Αγοράζουμε Ελληνικά! Δεν είναι πάντα ελληνικό μέσα, ότι γράφει απ' εξω. Τι πρέπει να προσέχουμε στις ενδείξεις των προϊόντων που αγοράζουμε.

Ολοένα και περισσότεροι Έλληνες καταναλωτές συνειδητοποιούν πως η ανάγκη να επιλέγουν, για τις καθημερινές καταναλωτικές τους ανάγκες, προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα είναι περισσότερο επιτακτική από ποτέ: 

Η πλέον αποτελεσματική αντιμετώπιση της τεράστιας ανεργίας που μαστίζει την Ελλάδα του 2012 περνάει υποχρεωτικά μέσα από την αύξηση της παραγωγής Ελληνικών προϊόντων που είτε θα εξάγονται είτε θα αγοράζονται μέσα στην Ελλάδα από  συνειδητοποιημένους καταναλωτές που κάνουν τις αγορές τους προσεκτικά και όχι μηχανικά.

  

Η αύξηση της απασχόλησης μέσα από την παραγωγή περισσότερων Ελληνικών προϊόντων σημαίνει αυτόματα αύξηση των εσόδων των Ασφαλιστικών Οργανισμών και μια μεγάλη ανάσα τόσο για το Εθνικό Σύστημα Υγείας όσο και για τα Συνταξιοδοτικά Ταμεία.  Σημαίνει ακόμα μείωση της εισαγωγής αντίστοιχων προϊόντων και περιορισμό του τεράστιου ελλείμματος του εμπορικού μας ισοζυγίου το οποίο, όπως προκύπτει από τον πίνακα που ακολουθεί, εξακολουθεί να είναι μεγαλύτερο από το σύνολο των εξαγωγών μας, δηλαδή οι εισαγωγές που κάνουμε είναι ακόμα υπερ-διπλάσιες από το σύνολο των εξαγωγών μας – μαζί με πετρελαιοειδή! (βλπ. σχετικό άρθρο μας 8/2/2012 Ελληνικές εξαγωγές σε ύψος - ρεκόρ δεκαετίας, συρρίκνωση εισαγωγών και εντυπωσιακή δυναμική του κινήματος «Αγοράζουμε Ελληνικά!» μέσα και έξω από την Ελλάδα).

ΠΙΝΑΚΑΣ: ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΙΣΟΖΥΓΙΟ. Όλα τα ποσά σε δισεκατομμύρια Ευρώ

ΕΤΟΣ	Σύνολο εισαγωγών	Σύνολο εξαγωγών	Εμπορικό ισοζύγιο
2008	62,658	17,931	-44,729
2009	49,767	14,684	-35,083
2010	48,107	16,392	-31,715
2011	43,272	20,450	-22,822

Πίνακας: 03/2012 – Πηγή: Επικαιροποιημένα στοιχεία Ελληνικής Στατιστικής Αρχής

  

Επι πλέον, η μείωση του ελλείμματος στο εμπορικό μας ισοζύγιο σημαίνει και την μείωση της εξάρτησης μας από ανιστόρητους και αδίστακτους «δανειστές» - τοκογλύφους που εξοντώνουν συστηματικά, ψυχρά και μεθοδικά την εθνική και κοινωνική μας συνοχή.

  

Θεωρητικά λοιπόν έχουμε κάθε λόγο, σαν ευαισθητοποιημένοι καταναλωτές να προτιμάμε με επιμονή για τις καθημερινές καταναλωτικές μας ανάγκες προϊόντα που παράγονται στην χώρα μας. Αυτό όμως πρακτικά, πόσο εφικτό είναι; Πως μπορούμε να «Αγοράζουμε Ελληνικά» όταν τα ράφια των αλυσίδων λιανικής της χώρας μας είναι κυριολεκτικά πλημμυρισμένα από εισαγόμενα προϊόντα, αρκετές φορές ακριβότερα των αντίστοιχων ελληνικών, τα οποία όμως δεν υπάρχουν καν σε ράφια διαφόρων αλυσίδων λιανικής;

  

Πως ένας συνειδητοποιημένος καταναλωτής δεν θα αγοράσει υποχρεωτικά (θέλει, δεν θέλει) ένα εισαγόμενο προϊόν όταν στα ράφια υπάρχει μόνο αυτό; Τα πανίσχυρα δίκτυα των πολυεθνικών που «καταλαμβάνουν» τα ράφια των αλυσίδων λιανικής (όχι όλων – υπάρχουν φωτεινά παραδείγματα αλυσίδων καταστημάτων που έχουν πάρα πολλά ελληνικά προϊόντα) εκμεταλλεύονται την αδιαφορία των πολλών, το «ωχ αδελφέ», την κάλπικη δικαιολογία πως δήθεν το εισαγόμενο είναι φθηνότερο (για καλύτερο ή χειρότερο δεν συζητάμε ποτέ) και «κυριεύουν» τα περισσότερα ράφια και μαζί τους, τις αγοραστικές επιλογές των Ελλήνων.

  

Ο μύθος πως ο αριθμός Γραμμωτού Κώδικα (EAN BAR Code) που αρχίζει από 520 σημαίνει ότι το προϊόν είναι Ελληνικό ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ. Και επειδή μια φωτογραφία ίσον χίλιες λέξεις, ας εξετάσουμε προσεκτικά τις παρακάτω φωτογραφίες:

 

    

Ένα γάλα (ΝΕΣΤΛΕ) 1 λίτρου έχει κωδικό που αρχίζει από 520 .... αλλά εισάγεται από την Ισπανία! Φυσικά, συσκευάζεται στην Ελλάδα, όπως και πολλά άλλα γάλατα (ακόμα και ΝΟΥΝΟΥ 1,5 λίτρου που έχει κωδικό ο οποίος αρχίζει από 520 αλλά... εισάγεται από την Γερμανία!). Σε μια χώρα στην οποία η Γαλακτοβιομηχανία της αποτελεί πραγματικό καμάρι, βλέπεις στα ράφια των αλυσίδων λιανικής πλήθος γαλακτοκομικών προϊόντων που έχουν την ένδειξη 520 αλλά είναι εισαγωγής!  Ακόμα και το περίφημο βούτυρο Κερκύρας (ΣΑΒΟΙ) με την ένδειξη 520 αναφέρει πλέον ότι (απλά) «Συσκευάζεται στην Ελλάδα». Το που παράγεται δεν αναφέρεται πουθενά!

  

Ειδικά στα βούτυρα η κατάσταση είναι απελπιστική: Πιο εύκολα κερδίζεις κάτι στο Τζόκερ και πιο δύσκολα βρίσκεις στα ράφια μας ένα βούτυρο που θα γράφει «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΙΟΝ» (Όλυμπος, Δωδώνη, Αγνό, Δέλτα και τόσα άλλα!). Θες δεν θες θα αγοράσεις Lurpak. Θες δε θες θα πληρώσεις τους Σκανδιναβούς που σε κοιτούν «αφ΄υψηλού» προσυπογράφοντας τις «οδηγίες» των Ολλανδών, των Γερμανών και των άλλων τοκογλύφων. Στα κατεψυγμένα λαχανικά το ίδιο. Διαλέγεις ένα «Ελληνικό προϊόν» (και μάλιστα με την ένδειξη Μεσογειακή Διατροφή) ρίχνεις μια ματιά στον κωδικό (είναι 520) και πας ήσυχος στο σπίτι σου. Αν όμως πρόσεχες λίγο περισσότερο τις ενδείξεις της συσκευασίας θα ανεκάλυπτες έκπληκτος ότι η ... Μεσογειακή Διατροφή εισάγεται από την Βουλγαρία ή την FYROM!

       

Πόσοι από εμάς γνωρίζουν οτι οι «ελληνικότατες» σταρένιες φρυγανιές με σουσάμι (Elite), με αριθμό Ean Bar Code που αρχίζει από  520 της γνωστής μας ΕLBISCO εισάγονται από την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της (ψευτο) Μακεδονίας; Πόσοι γνωρίζουν ότι ο κατεψυγμένος αρακάς ή τα κατεψυγμένα φασολάκια που αγοράζουμε (πάντα με κωδικό 520) με ιδιωτική ή και επώνυμη ετικέτα γνωστών εταιριών είτε εισάγονται από το Βέλγιο είτε εισάγονται αορίστως ........ από αλλού;

      

  

Τα παραδείγματα από την Ελληνική αγορά συνθέτουν ένα ατέλειωτο κατάλογο τον οποίο μπορούμε να αχρηστέψουμε και να πετάξουμε (κυριολεκτικά) στον κάλαθο των αχρήστων με ένα και μοναδικό τρόπο:

  

Να εξετάζουμε προσεκτικά τις ενδείξεις των προϊόντων που αγοράζουμε, να εντοπίζουμε και να χρησιμοποιούμε για τις καθημερινές καταναλωτικές μας ανάγκες μόνο προϊόντα που έχουν τις ενδείξεις «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΙΟΝ» ή «ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ». Είναι τόσο απλό!

  

Όλοι γνωρίζουμε ότι στην τόσο μεγάλη «ένταση» της οικονομικής κρίσης που βιώνει όλη η Ελλάδα, ο παράγοντας τιμή έχει μεγάλη σημασία. Αυτό είναι απόλυτα κατανοητό και σεβαστό όταν και όποτε ισχύει. Γιατί όλοι έχουμε υποστεί «πλύση εγκεφάλου» ότι το Ελληνικό προϊόν είναι «πολύ ακριβό» - κάτι που σίγουρα δεν είναι πάντα αλήθεια! Αντίθετα, πολλές φορές τα Ελληνικά προϊόντα είναι και καλύτερα και φθηνότερα!

  

Ένα απλό παράδειγμα: Όταν αγοράζουμε ένα εισαγόμενο, πολυδιαφημισμένο σαπούνι κάποιας γνωστής πολυεθνικής που απλώνεται στην μεγαλύτερη έκταση των ραφιών των αλυσίδων λιανικής, με τα έντονα (χημικά) αρώματα, τον εύκολο αφρό (επίσης με χημικά μέσα), πληρώνουμε λίγα χρήματα, δηλαδή θεωρείται  φθηνό και (φυσικά) «εξαφανίζεται» (λυώνει) σε 15 έως 20 χρήσεις. Αν όμως επιλέξουμε π.χ. ένα παραδοσιακό ελληνικό σαπούνι από την Σκόπελο, το οποίο παράγεται 100% από ελαιόλαδο, είναι εμπλουτισμένο με αιθέριο έλαιο βάλσαμου και είναι χειροποίητο (ναι, ναί χειροποίητο!) θα πληρώσουμε την τετραπλάσια (τουλάχιστον) τιμή. Είναι όμως πραγματικά πιο ακριβό, όπως φαίνεται; Όχι, δεν είναι! Γιατί δεν λειώνει εύκολα, «αντέχει» 70 (περίπου) χρήσεις και ταυτόχρονα είναι ένα αυθεντικό, φυσικό καλλυντικό για το πρόσωπο, το σώμα, την πιτυρίδα, τις αιμοροίδες και πολλά, πολλά άλλα! Είναι λοιπόν «ακριβότερο» όπως πιστεύουμε οι περισσότεροι;

  

Γνωρίζουμε άραγε πόσα ακόμα Ελληνικά προϊόντα έχουν ανάλογα «μυστικά»; Είναι σίγουρα εκατοντάδες – αν όχι χιλιάδες!

 

           

  

Άρα εναπόκειται σε εμάς να ψάχνουμε, να εντοπίζουμε και να αγοράζουμε ελληνικά προϊόντα συνειδητά, με υπομονή και επιμονή. Για να προσφέρουμε δουλειά μέσα στην χώρα μας, για να προσφέρουμε ανάσα στα συστήματα ασφάλισης και περίθαλψης, για να βάλουμε «ένα πάτο» στην εξάρτησή μας από Γερμανούς, Ολλανδούς, Αυστριακούς και τόσους άλλους που επιμένουν να μας ταίζουν ή να μας εξοπλίζουν με το ζόρι για να μας «δανίζουν» και να δημιουργούν μεθοδικά αλυσίδες εθνικής, κοινωνικής και πολιτικής αιχμαλωσίας για ολόκληρες δεκαετίες.

  

Υπάρχει όμως και η «άλλη όψη» του νομίσματος την οποία δεν πρέπει να ξεχνάμε: Σε ολόκληρη την Ευρώπη το κίνημα «Είμαστε όλοι Έλληνες» παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις με μαζικές εκδηλώσεις συμπαράστασης στο «πειραματόζωο» που επέλεξαν «οι αγορές». Οι απόψεις διανοούμενων που καταδικάζουν με σκληρή γλώσσα την πολιτική που επιβάλλεται στην Ελλάδα πληθαίνουν συνεχώς (Βλπ. σχετικό άρθρο μας 20/3/2012 σε Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά & Ελληνικά με τίτλο Να σώσουμε τον ελληνικό λαό απο τους σωτήρες του!). Ο Δήμαρχος της Ιταλικής κωμόπολης Κάβα Ντέι Τιρένι Μάρκο Γκάλντι αποφάσισε, από τον Μάρτιο του 2012, να προσφέρει το μισθό του υπέρ της Ελλάδος δηλώνοντας «Στην Ευρώπη, υπάρχει ένας λαός που λέει ότι δεν έχει αδέλφια. Και σε αυτή την ιστορική στιγμή, έχει δίκιο. Κανένας στον κόσμο δεν φέρεται με αδελφοσύνη προς τον ελληνικό λαό». Αμέσως μετά τον ακολούθησε ο Τζοβάνι Μοσκατιέλο, δήμαρχος της κωμόπολης Μπαρονίσι, με το ίδιο σκεπτικό. Την ίδια περίοδο, η μεγαλύτερη εταιρία οινοπνευματωδών στον κόσμο (Diageo) προβάλλει το πιο διάσημο σήμα της (Johnnie Walker) με το μήνυμα «Κeep Walking Greece». Ακόμα και μέσα στους διανοούμενους της «άσπονδης φίλης» μας, της Τουρκίας, ακούγονται ανάλογες φωνές με μηνύματα στο διαδίκτυο που καλούν σε αγορά ελληνικών προϊόντων!! 

Μέσα στην Ελλάδα, σαν συνειδητοποιημένοι καταναλωτές, έχουμε υποχρέωση να ψάχνουμε, να βρίσκουμε και να επιλέγουμε συνεχώς προϊόντα που έχουν την ένδειξη «Ελληνικό προϊόν» (ή κάποια ανάλογη όπως Παρασκευάζεται στην Ελλάδα ή Ελληνικής παραγωγής κ.α.) ακόμα κι΄αν είναι ακριβότερα από τα αντίστοιχα εισαγόμενα (καλύτερο και φθηνότερο εισαγόμενο είναι πλέον σπάνια περίπτωση), εφαρμόζοντας το σοφό αρχαιοελληνικό Το μη χείρον, βέλτιστον!

  

Στο κάτω-κάτω αυτός είναι και ο πιο ασφαλής τρόπος να δούμε γρήγορα ένα πραγματικό φως στο σκοτεινό τούνελ που μας οδήγησαν εγχώριοι «σωτήρες» με την καθοδήγηση και την αμέριστη συμπαράσταση «συμμάχων» και «φίλων». Αρκεί όλοι μαζί (ή έστω, οι μισοί) να «Αγοράζουμε Ελληνικά!».

Λεωνίδας Κουμάκης* 

πηγή