποιηθούν προς όφελος του κινήματος", σαν μια στρατηγική δημοσίων σχέσεων

Occupy Wall Street σαν μια γροθιά στο http://occupywallst.org

Pora   Ήρθε η ώρα!

KMARA Φτάνει πια!

OBORONA Άμυνα

KELKEL Νέα εποχή

Πηγή:  www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=27053
άπό