ΔΕΙΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΚΑΙ ΠΕΙΤΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΑΝ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟ ΙΔΙΟ.

"Δεν ήταν ο Χίτλερ ή ο Χίμλερ που με απήγαγε, με χτύπησε και πυροβόλησε την οικογένεια μου.

Ήταν ο τσαγκάρης, ο γαλατάς, ο γείτονας, που πήρε μια στολή και στην συνέχεια πίστεψε ότι είναι η κυρίαρχη φυλή."

(Κάρελ Στοικα, επιζών του Άουσβιτς)

Ένας διοικητής ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης είχε πει στη δίκη του ότι μπορούσε μέσα σε μια μέρα να "ξαποστείλει" έως και 10 χιλιάδες κρατούμενους με συνοδεία μόλις ενός φρουρού.

Όταν τον ρώτησε έκπληκτος ένας από τους δικαστές αν οι κρατούμενοι ήξεραν που πήγαιναν, ο ναζί απάντησε "και βέβαια ήξεραν, μιας και η λειτουργία των κρεματορίων είχε πνίξει το στρατόπεδο με μια μόνιμη αιθαλομίχλη που γέμιζε τα πάντα με τη μυρωδιά των πτωμάτων".

Η δήλωση αυτή προκάλεσε την εύλογη απορία ενός άλλου δικαστή που ρώτησε τον κατηγορούμενο: τί ήταν εκείνο που τους κρατούσε και δεν έπαιρναν το ρίσκο να επιτεθούν στους φρουρούς και να δραπετεύσουν;

Ο ναζί απάντησε με πολύ φυσιολογικό τρόπο ότι οι κρατούμενοι δεν είχαν κανενός είδους οργάνωση, αλληλεγγύη και συνοχή, δεν ενδιαφερόταν ο ένας για τον άλλο, ενώ "είχαμε" ανάμεσά τους κι εκείνους που τους έλεγαν διαρκώς ότι αν κάτσουν ήσυχα μπορεί και να γλυτώσουν, ότι ίσως να μην είναι στην επόμενη "φουρνιά".

Κι ο ναζί χαμογελώντας είπε στους έκπληκτους δικαστές του, ότι ακόμη και στην ουρά για τους θαλάμους αερίων, υπήρχαν πολλοί που πίστευαν ότι κάτι θα γίνει και τελικά θα επιβιώσουν.

Όσοι πιστεύουν ότι κάποιος άλλος θα επαναστατήσει και θα υπερασπιστεί τις ζωές τους για αυτούς, περιμένουν τον από μηχανής θεό, παραιτούνται με το "δε γίνεται τίποτε" ή προχωρούν ανενόχλητοι με το "δουλίτσα να υπάρχει" , το ίδιο τέλος θα βρουν.

Από Αλεξάνδρα Ευταξοπούλου

από εδώ

Ο Π Ο Λ Ε Μ Ο Σ > Τ Ο Ε Π Ο Σ Τ Ο Υ '40

Κανείς  δέν εἶναι πλασμένος γιά πόλεμο. Ὅλοι μας ὅμως εἴμαστε πολεμιστές. Γιά τήν πατρίδα μας, τό σπίτι, τά ἱερά μας, γιά τήν ζωή!

>>Ἕνας Στρατιώτης Μουρμουρίζει Στό Ἀλβανικό Μέτωπο<<

Ποιός θά μᾶς φέρει λίγον ὕπνο ἐδῶ πού βρισκόμαστε;

Θά μπορούσαμε τότες τοὐλάχιστον, τοὐλάχιστον 

νά ἰδοῦμε πώς ἔρχεται τάχατε ἡ μάνα μας

βαστάζοντας στή μασχάλη της ἕνα σεντόνι λουλακιασμένο

μέ μιά ποδιά ζεστασιά καί κατιφέδες ἀπό τό σπίτι μας.

Ἕνα φθαρμένο μονόγραμμα στήν ἄκρη τοῦ μαντιλιοῦ: ἕνας κόσμος χαμένος.

Τριγυρίζουμε πάνω στό χιόνι μέ τίς χλαῖνες κοκαλιασμένες.

Ποτέ δέν βγῆκε ὁ ἥλιος σωστός ἀπ' τά ὑψώματα τοῦ Μοράβα,

ποτέ δέν ἔδυσε ὁ ἥλιος ἀλάβωτος ἀπ' τ' ἀρπάγια τῆς Τρεμπεσίνας.

Τρεκλίζω στόν ἄνεμο χωρίς ἄλλο ροῦχο, 

διπλωμένος μέ τό ντουφέκι μου, παγωμένος καί ἀσταθής.

(Σάν ἤμουνα μικρός καθρεφτιζόμουνα στά ρυάκια τῆς πατρίδας μου

δέν ἤμουν πλασμένος γιά τόν πόλεμο).

Δέ θά μοῦ πήγαινε αὐτή ἡ προσβολή περασμένη ὑπό μάλης,

δέ θά μοῦ πήγαινε αὐτό τό ντουφέκι ἄν δέν ἤσουν ἐσύ,

γλυκό χῶμα πού νιώθεις σάν ἄνθρωπος,

ἄν δέν ἤτανε πίσω μας λίκνα καί τάφοι πού μουρμουρίζουν

ἄν δέν ἤτανε ἄνθρωποι κι ἄν δέν ἦταν βουνά μέ περήφανα

μέτωπα, κομμένα θαρρεῖς ἀπ' τό χέρι τοῦ θεοῦ

νά ταιριάζουν στόν τόπο, στό φῶς καί τό πνεῦμα του.

Ἡ νύχτα μᾶς βελονιάζει τά κόκαλα μέσα στ' ἀμπριά.

ἐκεῖ μέσα μεταφέραμε τά φιλικά μας πρόσωπα καί τ' ἀσπαζόμαστε

μεταφέραμε τό σπίτι καί τήν ἐκκλησιά τοῦ χωριοῦ μας 

τό κλουβί στό παράθυρο,

τά μάτια τῶν κοριτσιῶν, το φράχτη τοῦ κήπου μας, 

ὅλα τά σύνορα μας, τήν Παναγία μέ τό γαρούφαλο, ἀσίκισσα, 

πού μᾶς σκεπάζει τά πόδια πρίν ἀπ' τό χιόνι,

πού μᾶς διπλώνει στή μπόλια της πρίν ἀπ' τό θάνατο.

Μά ὅ,τι κι ἄν γίνει ἐμεῖς θά ἐπιζήσουμε.

Ἄνθρωποι κατοικοῦν μές στό πνεῦμα τῆς Ἐλευθερίας ἀμέτρητοι,

Ἄνθρωποι ὄμορφοι μές στή θυσία τους, Ἄνθρωποι.

Τό ὅτι πέθαναν, δέν σημαίνει πώς ἔπαψαν νά ὑπάρχουν ἐκεῖ,

μέ τίς λῦπες, τά δάκρυα καί τίς κουβέντες τους.

Ὁ ἥλιος σας θά 'ναι ἀκριβά πληρωμένος.

Ἄν τυχόν δέν γυρίσω, ἄς εἶστε καλά, 

σκεφτεῖτε γιά λίγο πόσο μοῦ στοίχισε.

(Σάν ἤμουνα μικρός καθρεφτιζόμουνα στά ρυάκια τῆς πατρίδας μου

δέν ἤμουν πλασμένος γιά τόν πόλεμο).

Νικηφόρος Βρεττάκος

Μνήμες ιστορίας , πολέμου, καταστροφής , νίκης, πόνου καί συμφερόντων ... Γιατί; !!!

 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

ΕΠΕΙΓΟΝ προς τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

Πώς θά πάω στόν Πόλεμο μέ τ’ αδέρφια μου...Πώς συνταιριάζεται μωρέ τό Θείο μέ τ' Ανθρώπινο;

 

Κι αν έρθει η Θεία Χάρις; Κι αν μαζί της κουβαλάει – καθώς λένε – την Αγάπη, την Ειρήνη, την Συμπόνοια; Πως θα πάω στον Πόλεμο με τ’ αδέρφια μου, τους συμπολεμιστές μου; Τι θα τους πω; Ότι με πλημμύρισε το Άγιο Φως του Θαβώρ και δεν μπορώ να σκοτώσω τον οπλισμένο αντίπαλο που σκοτώνει τα αδέρφια μου, τις οικογένειές μας γιατί κι αυτός είναι αδελφός μου; Πως συνταιριάζεται μωρέ το Θείο με το Ανθρώπινο; (υπάρχει - κατά την ταπεινή μου γνώμη - ένα "λάθος" στην εικόνα...κάτι "αταίριαστο"...στον "σταυροφόρο"...το ότι έχει ως "οδηγό" και "βασικό ωθητή" (πίσω θέση) στη λαβή του ξίφους το δεξί χέρι δείχνει πως είναι "δεξιόχειρας"...η θέση της θήκης του ξίφους όμως - στα δεξιά του - δείχνει πως είναι "αριστερόχειρας"...αβλεψία του καλιτέχνη, θα πει κανείς...σαφέστατα...δεν παύει όμως να απεικονίζει - και δη ΑΡΙΣΤΑ - αυτό το "παράδοξο", το "αταίριαστο" που περιγράφεται και στο κείμενο...)

Γ. Ανεστόπουλος.

ΟΤΑΝ ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΞΕΧΝΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.....

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΡΟΠΟΜΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΕΠΕΤΑΙ....

ΟΙ ΖΩΣΜΕΝΟΙ

Ζωσμένος από παντού ο αέρας
Από του πύθωνα τα δολερά κεντριά
Φλογώδεις κατά κύματα αόρατες αστραψιές
Των ανθρώπων τα σπλάχνα διαπερνούν

Είμαστε παίγνια του εαυτού
Απ’ τα δεσμά της άγονης μας σκέψης
Μας στέλνουν τα πυθώνεια όντα
Ολόισια στο βασίλειο των λυπημένων
Με σκυφτούς τους αυχένες
Βλέμματα αδειασμένα από ουρανό.

Με ολόισια το νου σε κατωφέρειες
Σκάβουμε τάφους ολοένα στο ανόσιο
Ω πότε θα ζευτούμε
Το υνί της θύελλας
Κι’ ενώ κυλίουμε ολημερίς λίθους στο εφήμερο,
Να ορθωθεί η ψυχή, αντίκρυ από το κακό σαν ήλιος
Ασπιδοφόρος που μάχεται

Κι ενώ πλημένει ο κόσμος
Από τα βαρυστέναχτα δεινά
Και πέφτει χαμαικοίτης
Σαν τα νεκρά τα φύλλα απ’ τον καιρό

Φωνή βαθειά σπαράζει μέσα μου

Θα γράψω αλλοτινά τραγούδια
Ύστερα από τις μαύρες καταιγίδες
Και θα συλλήσω ό,τι απέμεινε από την ομορφιά
Θα πέμψω τον άνεμο απ’ το παρήγορο σκοτάδι
Φωτόδροση πνοή στους λυπημένους
Και θα φωνάξω στους ανόσιους, Φ τ ά ν ε ι!
Σ’ αυτούς που φυλακίσανε τον άνεμο
Των ελεύθερων ψυχων
Όμως για λίγο
Δεν γίνεται να κλέψεις τους ανέμους
Και να αθροίζεις ευπώλητα τα αργύρια στις μπάνκες
Το πνεύμα όπου θέλει πνεί

Σ’ αυτούς που άδειασαν τα βλέμματα
Απ’ του ουρανού τις γητειές
Θα μεγεθύνω τ’ άδεια τους πρόσωπα
Για να βοούν μες τις ημέρες τις άδειες, μολογώντας
Πως εγονάτισαν τα ύψη των ανθρώπων
Πως γέμισαν με ένδεια τον πλούτο τους
Πως δόλια μεσ’ τις παγίδες τους έσυραν

Και θα ρίξω ποτάμια βέλη τα τραγούδια μου
Θα πλημμυρίσουν οι κατακίτρινες όχθες
Αρχαία βλαστήματα να αναφανούν
Γέλια ξανά ν’ ανθίσουνε
Όλα τα μήκη των κυμμάτων
Και ομιλίες αρχαίες, όταν σε καιρούς παλαιότατους
Των ανθρώπων το παραμιλητό, ήταν ο Λόγος

Θ’ ανοίξω τ’ αραχνιασμένα στόματα
Και θα ρίξω τους σπόρους της θύελλας
Και όλα τα γεννήματα των τραγουδιών
Κορμιά καινούρια να ορθωθούν
Πάνοπλα από τα άδυτα ενάντια του ερέβους
Καθώς θα εξακοντίζονται απo το πολύαστρο φως

Ω μεσουράνια
της πατρίδας μου λύρα
Ήχοι πανόλβιοι
και λόγια φτερωτά
Πανάξια
από της μνήμης την καρδιά
Που τοξεύετε τ’ άστρα
εδώ συναχθείτε

Κι αν η θλίψη το γόνα σας κάμψει
Κι αν με φτηνά ψιμύθια το μάταιο μπουκώσει
Τα σπίτια σας
Κι αν οι νύχτες σας φράξουν από περιφόβητα όνειρα
Εσείς εκεί
Πεισμώσετε απ’ τα τραγούδια μου
Και μη συρθείτε πίσω

 Νίκος Κάζος Τηλέμαχος

ΩΣ ΠΡΟΠΟΜΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΕΠΕΤΑΙ....

Ἡ ἄνωσε (ἤτοι, πρὸς τὰ ἄνω) ῥοπὴ καὶ ἔφεσις ἐμπεδοῦται μεταφυσικῶς, ὀντολογικῶς εἰς τὴν πεμπτουσίαν τοῦ Κόσμου, ὡς ἀενάου Ἀγῶνος κατὰ τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων τῆς διαλύσεως, τῆς ἀποσυνθέσεως, τοῦ θανάτου - τῶν ὁποίων ἡ διαλυτικὴ φρενῖτις κορυφοῦται ἐκεῖ ὅπου ἀποκτοῦν σκόπιμον στόχευσιν, ὡς δυνάμεις τοῦ Ἐνεργοῦ Θανάτου, χαρακτηριζόμενες ὑπὸ λυσσωδῶν ἀνασπασμῶν καὶ μηχανορραφικῆς διαβολικῆς ἀφοσιώσεως, συχνότατα καὶ ὑπὸ μεταμφίεσιν πρὸς ἐπίτασιν τῆς συγχύσεως καὶ τῆς παραπλανητικῆς παραλλαγῆς των.

Ἀπεναντίας ὁ συνειδητὸς Ἄριος συνεργεῖ εἰς τὸν ἀνωτροπικὸν ἀγῶνα τῶν φωτεινῶν κοσμικῶν δυνάμεων ἐν παντὶ καὶ καθ᾿ ὅλας τὰς διαστάσεις καὶ ἐπίπεδα, πρὸς παντὸς δ᾿ ἐντός του, κατ᾿ αὐτὸ ποὺ ἡ Παράδοσις συχνὰ ἀναφέρει ὡς τὸν Μεγάλον Πόλεμον - ποὺ ἀντιστοίχως ἐπάγεται καταλυτικῶς ὑπὸ ἐξωτερικῶν ἀσκημάτων καὶ πρακτικῶν, εἴτε ὡς κλασσικὸς πόλεμος εἴτε ὡς ἄλλου τύπου ἀγώνισμα
 Steffan G. Kronborg

Κωνσταντίνος Κατσίφας - Έπεσε υπέρ Πατρίδος, σήμερα, στη Βόρειο Ήπειρο !!! Δολοφονήθηκε από ΤΟΥΡΚΑΛΒΑΝΟΥΣ, φωνάζοντας «Ζήτω η Ελλάς» !!! Έπεσε ηρωϊκότατα μαχόμενος και αρνούμενος να παραδοθή !!! Θρηνεί ολόκληρος ο Ελληνισμός... Συγκλονισμένοι όλοι από την είδηση... Δεν υπάρχει Έλληνας, που να μην ξέσπασε σε λυγμούς στο άκουσμα αυτού τού μαντάτου... Εκδίκηση, η πρώτη σκέψη πολλών... Τα χειρότερα, έρχονται...ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΥΓΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΤΣΙΦΑ ΚΑΛΟΥΝ ΤΑ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΑΘΗΝΩΝ !!! ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΟΔΟ ΑΡ. ΒΕΚΙΑΡΕΛΗ 7, ΣΤΗ ΦΙΛΟΘΕΗ !!! ΤΩΡΑ !!! ΑΠΟΨΕ !!! ΗΔΗ, ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ, ΕΦΤΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ 19:30'. ΑΠΟΨΕ, ΚΥΡΙΑΚΗ, 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018, ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ....

... ΕΔΩ

ΕΔΩ

ΠΡΟΣΟΧΗ. ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΟΠΛΙΣΘΕΙΣ ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΦΑΝΕ ΤΑ ΦΙΔΙΑ.

ΕΔΩ

ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ....!!!!

Στις εκκλησιές οι Χριστιανές γυναίκες της Συρίας παίρνουν  μαθήματα εκπαίδευσης στα όπλα... για να υπερασπιστούν την πατρίδα τους....ΕΔΩ

Εβραϊκές οργανώσεις καί Αριστερά υπέρ τού ελέγχου τών όπλων γιατί είναι κουλτούρα συντριπτικά λευκή καί πολύ αρσενική...!!!!

ΘΕΩΡΩ ΤΗΝ ΟΠΛΟΦΟΡΙΑΝ ΩΣ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ (ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΣ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΚΑΤ' ΑΞΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΕΙΡΑΝ) ΤΩΝ ΕΧΟΝΤΩΝ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΟΝ, ΩΣ ΟΡΘΩΣ ΔΟΓΜΑΤΙΖΕΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΠΡΟΣΑΡΤΗΜΑ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ "…the right of the people to keep and bear arms shall not be infringed".
=ΑΥΤΗ ΞΕΧΩΡΙΖΕ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΟΛΙΤΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΟΥΛΟ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ 20ο ΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΟΥΤΟ ΣΤΗΝ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΕΡΙΕΛΑΜΒΑΝΕΤΟ ΞΙΦΟΣ, ΣΥΝΗΘΩΣ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ-ΔΙΑΚΟΣΜΗΜΕΝΟ (ΟΠΩΣ ΣΗΜΕΡΟΝ ΤΑ ΞΙΦΙΔΙΑ ΤΩΝ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ-ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ) ΟΜΩΣ ΕΞΟΧΩΣ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟΝ! Η ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ, ΕΙΤΕ ΤΟ ΟΠΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΣΤΙΚΟΝ ή ΣΥΜΒΟΛΙΚΟΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΦΑΝΕΣ (ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΙΖΟΝΑ: Εκεί οι ληστείες τραπέζης είναι μηδέν διότι ο ληστής γνωρίζει ότι η τράπεζα μεν δεν θα αμυνθή όμως κάποιος θυμοειδής πολίτης θα του "την ανάψει") ΜΟΝΟΝ ΤΟΤΕ ΠΛΗΡΟΥΤΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ, ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΤΟ concealed carry ΕΙΝΑΙ Ο,ΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΣΥΜΒΗ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟ ΘΕΩΡΩ ΑΙΔΩ, ΤΟ ΚΡΥΒΩ, ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΤΟ ΜΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΣ ΑΠΟΔΕΚΤΟΝ! 
=ΘΕΩΡΩ ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ ΩΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑ ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΠΟΥ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΟΛΙΤΗ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟΝ ΤΟΥΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ. ΚΑΤΑ ΤΟ ΛΕΧΘΕΝ:
“Disarm the people- that is the best and most effective way to enslave them.”
― James Madison
ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΥΤΟ (ΟΠΩΣ ΤΟ ΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ) ΑΦΗΝΕΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ ΕΡΜΑΙΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΗΣΤΗ ΚΑΙ ΙΔΙΩΣ ΤΟΥΣ ΠΛΕΟΝ ΑΔΥΝΑΤΟΥΣ:

Παναγιώτης Μαρίνης

Εβραϊκές οργανώσεις υπερηφανεύονται για τις θέσεις τους υπέρ του ελέγχου των όπλων γιατί η κουλτούρα των όπλων είναι συντριπτικά λευκή και πολύ αρσενική...

Οι εβραϊκές οργανώσεις δεν είναι ενάντια στα όπλα όταν βρίσκονται στα χέρια της αστυνομίας και άλλων αρχών....

 Η παράλογη εμμονή της Αριστεράς {και τών εβραϊκών οργανώσεων} γιά τον έλεγχο των πυροβόλων όπλων ...

ΕΔΩ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΓΑΡ...

Δημοκρατία είς τήν εποχή τού Αριστοτέλη εκαλείτο αυτό τό οποίον ονομάζομεν  ημείς σήμερον  οχλοκρατίαν....Αυτό τό οποίον αντιλαμβανόμεθα ημείς σήμερον ώς δημοκρατικόν -κοινοβουλευτικόν πολίτευμα, είς τήν αρχαίαν  Ελλάδα ουδέποτε υπήρξεν....

Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙ.....

 Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙ.....
Να μην κάνει Το Μοιραίο Λάθος, Ατρόμητος, να μπει μπροστά ή, σαν δειλός, να πάει πίσω, ΑΛΛΆ,
Να'χει πάντα κατά νού Τον Χρυσούν Κανόνα, Φύλακα Άγγελο, Ασπίδα και Ρομφαία Του Ιδανικού Πολεμιστή, όπως διδάσκεται στις ανά τον Πλανήτη Σχολές Πολέμου :
Μακριά στη μάχη σαν βρεθείς, καλέ μου, έχε το νου σου,
φυλάξου από τη μάνητα κι απ' το σπαθί του οχτρού σου.
Μπροστά πολύ μην προχωρείς, πίσω μην απομένεις,
μπροστά φωτιά, πίσω φωτιά, καταμεσής να μένεις.
Μονάχα ξέρει ο μεσιανός να τρέξει, να πηδήξει
κι αυτός μονάχα σπίτι του, μια μέρα θα γυρίσει....

Ό Χριστιανός μπορεί νά είναι άραγε ταυτόχρονα καί Πολεμιστής;

 

Μπορεί ο Πόλεμος να απαιτεί Ψυχρή Λογική, αλλά η Μάχη απαιτεί στην κυριολεξία «Θολωμένο Νου»...

Μόνον έτσι άλλωστε κερδίζονταν πάντα οι "άνισες μάχες"...

Με "θολωμένο νου και ταραγμένη ψυχή"...

 

 "Για σύρε συ Βλαχόπουλο στη βίγλα να βιγλίσης,
αν είν' πενήντα κ' εκατό χύσου μακέλλεψέ τους,
κι' αν είναι περισσότεροι, γύρισε μίλησε μας."

Επήγε το Βλαχόπουλο στη βίγλα να βιγλίση.
Βλέπει Τουρκιά Σαρακηνους κι' Αράπηδες κουρσάρους,
πλάγια κοκκινίζαν.

Άρχισε να τους διαμετράη, διαμετρημούς δεν είχαν.
Να πάη πίσω ντρέπεται, να πάη εμπρός φοβάται.

Σκύβει φιλεί το μαύρο του, στέκει και τον ρωτάει,
"Δύνεσαι, μαύρε μ', δύνεσαι στο γαίμα για να πλέξης;

-Δύνομαι, αφέντη, δύνομαι στο γαίμα για να πλέξω,
κι' όσους θα κόψη το σπαθί τόσους θενά πατήσω.

-Σαΐτταις μου αλεξαντριαναίς, καμιά να μη λυγίσει,
και συ σπαθί μου διμισκί, να μην αποστομώσης.

Βόηθα μ', ευχή της μάννας μου και του γονιού μου βλόγια,
ευχή του πρώτου μ' αδερφού, ευχή και του στερνού μου.

Μαύρε μου, άιντε νά μπουμε, κι' όπου ο Θεός τα βγάλη!"

Στα έμπα του μπήκε σαν αϊτός, στα ξέβγα σαν πετρίτης,
στα έμπα του χίλιους έκοψε, στα ξέβγα δυο χιλιάδες,
και στο καλό το γύρισμα κανένα δεν αφήνει.

Πήρε τ' Αλέξη τα παιδιά, του Κώστα τη γυναίκα,
και του μικρού Βλαχόπουλου την αρραβωνιασμένη.
Προσγονατίζει ο μαύρος του και πίσω του τους παίρνει.

Στο δρόμον οπού πήγαινε σέρνει φωνή περίσσα.

"Πού είσαι αδερφέ μου Κωσταντά κι' Αλέξη αντρεϊωμένε;
αν είστε εμπρός μου φύγετε κι' οπίσω μου κρυφτήτε,
τι θόλωσαν τα μάτια μου, μπροστά μου δε σας βλέπω,
και το σπαθί μου ερράγισε, κόβοντας τα κεφάλια,
κι' ο μαύρος λιγοκάρδισε πατώντας τα κουφάρια."

Είναι δηλαδή, τόσο θολωμένος, ταραγμένος ο νους του πολεμιστή από την σφαγή που το λογικό του έχει ατονήσει, έχει υποχωρήσει, αδυνατεί να διακρίνει μπρος του φίλους ή εχθρούς και είναι εξαιρετικά πιθανό/επικίνδυνο να σκοτώσει ακόμη και φίλο, συμπολεμιστή και αδερφό...

 

ΕΔΩ

ΕΔΩ

ΕΔΩ

ΕΔΩ

ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

Ό διάσημος φιλόσοφος Λάϊμπνιτς έλεγε: "Ή αιώνια ειρήνη αρμόζει μόνον δι' επιγραφήν επί τών πυλών κοιμητηρίου, καθ΄όσον μόνον οί νεκροί δέν μάχονται πλέον".

Διότι μία διαρκής παγκόσμιος ειρήνη  θά επέφερε  κατάπτωση τού ιδεαλισμού, απίσχνανσιν τών εθνικών συνειδήσεων, άρσιν τών κρατικών συνόρων ,ανάμειξιν τών φυλών, ήτοι τόν θάνατον τού πεπολιτισμένου ανθρώπου.  {Δ.Δημόπουλος}

Ὁ Πόλεμος ὡς ἀναπόσπαστο κομμάτι τοῦ ἀνδρός.

Πόσο ἀναπόσπαστο κομμάτι τῆς φύσεως εἶναι ὁ πόλεμος.

Αὐτὴ ἡ ἔλλειψη ἀνδρείας καὶ ἡ «καταδίκη τῆς βίας ἀπ’ ὅπου καὶ ἂν προέρχεται» (φράση ἡ ὁποία ἀκούγεται συχνά ἀπὸ τὰ ΜΜΕ) ἔχει, ἐκ παραλλήλου πρὸς ὁλόκληρη δέσμη ἀναλόγων χειραγωγητικῶν ἐκφυλιστικῶν κατευθύνσεων, ὁδηγήσει τὸν ἄνδρα σὲ ἐκθηλυσμὸ καὶ τὴν φύση σὲ καταστροφή.  Ἡ κουστουμαρισμένη μᾶζα τῶν γιάπηδων, ποὺ  ἀναλίσκεται σὲ ξέφρενα πάρτυ καὶ κάθε εἴδους ὑλιστικὴ καὶ σαρκικὴ διασκέδαση, εἶναι καταδικασμένη νὰ ἀφανισθῆ – καὶ μαζί της θὰ συμπαρασύρη κάθε τὶ ζωντανὸ στὴ φύση.

Ὅσο καὶ ἂν τὸ προοδευτικὸ φιλελεύθερο σκυλολόι προσπαθεῖ νὰ ἀποκόψη τὶς ἀνθρώπινες κοινωνίες ἀπὸ τὴν φύση καὶ νὰ «ερμηνεύση» ως ὑπόθεση «κοινωνικῆς συμβάσεως/κατασκευῆς» τὸ φῦλο, ἡ φύση καὶ ἡ πραγματικότητα τοὺς διαψεύδουν παταγωδῶς. Ἡ ἀντιστροφὴ τῶν ῥόλων τοῦ κάθε φύλου καθὼς καὶ ἡ ἀποδοχὴ/κανονικοποίηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας δὲν ἐμφανίζονται μόνο σὲ κοινωνικὸ ἐπίπεδο ἀλλὰ καὶ σὲ φυσικό. Βλέπουμε τὴν ἀνδρικὴ γονιμότητα καὶ τὰ ποσοστὰ τεστοστερόνης στὸν σύγχρονο ἄντρα νὰ μειώνονται παραλλήλως πρὸς τὴν αὔξηση τοῦ ποσοστοῦ τῶν ὁμοφυλοφίλων. Τὸ ἴδιο παρατηρεῖται (ἐκφυλισμὸς) ὄχι μόνο στὸ ἀνθρώπινο εἶδος ἀλλὰ στὸ ὅλον οἰκοσύστημα, ὅταν τοῦτο ἐκτίθεται στὴν μέσῳ  τοῦ ἀνθρωπίνου παράγοντος ἐπιβεβλημένη μόλυνση, τοξίνωση καί, ἐν γένει, οἰκολογικὴ καταστροφή....

ΕΔΩ

ΜΑΘΕ ΤΗΝ ΔΟΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ Η Ν.Τ.Π ΚΑΙ ΓΙΝΕ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ .

Ο προσδιορισμός τού πολεμιστή

• Μιλάμε για το Πνεύμα του Πολεμιστή, αλλά σπάνια το προσδιορίζουμε αυτό.
• Ως Πολεμιστής ορίζεται αυτός που αντιμετωπίζει μια σύγκρουση. Πνεύμα είναι κάτι άλλο πέραν του φυσικού.
• Ψυχολογία είναι η μελέτη της ανθρωπιστικής, συλλογιστικής και αισθαντικής πτυχής της ταυτότητας του Εγώ. Είναι ο Νους και η Καρδιά μας.
• Το σώμα ενός Πολεμιστή ίσως είναι το όπλο, αλλά το πώς χρησιμοποιείται αυτό το όπλο εξαρτάται από την καρδιά και το μυαλό του Πολεμιστή, το «Πνεύμα του».
• Οι Πολεμιστές βαδίζουν βάσει μιας γρήγορης και στρατηγικής απόφασης προς την Σύγκρουση και όχι μακράν αυτής. Ένας Πολεμιστής ξέρει την Αποφυγή, απλώς και μόνον αναβάλλει το αναπόφευκτο και ποτέ δεν κάνει «Διαχείριση Κρίσης».
• Ένας Πολεμιστής κρατάει την προσοχή του συγκεντρωμένη σε έναν και μόνο σκοπό, την αποστολή ή το στόχο.
• Ένας Πολεμιστής γνωρίζει ότι ο φόβος προέρχεται από τις αρνητικές φαντασιώσεις για το μέλλον. Εστιάζοντας στο χειροπιαστό παρόν, δεν υπάρχει φόβος. Ένας Πολεμιστής δέχεται ότι ο θάνατος είναι αναπόφευκτος και, ενώ δεν θέλει να πεθάνει, ταυτόχρονα δεν φοβάται και να πεθάνει.
• Ένας Πολεμιστής πιστεύει στη διάσωση ζωών, έστω και αν αυτό τον οδηγήσει στο ν” αφαιρέσει και μερικές προς επίτευξη αυτού του σκοπού. Ένας Πολεμιστής πιστεύει σε έναν Βαθύ κώδικα τιμής. Οι Πολεμιστές κάνουν αυτό που πρέπει για την αντιμετώπιση των εμποδίων και των αντιπάλων.
• Ένας Πολεμιστής καλωσορίζει την υπευθυνότητα μαζί με την λογοδοσία που συνοδεύει την ανάληψη ευθυνών.
• Υλοποιεί δράσεις χωρίς να δέχεται και χωρίς να χρησιμοποιεί καμία δικαιολογία.
• Ένας Πολεμιστής πιστεύει σε και ασκεί μια πειθαρχημένη ζωή.
• Ένας Πολεμιστής ξέρει ότι δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις και αποδέχεται την καθημερινή πειθαρχία ως τρόπο ζωής, τόσο τα μέσα αυτής όσο και την τελική έκβαση των πραγμάτων ένεκα αυτής.
• Ένας Πολεμιστής γνωρίζει ότι κάθε πρόκληση είναι άλλη μια ευκαιρία να εξασκήσει και να βελτιώσει τις δεξιότητές του.
• Οι Πολεμιστές ξέρουν ότι η ύπαρξή τους κάνει (κάποιους) άλλους να νοιώθουν άβολα (μαζί τους) σε περιόδους ειρήνης, αλλά ταυτόχρονα πως είναι ευπρόσδεκτοι στους καιρούς της Σύγκρουσης.
• Ένας Πολεμιστής δέχεται πως δεν είναι το τι κάνει, αλλά ποιος είναι στα βάθη του μυαλού του,της καρδιάς του, και του πνεύματός του.
• Ένας Πολεμιστής αισθάνεται συμπόνια για τους ανθρώπους που προστατεύει.
• Τα δάκρυα είναι συχνά πίσω από τα μάτια του, γι “αυτό είναι η αγάπη, όχι το μίσος, η οποία παρακινεί.
• Ένας Πολεμιστής αισθάνεται μαζί συμπόνια και απάθεια για τον εχθρό.
• Ο εχθρός επιλέγει ότι κάποιος θα πεθάνει. Ένας Πολεμιστής απλά επιλέγει το Ποιος.
• Ένας Πολεμιστής αποδέχεται ότι το θάρρος έρχεται με την παρουσία, όχι την απουσία του φόβου. Είτε φοβάται είτε όχι, ένας Πολεμιστής κρατά την συναισθηματική διέγερση υπό έλεγχο και χρησιμοποιεί την ενέργεια για να ολοκληρώσει την αποστολή.
• Ένας Πολεμιστής αισθάνεται σίγουρος με τις δεξιότητές του στη Σύγκρουση και στον Πόλεμο… Aλλά όχι υπερόπτης μέσα στο Εγώ του, καθώς αυτό είναι μια εκμεταλλεύσιμη αδυναμία.
• Ένας Πολεμιστής αισθάνεται ό,τι κι όλοι οι άλλοι, αλλά επιλέγει να αντιδρά διαφορετικά. Ένας Πολεμιστής αισθάνεται μια βαθιά αγάπη και δέσμευση για την ειρήνη. Είναι αυτό για το οποίο εκπαιδεύεται, πολεμά, ζει και πεθαίνει.
• Ο Πολεμιστής μαθαίνει την ταυτότητα του Εγώ του από τους γονείς και την κοινωνία που τον μεγάλωσαν. Οι προσωπικές του πεποιθήσεις εκπορεύτηκαν μέσα από διάφορες εμπειρίες. Αυτές οι αντιλήψεις ή πεποιθήσεις καθορίζουν τα συναισθήματα που κυριαρχούν στην καρδιά.
• Οτιδήποτε που έχει «μαθευτεί» μπορεί να «ξεμαθευτεί» και να «ξαναμαθευτεί», ως εκ τούτου, μπορεί κανείς να μάθει να έχει το πνεύμα του Πολεμιστή.
• Όλες οι κοινωνίες και οι πολιτισμοί είχαν Πολεμιστές σε όλο το ιστορικό εύρος των εποχών. Είναι ένα από τα παλαιότερα αρχέτυπα και είναι μέσα σε όλους μας. Κοιτάζοντας βαθιά μέσα στην ψυχολογία, το νου και την καρδιά, μπορούμε να μάθουμε να εκφράζουμε και να ζούμε με το πνεύμα του Πολεμιστή.
• «Δεν στεκόμαστε στο ύψος των προσδοκιών μας, πέφτουμε στο επίπεδο της εκπαίδευσης μας.»
• Οπότε, εκπαιδευτείτε καλά σωματικά, ψυχικά, συναισθηματικά και πνευματικά…
•  Γιώργος Ανεστόπουλος
• ΠΗΓΗ

Ὅλοι οἱ Ἕλληνες πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ὀφείλουμε νὰ ἐξοικειωθοῦμε μὲ τὴν πολεμικὴ ἐπιλογή.

Ὅλοι οἱ Ἕλληνες πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ὀφείλουμε νὰ ἐξοικειωθοῦμε μὲ τὴν πολεμικὴ ἐπιλογή. Ὁ πόλεμος εἶναι ἤδη ἐδῶ καὶ μᾶς γελᾶ κατάμουτρα… Κι ἔχει πολλά, πάρα πολλὰ πρόσωπα καὶ μορφές, μὲ τὶς ὁποῖες παρουσιάζεται.
Πᾶψτε νὰ φοβᾶστε πὼς θὰ λερώσετε τὸ κοινωνικό σας προφίλ. Ἀκόμη κι ἐὰν διωχθεῖτε, γιὰ λίγο θὰ εἶναι. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς δὲν εἴμαστε ἕνας καὶ δύο… Ἁπλᾶ, τὸ θέμα εἶναι τόσο ὀδυνηρό, ποὺ ὅλοι φοβᾶστε νὰ μιλήσετε δημόσια καὶ περιμένετε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον νὰ κάνῃ τὴν «ἀρχή»…
Ὄχι φίλοι μου… Δὲν εἶναι ἔνδειξις ψυχοπαθείας τὸ νὰ ὑπερασπίζεσαι τὴν ἀναγκαιότητα τῆς Πολεμικῆς Ἐπιλογῆς. Εἶναι φυσικό, ὑγειὲς κι ἀνθρώπινον. Ὅταν βάλεσαι εἶναι ἀναγκαῖον νὰ ὑπερασπίζεσαι τὸ δικαίωμά σου αὐτό. Ἀφύσικο καὶ μὴ ὑγειὲς εἶναι νὰ ὑπερασπίζεσαι τὴν εἰρήνη, ἐνᾦ βλέπῃς ὅτι ἔχει γίνει ὅπλο ἐναντίον σου. Κι ὅσοι ἀπὸ ἐμᾶς τὸ καταλαβαίνουν αὐτό, πρέπει νὰ βγοῦν, νὰ μιλήσουν καὶ νὰ πείσουν τοὺς ἄλλους νὰ προετοιμασθοῦν γιὰ αὐτὸ τὸ ἐνδεχόμενον.
Καὶ νὰ θυμᾶστε πὼς αὐτὴ ἡ πολεμικὴ προετοιμασία θὰ ἀναγκάση ὅσους ἐκ τῶν συμπολιτῶν μας «διαφωνοῦν» μὲ τὴν ἐλευθερία τῆς Πατρίδος , νὰ ἐκδηλωθοῦν ξεκάθαρα..
Θυμηθεῖτε ἀκόμη πὼς οὐδεὶς  πολιτικὸς πρόκειται κάποτε  νὰ ξεκινήσῃ αὐτὸν τὸν ἀγῶνα, γιατὶ ὅλοι τους εἶναι πουλημένα σὲ ξένους ἀφέντες τομάρια, χωρὶς Πίστη, χωρὶς ἱερά, χωρὶς ὅσια, χωρὶς Σημαία καὶ χωρὶς Πατρίδα…

Ναί…
Πρέπει ὅλοι ἐμεῖς ποὺ πιστεύουμε σὲ αὐτὴν τὴν ἀναγκαιότητα νὰ μιλήσουμε, νὰ ἀγωνισθοῦμε καὶ νὰ πείσουμε τοὺς πάντες πὼς αὐτὸ πρέπει νὰ γίνῃ.
Κι ἂς λοιδωρηθοῦμε, ποὺ θὰ λοιδωρηθοῦμε… Τί νά λέμε; Πρέπει νὰ τὸ κάνουμε….!!!

Πειραιῶς Ἄρχουσα
ΕΔΩ