Μετανθρωπισμός ... όταν ό άνθρωπος χάνει τήν ζωή του ... πόσο μάς βοήθησε ή «μόρφωση» καί φθάσαμε εδώ πού είμαστε ... καί καταλήξαμε νά είμαστε αυτό πού δέν είμαστε ... μπορείτε νά φαντασθείτε πώς ήταν ή ζωή πρίν από 100 - 200 χρόνια; Σήμερα μπορείτε νά γελάσετε αυθόρμητα ή μόνο νά κλάψετε ? ... κι αυτό τό Δέντρο τής Γνώσης πόσο διαφορετικό είναι από τό Δέντρο τής Ζωή? ...
Από σχόλιο τού Αδαή: >Αδερφέ μου είναι μια "πνευματική μάχη" αυτό που ζούμε που ο άνθρωπος σήμερα είναι ανίκανος να την "ορίσει". Έχει τόσο μεγάλο βάθος που αν προσπαθήσω να εξηγήσω αυτά που έχω συμπεράνει θα σαστίσει ο κόσμος. Στην ουσία ζούμε μια αναβίωση παγανιστικών δαιμονικών θεοτήτων της αρχαιότητας και το λέμε "εξέλιξη". Το "νέφος" θα είναι η αντικατάσταση του "πνεύματος" ή του Αγίου Πνεύματος της Αγίας Τριάδος σε αυτή τη μάχη. Αλλά αν το δεις απλά, η απώλεια της επίγνωσης, η αποκόλληση της ψυχής από το σώμα μας. Η ρομποτοποίηση και η προπαγάνδα, τα χιλιάδες ανεξέλεγκτα ερεθίσματα γύρω μας, η έλλειψη της ανθρώπινης επαφής και άλλα έχουν κάνει τον κόσμο να περπατά σαν ζόμπι. Πετυχαίνουν δηλαδή ακριβώς αυτό. Να μην είσαι ευχαριστημένος ποτέ από την ταυτότητα σου. Από τη φύση σου. Να βλέπεις τον εαυτό σου ως "ένα προφίλ" στα σόσιαλ που πρέπει να βελτιώνεις συνεχώς. Σαν να βλέπεις τον εαυτό σου ήδη εκεί μέσα, σαν να μην είσαι "εσύ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου