«Ένα πουλάκι εξέβγαινε μέσ’ από την Αθήνα.
Νύχτα και μέρα περπατεί, πετάει μέρα νύχτα.
Στην Κόρινθο γευμάτισε και στ’ Άργος δειλινίζει
και μέσα στην Τρομπολιτσά, στη μέση της πλατείας,
τα γράμματα εδιάβαζαν κ’ οι εφημερίδες λένε:
Κολοκοτρώνης πέθανε στο γάμο του Κολίνου.
Το βράδυ ετρωγόπινε στου βασιλιά τον μπάλο,
το θάνατό του γνώρισε, πούθελε ν’ αποθάνει.
Και του Γενναίου και του Κολίνου λέγει:
– Πού είσαι Γενναίε στρατηγέ, Κολίνο σπουδασμένε!
Ελάτε, πάρτε την ευκή, με τριγυρίζει ο χάρος.
Σώπα, πατέρα, μην το λές, μην λές πως θα πεθάνεις,
κ’ έχουμ’ οχθρούς και χαίρονται και φίλους και λυπάνται.
– Ελάτε, πάρτε την ευκή, και να είσθε μονιασμένοι.
Φιλείστε και τ’ αγγόνια μου, που νάχουν την ευκή μου!»
(Σοφ. Δημητρακόπουλος).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου