Ὅταν ἡ τύχη κι᾿ὁ Θεός σοῦ ἔχει ἁπλόχερα χαρίσει τόσα καλά,τί εἶναι αὐτό πού μπορεῖ νά σέ κάνῃ νά τά περιφρονῇς καί νά θυσιάζῃς μέ σκοπό ν᾿ἀποκτήσῃς ὅλο καί περισσότερα ; Δέν ὑπάρχει λογική, δέν ὑπάρχει κάποια φυσιολογική αἰτία,δέν ὑπάρχει τίποτε τό ἀνθρώπινο παρά μόνον ἀσθένεια. Ψυχασθένεια... Παραλογία !
Ὅταν ἔχεις ἀπό τήν φύσιν προικιστεῖ μέ ἐξωτερική ὀμορφιά. Ὅταν μέσῳ μίας εὐπόρου οἰκογενείας, ἔχεις ἀποκτήσει ἐκπαίδευσιν καί τύχη πού σ᾿ὀδήγησε σέ ἀνώτερες θέσεις με ὑψηλές ἀπολαβές. Ὅταν ἔχεις δημιουργήσει μία ὄμορφη οἰκογένεια καί ζεῖτε σ᾿ἄνετα σπίτια καί πλούσια περιβάλλοντα κι᾿ἀν τί νἀ εὐχαριστῇς τόν Θεό γιά ὅλα αὐτά,ἀν τί νά ἐκφράζῃς τήν εὐγνωμοσύνη σου πρός τήν τύχη μέ πρᾶξεις φιλανθρωπίας, ἄν τί νά χαίρεσαι ἀνάμεσα σ᾿ἀγαπημένους ἀνθρώπους καί νά κάνῃς τόν σταυρό σου,ἐσύ ἔχεις ὡς σκοπό τῆς ζωῆς σου τήν ἀπόκτησιν ὅλο καί περισσοτέρων ὑλικῶν, ἐφήμερων ἀγαθῶν,τότε δέν εἶναι ἁπλῶς θυσία ἀνωτέρων ἀξιῶν,εἶναι τό σαράκι τῆς Ἀπληστίας μέσα σου. Εἶναι ἕνα ἀπό τά πιό θανάσιμα ἀμαρτήματα. Εἶναι Ὕβρις πρός τόν Θεό !!!
H απληστία για τη χριστιανική θρησκεία είναι ένα από τα σοβαρότερα «θανάσιμα αμαρτήματα», καθώς πηγάζει από το μυαλό του ανθρώπου και όχι από τις ανάγκες του σώματός του. Ο Θωμάς Ακινάτης γράφει ότι «η απληστία είναι μία αμαρτία που στρέφεται εναντίον του Θεού, καθώς ο άπληστος άνθρωπος θυσιάζει τις αιώνιες αξίες για χάρη υλικών και εφήμερων αγαθών και αξιωμάτων». Ο Δάντης στο «Καθαρτήριό» του, παρουσίασε τους άπληστους να τιμωρούνται με δέσιμο σε τέτοια θέση, ώστε να βλέπουν μόνο το έδαφος, όπως στη ζωή έβλεπαν μόνο τα επίγεια αγαθά.
Εδώ και αιώνες πιστεύεται ότι η απληστία οδηγεί τον άνθρωπο στη ληστεία και στην κλοπή, στην καταπάτηση νόμων και αξιών, στην αδικία και στον αμοραλισμό. Απληστία είναι το αίσθημα που αφήνει ανικανοποίητο τον άνθρωπο, ακόμα κι όταν έχει τα πάντα. Είναι η μανία να θέλει πάντα περισσότερα. Με κάθε τρόπο.(ἀπό ἐδῶ)
Νομίζω πώς ἡ χρονική συγκυρία πού συνέβη τό θέμα αὐτό,ἦταν καλή. Διότι καθώς πλησιάζει ἡ μεγαλύτερη ἑορτή τῆς Χριστιανοσύνης, ἄς ἀναλογιστοῦμε τίς ἀξίες τῆς ζωῆς. Ἅς παραδειγματιστοῦμε ἀπό τό γεγονός κι᾿ἄς ζυγίσουμε τί βαραίνει περισσότερο μέσα μας. Ἄς κυττάξουμε δίπλα μας,τούς συναθρώπους μας πού ὑποφέρουν κι᾿ἄς ἁπλώσουμε τό χέρι νά παράσχουμε βοήθεια ἐκεῖ κι᾿ὅπου μποροῦμε. Τό εὐχαριστῶ κι᾿ἡ εὐγνωμοσύνη ἀπό τόν συνάνθρωπο ἀπό τήν ἀνυστερόβουλη προσφορά μας, λειτουργοῦν ὡς δῶρα θεϊκά ὄχι μόνον σ᾿ἐμᾶς ἀλλά καί τούς γύρω μας. Αὐτά εἶναι πού μένουν παρακαταθήκη γιά ἔναν πραγματικά Καλό Ἄνθρωπο !
« ...Ὤ, ἐσεῖς ποὺ ἔχετε τὰ πλούτη καὶ ποὺ μόνο τί λογῆς εἶναι ἡ ἀληθινὴ χαρὰ δὲν ξέρετε. Ἄνθρωποι βασανισμένοι, σαστισμένοι ἀπὸ τὶς ἔγνοιες κι ἀπὸ τὶς σκουτοῦρες, σκλάβοι στὴ φιλοδοξία καὶ στ᾿ ἄλλα πάθη, ὢ ἄσωτοι γυιοί, ποὺ φάγατε τὰ ξυλοκέρατα καὶ δὲν χορτάσατε, γυρίστε πίσω στὸ σπίτι τοῦ πατέρα σας τοῦ πονετικοῦ, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλο παρὰ ἡ καρδιὰ ἡ δική σας, καὶ μπεῖτε μέσα νὰ ξαποστάσετε, νὰ εὐφρανθῆτε καὶ νὰ νοιώσετε τὴν ἀληθινὴ χαρά!» ( Φώτης Κόντογλου, "Ζωή Πολυμέριμνη, χωρίς καμμία ἐσωτερική εὐτυχία" )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου