-Ήταν σαφής, σαφέστατος «ο γέρος» Πατέρας του. «Εάν ποτέ πάρεις τα χαλινάρια στα χέρια σου, θα καταστρέψεις τη χώρα..». Και είχε συγκεκριμένους λόγους ο Πατέρας, να πιστεύει κάτι τέτοιο. Γνώριζε πώς μια ζωή ήταν φιλόδοξος, αρρωστημένος, φαύλος, αρχομανής, άπατρης, ρίψασπις, αγύρτης, εκβιαστής, μπεκρούλιακας, χαρισματικά λαοπλάνος, επιπόλαιος. Είχε προσόντα κι όλα τα φόντα ο γιος του!!!
Με τα πολλά λόγια όμως, με τις διάφορες καί θορυβώδεις αλχημείες του, τα μπλά-μπλά του, τη μαλαγανιά του, τα δικολαβίστικα τσαλίμια του, τις απατηλές καί συνάμα απίστευτες υποσχέσεις του, τα «έξυπνα» ταχυδακτυλουργικά του κόλπα, κατάφερε κάποια στιγμή καί πήρε επιτέλους! τα ηνία, του πολυπόθητου άρματος του ημι-‘Ήλιου στα χέρια του. Σκεφτείτε να είχε πάρει ολόκληρο τον Ήλιο!!!
Και αμέσως άρχισαν να συμβαίνουν, άλλα πράγματα. Οι γνωρίζοντες, οι έχοντες καί οι κατέχοντες έβλεπαν, άκουγαν καί έμεναν κατάπληκτοι. Ανησυχούσαν μάλιστα καί φοβόταν για το πού το πάει το άρμα! του ημι-‘Ήλιου. Πορεία προς Ανατολάς καί μαζί πορεία προς τη Δύση. Προς Βορρά αλλά καί Νότια, σ΄ όλα τα μήκη καί πλάτη.
Οι περισσότεροι ούτε πού καταλάβαιναν τι τους συνέβαινε, τους πότισε μανδραγόρα ο ευνούχος ηνίοχος!.
Θέσεις, μπαχτσίσια, διορισμοί από τα παράθυρα, πλέρια διάλυση των κοινωνικών
ιστών,αναποδογύρισμα θεσμών, ηθών καί εθίμων, μίζες, αρπαχτές, ενθηλακώματα, όπως και οι «έγκριτοι» προκάτοχοί του. Ένας αέρας σαπρίας, διαφθοράς μύριζε παντού, πού να σού δένεται κόμπος η ψυχή, μέχρι το λαιμό του ζιβάγκο. Επειδή είχε μανία να φτάσει ψηλά- πολύ ψηλά- μιά ανέβαινε, καί μιά έκαμνε βουτιά κάθετη, κι όποιον πάρει ο Χάρος .. καί όπως ήταν φυσικό, όλα άρχισαν να αντιστρέφονται. Λιμοί καί καταποντισμοί, σκοταδισμοί καί ερέβη, καί η μία συμφορά να διαδέχεται την άλλη. Τίποτα πλέον δεν έμεινε όρθιο. Καθημερινά λιτανείες, αποκηρύξεις, επίσημες κατάρες καί αναθέματα. Αυτός, ο ηνίοχος του ημι-‘Ήλιου, κλεισμένος στο τρελoπράσινο φανταχτερό του άρμα, με μερικούς δικούς του συνεπιβάτες αυλοκόλακες, με έγκριτα λαμόγια καί με άλλες τόσες παρδαλές παστρικές, προκλητικός καί αλαζών, χωρίς χαλινάρια πια, χωρίς συναίσθηση, πετούσε στα σύννεφα.
Κάπου-κάπου έκαμνε καί μερικές κρουαζιέρες με θαλαμηγές επιστήθιων φίλων του κατά ελούντα μεριά ή καί υπερατλαντικά αεροπορικά ταξίδια με στρουμπουλές αεροσυνοδούς, ο σιδερένιος ηνίοχος. ‘Έκτισε - ιδίοις χερσίν- καί «καλλιεργούσε» μία καρποφόρο «αγράμπελη», με χορηγίες άλλων κολλητών του μερικών εκατοντάδων τετραγωνικών μέτρων, για να ξεκουράζεται καί να παίρνει μια ανάσα δροσιάς...κάπου στα βόρεια προάστια, εκεί όπου είναι και κάτι επαύλεις καί ρόζ βίλες, και να σπέρνει εξώγαμα. Κάποιοι κολλητοί «ευπατρίδες» του θα ανέλθουν στα ‘Υπατα Αξιώματα, θα γείρουν υποβρύχια,.. θα ταφούν Δημοσία Δαπάνη, εις ανταπόδοσιν της προσφοράς των – χορηγιών των.
Μέχρι πού, ένα αστροπελέκι οργής καί αγανάκτησης τον γκρεμοτσάκισε επιτέλους, έτσι καθώς βίος καί πολιτεία του άξιζαν, διασωληνωμένο επί εξάμηνο ακριβώς, καί χολωμένο. Ποιός δεν θυμάται τα κατασκηνωμένα τηλεβίζια και τα ιατρικά ανακοινωθέντα!!! του καρδιοχειρουργού Γιακούμπ, του παχουλούλη Σκαλκέα…
‘Ακρως ενδιαφέρον θέμα, άθλιας ιστορίας για «σοβαρούς» μελετητές…του μέλλοντος αιώνος.
- Για τον μύθο του Φαέθωνα έγραφα τόση ώρα, μην πάει το μυαλό σας κάπου αλλού. Για τον συμπλεγματικό καί ανίκανο Φαέθωνα πού τα θαλάσσωσε σε κάποια φάση, καί «άφησε» πίσω το τρελοπράσινο άρμα του, στον άλλον κινεζοφακιδιάρη εκσυγχρονιστή, τσουκα(λά)το αρχιερέα της διαπλοκής και του ΧΑΑ, πού τό παρέδωσε σεμνά και ταπεινά στον άλλον Φαέθωντα μπούλη του πλέϋ στέϊσιον της επανίδρυσης με τήν καμμένη γή, πού τό παρέλαβε ο κεκε-κε-τραυλός Φαέθωντας τεϊοσυλλέκτης και τεϊοπότης, τό αμερικανοθρεμένο παιντί, εγγόνι του αρχιφαέθωνα γέρου της πλέριας δημοκρατικιάς δημοκρατίας.
Για έναν από τους πολλούς ενδιαφέροντες αειθαλείς μύθους της Σοφής προφητικής μας Μυθολογίας.-
άπό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου