'Ο,τι πιστεύεις λαμβάνεις ... όπου αμφιβάλλεις ...

«...ἐκεῖθεν τῷ Ἰησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· 

Ἐλέησον ἡμᾶς,  

καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; 

λέγουσιν αὐτῷ· Ναί, Κύριε. 

 τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν. 

καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί·» 

Λέτε νά χρειαζότανε νά ρωτήσει ό Ιησούς τούς τυφλούς άν πιστεύουν γιά νά κάνει τό θαύμα; !!! Όχι. Τότε γιατί τούς ρώτησε;

Όταν  «... ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, εἰ σὺ εἶ, κέλευσόν με πρὸς σὲ ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ὕδατα· ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν, Ἐλθέ. βλέπων δὲ ὁ Πέτρος τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με. εὐθέως δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ· Ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας;»

Λέτε νά μήν μπορούσε ό Ιησούς νά κάνει τήν θάλασσα δρόμο νά περπατήσει ό Πέτρος; Μπορούσε. Αλλά ό Πέτρος δέν πίστευε.

Τώρα προσέξετε αυτό >

«... προσῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωπος γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων·  Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι.  

ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ' ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε.  καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐξῆλθεν ἀπ' αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης.

 Τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ κατ' ἰδίαν εἶπον· Διατί ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό;  

ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν. ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται· καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν.  τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ.

Ή σιωπή τού Λαζάρου.

Η σιωπή του Λαζάρου.

Ένα ακόμα μυστηριακό σημείο.

Είδε κάτι; Ή όχι; Αν ναι, τι ακριβώς και γιατί δε μίλησε;

Η σιωπή είναι ενίοτε πιο εκκωφαντική από τα λόγια.

Γι' αυτό και δε μίλησε. Ήταν ήδη μύστης της άλλης όχθης.

Και αυτό ήταν αρκετό, ειδικά όταν άκουσε τη φωνή του παντοκράτορα, αυτού που κρατά στα χέρια και τα κλειδιά της αβύσσου στην οποία κατέρχονται οι ψυχές: ήταν η γνώριμη φωνή του ταπεινού ως νόμιζε μέχρι τη στιγμή εκείνη διδάσκαλου και φίλου του Ιησού.

Τώρα όμως που άκουσε την εξουσιαστική ως φωνή υδάτων πολλών προσταγή του να βγει από τον κάτω κόσμο κατενόησε περισσότερο από όλους ποιος κρυβόταν κάτω από το ταπεινό σχήμα του ανυπόδητου – ως ισχυρίζετο – υιού του ανθρώπου. Και πραγματικά το επεισόδιο του Λαζάρου είναι από τα πιο μεστά στην αποκάλυψη του μυστηρίου του Χριστού ως Θεού και ανθρώπου συνάμα.

ΕΔΩ

Χρόνος καί Γέννηση τού Χριστού .

Ό νέος χρόνος δέν είναι μιά ημερομηνία έναρξης , αλλά είναι ή Γέννηση τού Χριστού πού φέρνει τό φώς σ' ένα νέο κύκλο στήν ζωή μας καί μάς λέει : «Άνθρωποι, ή ζωή είμαι εγώ καί είμαι μέσα στόν καθ' ένα σας. Καί θά είστε στήν ζωή καί τό φώς όσο θά έχετε τήν αλήθεια μέσα σας.» ***>>>Ναί, ό Θεός - Άνθρωπος στόν κύκλο τής ζωής καί τού χρόνου. Γι' αυτό  τά Χριστούγεννα είναι μαζί μέ τήν έναρξη τού νέου έτους. Νά σεβόμαστε τήν κάθε ημέρα πού ξημερώνει , τόν κάθε χρόνο πού ξεκινάει στήν ζωή μας καί νά πορευόμαστε μέ  αγάπη καί καλοσύνη . Είθε !

Όταν «Αυτοί» θέλουν νά λέγονται «Θεοί»...

Όσο περίεργο καί άν ακούγεται , οί επιτεύξεις στήν τεχνολογία έχουν φθάσει στό σημείο νά ελέγχουν τήν ζωή μας σέ βαθμό πού δέν χρειάζεται πιά ούτε νά σκεπτόμαστε. 

Τό οργανωμένο σύστημα σού βάζει κάθε στιγμή στό μυαλό αυτά πού πρέπει νά σκεφθείς, εκεί πού πρέπει νά κυττάξεις, αυτά πού πρέπει ν' ακούσεις άρα αυτά πού πρέπει νά κάνεις. Ή ζωή τών ανθρώπων είναι ρομποτική πλέον. Έτσι ήταν άλλωστε πάντα, αφού όπως έλεγε καί ό Χριστός, «...μάτια έχετε καί δέν βλέπετε, αυτιά καί δέν ακούτε... καί σάν τόν άνεμο ούτε από πού ήρθατε ούτε πού  πάτε ξέρετε...» 

Τό σύστημα έχει βρεί τόν τρόπο νά κλέβει τήν ψυχή τών ανθρώπων. Καί οί άνθρωποι δέν φταίνε γιατί δέν γνωρίζουν. Δέν γνωρίζουν πώς ή ψυχή τους είναι ή θέλησή τους. Σ' αυτήν έχει δώσει ό Θεός τήν ελευθερία. Ή ελευθερία τής θέλησης είναι τό αυτόβουλο τής ψυχής. Μέ τήν θέλησή μας κάνουμε τά πάντα.  Όμως , πόσοι γνωρίζουμε ΄΄αν αυτά πού κάνουμε είναι δική μας θέληση; Άν είναι αυτό πού θέλει ή ψυχή μας; Όταν μπορείς νά «βάζεις» σκέψεις στό μυαλό τού ανθρώπου τόν κατευθύνεις. Δηλαδή ελέγχεις τήν ψυχή του, τήν θέλησή του. Κι άν σήμερα είναι τόσο δραματικά τά πράγματα οφείλετε στήν τεχνολογία καί τήν υπερπληροφόρηση. 

Ή δύναμη τής σκέψης είναι νά κάνει τά «σχέδια τών ιδεών» τής θέλησης. Κάθε σχέδιο υλοποιείται  στόν κόσμο τών μορφών. Τά καθημερινά σχέδια τών ανθρώπων είναι ή πεπατημένη τής ζωής του. Τά όνειρα καί οί επιθυμίες του γιά νά υλοποιηθούν όμως χρειάζεται μεγάλη θέληση καί πεποίθηση. Πόσο μάλλον άν θέλει νά κάνει κάτι έξω από τήν «πραγματικότητα» όπως τήν έχουμε μάθει. Δηλαδή νά θέλει νά κάνει «θαύμα». Καί γιά τί νομίζεται σταυρώθηκε ό Χριστός; Γιατί έκανε θαύματα καί γιατί δίδαξε στούς ανθρώπους νά κάνουν τό ίδιο. Δηλαδή τούς μίλησε γιά τήν δύναμη τής θέλησης καί τού λόγου. Τούς είπε πώς καί βουνά μπορείτε νά πείτε νά μετακινηθούν καί θά γίνει. Τούς είπε καί πώς νά τό κάνουν. Το μόνο πύ χρειάζεται είναι πίστη. Τί είναι ή πίστη; Πεποίθηση. Όπως είμαστε πεπεισμένοι γιά αυτά πού μπορούμε νά κάνουμε καθημερινά καί τά κάνουμε, έτσι μπορούμε νά κάνουμε καί αυτά πού τώρα λέμε θαύματα αλλά δέν είναι παρά μόνο μέρος  τής ζωής καί ενέργειες πού υπάρχουν στόν  άνθρωπο. 

Ό,τι  θέλει ή ανθρώπινη ψυχή μπορεί νά τό κάνει. Όμως οί «θεοί» δέν θέλουν νά τό ξέρεις αυτό. Έβαλαν φράγματα καί στεγανά στόν νού τών ανθρώπων καί αδυνάτησαν τήν θέλησή του. Σού είπαν τί μπορείς καί τί δέν μπορείς νά κάνεις , σέ περιόρισαν στόν νόμο ενός συστήματος πού ό Θεός τιμωρεί καί βασανίζει τούς ανυπάκουους.  Σού φύτεψαν στό μυαλό αυτά πού πρέπει νά ξέρεις καί ν' ακολουθείς. Σού αδυνάτισαν τόσο τήν θέληση ή αλλιώς, σού τρώνε τήν ψυχή  όσο είσαι στήν ύπαρξη αυτού τού χώρου.

Όμως, όσο οί άνθρωποι έχουν τήν ελευθερία τής θελήσεώς των, όσο είναι ακόμα αυτόβουλοι, αυτοί δέν μπορούν νά έχουν τόν πλήρη έλεγχο. Γι αυτό είναι σέ συνεχή αγώνα χειραγώγησης καί ψυχολογικού ελέγχου μέσω τού συστήματος πού όλο περιορίζει τήν ανεξαρτησία σου. Συνεχές ύπνωση καί καθοδήγηση. Μέχρι νά φθάσουν νά σού πάρουν όλη τήν ελευθερία σου. Νά μήν έχεις καμμιά δική σου σκέψη, ούτε γιά τήν ζωή σου. Αυτός είναι καί ό λόγος πού ανακοινώνουν τά σχέδιά τους γιά νά εμφυτεύονται στά μυαλά τών ανθρώπων όπου άθελά τους οί ανθρώπινες σκέψεις βοηθούν στήν υλοποίησή τους. 

Οί τρόποι μετατροπής τών ανθρώπων σέ μετάνθρωπο είναι πολυ αρχαίοι καί βέβαια αδυνατούμε νά έχουμε επίγνωση γι αυτό πού μάς συμβαίνει.Οί επεμβάσεις στόν τρόπο τού νά σκέπτονται καί νά δρούν οί άθρωποι έχουν σχέση μέ όλα αυτά πού τούς έχουν «φυτεύσει» στό μυαλό όπως αυτά πού ακούμε στό παρακάτω βίντεο όπου ό παρουσιαστής μάς περιγράφει τήν «εξέλιξη» τού ανθρώπου - μετανθρώπου  αλλά συμφωνεί στό θέμα ελεύθερης θελήσεως έστω καί περιορισμένης στόν έλεγχο τών ορμονών καί τών έκ τού περιβάλλοντος επιβολής όπως τού έχουν μάθει. {εδώ}

Ποιός είναι όμως ό λόγος πού έχουν ανάγκη τήν ανθρώπινη ψυχή ; Έχετε ακούσει γιά τόν μετανθρωπισμό τής νέας εποχής;  Έχετε ακούσει γιά τόν κόσμο τών ρομπότ πού έρχεται ν' αντικαταστήσει τόν άνθρωπο;

 «Θα μπορείς να σερφάρεις στο Ίντερνετ με το μυαλό σου. Να χρησιμοποιείς βιονικούς βραχίονες, βιονικά πόδια και μάτια. Θα ενισχύσεις το οργανικό ανοσοποιητικό σου σύστημα με ένα βιονικό και θα αναθέτεις ολοένα περισσότερες αποφάσεις σε αλγόριθμους, που σε ξέρουν καλύτερα από ό,τι γνωρίζεις τον εαυτό σου».

«Ο μετανθρωπισμός περιλαμβάνει διάφορες έννοιες, όπως το biohacking -ήδη τάση στην Αμερική, όπου πολλοί άνθρωποι βάζουν μικρά εμφυτεύματα στο σώμα τους, όπως μαγνήτες στα δάχτυλα των χεριών ή εσωτερικά ηχεία- και η κρυοσυντήρηση» λέει ο δρ Χριστοφιλόπουλος και προσθέτει: «Για να αρχίσεις να βλέπεις τις τάσεις του μέλλοντος, που σήμερα είναι "στην πολλή αρχή", χρειάζεται να ψάξεις στα περιθώρια. Στα περιθώρια της επιστήμης, της τέχνης, της μόδας, στην υποκουλτούρα. Το mainstream (η κυρίαρχη τάση) βρίσκεται μπροστά σου, ενώ το καινούργιο αρχίζει περιφερειακά. Φαίνεται λοιπόν πως, περιφερειακά, αυτό είναι κάτι που άρχισε να συμβαίνει. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των μελλοντολόγων, σε μερικές δεκαετίες δεν αποκλείεται να έχουμε τον "επαυξημένο άνθρωπο", με τεχνολογικά εμφυτεύματα, εξωσκελετούς που τον βοηθούν να καταφέρνει πράγματα πολύ πάνω από τις βιολογικές του δυνατότητες και ψηφιακά γυαλιά με κάθε είδους πληροφορίες» σημειώνει, παραθέτοντας -μεταξύ άλλων- το παράδειγμα του «Magic Leap» ενός φορετού (wearable) χωρικού υπολογιστή, που συγχωνεύει φυσικό και ψηφιακό κόσμο».{εδώ}

 Μήπως έχετε ακούσει τί είπε ό Χριστός γιά αυτούς τού συστήματος πού εμποδίζουν τήν ελευθερία τού ανθρώπου; Τούς είπε γεννήματα Εχιδνών. 

Σοφία Βλάχου

«Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΡΞ».

 

Ό Α' καί Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος ξεκίνησαν από τήν Ευρώπη. Σήμερα μιά φωτιά υπάρχει σ' αυτήν τήν ήπειρο πού δέν ξέρουμε πώς θά εξελιχθεί. Είναι φανερό πώς δέν αφορά τίς διαφορές ανάμεσα σέ δύο κράτη αλλά έχει σχέση μέ τό σχέδιο Great Reset καί τήν νέα κουμμουνιστική κοινωνία πού ετοιμάζουν.

Ό Γκέμπελς είχε πεί «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΡΞ».

'Ετσι, κάθε δυτικό έθνος πού αρνείται νά κυβερνηθεί από τόν Χριστό είναι προορισμένο νά κυβερνηθεί από τούς Εβραίους .

Διαβάστε εδώ : «Ὁ Ποῦτιν καί ὁ Παραδοσιακός Πολιτισμός !» εδώ:https://sxolianews.blogspot.com/2022/03/blog-post_28.html

Πoιό εivαι τό ισxυρότερo όπλo;

Pωτnσαν οι μαθnτες το κoμμαvτo: Πoιο εivαι το ισxυρoτερo oπλo; 

Και το κoμμαvτo απαvτnσε...

Πηραν καταδρομικη απαντηση...

Ισως σε καποιους να μην αρεσε....

Αλλα...

Γραμμενους τους εχει το κομμαντο !

Δειτε τι απαντησε...

πηγη 

Νοερά προσευχή

 

"Νοερά προσευχή. Αγωνίσου  να φυλάξεις  τον νου σου αχρωμάτιστο, ασχημάτιστο, άμορφο και καθαρό, καθώς τον έπλασε ο Θεός. Αυτό βέβαια με άλλο τρόπο δεν γίνεται, παρά αν τον επιστρέφεις και τον συμμαζεύεις μέσα στον στενό τόπο της καρδιάς σου και εκεί μέσα να τον συνηθίζεις να βρίσκεται με τον ενδιάθετο λόγο της καρδιάς, και λέγοντας. «Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού, ελέησόν με»· και να προσέχεις μόνο τα λόγια της ευχής αυτής"

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.

Γιά νά συναντήσει κανείς Τόν Θεό πρέπει νά έχει κάτι κοινό μαζί Του, κάτι πού δίνει μάτια νά δει καί νού νά κατανοήσει.

Κάποιος είχε ρωτήσει κάποτε άν μπορούσαν νά τού δώσουν αποδείξεις γιά τήν ύπαρξη Τού Θεού. Διαβάζοντας τά παρακάτω λόγια τού Αρχιεπισκόπου Anthony Bloom όχι μόνο κατανόησα εγώ πρώτα τί πάει νά πεί "απόδειξη" αλλά θεωρώ πώς είναι μιά απάντηση στήν ερώτηση τού φίλου π΄αναζητούσε αποδείξεις. 

"Ο Θεός είναι πολυεύσπλαχνος. Δεν έρχεται πρόωρα, παράκαιρα. Μας δίνει την ευκαιρία να κρίνουμε τον εαυτό μας, να καταλάβουμε ορισμένα πράγματα και να μην επιζητούμε να μας εμφανιστεί σε στιγμές που η παρουσία Του θα σήμαινε καταδίκη για μας.

Θα ήθελα να σας πω ένα παράδειγμα πάνω σ’ αυτό.
Πριν πολλά χρόνια ήρθε κάποιος να με δει. Μου ζήτησε να του δείξω το Θεό, του είπα ότι δεν μπορούσα να το κάνω, αλλά πρόσθεσα ότι, ακόμα και να μπορούσα, αυτός δεν θα ήταν δυνατό να ατενίσει το Θεό – σκέφτηκα πως για να συναντήσει κανείς το Θεό πρέπει να έχει κάτι κοινό μαζί Του, κάτι που δίνει μάτια να δει και νου να κατανοήσει.
Ο άνθρωπος εκείνος με ρώτησε γιατί τα έλεγα αυτά – του πρότεινα λοιπόν να σκεφτεί λίγα λεπτά και να μου πει αν υπήρχε κάποιο χωρίο του Ευαγγελίου που να τον είχε συγκινήσει ιδιαίτερα, για να δει ποιά σχέση υπάρχει μεταξύ του Θεού και του ιδίου.
Μου απάντησε λοιπόν «ναι, είναι στο όγδοο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του Ιωάννου, το χωρίο που μιλάει για τον λιθοβολισμό της πόρνης».
«Α, ναι!» είπα, «αυτό είναι ένα από τα πιο όμορφα και συγκινητικά κομμάτια στο Ευαγγέλιο».
«Τώρα» του είπα, «κάθισε και σκέψου ειλικρινά: στη σκηνή που περιγράφεται ποιός είσαι εσύ…»
Ο άνθρωπός μου σκέφτηκε λίγο και έπειτα είπε: «Νιώθω πως είμαι ο μόνος Εβραίος που δεν θα είχε απομακρυνθεί, αλλά θα είχε λιθοβολήσει τη γυναίκα». Τον κοίταξα λοιπόν και του απάντησα: «Δόξαζε το Θεό που δεν σου επιτρέπει να τον συναντήσεις πρόσωπο προς πρόσωπο!».

{από το βιβλίο: «Μάθε να προσεύχεσαι» του Αρχιεπισκόπου Anthony Bloom (Εκδ. «Η Έλαφος»).

Από ΕΔΩ

Δόξα τῇ Ἀναστάσει σου,Χριστέ !

Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, 

θανάτῳ θάνατον πατήσας 

καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι 

ζωὴν χαρισάμενος.

Ἡ Ἀνάστασις,τοῦ Hans Rottenhammer

Τοῦ λίθου σφραγισθέντος

ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων

καὶ στρατιωτῶν φυλασσόντων

τὸ ἄχραντόν Σου Σῶμα,

ἀνέστης τριήμερος, Σωτήρ,

δωρούμενος τῷ κόσμῳ τὴν ζωήν·

διὰ τοῦτο αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν

ἐβόων σοί, Ζωοδότα·

Ὅτε κατῆλθες πρὸς τὸν θάνατον,

ἡ ζωὴ ἡ ἀθάνατος,

τότε τὸν ᾍδην ἐνέκρωσας,

τῇ ἀστραπῇ τῆς θεότητος·

ὅτε δὲ καὶ τοὺς τεθνεῶτας

ἐκ τῶν καταχθονίων ἀνέστησας,

πᾶσαι αἱ Δυνάμεις

τῶν ἐπουρανίων ἐκραύγαζον·

Ζωοδότα Χριστέ,

ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.

...λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μαρία. στραφεῖσα ἐκείνη λέγει αὐτῷ· ῥαββουνί...μή μου ἅπτου· οὔπω γὰρ ἀναβέβηκα πρὸς τὸν πατέρα μου· πορεύου δὲ πρὸς τοὺς ἀδελφούς μου καὶ εἰπὲ αὐτοῖς· ἀναβαίνω πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ πατέρα ὑμῶν, καὶ Θεόν μου καὶ Θεὸν ὑμῶν.( κατά Ἰωάννην κεφ.20,στιχ.16-17)

Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν,

θανάτῳ θάνατον πατήσας

καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι

ζωὴν χαρισάμενος. 

*

Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος,

ἡ Ζωὴ ἐκ τάφου ἀνέτειλας,

Χριστὲ ὁ Θεός·

καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων,

τοῖς Μαθηταῖς ἐπέστης

ἡ πάντων Ἀνάστασις,

Πνεῦμα εὐθές,

δι᾿ αὐτῶν ἐγκαινίζων ἡμῖν,

κατὰ τὸ μέγα Σου ἔλεος.

...εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς...λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον·( κατ Ἰωάννην κεφ.20,στιχ.21-22)

Μή φοβᾶστε,θά εἶμαι μαζύ σας κάθε ἡμέρα μέχρι τήν συντέλεια τοῦ κόσμου.

Δόξα τῇ Ἀναστάσει σου, Χριστέ,

δόξα τῇ βασιλείᾳ σου,

δόξα τῇ οἰκονομίᾳ σου,

μόνε φιλάνθρωπε.

Ἡ Πελασγική

Οί Εβραίοι σταυρώσανε Τόν Χριστό.

Τό λέγουν καθαρά τά Εὐαγγέλια,  ὁ ἑβραϊκός λαός ἦταν πού φώναζε καί ἀπαιτοῦσε ἀπό τόν Ρωμαῖο ἡγεμόνα νά σταυρωθεῖ ὁ Ἰησοῦς και νά ἐλευθερωθε ὁ Βαραββᾶς. Ὁ Πιλᾶτος ἐπανειλημμένως ἔκανε τήν προσπάθεια, μέ τήν συγκινητική μάλιστα ἀνάμειξη τῆς γυναίκας του, νά μήν καταδικάσει τόν Ἰησοῦ, γιατί διεπίστωσε τήν ἀθωότητά του, ἀλλά οἱ Ἑβραῖοι ἐπίμονα καί ἔντονα ἀπαιτοῦσαν τήν σταυρική καταδίκη του. Καί μάλιστα ἀπείλησαν τόν Πιλᾶτο ὅτι ἄν δέν τόν καταδικάσει, θά τόν ἀναφέρουν στόν Καίσαρα, γιατί ὁ καταδικαζόμενος εἶπε τόν ἑαυτό του γιά «βασιλέα». Καί «πᾶς ὁ βασιλέα ἑαυτόν ποιῶν – εἶπαν – ἀντιλέγει τῷ Καίσαρι» (Ἰωάν. 19,12). 

Μάλιστα τόσο πεισματικοί ἦταν οἱ Ἑβραῖοι στήν ἀπαίτησή τους πρός τόν Πιλᾶτο γιά τήν σταύρωση τοῦ Χριστοῦ, ὥστε, στόν δισταγμό τοῦ Πιλάτου ὅτι ὁ δικαζόμενος εἶναι ἀθῶος καί θά συμβεῖ κακό, ἄν καταδικαστεῖ, οἱ Ἑβραῖοι πῆραν πάνω τους τήν εὐθύνη καί εἶπαν: «Τό αἷμα του σέ μᾶς καί στά παιδιά μας» (Ματθ. 27,25). Φαίνεται λοιπόν καθαρά καί πεντακάθαρα ἀπό τά κείμενα τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων,  ὅτι οἱ Ἑβραῖοι ὑπῆρξαν οἱ σταυρωτές τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

«Απεκρίθη ο Πιλάτος (προς τον Χριστό)· Μήπως εγώ είμαι Ιουδαίος; το έθνος το ιδικόν σου και οι αρχιερείς σε παρέδωκαν εις εμέ» (Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο 18:.35).

«...εζήτει ο Πιλάτος να απολύση αυτόν· οι Ιουδαίοι όμως έκραζον, λέγοντες· Εάν τούτον απολύσης, δεν είσαι φίλος του Καίσαρος….και λέγει προς τους Ιουδαίους· Ιδού ο βασιλεύς σας. Οι δε εκραύγασαν· Άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν. Λέγει προς αυτούς ο Πιλάτος· Τον βασιλέα σας να σταυρώσω; Απεκρίθησαν οι αρχιερείς· Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα….» (Ιωάννη 19: 12, 14,15).

Απ. Πέτρος: «Άνδρες Ισραηλίται, ακούσατε τους λόγους τούτους· τον Ιησούν τον Ναζωραίον….τούτον λαβόντες παραδεδομένον κατά την ωρισμένην βουλήν και πρόγνωσιν του Θεού, διά χειρών ανόμων σταυρώσαντες εθανατώσατε» (Πράξεις 2:23,24)

Ιησούς Χριστός ό Προστάτης . Τό νέο άγαλμα πού ετοιμάζει ή Βραζιλία.

 

Ή κατασκευή ενός δεύτερου μνημείου γιά τόν Χριστό βρίσκεται σέ εξέλιξη στήν Βραζιλία , μέ τό νέο άγαλμα νά εκτείνεται ακόμη υψηλότερο από τό διάσημο Χριστό τόν Λυτρωτή.

Τό άγαλμα, τό οποίο θά ονομάζεται Χριστός ό Προστάτης, θά έχει ύψος 43 μέτρα (140 πόδια) συμπεριλαμβανομένου τού βάθρου του όταν θά ολοκληρωθεί τό αργότερα φέτος, καθιστώντας το ένα από τά ψηλότερα αγάλματα Τού Χριστού στόν κόσμο.

Ο Χριστός ο Λυτρωτής, ο οποίος παραβλέπει το Ρίο ντε Τζανέιρο για 90 χρόνια φέτος, έχει ύψος 38 μέτρα με το βάθρο του, και εκτείνεται 28 μέτρα από χέρι σε χέρι.

Ή δύναμη τού Ψαλτηρίου.

 Ο Κυρ-Παντελής ταξίδευε με το τρένο προς Θεσσαλονίκη και διάβαζε το Ψαλτήριο. Ένα παράξενο γεγονός όμως σημάδεψε το ταξίδι του. Καθώς διάβαζε, μία κοπέλα που καθόταν τρία-τέσσερα καθίσματα πιο μπροστά άρχισε να διαμαρτύρεται και να φωνάζει. Στην αρχή δεν έδωσε σημασία και πίστεψε πώς κάποια παρεξήγηση έγινε με το διπλανό της. Όταν όμως ο κυρ-Παντελής είδε πώς ο ελεγκτής-εισπράκτορας ερχόταν προς το μέρος του απόρησε.

- Αγαπητέ κύριε, μπορείτε να σταματήσετε να διαβάζετε αυτό το βιβλίο γιατί ενοχλείτε;

- Μα το διαβάζω από μέσα μου! απάντησε εκείνος φανερά απορημένος.

Πώς είναι δυνατόν να ενοχλείται η κοπέλα; Έκπληκτοι και απορημένοι μαζί με τον κυρ-Παντελή ήταν και οι άλλοι επιβάτες. Ένας μάλιστα έξ αυτών φώναξε. 

Πράγματι, η άγνωστη κοπέλα μεταφέρθηκε στα πίσω βαγόνια μήν αντέχοντας το Ψαλτήριο. Και λέει ο κυρ-Παντελής στους συνεπιβάτες του.

- Μέχρι προχθές και εγώ μαζί με εσάς αγνοούσα τη δύναμη των Ψαλμών του προφήτη Δαυϊδ. Τώρα, και ιδιαίτερα μετά το περιστατικό τούτο, ένα σας λέγω: Το Ψαλτήρι λειτουργεί ως κόπανος που διώχνει τα κακούδια (δαιμόνια) από πάνω μας και από το περιβάλλον μας. Έτσι έλεγε ένας άγιος που έζησε στη γειτονιά μας (ο τρελο-Γιάννης).

από το βιβλίο: Ο τρελο-Γιάννης (τόμος Β')

ΕΔΩ

Ζούμε σ΄ένα συνεχές θαύμα καί έχοντας άγνοια , αναμένουμε τό θαύμα ...

Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΊΤΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΡΑΚΗΣ ΣΤΟΝ ΑΧΕΛΩΟ.

Χριστούγεννα . Κατανυκτική Ειρήνη καί ανεκλάλητη Χαρά!

 

Τότε ποὺ ἤμουνα σὲ μικρὴ ἡλικία, περνοῦσα μὲ τοὺς δικούς μου τὶς γιορτὲς ἀπάνω σ’ ἕνα θαλασσοδαρμένο βουνό, τὴν Ἁγιά–Παρασκευή.

Τὶς περισσότερες ὧρες πήγαινα καὶ καθόμουνα μέσα στὴ μικρὴ εὐωδιασμένη ἐκκλησιά, ὄχι μοναχὰ κατὰ τὶς ἀκολουθίες, ἀλλὰ καὶ τὴν ὥρα ποὺ δὲν ἤτανε μέσα κανένας ἄλλος, παρεκτὸς ἀπὸ μένα. Διάβαζα τ’ ἀρχαῖα τροπάρια, καὶ βρισκόμουνα σὲ μιὰ κατάσταση ποὺ δὲν μπορῶ νὰ τὴ μεταδώσω στὸν ἄλλον. Πρὸ πάντων ὁ ἰαμβικὸς Κανόνας «Ἔσωσε λαόν», μὲ κεῖνες τὶς παράξενες καὶ μυστηριώδεις λέξεις, μ’ ἔκανε νὰ θαρρῶ πὼς βρίσκουμαι στὶς πρῶτες μέρες τῆς Δημιουργίας, ὅπως ἤτανε πρωτόγονη ἡ φύση ποὺ μ’ ἔζωνε, ὁ θεόρατος βράχος ποὺ κρεμότανε ἀπάνω ἀπὸ τὴ μικρὴ ἐκκλησιά, ἡ θάλασσα, τ’ ἄγρια δέντρα καὶ τὰ χορτάρια, οἱ καθαρὲς πέτρες, τὰ ρημονήσια ποὺ φαινότανε πέρα στὸ πέλαγο, ὁ παγωμένος βοριᾶς ποὺ φυσοῦσε κ’ ἔκανε νὰ φαίνουνται ὅλα κατακάθαρα, τ’ ἀρνιὰ ποὺ βελάζανε, οἱ τσομπάνηδες ντυμένοι μὲ προβιές, τ’ ἄστρα ποὺ λάμπανε σὰν παγωμένες δροσοσταλίδες τὴ νύχτα!

Ὅλα τά ’βλεπα μέσ’ ἀπὸ τοὺς χριστουγεννιάτικους ὕμνους, μέσ’ ἀπὸ τὰ ἰαμβικὰ ἐκεῖνα ἀποκαλυπτικὰ λόγια, σὰν καὶ τοῦτα:

«Ἄγων ἅπαντας πρὸς σέλας ζωηφόρον,

Θεὸς πεφυκὼς ἐκ πηλῶν ἀνηλίων…»

«Ἐξ ὕψους ὁ αἰνετὸς κατασκίου δασέος…»

«Ἥκεις πλανῆτιν πρὸς νομὴν ἐπιστρέφων

τὴν ἀνθοποιὸν ἐξ ἐρημαίων λόφων…»

Αὐτοὶ οἱ «ἐρημαῖοι λόφοι», σὰν τὸ βουνὸ ποὺ ζοῦσα ἀπάνω του, τί μυστικὸν ἀντίλαλο εἴχανε μέσα στὴν ψυχή μου! Ὤ, τί εἶναι αὐτὴ ἡ γλῶσσα! Λόγια εἶναι αὐτά, ἢ ἀντιφεγγίσματα ἀπὸ ἕναν ἄλλον κόσμο, γεμάτον ἀπὸ τὴ μυστικὴ φωτοχυσία τῆς ἀθανασίας!

«Ἔδειξεν ἀστὴρ τὸν πρὸ ἡλίου Λόγον,

ἐλθόντα παῦσαι τὴν ἁμαρτίαν μάγοις,

σαφῶς πενιχρόν, εἰς σπέος τὸν συμπαθῆ.

σε σπαργάνοις ἑλικτόν· ὃν γεγηθότες

ἴδον τὸν αὐτὸν καὶ βροτὸν καὶ Κύριον».

Πῶς νὰ τὰ μεταφράσω αὐτὰ τ’ ἀμετάφραστα; Οἱ ἴδιες οἱ λέξεις ἔχουνε τὴν μαγικὴ δύναμη, ὄχι μόνο τὸ νόημά τους.

«Νεῦσον πρὸς ὕμνους οἰκετῶν, εὐεργέτα,

ἐχθροῦ ταπεινῶν τὴν ἐπῃρμένην ὀφρύν·

φέρων τε, παντεπόπτα, τῆς ἁμαρτίας

ὕπερθεν, ἀκλόνητον ἐστηριγμένους,

μάκαρ, μελῳδοὺς τῇ βάσει τῆς πίστεως».

Δηλαδή: «Δέξου, στῆσε τὸ αὐτί σου στοὺς ὕμνους ποὺ ψέλνουμε ἐμεῖς οἱ δοῦλοι σου, ὦ εὐεργέτη, καὶ ταπείνωσε τὸ ἀνασηκωμένο φρύδι τοῦ ἐχθροῦ (τὴν ἀλαζονεία τοῦ διαβόλου), ὑψώνοντας, Ἐσὺ ποὺ τὰ βλέπεις ὅλα, ἐμᾶς τοὺς ὑμνωδούς σου, ἀπάνω ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, στηριγμένους ἀκλόνητα στ’ ἀσάλευτο θεμέλιο τῆς πίστεως».

«Θεὸς ὢν εἰρήνης, Πατὴρ οἰκτιρμῶν,

τῆς μεγάλης βουλῆς σου τὸν ἄγγελον,

εἰρήνην παρεχόμενον, ἀπέστειλας ἡμῖν.

Ὅθεν, θεογνωσίας πρὸς φῶς ὁδηγηθέντες,

ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζοντες, δοξολογοῦμέν σε, φιλάνθρωπε».

Δηλαδή: «Ἐσὺ ποὺ εἶσαι Θεὸς τῆς εἰρήνης, Πατέρας πονετικός, ἔστειλες σὲ μᾶς τὸν μαντατοφόρο τῆς μεγάλης βουλῆς σου (νὰ σώσεις τὸν κόσμο), καὶ τὸν εἰρηνοδότη. Κ’ ἐμεῖς, λοιπόν, ὁδηγημένοι στὸ φῶς τῆς θεογνωσίας, ἀγρυπνούμε τὴ νύχτα καὶ σὲ δοξολογοῦμε, φιλάνθρωπε».

Τὸ παρακάτω τροπάρι θαρρεῖ κανένας πὼς γράφτηκε γιὰ τὴ σημερινὴ κατάσταση:

«Τὴν ἀγριωπόν, ἀκρατῶς γαυρουμένην,

ἄσεμνα βακχεύουσαν ἐξοιστρουμένου

κόσμου καθεῖλες πανσθενῶς ἁμαρτίαν·

οὓς εἵλκυσε πρίν, σήμερον τῶν ἀρκύων

σώζεις δέ, σαρκωθεὶς ἑκών, εὐεργέτα».

Δηλαδή: «Τὴν ἀγριωπὴ ἁμαρτία τοῦ ἀφηνιασμένου κόσμου, ποὺ ἤτανε γεμάτη περηφάνεια καὶ τρελλαμένη ἀπὸ τὸν οἶστρο τῆς ἀκολασίας, τὴν ἐγκρέμισες ὁλότελα. Καὶ ’κείνους ποὺ τράβηξε πρὶν (ἡ ἁμαρτία), τοὺς σώσεις σήμερα ἀπὸ τὶς παγίδες της, παίρνοντας σάρκα, ὦ εὐεργέτη!».

Ἀλίμονο! Ὁ Χριστὸς κατάργησε τὴν προπατορικὴ ἀμαρτία, ποὺ εἶχε κάνει τὸν κόσμο ἄγριο καὶ τρελλὸν ἀπὸ τὴν σαρκικὴ ἀκολασία, ἀνοίγοντας τὴ θύρα τῆς λύτρωσης σὲ ὅσους θέλουνε νὰ σωθοῦνε. Μὰ γιὰ κείνους ποὺ δὲν ἀκοῦνε τὰ λόγια του καὶ δὲν νοιάζουνται γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς τους, ἡ θύρα αὐτὴ τῆς εὐσπλαχνίας εἶναι κι’ ἀπομένει κλειστὴ στὸν αἰώνα.

Σήμερα ὁ κόσμος εἶναι πάλι «ἐξοιστρημένος» καὶ βουτηγμένος μέσα στὴν «ἀγριωπόν, ἀκρατῶς γαυρουμένην, καὶ ἄσεμνα βακχεύουσαν ἁμαρτίαν», ὅπως ἤτανε τὸν καιρὸ ποὺ γεννήθηκε ὁ Κύριος καὶ Λυτρωτής μας, κι’ ἀκόμα περισσότερο.

Γι’ αὐτό, εἶναι καλότυχοι ὅσοι ἔχουνε μέσα στὴν καρδιά τους τὸν Χριστό. Καλότυχοι ὅσοι κόψανε κάθε ἐλπίδα ἀπὸ τοῦτον τὸν «ἀγριωπὸν» καὶ κατάμαυρον κόσμο, καὶ πήγανε κοντὰ στὸν Χριστὸ ποὺ κείτεται στὴ φάτνη, μαζὶ μὲ τὸ ἀθῶο βόδι καὶ τὸ ἥμερο γαϊδουράκι. Σ’ αὐτοὺς τοὺς λίγους καὶ τοὺς καταφρονεμένους δόθηκε ἡ βασιλεία.

Λοιπόν, ἂς εὐχαριστήσουνε τὸν Κύριο μὲ χαροποιὰ δάκρυα, κι’ ἂς ψάλλουνε μὲ γλυκόφωνα στόματα τὸν ἐπινίκειον ὕμνο:

«Ἔθνη τὰ πρόσθεν τῇ φθορᾷ βεβυσμένα,

ὄλεθρον ἄρδην δυσμενοῦς πεφευγότα,

ὑψοῦτε χεῖρας σὺν κρότοις ἐφυμνίοις,

μόνον σέβοντα Χριστὸν ὡς εὐεργέτην

ἐν τοῖς καθ’ ἡμᾶς συμπαθῶς ἀφιγμένον».

Δηλαδή: «Ὦ ἔθνη, ποὺ εἴσαστε πρὶν βουτηγμένα στὴ φθορὰ καὶ στὸν θάνατο, καὶ ποὺ ξεφύγατε ὁλότελα ἀπὸ τὴν καταστροφὴ τοῦ πονηροῦ διαβόλου, ὑψώσετε τὰ χέρια σας μὲ χαρὰ καὶ μὲ ἀγαλλίαση, λατρεύοντας μοναχὰ τὸν Χριστό, τὸν εὐεργέτη σας, ποὺ ἦρθε στὸν κόσμο μας ἀπὸ συμπόνεση, γιὰ νὰ μᾶς σώσει».

κυρ-Φώτης Κόντογλου

πηγή

ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.

 

Ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ Η ΜΕΛΑΝΙΑ, ΕΥΧΗΘΗΚΑΝ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ... Εδώ έχουμε τούς άθεους εξουσιαστές τής "δήθεν" εορτής...

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ

 

Εἶναι μέρες ἀνήλιαγες

Εἶναι νύχτες ἀσέληνες

Καιροί ἀπαράκλητοι…

Φῶς πουθενά.

Τότε οἱ εὐφυεῖς, οἱ ἀσκημένοι,

οἱ ἔχοντες τήν ἐλπίδα τους στόν Θεό,

σταματοῦν νά κινοῦνται ὁριζοντίως.

Παύουν νά χτυποῦν τίς πόρτες τῶν ἀνθρώπων

καί νά ζητοῦν τήν ἐξ ἀνθρώπων βοήθεια.

Οἱ εὐφυεῖς τότε ἀνοίγουν

τά συναξάρια τῆς Ἐκκλησίας

καί μαθητεύουν στίς ζωές τῶν ἁγίων.

Ψάχνουν νά δοῦν πῶς ἐνεργοῦσαν

στίς θλίψεις οἱ ἅγιοι,

πῶς ἔκλαιγαν, πῶς βοοῦσαν,

πῶς στέκονταν ὄρθιοι

Πῶς οἱ θλίψεις τούς ἔβγαλαν ἀπ᾿ τ᾿ ἀδιέξοδα

καί τούς ἔβαλαν στόν Παράδεισο

Πῶς ἡ φωνή τους ἔφτασε στ᾿ ἀφτιά τοῦ Θεοῦ.

Ἡ προσευχή δέν εἶναι στεῖρα

Δέν εἶναι ἄγονη κατάσταση

Εἶναι γένους θηλυκοῦ

Ρίζα πού γεννάει χρυσό καρπό

Μάνα παντοδύναμη,

πού ἀνατρέπει τήν τάξη τῆς φύσεως

καί γεννάει τό θαῦμα.

Ἡ προσευχή καταργεῖ τόν φόβο,

γιατί καταργεῖ ὅ,τι θεωρεῖται ἀδύνατο.

Ἄς εἶναι μίλια μακριά,

ἄν προσεύχομαι, καταργῶ τήν ἀπόσταση:

Προσεύχομαι ἐδῶ

καί ἀκυρώνω τίς σφαῖρες ἐκεῖ, στό πεδίο τῆς μάχης

Φωνάζω, Κύριε ἐλέησον, στό σπίτι μου μέσα

καί ἐλεῶ αὐτούς πού εἶναι ἔξω

Πού δέν ξέρω τί κάνουν

Πού δέν ξέρω ποῦ βρίσκονται καί πότε θά γυρίσουν

Αὐτούς, πού δέν μποροῦμε ἐμεῖς,

ὅσο κι ἄν θέλουμε, νά βοηθήσουμε

Αὐτούς, ὅταν γονατίζουμε,

τούς βρίσκουν οἱ ἄγγελοι καί τούς σκεπάζουν.

Ἔλεγε μέ πόνο μιά μητέρα ἐκπαιδευτικός:

«βοήθησα ἑκατοντάδες παιδιά

πού πέρασαν ἀπ᾿ τά χέρια μου

κι ἔχασα τό δικό μου.

Καμιά γνώση καί καμιά πεῖρα δέν τό σώσανε

Μοῦ τὄφαγε ἡ νύχτα καί οἱ ἐξαρτήσεις της.

Μέχρι πού ἔψαξα τό ξεχασμένο καντῆλι στό σπίτι μου

Τό ἄναψα κι ἐκεῖ μπροστά γονάτισα

Γονάτισα κι ἔκλαψα πικρά

Πέντε ὁλόκληρα χρόνια, κάθε μέρα καί κάθε νύχτα

λάδι ἔκαιγα καί δάκρυα ἔχυνα

Καί τό παιδί μου βρῆκε τή δύναμη καί γύρισε πίσω

Τό ξαναγέννησα μέ προσευχή».

Θυμᾶμαι τόν Γιῶργο.

Στρατιώτης, εἴκοσι χρονῶ,

εἶχε ἕνα ἀτύχημα στό στρατό

καί ἔμεινε «φυτό».

Ἡ μητέρα του ἔμαθε ὅτι ἐκεῖνες τίς μέρες

ὁ γέροντας Παΐσιος βρισκότανε στή Σουρωτή.

Πῆγε ἀμέσως στό μοναστήρι,

ὅμως οἱ μοναχές τῆς εἴπανε πώς ὁ Γέροντας

ὅλη νύχτα ἔβλεπε κόσμο καί μόλις εἶχε ἀποσυρθεῖ.

Δέν μποροῦσαν νά ἐνοχλήσουν.

Ἡ μάνα ἀπελπισμένη ξέσπασε σέ γοερό κλάμα.

Ὁ Γέροντας ἄκουσε καί βγῆκε.

Πῆγε κοντά της, χωρίς παπούτσια, μέ τίς κάλτσες,

καί μέ πολλή ἀγάπη τῆς εἶπε:

Μήν κλαῖς…

Μέ προσευχή καί μέ νηστεία θά ξυπνήσει.

Ἔτσι ἔγινε: ἔπεσαν ὅλοι στά γόνατα

καί ὁ Γιῶργος ξύπνησε, ἀνήμερα τῶν Θεοφανείων,

μετά ἀπό δυόμιση χρόνια ἔμπονης προσευχῆς!

Ἔτσι γίνεται

Ἡ προσευχή μας,

ὅταν δέν ἔχει μέσα της τό στοιχεῖο τῆς βιασύνης,

ὅταν γίνεται ταπεινά,

ἔχει τή δύναμη νά σπάσει τούς κωδικούς πρόσβασης

καί νά μᾶς βάλει στό διαδίκτυο τοῦ οὐρανοῦ.

Ἔτσι γίνεται

Τά ταπεινά Κύριε ἐλέησον, ἔλεγαν οἱ παλιοί ἄνθρωποι,

τά παίρνουν οἱ Ἄγγελοι καί τά πηγαίνουν

στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ.

Ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει ταπεινό ἦθος,

ἀκόμα κι ὅταν δέν ξέρει πολλά γράμματα,

μπορεῖ νά ἀναπτύξει πολύ δυνατή σχέση

μέ τόν Χριστό.

Ἡ πείρα τῆς Ἐκκλησίας λέει

ὅτι δέν ὑπάρχει περίπτωση

νά χαθεῖ ἡ προσευχή ἀνθρώπου ταπεινοῦ.

Δέν ὑπάρχει οὔτε μία περίπτωση νά ἐκκρεμεῖ

τό αἴτημα –τό μήνυμα πού ἔστειλε στόν Θεό

ἄνθρωπος ταπεινός.

Δέν ὑπάρχει περίπτωση νά μήν ἀκουστοῦμε,

ἄν προσευχόμαστε ταπεινά.

Μπορεῖ νά μή δοῦμε κλήση στό κινητό μας

Μπορεῖ νά μή λάβουμε ἀμέσως ἀπάντηση,

ἀλλά σίγουρα θά δοῦμε ἀμέσως

ὅτι τό μήνυμα πού στείλαμε παραδόθηκε

Κι Αὐτός πού τό ἔλαβε δέν εἶναι ὁ ἐργοδότης μας,

ἀλλά εἶναι ὁ Πατέρας μας.

Ὁ πατρικότατος Χριστός

πού εἶναι σκυμμένος ἐπάνω μας

Πού μετράει ὄχι μόνο τούς στεναγμούς μας,

ὄχι μόνο τά δάκρυά μας,

ἀλλά καί τούς σταλαγμούς τῶν δακρύων μας.

Ἀκούγεται ἀνεδαφικό καί ἀδύνατο,

ὅμως ἴσως εἶναι καιρός νά κλείσουμε τά τηλέφωνα,

τίς τηλεοράσεις, τούς ὑπολογιστές

Ἴσως εἶναι καιρός νά βγοῦμε

ἀπό τό διαδίκτυο τῆς γῆς

καί νά μποῦμε στό διαδίκτυο τοῦ οὐρανοῦ:

νά ἀναζητήσουμε τούς ἁγίους.

Ἴσως εἶναι ὥρα νά καταλάβουμε

πώς μόνον ἡ προσευχή

μπορεῖ νά μᾶς παρηγορήσει.

Μόνον ἡ προσευχή μπορεῖ νά ξεφοβίσει

τήν τρομοκρατημένη μας ὕπαρξη

καί νά γλυκάνει τήν ἀγριεμένη ψυχή μας.

Ζοῦμε σέ καιρούς χαλεπούς.

Ζοῦμε σέ καιρούς ἀπαράκλητους.

Γύρω μας παντοῦ τραγικά ἀδιέξοδα.

Ἴσως εἶναι ὥρα νά καταλάβουμε

ὅτι μόνον ἡ προσευχή

ἔχει τή δύναμη νά μᾶς συντονίσει

μέ τοῦ Θεοῦ τή συχνότητα.

Μόνον ἡ προσευχή ἔχει τή δύναμη

νά ἐνεργοποιήσει τήν ἰσχυρότατη τηλεπικοινωνία

ἀνάμεσα στόν ἄνθρωπο καί στόν Θεό.

Μόνον ἡ προσευχή ἡ γενομένη μετά βεβαίας ἐλπίδος,

καθώς λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, κάνει τόν

διάβολο νά τρέμει καί τοῦ σακατεύει ὅλα τά σχέδια.

(Μαρία Μουρζᾶ)

πηγή