Στό όν, το καθαρώς φυσικό και σωματικό μέρος του κυβερνάται από τις ζωτικές δυνάμεις που υπόκεινται και υπακούουν στην ζωή της ψυχής και στον χαρακτήρα, ενώ στην κορυφή όλων βρίσκεται η πνευματοδιανοητική του αρχή, αυτό που οι Αρχαίοι αποκαλούσαν «ο εσωτερικώς κυρίαρχος», το «ΗΓΕΜΟΝΙΚΟΝ» > Ο ΝΟΥΣ.
Ό Πλάτων έλεγε ότι, είναι καλό τα άτομα που δεν διαθέτουν δικό τους «εσωτερικό άρχοντα» να βρίσκουν τουλάχιστον έναν άρχοντα έξω από αυτά.
Ή Δημοκρατία εμφανίζεται ως ένα οπισθοδρομικό και αντιεξελικτικό φαινόμενο, ως ένα σύστημα στο οποίο κάθε φυσική σχέση ανατρέπεται, καθώς στο δημοκρατικό κράτος το «ΗΓΕΜΟΝΙΚΟΝ» είναι ολότελα ανύπαρκτο. Στην δημοκρατία ελλείπει κάθε πραγματικό «κέντρο» της ύπαρξης, τόσο της ατομικής όσο και της συλλογικής. Υπάρχει μια ανακλητή ψευδοεξουσία και μάλιστα στην υπηρεσία αυτού ακριβώς του στοιχείου που βρίσκεται πιό χαμηλά, δηλαδή στην υπηρεσία της καθαρώς υλικής – «κοινωνικής», οικονομικής και ποσοτικής πλευράς ενός λαού. Η δημοκρατία συνεπώς αντιστοιχεί, σύμφωνα με την ανωτέρω παραδοσιακή αναλογία, στην εξής κατάσταση στην περίπτωση ενός ατόμου: ένα πνεύμα και μία πνευματική αρχή που δεν θα είχαν άλλο λόγο ύπαρξης από το να εκπροσωπούν τις ανάγκες του σώματος, στο οποίο σώμα θα ήσαν εν κατακλείδι στην υπηρεσία του. Μ’ άλλα λόγια ένας νούς προορισμένος να υπάρχει αποκλειστικά και μόνο γιά να εξυπηρετεί τις φυτικές διαδικασίες των εντέρων. Η έλευση της δημοκρατίας είναι κάτι πολύ βαθύτερο, πολύ σοβαρότερο και πολύ χειρότερο από αυτό που φαίνεται ότι είναι σήμερα μόνο από πολιτικής πλευράς. Είναι δηλαδή μ’ άλλα λόγια αυτή η ίδια η πλάνη και η παντελώς ηλίθια οίηση μιας κοινωνίας, που σκάβει τον ίδιο της τον τάφο. Το αποτέλεσμα είναι ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός ασταθών και αμόρφων ατόμων, είναι η εισβολή αυτού του στοιχείου που θα μπορούσε να αποκληθεί Η ΦΥΛΗ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
JULIUS EVOLA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου