Το κατοχικό δάνειο – Ειδήσεις: Κανένας δεν γνωρίζει πού βρίσκεται το αρχείο των εγγράφων και στοιχείων, σχετικά με την αποτίμηση των γερμανικών αποζημιώσεων – οι φόβοι της Ευρώπης, η Ισπανία, η Ιταλία και οι περίεργες εξελίξεις στις Η.Π.Α.

Το κατοχικό δάνειο

Από ανώνυμο διαδικτυακό άρθρο

Ο κύριος Ματίας Μορς είναι εκπρόσωπος της Κομισιόν στην τρόικα. Ο κύριος Ματίας Μορς, σύμφωνα με δηλώσεις του στην Suddeutsche Zeitung, «ελπίζει να κερδίσει τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ ή η Νέα Δημοκρατία, καθώς αυτό θα σήμαινε ότι, θα εφαρμοστεί το πρόγραμμα περικοπών και μεταρρυθμίσεων που συμφωνήθηκε με τους δανειστές της χώρας».

Ο κύριος Σταύρος Δήμας είναι υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος. Ο κύριος Φίλιππος Σαχινίδης είναι υπουργός Οικονομικών της Ελλάδος. Αμφότεροι είναι από τους ανθρώπους εκείνους, επάνω στους οποίους στηρίζει τις «ελπίδες» του ο κύριος Μορς, για την «ευόδωση» των συμφωνιών της χώρας μας με τους δανειστές της.

Ο κ. Δήμας,  σε συνέντευξή του, παρουσία του κ. Σαχινίδη, καθώς επίσης του υπουργού Δικαιοσύνης, επανέλαβε χθες ότι «η Ελλάδα ποτέ δεν παραιτήθηκε των αξιώσεών της, σχετικά με τις γερμανικές αποζημιώσεις και την επιστροφή του αναγκαστικού κατοχικού δανείου, καθώς επίσης των αρχαιολογικών θησαυρών που κλάπηκαν – ούτε και πρόκειται να το κάνει».

Όσο για το πότε επιτέλους σκοπεύει η Ελλάδα να προβάλει αυτές τις νόμιμες αξιώσεις, ο κ. Δήμας δεν προσδιόρισε συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο, αλλά ανέφερε ότι αυτό θα συμβεί «την στιγμή και με τον τρόπο που η Ελλάδα θα κρίνει καταλληλότερο, λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των παραμέτρων και έχοντας κάνει την ανάλογη προετοιμασία». Δίχως να προσδιορίσει ποιες ακριβώς είναι εκείνες οι «παράμετροι» από τις οποίες εξαρτάται η διεκδίκηση των νομίμων εκ μέρους της χώρας, ο κ. Δήμας πρόσθεσε απλά ότι «για την διαμόρφωση ολοκληρωμένης εικόνας, χρειάζεται περαιτέρω μελέτη όλων των στοιχείων και αξιολόγηση».

 

Από το γερμανικό διαδικτυακό χώρο Cicero, με τίτλο:

«Αρχικά κατέβασε τα γερμανική σημαία από την Ακρόπολη. Σήμερα ο 89χρονος αγωνίζεται για την εξόφληση των Γερμανιών αποζημιώσεων στην πατρίδα του».

 

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο κ. Σαχινίδης, ο οποίος θεωρεί το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων «ανοιχτό», - ωστόσο συμπλήρωσε ότι αυτό «είναι δύσκολο και σύνθετο θέμα, με νομικά και πολιτικά προβλήματα».

Προβλήματα, τα οποία γίνονται ακόμη πιο σύνθετα, εάν ληφθεί υπ’ όψιν ότι αυτή τη στιγμή κανένας δεν γνωρίζει πού βρίσκεται το αρχείο των εγγράφων και στοιχείων, σχετικά με την αποτίμηση των γερμανικών αποζημιώσεων και το κατοχικό δάνειο.

Όχι, δεν είναι ακόμη Πρωταπριλιά - αν και πλησιάζει - ενώ σίγουρα δεν πρόκειται περί φάρσας. Ο κ. Σαχινίδης παραδέχτηκε ότι δεν γνωρίζει πού βρίσκονται τα παραπάνω στοιχεία, λέγοντας: «Κάποτε υπήρχε ένα τμήμα και ένα αρχείο που αφορούσε πολεμικές αποζημιώσεις. Δεν έχω καταφέρει να αποκτήσω πρόσβαση και το αναζητώ».

«Μήπως, κατά τύχη, το αρχείο βρίσκεται στην Τράπεζα της Ελλάδος»; αναρωτιόμαστε. «Δυστυχώς όχι, ούτε στην Τράπεζα της Ελλάδος βρίσκεται το αρχείο», όπως δήλωσε πρόσφατα στη Βουλή ο υποδιοικητής της, παραπέμποντας στο υπουργείο Οικονομικών (αν και προσδιόρισε το ύψος τους στα 165 δις € - 54 δις € κατοχικό δάνειο χωρίς τους τόκους, επανορθώσεις στα 108,43 δις € χωρίς τους τόκους).

Το Υπουργείο Οικονομικών όμως δεν γνωρίζει τίποτα. «Μήπως» αναρωτιόμαστε ξανά, «το αρχείο βρίσκεται στο υπουργείο Εξωτερικών;». Δυστυχώς, ούτε κι εκεί βρίσκεται.

«Τότε, πού στο διάβολο βρίσκεται αυτό το αρχείο;» σκεφτόμαστε νοερά, αφού κανένας δεν αμφισβητεί ότι αρχείο υπάρχει ή, τουλάχιστον, μέχρι πρότινος υπήρχε, αποδεδειγμένα. Απλά παραμένει άγνωστο πού βρίσκεται αυτή τη στιγμή.

Είναι φανερό ότι κάπου θα έχει παραπέσει αυτό το αρχείο. Η μόνη άλλη εκδοχή, αλλά αυτή δείχνει κακόπιστη και συνωμοσιολογική, είναι ότι το αρχείο δεν υπάρχει πλέον. Ότι εξαφανίστηκε οριστικά. Κι επειδή τα αρχεία, ειδικά τέτοιου όγκου, αλλά και τέτοιας εθνικής σημασίας, δεν εξαφανίζονται από μόνα τους, κάποιοι θα πρέπει να ενήργησαν, ώστε να «εξαφανιστεί».

Αλλά εμείς δεν είμαστε κακόπιστοι να βάλουμε με το νου μας τέτοιο πράγμα ή να κάνουμε κακοήθεις υποθετικούς συσχετισμούς - σχετικά δηλαδή με το ποιος ακριβώς θα ωφελείτο από την εξαφάνιση του συγκεκριμένου αρχείου.

Ο κ. Μορς ελπίζει ότι η επόμενη των εκλογών στην Ελλάδα θα βρει στις υπουργικές θέσεις τους, ή σε ανάλογες θέσεις, ανθρώπους ικανούς και υπεύθυνους - όπως οι κ.κ. Δήμας, Σαχινίδης, Παπαϊωάννου ή όπως οι προκάτοχοί τους ή όπως οι προκάτοχοι των προκατόχων τους. Επίσης βέβαια και τα λοιπά άξια στελέχη των συγκεκριμένων δύο κυβερνητικών παρατάξεων, με τα πρόσφατα «παρακλάδια» τους, τα οποία μοχθούν για την έξοδο της χώρας από την κρίση  - με τον ίδιον ζήλο, θα έλεγε κανείς, που μόχθησαν για την είσοδο της χώρας στην κρίση. Έτσι ελπίζει ο κ. Μορς, κατά τη δήλωσή του.

Πολλοί διερωτώνται πλέον, για ποιους άραγε λόγους θα ήταν δυνατόν να ελπίζει κάποιος κάτι τέτοιο, ακόμη κι αν αυτός ο κάποιος είναι ο κ. Μορς. Ορισμένοι άλλοι κατανοούν πλήρως για ποιους ακριβώς λόγους θα ήταν δυνατόν να ελπίζει κάποιος κάτι τέτοιο, ειδικά αν αυτός ο κάποιος είναι ο κ. Μορς ή ο οποιοσδήποτε στη θέση του κ. Μορς.

Οι φόβοι της Ευρώπης και οι εξελίξεις στις Η.Π.Α.

Η Ελλάδα θα μπορούσε σχετικά εύκολα να ξεφύγει από την κρίση, αρκεί η ηγεσία της να ήταν τουλάχιστον μονόφθαλμη – όχι όμως τυφλή. Είναι απίστευτα λοιπόν τα «προεκλογικά πυροτεχνήματα» του είδους της διαγραφής χρεών του ιδιωτικού τομέα, χωρίς να υπολογίζεται καν πως ακριβώς θα μπορούσε να γίνει από τις τράπεζες, χωρίς να χρεοκοπήσουν – πόσο μάλλον όταν ακόμη δεν έχει δρομολογηθεί η ανακεφαλαιοποίηση τους, μετά τη διαγραφή των κρατικών ομολόγων (άμεση συνέπεια, η συνέχεια της πτώσης των τιμών των τραπεζικών μετοχών και η επαναφορά των φόβων των καταθετών).    

Η Ισλανδία, την οποία προφανώς σχεδιάζεται να μιμηθούμε, πρώτα αρνήθηκε να αναλάβει το χρέος των τραπεζών, μετά έχασαν οι αποταμιευτές τις καταθέσεις τους, στη συνέχεια οι τράπεζες κρατικοποιήθηκαν, αργότερα η χώρα επανήλθε στην ανάπτυξη και μετά διαγράφηκαν χρέη – χωρίς φυσικά κανένας να ισχυρίζεται αυθαίρετα ότι, η διαγραφή χρεών αυτού καθαυτού δημιουργεί προϋποθέσεις ανάπτυξης.    

Το πρόβλημα βέβαια της Ευρωζώνης έχει πάψει πια να είναι η Ελλάδα – αφού η πλειοψηφία των πολιτικών της συναίνεσε στην αλλαγή των ομολόγων από μη εγγυημένα, Ελληνικού Δικαίου και μετατρέψιμα στο εθνικό νόμισμα, σε ενυπόθηκα, αγγλικού δικαίου και μη μετατρέψιμα σε δραχμές (πλήρης απώλεια της εθνικής κυριαρχίας).  

Το πρόβλημα είναι πλέον (παρακάμπτοντας τις ήδη χρεοκοπημένες Πορτογαλία και Ιρλανδία) η Ισπανία - γεγονός που τεκμηριώνεται από την προθυμία της Γερμανίας να αυξήσει αμέσως το ποσόν του μηχανισμού στήριξης. Οι τράπεζες της χρειάζονται επειγόντως μία ανακεφαλαιοποίηση της τάξης των 200 δις € η οποία, σε ένα ΑΕΠ 1,16 τρις € θα σήμαινε επιβάρυνση του δημοσίου χρέους της κατά 17%. Αν και έχει περιθώρια (χρέος προς ΑΕΠ 68%), τα υπόλοιπα προβλήματα της (ανεργία, φούσκα ακινήτων, υπερχρεωμένοι δήμοι, επιχειρήσεις και νοικοκυριά), δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε φυσικά και την Ιταλία, οι πρόσφατες κατηγορίες του πρωθυπουργού της οποίας, εναντίον της Γερμανίας και της Γαλλίας, θεωρούνται ως προετοιμασία της άμυνας του απέναντι στα μελλοντικά προβλήματα της χώρας του (την οποία βέβαια δεν θα μπορέσει να προστατεύσει ο μηχανισμός στήριξης, λόγω μεγέθους, ακόμη και αν δεν προηγηθεί το Βέλγιο).

Όσον αφορά την ίδια τη Γερμανία, παραθέτουμε απλά τα λόγια συναδέλφου μας από το Βερολίνο: «Οι περικοπές εδώ είναι παντού. Οι τράπεζες άρχισαν να μην δίνουν πλέον δάνεια ακόμη και σε μεγάλες πόλεις, επειδή είναι καταχρεωμένες. Δρόμοι δεν διορθώνονται, κολυμβητήρια δεν επισκευάζονται, οι επιχορηγήσεις μειώνονται, δουλειές (όχι πρόσκαιρα jobs) δεν υπάρχουν και οι άνεργοι ξεπερνούν τα 8 εκ. - όχι 4 εκ. όπως λένε οι στατιστικές που αποκρύπτουν και ωραιοποιούν την πραγματικότητα, επειδή πολλές κατηγορίες ανέργων δεν συμπεριλαμβάνονται στους πίνακες που δημοσιεύουν».   

Τέλος, αυτό που πρέπει σίγουρα να μας ανησυχεί είναι οι Η.Π.Α. – όπου η κυβέρνηση της δημιουργεί ένα απίστευτα αστυνομικό κράτος, καταργώντας ένα προς ένα τα δικαιώματα των Πολιτών στην ελευθερία και στη δημοκρατία. Οι πρόσφατες αλλαγές στη νομοθεσία της χώρας δημιουργούν την εντύπωση της προετοιμασίας απέναντι σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης – ειδικά η καινούργια τοποθέτηση (National Defense Resources Preparedness Executive Order).

Η απόφαση (δημοσιεύθηκε στις 16.03.12), μαζί με άλλες ανάλογες, αφορά τον υπόγειο πλούτο, το πετρέλαιο, την ενέργεια, τις μεταφορές, τα τρόφιμα και γενικότερα όλα τα «οικονομικά προϊόντα», τα οποία είναι απαραίτητα για την άμυνα της χώρας - μεταξύ άλλων την άμεση γενική επιστράτευση, εάν κριθεί απαραίτητη από την κυβέρνηση, καθώς επίσης τις μεγαλύτερες αρμοδιότητες της μυστικής υπηρεσίας.

Ορισμένοι αναλυτές λοιπόν, επιθυμώντας να εξηγήσουν τι ακριβώς συμβαίνει, αναρωτιούνται εάν όλες αυτές οι αλλαγές οφείλονται στο φόβο εσωτερικών αναταραχών εκ μέρους των Πολιτών της υπερδύναμης (λόγω των τεραστίων οικονομικών προβλημάτων της χώρας) ή στην προετοιμασία ενός πολέμου εναντίον του Ιράν – στον οποίο όμως έχουν αντιτεθεί Κίνα και Ρωσία.  

Αθήνα, 29 Μαρτίου 2012

πηγή