Ὅλοι αὐτοὶ ποὺ νόμιζαν πὼς κατάφεραν ἐπὶ τέλους νὰ νικήσουν, ὅτι ἔχουν πιὰ τὸν ἀπόλυτο ἔλεγχο ἐπάνω στοὺς ἀνθρώπους, εἶναι οἱ μεγάλοι χαμένοι. Οἱ τράπεζες, οἱ μεγάλες ἐπιχειρήσεις, τὰ λόμπυ τῶν τεχνοκρατῶν καὶ πολιτικῶν.
Ἀλλὰ καὶ ἡ «ἠγέτης» τῆς Εὐρώπης, ἡ Γερμανία, ποὺ ἀπεδείχθη γιὰ ἄλλη μίαν φορὰ τὸ πόσο κακὴ ἡγέτης εἶναι. Καταφέρνοντας νὰ κάνουν τοὺς πάντες νὰ τοὺς φοβοῦνται καὶ νὰ τοὺς ἀντιπαθοῦν, βλέποντάς τους σὰν τυράννους ἀντὶ γιὰ ἠγέτες. Νικητές, γιὰ ἄλλην μία φορὰ οἱ ἄνθρωποι, ποὺ ἀψήφησαν τὴν θέληση τῶν ἀγορῶν καὶ τῶν τοκογλύφων, ἀκούγοντας τὸν ψίθυρο τῆς καρδιᾶς καὶ ἀκολούθησαν τὰ ὀνειρά τους, γιὰ μίαν καλλιτέρα ζωή, μὲ περισσότερη δικαιοσύνη καὶ ἰσότητα.
Γιατὶ ὑπάρχει στὸν κόσμο ἐτοῦτον ἕνας μυστικὸς νόμος – ἂν δὲν ὑπῆρχε, ὁ κόσμος θὰ ‘ἦταν ἀπὸ χιλιάδες χρόνια χαμένος – σκληρὸς κι ἀπαραβίαστος: τὸ κακὸ πάντα στὴν ἀρχὴ θριαμβεύει καὶ πάντα στὸ τέλος νικᾶται.ΠΗΓΗ
Νῖκος Καζαντζάκης