Ό παλιός καλός εθνικισμός επιστρέφει....ό κορωναϊός μάς έδειξε τόν δρόμο...

Οι χώρες του «ενιαίου οίκου που ονομάζεται ΕΕ» κλείνουν – στον αγώνα κατά της πανδημίας όλοι ενδιαφέρονται για τον εαυτό τους. Την παγκοσμιοποίηση δεν την θυμούνται πλεον, μια άλλη εποχή έχει έρθει...
«Λοιπόν, η κατάσταση είναι περίπλοκη, και μόνο ο παλιός καλός εθνικισμός βοηθά να αντιμετωπιστεί. Με την ευκαιρία, επέστρεψε πολύ γρήγορα, όταν υπήρχε μια οξεία απειλή – λέει ένας κάτοικος της Γαλλικής πρωτεύουσας Henri Robier για τη διάθεση των Παριζιάνων. 
 Ο Stefano Valdegamberi, μέλος του Περιφερειακού Κοινοβουλίου της Βενετίας, εξηγεί τη δυσαρέσκεια της ιταλικής κοινωνίας. «Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μας βοήθησε. Απλά γελοιοποιηθήκαμε ως φορείς του ιού, αν και είχε ήδη διεισδύσει σε άλλες χώρες», δήλωσε στο RIA Novosti.
 – Οι γείτονες εκμεταλλεύτηκαν αμέσως την ευκαιρία να μπλοκάρουν τα αγαθά μας στα σύνορα, αν και όχι χωρίς λόγο. Αλλά το πιο επαίσχυντο πράγμα ήταν ότι πάγωσαν την προμήθεια εξοπλισμού ατομικής προστασίας – μάσκες – σε μια εποχή που το προσωπικό του νοσοκομείου μας κινδύνευε να μολυνθεί. 
Η μόνη χώρα που επέδειξε αλληλεγγύη προς την Ιταλία ήταν η Κίνα.Η Κίνα είναι φίλος και αδελφός μας.
Την ίδια στιγμή, η Κίνα έστειλε ένα δεύτερο αεροπλάνο με ιατρικό εξοπλισμό στην Ιταλία? το πρώτο αεροπλάνο , εκτός από τα φάρμακα, παρέδωσε μια ομάδα γιατρών. Ο Πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς ζήτησε επίσης βοήθεια από το Πεκίνο. Ο αρχηγός του κράτους, υποψήφιος για ένταξη στην ΕΕ, εκφώνησε ομιλία γεμάτη πικρία. «Δεν υπάρχει ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Όλα αυτά αποδείχθηκαν παραμύθι βιβλίου», δήλωσε ο Βούτσιτς.
«Σήμερα το πρωί, ως Ευρωπαίοι, λάβαμε μια κοινή απόφαση. Από αύριο το μεσημέρι, τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του χώρου Σένγκεν θα είναι κλειστά. Όλα τα ταξίδια μεταξύ μη ευρωπαϊκών χωρών θα ανασταλούν για τις επόμενες τριάντα ημέρες», δήλωσε ο Γάλλος πρόεδρος και πρόσθεσε: «Είμαστε όλοι σε πόλεμο για την υγεία μας».
Οι Ιταλοί θα θυμούνται τη συμπεριφορά των συμμάχων τους όταν η χώρα τους είχε προβλήματα. Για παράδειγμα, η απαγόρευση των μασκών από τη Γαλλία και τη Γερμανία. Αυτό δεν έχει ξεχαστεί», ανέφερε σε συνομιλία με το RIA Novosti. – Μετά από μια τέτοια «αλληλεγγύη» θα τεθεί το ερώτημα: εάν η Ρώμη θα πρέπει να πληρώσει στον γενικό προϋπολογισμό της ΕΕ. Η άρνηση πληρωμής θα είναι η αιτία αποχώρησης από την ΕΕ», προβλέπει ο Νόσοβιτς.
Όλο τό άρθρο ΕΔΩ

ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΘΝΙΚΑΣ ΕΟΡΤΑΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΗΡΩΩΝ....

Τό Καλό δέν μπορεί νά πεθάνει ούτε νά εγκαταλείψει τόν κόσμο στήν μοίρα του...

«Και εξηγέρθη ως ο υπνών Κύριος, ως δυνατός κεκραιπαληκώς εξ οίνου.
Και επάταξε τους εχθρούς αυτού εις τα οπίσω…».

(=Και ο Κύριος σηκώθηκε, όπως ο κοιμισμένος από τον ύπνο, όπως ο δυνατός που είχε ζαλιστεί από το μεθύσι.
Και χτύπησε τους εχθρούς του προς τα πίσω…)
77ος  Ψαλμός του Δαβίδ (στιχ. 65-66)

http://www.youtube.com/watch?v=dqvTkBn3OfM

Πριν από την Άλωση, υπήρχε μια παράδοση
(χρησμοί Λέοντος Στ’ Σοφού-προφητείες του αγ.Μεθοδίου Πατάρων και αγ. Ανδρέου δια Χριστόν σαλού)
για το ξύπνημα στους έσχατους καιρούς ενός ευσεβούς και πένητος βασιλιά,
που θα έδιωχνε τους Ισμαηλίτες από τα βυζαντινά εδάφη
(και ο οποίος εσχάτως ταυτίζεται από κάποιους με τον ελεήμονα αυτοκράτορα της Νίκαιας, Ιωάννη Δούκα Βατάτζη),
ενώ μετά την Άλωση, δημιουργήθηκε ο θρύλος για τον Κωνσταντίνο ΙΑ’ Παλαιολόγο, 
τελευταίο αυτοκράτορα του Βυζαντίου, που κοιμάται «μαρμαρωμένος» σε μια υπόγεια σπηλιά,
μέχρι να έρθει η ώρα που θα ξυπνήσει, για να διώξει τους Τούρκους μέχρι την Κόκκινη Μηλιά.

 
«Κωνσταντίνος ΙΑ’ Παλαιολόγος» 

O βασιλιάς Aρθούρος του Κάμελοτ στην Αγγλία κοιμάται σε μια μυστική σπηλιά στο Άβαλον,
ως rex quondam rexque futurus (=βασιλιάς κάποτε και βασιλιάς μελλοντικός).

Ο βασιλιάς Holger στη Δανία, που βλέπετε και στη φωτογραφία, 
κοιμάται κάτω από το κάστρο Kronborg, μέχρι να τον χρειαστεί ξανά ο λαός του.

 
Hans Peder Pedersen-Dan “Holger Danske” (1907), Kronborg Castle, Danemark

Ο  αυτοκράτορας Frederick Barbarossa στη Γερμανία κοιμάται σε μια σπηλιά κάτω από το βουνό Kyffhäuser.

Οι Τρεις Τέλλοι στην Ελβετία, που πρωτοεμφανίστηκαν το 1653,
για να επαναλάβουν το θρίαμβο του Γουλιέλμου Τέλλου εναντίον των Αψβούργων το 14ο αιώνα,
κοιμούνται σε μια σπηλιά στην περιοχή Waldstättersee.

Ο Fionn Mac Cumhaill στην Ιρλανδία κοιμάται σε μια υπόγεια σπηλιά,
μέχρι να ηχήσει τρεις φορές το κυνηγητικό του κέρας, Dord Fiann.

Ο βασιλιάς Václav στη Βοημία (Τσεχία) κοιμάται σε μια σπηλιά κάτω από το βουνό Blaník, μαζί με τους ιππότες του.

Και η λίστα με τους κοιμώμενους βασιλιάδες της Βόρειας Ευρώπης δεν έχει τελειωμό…


Στην Ανατολική Μεσόγειο πλάι στη μακραίωνη παράδοση
των ετήσιων αναστάσεων θεών της γονιμότητας (λ.χ Διονύσου, Αδώνιδος, Όσιρι κά),
αλλά και της επανόδου στη Γη ιερών προσώπων σε έσχατους καιρούς
(όπως λ.χ του Ιησού στη Δευτέρα Παρουσία κατά τη χριστιανική παράδοση
ή του Muhammad, γιου του Hassan Al-Askari, ως τελευταίου Ιμάμη-Mahdi κατά τη σιιτική μουσουλμανική παράδοση),
αναπτύχθηκε και μια παράδοση κοιμώμενων  βασιλέων.

Όλοι αυτοί οι βασιλείς υπήρξαν χαρισματικά πρόσωπα μιας άλλης εποχής,
που υπερασπίστηκαν τα δίκαια του λαού τους
και έτσι ο Θεός, ανταποκρινόμενος ίσως στο μύχιο πόθο των απλών ανθρώπων,
τους επεφύλαξε μια ιδιαίτερη τύχη:
Την κρίσιμη στιγμή που θα διάβαιναν το κατώφλι του θανάτου,
Άγγελος Κυρίου ή κάποιος άλλος από το χώρο των πνευμάτων (π.χ νύμφη),
πάγωσε το χρόνο γι’ αυτούς
και τους μετέφερε σ’ ένα οριακό καταφύγιο μεταξύ ζωής και θανάτου,
όπου ούτε εχθρός ούτε ο Χάρος μπορεί να τους αγγίξει
(μόνο κάποιος αγαθός μάρτυρας μπορεί να τους δει κάπου-κάπου),
σε μια μυστική σπηλιά κάτω από το βουνό,
η οποία αποτελεί είσοδο για τον Κάτω Κόσμο,
αλλά και μεταφορικά, είσοδο στο γυναικείο σώμα της Μητέρας Γης, απ’ όπου μπορούν και να αναγεννηθούν.
Σ’ αυτήν την ουδέτερη, μεθοριακή, μεταβατική ζώνη για την ανθρώπινη ψυχή
κείτονται εν υπνώσει σαν μαρμαρωμένοι
και, όπως οι καλοί σπόροι «κοιμούνται» μέσα στη γη και περιμένουν την άνοιξη να βλαστήσουν,
όπως ο ήλιος φαίνεται να «κοιμάται» κάθε βράδυ πίσω από τα βουνά
και κάθε πρωί να «ξυπνά», για να σώσει τον κόσμο από το σκοτάδι και το κρύο,
έτσι κι αυτοί οι καλοί βασιλείς αναμένουν την κατάλληλη στιγμή, τον έσχατο κίνδυνο,
για να ξυπνήσουν θαυματουργικά και να σώσουν το λαό τους για μια τελευταία φορά.



Θα μπορούσε κανείς να πει, σκεπτόμενος απαισιόδοξα,
ότι όλοι αυτοί οι θρύλοι των μαρμαρωμένων βασιλιάδων
απηχούν τη διαχρονική ανασφάλεια των λαών,
που τους οδηγεί στην αναζήτηση της σωτηρίας σε κάποιο ηρωικό αρχέτυπο ανάμεσά τους.
Όμως, στην πραγματικότητα διασώζουν ένα πολύ πιο αισιόδοξο στοιχείο:
την ακλόνητη πίστη του ανθρώπου 
ότι το Καλό δεν μπορεί να πεθάνει ούτε να εγκαταλείψει τον κόσμο στη μοίρα του.
Πάντα θα υπάρχει και πάντα θα υπερνικά στο τέλος το Κακό,
ακόμα κι αν χρειάζεται να υπερνικήσει τους νόμους της φύσης.

Γιατί, όπως είχε πει κάποτε και ο Νίκος Καζαντζάκης,
«Αν ο μυστηριώδης αυτός νόμος δεν κυβερνούσε την ανθρώπινη μοίρα,
το πνεύμα θά ’χε από χιλιάδες χρόνια συντριβεί από την ύλη.
Η ελευθερία κι η ειρήνη θα καταπνίγονταν από το Μεγάλο Φόβο.»

πηγή

Τήν ιστορία τήν γράφουν οί…ποιητές!

Τα μεγάλα κατορθώματα και ο ηρωισμός μένουν ζωντανά μέσα από τα βιβλία των ιστορικών. Οι μεγάλοι άνδρες, οι ήρωες των εθνών, τα αληθινά πρότυπα για τις μεταγενέστερες γενιές, τα πρότυπα εκείνα δηλαδή από τα οποία σε κρίσιμες στιγμές θα πιαστούν οι απόγονοι για να διεξάγουν τον αγώνα της αυτοσυντήρησης, υμνούνται από τους άλλους ιστοριογράφους, τους ποιητές.

Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο μέγιστος άνδρας της Οικουμένης, στρατηλάτης και κατακτητής, ήταν ο θαυμαστής του ομηρικού ήρωα Ομήρου. Το πρότυπο αυτό ενέπνευσε τον Μακεδόνα στην παιδική ηλικία και ρίζωσε το ηρωικό του στοιχείο βαθιά στην ψυχή του κι όταν πια έγινε άνδρας διεκδίκησε την δόξα του Μυρμιδόνα. Επιθυμούσε να βρεθεί ένας Όμηρος για να υμνήσει τις κατακτήσεις του και τους πολέμους του ώστε να μείνει αθάνατος, όπως ο γιος του Πηλέα.

Ο πόλεμος είναι ο πατήρ των πάντων κι αυτό ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Όπου μάχες, αίμα και θυσία για την Πατρίδα και την Φυλή, εκεί γεννιέται και η τέχνη της ποίησης. Εκεί, πάνω από νεκρούς και ζωντανούς, νικητές και ηττημένους, η Μούσα στέκει πάνω από τις συμφορές των σκλαβωμένων και των απελευθερωμένων και όσα είδε μεταφέρει στον ποιητή για να τα αποτυπώσει στο χαρτί, διαθήκη στους απογόνους των ένδοξων προγόνων.

Από την εποχή της Αλώσεως της Βασιλεύουσας πόσα ποιήματα και λαϊκά δημοτικά τραγούδια κληρονομήσαμε που μνημόνευαν ότι η Πόλη θα γίνει ξανά δική μας με χρόνια και καιρούς; Πόσοι στίχοι μας πρόσφεραν την περιγραφή των τελευταίων ωρών της μεγάλης συμφοράς μιας χιλιετούς αυτοκρατορίας που φυλούσε Θερμοπύλες από τις ανατολικές βάρβαρες μογγολικές ορδές; Το αίμα είναι πνεύμα, έλεγε ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος, Νίτσε. Το αίμα αλλάζει χρώμα και γίνεται μελάνι στα χέρια κάποιων που είναι προορισμένοι να διατηρήσουν στη μνήμη των λαών τους γενναίους άνδρες. Το έργο τους είναι πολύ μεγάλο, ίσως μεγαλύτερο και από των ηρώων, γιατί χωρίς τους ύμνους των ποιητών και τις καταγραφές των ιστορικών, θα σβήνονταν οι μεγάλες πράξεις από τη μνήμη των ανθρώπων.

Στην εποχή μας όμως έχουμε έλλειψη ηρώων και κατά συνέπεια πραγματική εξαφάνιση των ποιητών. «Πεθαίνετε διότι εσκοτώσατε το Πνεύμα», είπε ο Περικλής Γιαννόπουλος. Και το πνεύμα πέθανε γιατί σήμερα δε χύνεται αίμα για αξίες, ιδανικά, Πατρίδα, Φυλή και Οικογένεια. Το αίμα χύνεται στην άσφαλτο ενώ έχει πρώτα ποτιστεί με αλκοόλ ή διάφορες άλλες ουσίες. Το αίμα πήζει στις φλέβες των κουρασμένων, στα άρρωστα και παχύσαρκα σώματα της φιλελεύθερης καπιταλιστικής εποχής. Η παιδεία στα σχολεία των Ελλήνων έχει φροντίσει να εξαφανίσει τους ποιητές που ξυπνούν την φιλοπατρία στην ψυχή των παιδιών και τους εμφυτεύει στίχους της αριστερής θολοκουλτούρας.

Αξιοσημείωτο είναι ότι μεγάλος μας ποιητής, Κωστής Παλαμάς, είχε γράψει σε ένα άρθρο του πως την ιστορία της Επαναστάσεως δεν την έμαθε από τον Παπαρηγόπουλο, αλλά από την ποίηση του Αχιλλέα Παράσχου. Ο συγκεκριμένος είναι ένας άγνωστος, ξεχασμένος ποιητής στην σύγχρονη Ελλάδα αφού δεν μνημονεύεται και δεν διδάσκεται στα σχολεία, ούτε γίνονται αφιερώματα στη μνήμη του. Μια προτομή του υπάρχει στο Ζάππειο η οποία παρατηρεί τον λαό να περνάει αδιάφορα από μπροστά της. Προφητικός ο στίχος του: «Είναι πολύ αχάριστος και ασεβής η λήθη». Τον στίχο αυτό τον έγραψε για τους ήρωες που το όνομά τους δεν κέρδισε την αθανασία, για τους άγνωστους στρατιώτες:

Πατέρων κοιμητήριον διέρχομ’ επισήμων
Λειψάνων βλέπω σάβανα βαμμένα εις το αίμα
Είναι το κενοτάφιον ηρώων ανωνύμων
Ηρώων δίχως θρίαμβον, μαρτύρων δίχως στέμμα.
Α. πως λατρεύει μάρτυρας τοιούτους η ψυχή μου
Αυτοί είναι η Μούσα μου, αυτοί και η ωδή μου!

Και πώς άλλωστε να μας διδάξουν τον Παράσχο; Δεν είναι δυνατό να μπει στην σύγχρονη ανθελληνική παιδεία ο ποιητής που έλεγε:

Ναι, τέτοια, τέτοια ήθελα και πάλι την Ελλάδα!
Σκλάβα μ’ ελεύθερο σπαθί, μ’ ακοίμητο μηλιόνι,
Ελλάδα του Πετρόμπεη και του Κολοκοτρώνη.
Τι κρίμα που διαβήκανε κείν’ οι καιροί, τι κρίμα
Αν η πατρίς ελεύθερο δεν είχε τότε Βήμα
Βήμα της είχε τα βουνά, τον Όλυμπο, την Όσσα 
Ρητόρευε με το σπαθί και όχι με την γλώσσα!
Ναι, τότε φιλελεύθερα δε διάβαζε βιβλία,
Γιατί της έλεγ’ η σκλαβιά τι είν’ ελευθερία.

Η οργισμένη πένα του Παράσχου κατέγραφε πικρές αλήθειες σαν πρόδρομος του Περικλή Γιαννόπουλου...ΕΔΩ

«…μόνον τό έθνος τό Ελληνικόν έμεινε ώς πρόσωπο δρών επί τής παγκοσμίου σκηνής, καθ’ όλους τούς αιώνας, καί τούτο διότι ή ανθρωπότης δείται αιωνίων διδασκάλων.» Άγιος Νεκτάριος

Ο Έλληνας, κατά τον Άγιο Νεκτάριο, γεννήθηκε κατακτητής του πνεύματος, δεν ζήτησε δούλους, αλλά ελεύθερους. Αυτό αγάπησε και η Θεία αυτή αγάπη έγινε ελατήριο όλων των ορμών του, μορφώνοντας και τον εθνικό του χαρακτήρα που διέμεινε αναλλοίωτος....Οι αναφορές του Αγίου Νεκταρίου στους αρχαίους Έλληνες σοφούς έχουν τέτοιο εύρος, που προκαλούν τον θαυμασμό, όχι μόνο για τις γνώσεις αλλά και για το πως τις αξιοποίησε ο λόγιος Ιεράρχης και άγιος παιδαγωγός, συμβάλλοντας στην αναβάθμιση της εκπαίδευσης και την ανύψωση της παιδείας, σε μια εποχή κρίσιμη για τον Ελληνισμό...

Στον Β  Τόμο του συγγράμματός του Ιερών και Φιλοσοφικών Λογίων Θησαύρισμα, εξηγεί για ποιό λόγο έλαβε ως θέμα μελέτης του την Ελληνική Φιλοσοφία και γιατί το θεωρεί «ως θέμα πολλής σπουδαιότητος δια τους Έλληνας»: Ο πόθος του να αθροίσει ο,τι υγιές περί Θεού, περί ψυχής και περί αρετής δίδαξαν οι πρόγονοί μας, τον οδήγησε να θησαυρίσει σε ένα τεύχος τις σοφές γνώμες των σοφών Ελλήνων. Από τη μελέτη αυτή επείσθη ότι «οι Έλληνες σοφοί, εν όλω και εν μέρει, υπήρξαν διδάσκαλοι της αληθείας, ότι ταύτης εγένοντο ερασταί και ταύτην επεζήτησαν και ότι ο έρως της γνώσεως της αληθείας ην ο προς την αληθή φιλοσοφίαν αυτούς άγων· ούτος ήγαγεν κατά μικρόν το Ελληνικόν έθνος προς την ευκρινεστέραν γνώσιν της αληθείας και τελευταίον προς την αποκαλυφθείσαν αλήθειαν».
ΕΔΩ
«…μόνον τό έθνος τό  Ελληνικόν έμεινε  
ώς πρόσωπο δρών επί τής παγκοσμίου σκηνής,
καθ’ όλους τούς αιώνας, καί τούτο διότι
ή ανθρωπότης δείται αιωνίων διδασκάλων.»

Άγιος  Νεκταρίος

ΟΣΟ ΜΠΕΤΟΝ ΚΑΙ ΝΑ ΡΙΞΟΥΝ...ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΟΥ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ 4ης ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2018...

«Όσο μπετόν και να ρίξουν, το λουλούδι του Έθνους θα βρει τον δρόμο για να ανθίσει ξανά»

Ἕνας φίλος ὁ Τάσσος Κρυστάλλης μὲ χαρακτηριστικὴ Ἑλληνικὴ ὀξυδέρκεια καὶ εὐφυΐα περιγράφει μία δυσδιάκριτη πραγματικότητα ἀνάμεσα ἀπὸ τὶς συγκεχυμένες εἰκόνες καὶ μηνύματα ποὺ ἐπισωρεύονται ἐν ὄψει τοῦ Συλλαλητηρίου τῆς 4ης Φεβρουαρίου 2018 καὶ ἀφορᾶ τὴν συμπεριφορὰ καὶ ἀντίδραση τῶν Ἑλλήνων ἡ ὁποία ὥς φαίνεται ἔχει σημάνει συναγερμὸ καὶ προκαλεῖ τρόμο γιὰ τὸ κράτος καὶ παρακράτος τῆς Ἀριστερᾶς καὶ τῶν ΜΜ Ἐξαπάτησης, οἱ ὁποίοι προσπαθοῦν ἀπεγνωσμένα νὰ ἀπομειώσουν καὶ χλευάσουν ἀντίστοιχα τὸ ὁ,τιδήποτε ἐκφράζει αὐτὴ ἡ ἐκδήλωση.

Σᾶς τὸ παραθέτω αὐτούσιο:
==========================

Η ιδεολογική βάση για όλο το αξιακό σύστημα της αριστεράς είναι ο «Διαλεκτικός Υλισμός» όπως τον καθόρισαν ο Μαρξ και ο Εγκελς. Βάση αυτής της θεωρίας είναι το δόγμα ότι:

«H ύλη είναι το παν»,
«Oλα είναι ύλη»,
«Δεν υπάρχει τίποτε άλλο πέρα από ύλη».

Από εδώ προκύπτει και το μίσος τους για την θρησκεία, για την πνευματικότητα, για κάθε μεταφυσική αναζήτηση του ανθρώπου. Όμως υλικά αγαθά και ΧΡΗΜΑ είναι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Είναι τυχαίο; ότι ακριβώς την ίδια υλιστική αξιακή βάση με τους αριστερούς έχουν και οι τραπεζίτες;

Μέσα σε μια βαθύτατη και πρωτόγνωρη οικονομική κρίση ο Έλληνας επέδειξε μια απίστευτη στωικότητα και υπομονή σε σημείο αυτομαστίγωσης. Οι κυβερνώντες «πολιτικοί γιατροί» μετέφρασαν αυτή την στωικότητα ως βέβαιο θάνατο του ασθενούς, αφού δεν αντιδρά στα εξωτερικά ερεθίσματα δηλαδή στην έλλειψη χρήματος και υλικών αγαθών. Όποιος δεν αντιδρά στην έλλειψη, της κατ’ αυτούς, «υπέρτατης αξίας της ζωής» είναι νεκρός.

Αφού επιβεβαίωσαν τον θάνατο, τρίβανε τα χέρια τους από χαρά διότι πλέον μπορούσαν να ξεκινήσουν το πλιάτσικο στα υπάρχοντα του «μακαρίτη». Ως ύαινες που λιγουρεύονταν τα πολιτισμικά τιμαλφή του «πτώματος», αμέσως έβγαλαν ως πραμάτεια προς πώληση το όνομα της μισής Ελλάδος. Αμοιβή τους η στήριξη των μέχρι χθες «ιμπεριαλιστών» για την εξασφάλιση της εξουσίας τους στον νεκροθάλαμο.
Και εκεί που ήταν έτοιμοι να σκίσουν τις σάρκες του πτώματος, αυτό ξαφνικά, για ένα θέμα ΕΘΝΙΚΟ και όχι ΥΛΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ, σηκώνεται από το πουθενά, όρθιο, πανίσχυρο, στη Θεσσαλονίκη δίνοντας στις πολιτικές ύαινες μία γροθιά που ψάχνουνε ακόμα τα δόντια τους στον νεκροθάλαμο.

Και τους έρχεται και το «κροσέ» την Κυριακή.
Μετά το σοκ της πρώτης γροθιάς, έχει πάθει ταραχή όλο το σκυλολόι του συστήματος, από το «κράτος» σύσσωμης της Αριστεράς μέχρι το παρακράτος της στα Εξάρχεια, και από τους πάτρωνές τους σε ξένες πρεσβείες μέχρι τα συστημικά ΜΜΕ με τους αργυρώνητους των ειδήσεων, και τις τσατσάδες των κουτσομπολάδικων.

Όλος ο παρακμιακός ανθελληνικός συρφετός ως παράφωνη «χεσμένη» ορχήστρα λασπολογούν ολημερίς την επόμενη συγκέντρωση στην Αθήνα την Κυριακή, κάνουν το άσπρο μαύρο, ονομάζουν «ναζί» εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες προκειμένου να μην πάνε οι «μη ναζί». Μια γελοία προπαγάνδα που θα την ζήλευε και ο Γκαίμπελς, ο …ναζί.
Με αυτούς πλέον οι λέξεις χάνουν το νόημά τους.

Όμως

η έγερση του Ελληνισμού δεν είναι απλά ένα εμπόδιο στην πώληση του συγκεκριμένου τιμαλφούς. Είναι κάτι πολύ βαθύτερο, γι αυτό η απύθμενη ταραχή τους.
Είναι η έμπρακτη απόλυτη διάψευση των αριστερών ιδεών περί «ΥΛΙΣΜΟΥ» ως υπέρτατου κινητήριου μοχλού της ιστορίας. Είναι η απόλυτη επιβεβαίωση ότι ο Έλληνας ακόμη θέτει στην κορυφή του νοήματος της ζωής του ΜΗ ΥΛΙΚΕΣ αξίες, όπως η αίσθηση του συν-ανήκειν στην κοινή μας πολιτισμική, και όχι μόνον, συλλογικότητα, το Έθνος των Ελλήνων. Είναι «Το ΓΕΝΟΣ» στις προσευχές του Γέρου του Μωριά, το «Έλληνες εσμέν το γένος, ως η τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί» του Πλήθωνος του Γεμιστού στις εποχές της Άλωσης.

Η έγερσης τους Ελληνισμού και Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΗΤΤΑ της αριστεράς μετά από 40 χρόνια αντεθνική προπαγάνδα είναι γι αυτήν κόλαφος. Από τα ταμεία της Σοβιετικής KGB μέχρι αυτά του θείου Γιώργου, του «φιλάνθρωπου» τοκογλύφου, εκατομμύρια έχουν ριχτεί για προπαγάνδα, εξαγορά συνειδήσεων, ΜΜΕ, έλεγχο της εκπαίδευσης, όλα με κοινό σκοπό την ενοχοποίηση του Πατριωτισμού, την εξάλειψη της Εθνικής συνείδησης, αφού αυτές οι έννοιες με το ηθικό αξιακό τους φορτίο, είναι ασύμβατες με την παραγωγή «καταναλωτικών γουρουνιών», είναι αντίθετες με μια υλιστική και μόνον θεώρηση της ζωής.

Τα τελευταία χρόνια μάλιστα όπου η προπαγάνδα αποδεικνύονταν ανεπαρκής, είχαν στήσει και το παρακράτος τους για τρομοκρατία, απειλές, βία, βανδαλισμούς σε βάρος φωνών που ακόμα αντιστέκονται.

Η ιστορία έχει πλέον καταγράψει ότι ένας λαός ανέχτηκε την τεράστια υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής του, έζησε για χρόνια με πολύ λιγότερα υλικά αγαθά, έκλαψε νεκρούς, χαιρέτησε τα παιδιά του σε σταθμούς και αεροδρόμια, αλλά αυτό που τον έκανε να εγερθεί ήταν ένας Εθνικός του κίνδυνος, όχι ο ΕΝΦΙΑ, ήταν ο κίνδυνος της Εθνικής του ατίμωσης, όχι της προσωπικής του τσέπης. Αυτό δείχνει μια ζωντανή ακόμα, ανώτερη και πνευματικά πλούσια κοινωνία, γι αυτό αδέλφια ΨΗΛΑ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ.

Η Εθνική συνείδηση για μια ακόμα φορά αναδείχτηκε η πραγματική κινητήριος δύναμη της ιστορίας. Επιβεβαιώνει έναν μεγάλο σύγχρονο ξένο πολιτικό που είπε κάποτε:
«Όσο μπετόν και να ρίξουν, το λουλούδι του Έθνους θα βρει τον δρόμο για να ανθίσει ξανά»

ΟΣΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ
ΜΕ ΨΗΛΑ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΞΑΝΑ
Τ.Χ.

ΑΠΟ 

Tasos Paterakis

Δέν τούς αρέσει ή 28η Οκτωβρίου.Μισούν τό ΟΧΙ. Μισούν αυτόν πού είπε τό ΟΧΙ. Μισούν τόν ηρωισμό τών Ελλήνων στρατιωτών.

Δεν τους αρέσει η 28η Οκτωβρίου. Δεν τους αρέσει που οι Έλληνες ξεχύθηκαν στους δρόμους «με το χαμόγελο στα χείλη» και με πίστη για να πολεμήσουν τον εχθρό που τόλμησε να ζητήσει να πατήσει τα χώματά μας

...ΕΔΩ

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

Ως Εθνικισμός ορίζεται η πολιτική αρχή συμφώνως προς την οποίαν εντός του κράτους η πολιτική μονάδα και η εθνική μονάδα πρέπει να ταυτίζονται.
Δηλαδή ταύτισις του πολιτικού σώματος, τουτέστιν των εχόντων πολιτικά δικαιώματα, με ένα συγκεκριμένον έθνος, νοούμενον ως οντότης βιολογική, τουτέστιν φυλετική, και συνάμα πολιτιστική.
Η αξία της Αρχής αυτής είναι αυταπόδεικτος!
-----
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΡΧΗ: Η θεωρητική βάσις της Πολιτείας
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ: το πολιτικο σώμα, τουτέστιν το σύνολον των εχόντων πολιτικά δικαιώματα.
πηγή

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν εθνική συνείδηση

 «Οἱ δὲἝλληνες κατὰ τάξις τε καὶ κατὰἔθνεα κεκοσμημένοι ἦσαν»

«τὸἙλληνικὸν ἐὸν ὅμαιμόν τε καὶὁμόγλωσσον καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι ἤθεά τε ὁμότροπα» 
«Ηροδότου ιστορίαι»

... Πολλοί είναι λοιπόν αυτοί -κι ανάμεσά τους και αρκετοί «μορφωμένοι»- που υποστηρίζουν πως δεν υπήρχε το έθνος ως έννοια στους αρχαίους Έλληνες. Ένα ακλόνητο «επιχείρημα» είναι πως ο χώρος της Ελλάδος ήταν χωρισμένος σε πόλεις-κράτη που ενίοτε πολεμούσαν το ένα το άλλο.

Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς, τους διαψεύδει η ίδια η ιστορία…

  «Κατοικούμε σ’ αυτήν την χώρα, χωρίς να έχουμε εκδιώξει άλλους από εδώ, ούτε την καταλάβαμε βρίσκοντάς την έρημη, ούτε είμαστε μιγάδες ανακατεμένοι από διάφορα έθνη ανθρώπων, αλλά υπάρχουμε καλώς και γνησίως, διότι κατέχουμε την χώρα στην οποία γεννηθήκαμε και ζούμε καθ’ όλη την διάρκεια της ιστορίας μας, αφού είμαστε αυτόχθονες…» ( Ισοκράτης Πανηγυρικός, εδάφιο 24).

 Στην ναυμαχία της Σαλαμίνας που ακολούθησε το ίδιο έτος, ο Αισχύλος (ο οποίος συμμετείχε ενεργά στην μάχη του Μαραθώνα και στις ναυμαχίες του Αρτεμισίου και της Σαλαμίνας) μάς αφηγείται μέσα από την τραγωδία του «Πέρσες», τον παιάνα των Ελλήνων: «Ὦ παῖδες Ἑλλήνων ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ’, ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τέ πατρῴων ἕδη, θήκας τε προγόνων: νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών».

συνέχεια ΕΔΩ