ΧΡΟΝΟΥ ΦΕΙΔΟΥ
Θυμάμαι κάποτε στό γυμνάσιο πού ό καθηγητής τών Αρχαίων μάς δίδασκε ρητά Ελλήνων φιλοσόφων. Μεταξύ αυτών μάς ρώτησε τί σημαίνει ή φράση τού Χίλωνα «Χρόνου φείδου». Ένας συμμαθητής θέλοντας νά αστειευθεί σήκωσε το χέρι του καί απάντησε «ό χρόνος είναι φίδι». Εμείς οί υπόλοιποι σκάσαμε στά γέλια αλλά ό καθηγητής μέ νεύρα τόν έβγαλε έξω από τήν τάξη.
Τό θέμα είναι πώς τά παιδιά θέλουν νά αστειεύονται καί νά παίζουν πάντα αλλά έως πότε είναι ό άνθρωπος παιδί; Εγώ θά έλεγα πάντα. Έτσι πρέπει νά είμαστε. Αλλά μάς εκπαιδεύουν νά είμαστε σοβαροί , χωρίς τό γέλιο, μάς ετοιμάζουν γιά μιά ηλίθια κοινωνία μέ βάρη, ευθύνες καί πόνο.
Ό συμμαθητής καλά απάντησε. Ό χρόνος είναι ένα φίδι. Είναι ό δρόμος πρός τόν θάνατο. Ένα φίδι ξεγέλασε τόν Αδάμ καί τήν Εύα καί χάσανε τόν παράδεισο. Τούς οδήγησε στόν θάνατο. Γιατί αυτός ό κόσμος , όπως τό Ορφικό αυγό περιτυλιγμένο από ένα φίδι, έχει έναν συγκεκριμένο χρόνο. Άνοιξε καί έκανε τήν εμφάνισή του ό Φάνητας , δηλαδή φανερώθηκαν όλα. Καί τό φίδι απλώθηκε ώς ζωδιακός γύρω του σ' έναν κύκλο πού κάποια στιγμή θά ξανακλείσει .
Σκοπός λοιπόν τού κόσμου ό θάνατος. Καί όσοι γεννιόνται εδώ, καί οί απλοί αμόρφωτοι καί οί σπουδαγμένοι σοφοί εκεί οδεύουν. Τό ερώτημα είναι τό πόσο παιδί παρέμεινες καί πόσο γέλασες στό ενδιάμεσο πού λέγεται ζωή.
Καί ό Χριστός μάς συμβούλεψε, «Εάν δέν γίνεται σάν τά παιδιά δέν θά μπείτε στήν Βασιλεία τών ουρανών.»
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΣΚΟΠΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΜΑΣ, ΗΣΙΟΔΟΥ ΚΑΙ ΟΜΗΡΟΥ, Ο ΧΡΟΝΟΣ ΝΟΕΙΤΑΙ ΚΥΚΛΙΚΟΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΟΜΕΝΟΣ. ΑΡΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ. Η ΑΕΝΑΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΤΥΠΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΦΡΑΣΕΙΣ ΟΠΩΣ : `` ΑΨ ΠΕΡΙ - ΤΕΛΛΟΜΕΝΟΥ ΕΤΕΡΟΣ `` ΚΑΙ `` ΠΕΡΙ - ΠΛΟΜΕΝΟΥ Δ` ΕΝΙΑΥΤΟΥ `` ΕΝΩ ΚΑΙ Η ΙΔΙΑ Η ΛΕΞΗ ΕΝΙΑΥΤΟΣ, ΙΣΩΣ ΥΠΟΝΟΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΟΝΙΜΗ ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΟΤΗΤΑ. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΥΤΟΣΗΜΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ. ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΝ ΤΗΝ ΜΟΙΡΑ ΤΩΝ ΘΝΗΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ , ΩΣ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΟΡΙΟ ΤΟΥΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΓΗ. ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ - ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΡΕΥΜΑ ΤΟΥ ΟΡΦΙΣΜΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΤΟ ΕΡΜΗΝΕΥΣΟΥΜΕ ΩΣ, ΜΙΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΛΗ ΜΟΙΡΑ ΤΩΝ ΘΝΗΤΩΝ , ΔΗΛΑΔΗ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΚΥΚΛΟ ΤΗΣ ΕΝΑΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΒΙΟΥ, (ΥΠΟ ΤΟΝ ΜΑΝΔΥΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ) ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ , ( ΥΠΟ ΤΟΝ ΜΑΝΔΥΑ ΑΛΛΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ) ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ .. ΚΑΙ ΟΥΤΩ ΚΑΘ ΕΞΗΣ .
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι γνωστό πώς ό Ορφισμός υποστήριζε τήν μετενσάρκωση . Όμως, καί σ' αυτήν τήν θεωρεία υπάρχει ή ανάγκη γιά τελείωση καί απελευθέρωση από τούς επαναλαμβανόμενους κύκλους ζωής - θανάτου. Στόν Ορθόδοξο Χριστιανισμό επιδιώκεται ή ανάγκη «εδώ καί τώρα» νά ελευθερωθείς καί νά περάσεις στήν Βασιλεία τών ουρανών. Καί όπως τότε, έτσι καί τώρα υπάρχουν παρόμοιες συμβουλές τρόπου πορείας στήν τωρινή ύπαρξη γιά νά ελευθερωθεί από τά δεσμά τού χρόνου στόν εδώ χώρο ή ψυχή.
ΔιαγραφήΌ χρόνος σάν τό φίδι πού σέ κύκλο δαγκώνει τήν ουρά του γιά νά βγάλει τό παλιό του δέρμα καί νά ανανεωθεί, έτσι καί ό επαναλαμβανόμενος κύκλος πού πρεσβέυει ή μετενσάρκωση είναι ή νέα μορφή πού ενδύεται ή ψυχή γιά νά πορευθεί γιά μιά ακόμα φορά εδώ. Γιά τόν Χριστιανισμό αυτό δέν έχει ενδιαφέρον καί καταδικάζεται γιατί ίσως έτσι νά επαναπαύεται ό άνθρωπος στό δεδομένο πως σέ μιά άλλη του ζωή θά τά καταφέρει νά γίνει καλός. Καί βέβαια ή αιώνια καταδίκη στήν κόλαση μέ τίς φωτιές μπορεί νά έχει σχέση μέ τήν κόλαση τών επαναλήψεων.
Ό κόσμος ώς Φάνητας περικυκλώνεται από τόν χρόνο - ζωδιακό , τόν τροχό τής Ανάγκης πού ώς πεπρωμένο τής κάθε γεννήσεως όρισαν οί Μοίρες πού είναι τρείς , δηλαδή οί τρείς δεκανοί τού κάθε ζωδίου. Όσο αντιστέκεσαι στήν μοίρα, τόσο πιό δύσκολη κάνεις τήν ζωή σου. Ίσως εκεί έγκειται τό θέμα πώς τά παιδιά μπορούν νά περάσουν στήν Βασιλεία τών Ουρανών πιό εύκολα καί όποιος είναι απλός καί αθώος σάν παιδί, είναι σάν άγιος.