Ο κόσμος μας, διακηρύττουν οι Νεοταξίτες, πρέπει να είναι «συμπεριληπτικός, ανθεκτικός και βιώσιμος».
Όποιος άκουσε ή διάβασε την φετινή ομιλία της Προέδρου της Δημοκρατίας στην 48η επέτειο για την αποκατάσταση της δημοκρατίας, η οποία συμπίπτει με τον 3ο χρόνο εορτασμού της εγκαθίδρυσης της υγειονομικής δικτατορίας, σίγουρα θα εντυπωσιάστηκε ιδίως από τις νεοταξίτικες λέξεις «ανθεκτικότητα» και «συμπερίληψη» που περιείχε ο προεδρικός λόγος:
«Η κοινωνική μας συνοχή και ανθεκτικότητα», τόνισε η κυρία Πρόεδρος, προϋποθέτουν παρεμβάσεις αναδιανομής και ανάπτυξης, ιδίως για τους νέους, που πλήττονται από την ανεργία, και τις ευάλωτες ομάδες».
Σε άλλο σημείο του λόγου της είπε:
«Ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο δυνατότητες και αντιθέσεις, μεγάλες ελευθερίες και ισχυρούς καταναγκασμούς. Η συνύπαρξή μας εδραιώνεται στην ανεκτικότητα και τη συμπερίληψη, την ευχέρεια όλων μας να διαμορφώνουμε και να πετυχαίνουμε τα σχέδιά μας».
Ό Κωνσταντίνος Τσάτσος στό βιβλίο του «Η ζωή σε απόσταση» , γράφει>
«Για να κυβερνήσει άνετα ένας δικτάτορας πρέπει να καταστήσει, στον κοινωνικοπολιτικό τομέα, τους υπηκόους του ομοειδείς κουτούς. Το ομοειδές αυτό δεν θίγεται από το αν ένας τυχαίνει να είναι ακαδημαϊκός και ο άλλος χειρώνακτας. Η ισοπέδωση σε αυτόν τον ευρύ χώρο –η ισοπέδωση προς τα κάτω– είναι όρος για να στριμωχθούν τα άτομα έτσι που να γίνουν μάζα, εκουσίως ή ακουσίως, ομοειδώς κουτοί, και για να γίνει η αποβλάκωση πιο εύκολα παραδεκτή. Όλοι αυτοί γίνονται μια πίττα πασπαλισμένη με μια αιθέρια ζάχαρη που την ονομάζουν κοινωνική δικαιοσύνη».
Όπως, λοιπόν, επί τη βάσει του σοσιαλιστικού-κολλεκτιβιστικού σχεδιασμού, κάθε πολίτης οφείλει να παραδίδει το μπράτσο του για τρύπημα, προκειμένου να χτισθεί το τείχος ανοσίας (ορθότερα: ανοησίας), έτσι θα αξιωθεί από αυτόν να σταματήσει να χρησιμοποιεί το αυτοκίνητό του ή να τρώει κρέας, επειδή πρόκειται για συνήθειες που σωρευτικά επιβαρύνουν το περιβάλλον και, εν τέλει, τον πλανήτη.
συνέχεια ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου