Αυτονόητη αλήθεια και αυτονόητο ψέμα
Τον 17ο αιώνα, ο Καρτέσιος είπε ότι το πρότυπο της αλήθειας είναι η αυτοαπόδειξη σαφών και διακριτών ιδεών. Θεώρησε ότι η αυτονόητη αλήθεια του «ΔΥΟ ΣΥΝ ΔΥΟ ΙΣΟΝ ΤΕΣΣΕΡΑ» μπορεί να μην υπάρχει πέρα από τον ανθρώπινο νου.
Στην κωμωδία «Δόν Ζουάν» (1665), του Μολιέρου , ο πρωταγωνιστής ερωτάται σε ποιες αξίες πιστεύει και απαντά ότι πιστεύει ότι «δύο συν δύο ίσον τέσσερα "
Τον 18ο αιώνα, το αυτονόητο ψέμα του 2 + 2 = 5 επιβεβαιώθηκε στην Εγκυκλοπαίδεια τού Ephraim Chambers : «Έτσι, μια πρόταση θα ήταν παράλογη , που θα έπρεπε να επιβεβαιώνει , ότι δύο και δύο κάνουν πέντε· ή αυτό θα έπρεπε να τους αρνηθεί να κάνουν τέσσερα». Το 1779, ο Samuel Johnson είπε επίσης ότι "Μπορεί να έχετε έναν λόγο για τον οποίο δύο και δύο πρέπει να κάνουν πέντε, αλλά θα εξακολουθούν να κάνουν μόνο τέσσερα."
Τον 19ο αιώνα, σε μια προσωπική επιστολή προς τη μέλλουσα σύζυγό του ο Λόρδος Byron είπε: «Ξέρω ότι δύο και δύο κάνουν τέσσερα—και θα χαρώ να το αποδείξω επίσης, αν μπορούσα—αν και πρέπει να πω , με οποιαδήποτε διαδικασία, θα μπορούσα να μετατρέψω το 2 και το 2 σε πέντε , θα μου έδινε πολύ μεγαλύτερη ευχαρίστηση."
Τον 19ο αιώνα, στο μυθιστόρημα Séraphîta (1834), σχετικά με τη φύση του ανδρόγυνου , ο Ονορέ Ντέ Μπαλζάκ είπε: «Έτσι, δεν θα βρείτε ποτέ, σε όλη τη Φύση, δύο πανομοιότυπα αντικείμενα. στη φυσική σειρά, επομένως, το δύο και το δύο δεν μπορούν ποτέ να κάνουν τέσσερα, γιατί, για να επιτύχουμε αυτό το αποτέλεσμα, πρέπει να συνδυάσουμε μονάδες που είναι ακριβώς όμοιες.»
Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο ρωσικός Τύπος χρησιμοποίησε την φράση 2 + 2 = 5 για να περιγράψει την ηθική σύγχυση της κοινωνικής παρακμής στο τέλος του αιώνα,
Το 1931, ο καλλιτέχνης Yakov Guminer υποστήριξε το συντομευμένο πρόγραμμα παραγωγής του Στάλιν για την οικονομία της Σοβιετικής Ένωσης με μια προπαγανδιστική αφίσα που ανήγγειλε την «Αριθμητική ενός εναλλακτικού σχεδίου: 2 + 2 συν ο ενθουσιασμός των εργατών = 5» μετά τον Στάλιν.
καί ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου