Περί της Σκωτίας ή Σκοτίας, του Μανώλη ή Μανόλη …

Η αντικατάσταση του Ω με το Ο σε κύρια ονόματα αλλά και λέξεις πού επιβάλουν  οι προοδευτικούρες  και οι δημοτικιστές στην Ελληνική μας γλώσσα εδώ και πάνω από  μισό αιώνα  {ή αιόνα;} , μας έχουν διαλύσει τον ορθό λόγο  , την  λογική και κατ’ επέκταση την  δυνατότητα ακόμα και της σκέψης  {χαρακτηριστικό του ανθρώπου}.

Το Ω , δηλαδή το Ο το Μέγα  διαβάζεται διαφορετικά από το Ο το μικρόν .   

Το Ωμέγα  διαβάζεται ως δύο Ο Ο  και το Όμικρον  ένα Ο.   

Ο ήχος είναι διαφορετικός  ασχέτως αν εμείς δεν το προφέρουμε στον λόγο μας {λάθος βέβαια}  με τον σωστό τρόπο.

Το Ωμέγα μπήκε στο ελληνικό αλφάβητο το 403 π.Χ  και κατά τον Πλάτωνα {Κρατύλος 420b}  έως τότε χρησιμοποιούταν το  «ΟΥ» αντί του «ΟΟ».

Κατά τον ίδιο λόγο το Ωμέγα  διαφόρων λέξεων αντικαταστάθηκε από το  «ΟΥ»  , π.χ.  κώδων = κουδούνι,  και το «ΟΥ» με το Ωμέγα, π.χ. Εμμανουήλ = Μανώλης.

Κατά τον  ερευνητή Η. Τσατσόμοιρο  στο έργο του  «ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΕΝΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ» ,  το  Όμικρον είναι σύμβολο του χώρου , τον χώρο   πού μας περιτριγυρίζει , τον μικρόκοσμό μας.  Ενώ το Ωμέγα, είναι ό  ΟΟ ο Μέγας , δηλαδή  ο γήϊνος και ο ουράνιος συμπαντικός  Μέγας χώρος του Μακρόκοσμου.  

 Το  «Ο» κυκλώνει και περιορίζει , ενώ το «Ω»  έκ των δύο «ΟΟ» επεκτείνει στο Άπειρο

Συνειδητοποιούμε λοιπόν την  μεγάλη αυτήν διαφορά του Όμικρον και του Ωμέγα  και τον συμβολισμό τους μέσα στις λέξεις και τά ονόματα. 

Ωδή …Τραγώδι  -Τραγωδοί – τραγούδι 

filosofia-erevna.