Η μάχη άρχισε στις 13 Σεπτεμβρίου, με μια
μανιασμένη μαζική επίθεση των ορδών του Άρη Βελουχιώτη. Η άμυνα του
ηρωικού Μελιγαλά ήταν πολύ καλά οργανωμένη. Περίπου 700 μαχητές ήταν
κατανεμημένοι σε διάφορα οχυρά σημεία και αμύνονταν με τον παραδοσιακό
ελληνικό τρόπο. Επικεφαλής των εθνικών δυνάμεων ήταν
ο ταγματάρχης Δ. Παπαδόπουλος. Ο απολογισμός της πρώτης ημέρας της
μάχης, ήταν αρνητικός για τους συμμορίτες, εφόσον όχι μόνον αποκρούστηκε
η επίθεσή τους, αλλά ετράπησαν και σε άτακτη φυγή μετά από την
αντεπίθεση των εθνικιστών, ενώ κυριεύθησαν 12 οπλοπολυβόλα τους.
Την επομένη,
ανήμερα του Σταυρού, οι συμμορίτες πραγματοποιούν νέα επίθεση,
ενισχυμένοι με βολές πυροβολικού και όλμους. Ωστόσο, η άμυνα του
Μελιγαλά καλά κρατεί. Αλλά, με σημαντικές απώλειες: 9 νεκροί και 23
τραυματίες. Το βράδυ της ιδίας, γίνεται ένας πρόχειρος απολογισμός και
διαπιστώνεται ότι τα πυρομαχικά εξαντλούνται. Είναι φανερό, πως οι
επόμενες ώρες αναπόφευκτα θα είναι οι τελευταίες για την άμυνα της
κωμοπόλεως.
Ωστόσο, κανείς δεν δειλιάζει και δεν κουνιέται από τη θέση
του. Τηρώντας πιστά την πανάρχαια ελληνική πολεμική παράδοση, οι
εθνικιστές είναι αποφασισμένοι να πέσουν μέχρι ενός!
Και έπεσαν…
Όσοι δεν
πρόλαβαν να πέσουν από το βόλι του κομμουνιστοσυμμορίτη, έπεσαν από το
κονσερβοκούτι, την τσουγκράνα, την λεπίδα, σφαγιασμένοι άδικα στην
πηγάδα του Μελιγαλά… Άνδρες, γυναίκες και παιδιά, αδιάκριτα, πεταμένοι
στους λάκκους με κομμένους λαιμούς, από εκείνους που μανιασμένα θέλησαν
να γυρίσουν την χώρα χιλιάδες χρόνια πίσω και να την διαμελίσουν
εκτελώντας τις προδοτικές εντολές του Στάλιν… Αλλά έχασαν τελικά, αφού
θάφτηκε η μούρη τους στον Γράμμο και στο Βίτσι…
Τους
κομμουνιστές συμμορίτες που παραμένουν ακόμη και σήμερα ατιμώρητοι για
τα εγκλήματα τους, βεβηλώνοντας την μνήμη 4χρονων…. “δοσίλογων” όπως
λένε για να δικαιολογήσουν τα αποτρόπαια εγκλήματά τους κατά αθώων
Ελλήνων…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου