Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΒΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΗΣ

Τά λεξικά δίνουν διάφορες  έτυμολογίες μέ έπικρατούσα αύτήν πού ύπάρχει  στό «Έτυμολιγικόν τό Μέγα» , καί  λέει ότι «βίος  ή ζωή  ¨η βιοτή προσαγορεύεται , παρά τό μετά βίας καί  άνάγκης ζήν , ¨ως φησιν   ¨Ομηρος», πού  σημαίνει ότι  

 « βίος ή ζωή ¨η {αλλώς } βιοτή όνομάζεται .  Και  όπως λέει ο  ¨Ομηρος  {προέρχεται} άπό τό ότι {ό άνθρωπος} ζή με βία καί  άνάγκη».

Ό  Άμμώνιος , όμως …λέει ότι  «βιούν καί  ζήν διαφέρει, βιούν μέν γάρ έπί άνθρώπων μόνο λέγεται , ζήν δέ  έπί άνθρώπων καί  άλόγων ζώων,  ήδη δέ  ποτε καί  έπί φυτών. Ζωή  μέν γάρ λέγεται είναι χρήσις  ψυχής , βίος δέ  όλίγη ζωή»…

Αύτό  σημαίνει ότι «το βιούν» καί  τό «ζήν»  διαφέρουν . Διότι τό «βιούν» λέγεται μόνο γιά άνθρώπους  ένώ τό «ζήν» καί  γιά άνθρώπους καί γιά  άλογα ζώα, ποτέ όμως γιά φυτά, διότι ή  ζωή λέγεται ότι είναι χρήση ψυχής, {δηλαδή αίώνια} ένώ βίος ή λίγη ζωή».

Έπίσης ότι  «ό βίος άπό τήν ζωή διαφέρει . {Διότι ή λέξη} βίος {ώς λέξη} τίθεται στά λογικά ζώα , δηλαδή μόνο στούς άνθρώπους , ένώ ή ζωή τίθεται {‘ως στοιχείο } καί  τών άνθρώπων καί  τών άλογων ζώων.

…Γι’ αύτό ό  Άμμώνιος λέει ότι  «ή ζωή είναι χρήση ψυχής, ένώ βίος ή λίγη ζωή». Είναι πράγματι γνωστόν ότι κατά τήν έλληνική φιλοσοφία  ή ψυχή τού  άνθρώπου είναι άθάνατη καί  έλεύθερη , ένώ τό σώμα χαρακτηρίζεται  ώς «δεσμωτήριον της ψυχής». Όταν λοιπόν  έλθη ή στιγμή νά συλληφθή τό κάθε άτομο στήν μήτρα τής μητέρας του, τότε ή αιώνια ψυχή θά  είσέλθει είς τό δεσμωτήριο , δηλαδή τό σώμα.

Στό δεσμωτήριο {φυλακή} όμως κανείς δέν είσέρχεται οίκειοθελώς , άλλά πάντοτε διά τής βίας. {Ή διαδικασία είναι σύλληψις, βία, δεσμωτήριον.}

Τό διάστημα λοιπόν κατά τό όποίον ή έλεύθερη ψυχή είσέρχεται διά τής βίας στό σώμα , καί  μέχρι νά άπελευθερωθή  πάλι μέ  τόν θάνατο, όνομάζεται βίος, καί ό άνθρωπος «βιοί», ζή δηλαδή τό διάστημα , πού  ή ψυχή του είναι φυλακισμένη.

Άπό τό  βιβλίο τού Αντωνίου  Α. Αντωνάκου

 «ΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ, ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΓΛΩΣΣΗΣ»

φωτό 

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ  ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑ
ΣΟΦΙΑ ΒΛΑΧΟΥ