Το τελευταίο που θα περίμενα να δω στη χώρα μου, ήταν ο Έλληνας να καταντήσει διατροφικά ηλίθιος! Κι όμως… το βλέπω κι αυτό…
Και ο λόγος είναι οι παραδόσεις μας, η μεσογειακή κουζίνα μας η οποία είναι σκέτος θησαυρός, αλλά κι ένας ακόμα βαθύτερος: Η Ελλάδα, που είναι και ο ομφαλός της γης, προσφέρει την ιδιότητα του κέντρου (τσάκρα) της ικανοποίησης, αλλά και της χώνεψης, για όλον τον πλανήτη. Δεν περίμενα ποτέ να εισάγει στο στομάχι της σαβούριασμα και μ’ αυτό να προσπαθεί να ικανοποιήσει τον εαυτό της αλλά και ολόκληρη τη σφαίρα!
Τώρα που γράφω αυτά, θυμάμαι τη μάνα, τότε που μάλιστα ζούσα στην Αθήνα, να έχει όλα τα απαραίτητα υλικά για γλυκό υποβρύχιο σε μια γαβάθα και να περιστρέφει την ξύλινη κουτάλα με θεία υπομονή, μέχρις αυτά αποκτήσουν τη λαστιχωτή υφή και να μοσχοβολήσει ο τόπος βανίλια. Σάμπως δεν υπήρχε έτοιμη; Η σπιτικιά ήταν αλλιώς και το μέλημα της νοικοκυράς ήταν η οικονομία.
Η μάνα, που ήταν πάντα ντυμένη στην πένα και με την τελευταία λέξη της μόδας (και μια κουκλάρα) ραβόταν μόνη της. Αφού έκανε τις εμφανίσεις της με τα χειροποίητα ενδύματα της και την θαύμαζαν όλοι, τα ρούχα έμπαιναν στο ντουλάπι για να ξαναβγούν μετά από καιρό, να μεταποιηθούν και να μοιάζουν νέα και πιο μοντέρνα.
Μπαξέ δεν είχαμε γιατί μέναμε σε πολυκατοικία, αλλά αν είχαμε κήπο, σίγουρα θα είχε φτιάξει, γιατί είχε τρέλα με την κηπουρική. Η βεράντα κόντευε να βουλιάξει από τις γλάστρες. Όμως μαγειρική και ζαχαροπλαστική, ήταν το ακόμα πιο δυνατό σημείο της.
... Δεν ήταν μόνο η μάνα μου έτσι, ήταν η Ελλάδα μου έτσι. Μια Ελλάδα προκομμένη, οικονόμα, δημιουργική, εφευρετική. Μια Ελλάδα που πλέον δεν αναγνωρίζω, που μου φέρνει δάκρυα όταν την βλέπω να χάνεται στα ηλίθια τηλεοπτικά προγράμματα, στα πορνοσάιτ και τα ντελίβερι.
...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου