Ή ποιότητα τού ανθρώπου είναι ανάλογη μέ τήν ποιότητα τών πραγμάτων πού τού δίνουν ευχαρίστηση.

 Σύμφωνα μέ τόν Αριστοτέλη ή ποιότητα τού ανθρώπου είναι ανάλογη μέ τήν ποιότητα τών πραγμάτων πού τού δίνουν ευχαρίστηση. Ώς ψυχική έξη ορίζονται οί πράξεις πού προσδίδουν χαρά. Ή ευτέλεια αυτών τών πράξεων δέν είναι παρά ή ευτέλεια τής ψυχής πού μαθαίνει νά χαίρεται μέ πράγματα πού δέν αξίζουν. Κι όταν κανείς εγκλωβίζεται σέ απολαύσεις ανάξιες λόγου, είναι αδύνατο νά κατακτήσει τήν αρετή.

«… ο ιδιαίτερος χαρακτήρας κάθε ψυχικής έξης σχετίζεται με το (και προσδιορίζεται από το) είδος των πραγμάτων από τα οποία αυτή γίνεται χειρότερη ή καλύτερη – η ποιότητα των ανθρώπων ευτελίζεται ανάλογα με τη στάση τους απέναντι στα ευχάριστα και στα δυσάρεστα πράγματα, ανάλογα δηλαδή με το κυνήγι για την αποφυγή αυτών που δεν πρέπει, τη στιγμή που δεν πρέπει, με τον τρόπο που δεν πρέπει – και όσα άλλα λέμε σ’ αυτού του είδους τις περιπτώσεις». (1104b 3, 21-26).
Ο παράγοντας του τρόπου που προστίθεται αφορά και πάλι την τήρηση του μέτρου, αφού ο τρόπος της συμπεριφοράς θα καταδείξει την υπερβολή ή την έλλειψη.
«… κάποιοι ορίζουν τις αρετές ως καταστάσεις απάθειας, κατά κάποιο τρόπο, και γαλήνιας αταραξίας· δεν τα λένε όμως σωστά, γιατί έτσι μιλούν απλά και γενικότροπα και δε λένε “με ποιο τρόπο πρέπει”, “με ποιο τρόπο δεν πρέπει”, “πότε” και όσα άλλα λέμε σχετικά». (1104b 3, 27-30)...ΕΔΩ

Ο Αριστοτέλης και η σημασία της ευχαρίστησης και της δυσαρέσκειας.