Ἡ μόνη ἔντιμη ἀντίδραση στό ἄκουσμα αὐτοῦ τοῦ τραγουδιοῦ, εἶναι τό δάκρυ καί τό σκύψιμο τοῦ κεφαλιοῦ χαμηλά.
Ὁ συλλογισμός τοῦ κάθε ἀγωνιστῆ, ἀγωνιστῆ τῆς ἐλευθερίας καί τό τίμημα πού πλήρωσε ἀγόγγυστα μέ τήν ζωή του. Ντροπή ἡ ἀναξιότητα μας σήμερα, βαριά ἡ κληρονομιά μας, μακρύς ὁ δρόμος μας καί ἔχουμε χαθεῖ... {από σχολιαστή}
Έστω και αν σπούδασα Ιστορία και Αρχαιολογία (στο ΕΚΠΑ), δεν μπόρεσα να βρω απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα, σχετικά με το παρελθόν. Πολλά γεγ...
«Προορισμὸς τοῦ Ἕλληνος εἰς τὸν κόσμον αὐτόν , ἦταν καὶ θὰ εἶναι ὁ ἐξανθρωπισμὸς τῆς οἰκουμένης »
Ο Σωκράτης είχε την συνήθεια να πηγαίνει βόλτα στα μαγαζιά και να στέκετε και να κοιτάζει τά εμπορεύσιμα είδη τους. Όταν κάποτε ένας φίλος του τόν ρώτησε γιατί το κάνει αυτό αφού ποτέ δεν αγοράζει τίποτα, αυτός απάντησε. Κοιτάζω πόσα πράγματα υπάρχουν πού δεν μού χρειάζονται.
