Αισυμνήτες: Οι σωτήρες της Δημοκρατίας κατά την αρχαιότητα

 

Τα Δεινά που υφίσταται κατά καιρούς ο Ελληνικός Λαός κατά την διάρκεια δημοκρατικής διοικήσεως της χώρας οφείλονται:   

            ΠΡΩΤΟΝ: Στην ανωριμότητα που δείχνει πολλές φορές ο Ελληνικός λαός, σε ότι αφορά τις αρχές και Αξίες της Δημοκρατίας ή και το σοβαρότερο, όταν οι εκλεγμένοι πολιτικοί έχουν μειωμένες πολιτικές ικανότητες ή ακόμη δεν έχουν το απαιτούμενο στην προκειμένη περίπτωση πολιτικό ήθος.

          ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Όταν στην Δημοκρατία δεν υπάρχει εμφανής τουλάχιστον χρηστή Διοίκηση και όταν σε κάθε εξουσία, εκ κομματικού επικρατούντος συστήματος υπάρχει μια συνεχής διαμάχη και αντίδραση της εκάστοτε αντιπολίτευσης, χωρίς στοιχεία επαφής των κομμάτων, με μοναδικό σκοπό την παρεμπόδιση οποιασδήποτε προσπάθειας της εξουσίας χωρίς διάκριση και αντικειμενική κρίση, τότε είναι βέβαιο οι συνέπειες για τον λαό, την πατρίδα και το μέλλον αυτής διακυβεύονται.

             ΤΡIΤΟΝ: Και όταν συνεχίζεται αυτή η κατάσταση για δεκαετίες, χωρίς ειλικρινή ενημέρωση του Ελληνικού Λαού από την εκάστοτε εξουσία, τα αποτελέσματα πλέον είναι εμφανή, οδυνηρά και τα βλέπουμε ακόμη και στην σημερινή πολιτική κατάσταση της Πατρίδος μας.

        Επειδή ξέρουμε ή πρέπει να ξέρουμε ότι, οι Αρχαίοι Έλληνες δεν άφησαν κενό κανένα σημείο της Ανθρώπινης δραστηριότητας, πολύ δε περισσότερο τις αρχές και αξίες της Εξουσίας, για την ευτυχία του Ελληνικού λαού. Ας ανατρέξουμε λοιπόν στην Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, για να μάθουμε πώς αντιμετώπιζαν τις δύσκολες αυτές καταστάσεις, που ήταν απόρροια και των τότε άκριτων πολιτικών αντιπαραθέσεων, που διέλυαν την Δημοκρατία και έθεταν σε κίνδυνο το κράτος.

            Είναι βέβαιο ότι, η Δημοκρατία δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται ως το ιδανικό πολίτευμα σ’ όλες τις περιπτώσεις, απλά είναι το καλύτερο σε σχέση με τα άλλα πολιτεύματα (Μοναρχικά ή Ολιγαρχικά κ.λπ.).

       Η Δημοκρατία εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην κλασσική Αθήνα. Ξεκίνησε σαν λαϊκή απαίτηση, οι θεσμοί της όμως διαμορφώθηκαν από τον Σόλωνα και τον Κλεισθένη, που έκαμαν τον Διαιτητή ανάμεσα στα λαϊκά στρώματα και στην Αριστοκρατία. Άρα! η Δημοκρατία ως πολίτευμα, δεν ξεκίνησε σαν θεωρητική σύλληψη κάποιων πολιτικών φιλοσόφων, αλλά σαν απαίτηση του λαού να πάρει μέρος στην ενάσκηση της Εξουσίας.

            -Είναι βέβαια απορίας άξιο ότι, πλείστοι των μεγάλων φιλοσόφων της αρχαιότητος δεν συμπαθούσαν και πολύ την Δημοκρατία:

             .Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ και ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ αποδοκίμαζαν την Δημοκρατία επειδή στηριζόταν στην θέληση και την γνώμη των πολλών που δεν έχουν καμία γνώση της πολιτικής τέχνης, ούτε ανάλογο ήθος. Ειδικά δε ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ έβλεπε στην Αθηναϊκή Δημοκρατία την επικράτηση χρεοκοπημένων πλουσίων που παρέσυραν και κολάκευαν το λαό με ανταλλάγματα και μάλιστα την  χαρακτήριζε ακόμη και «Θεατροκρατία».

             .Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, δεν είχε καμία αίσθηση της ανωτερότητας της Δημοκρατίας και εξίσωνε όλα τα πολιτεύματα.

 .Ο ΝΙΤΣΕ, ακόμη και αυτός στα νεότερα πλέον χρόνια έβλεπε την Δημοκρατία, περίπου ως πολίτευμα των πολλών και αδυνάτων.

     -Ας έλθουμε λοιπόν στο κυρίως θέμα μας, πώς αντιμετώπιζαν οι αρχαίοι Έλληνες, τον κίνδυνο εξανδραποδισμού της πατρίδος των, ως και την δυστυχία του Ελληνικού Λαού από την διάλυση της Δημοκρατίας. Η οποία κατά βάση οφείλετο στην μειωμένη αντίληψη περί ευθύνης εξουσίας των αρχόντων και εις την διαμάχη με συνεχείς αντιπαραθέσεις των πολιτικών παρατάξεων, χωρίς σημείο επαφής.    

    Επειδή οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν μεγάλη συναίσθηση ευθύνης, σε περιόδους κλονισμού της ειρήνης της πολιτείας και κινδύνου διαλύσεως αυτής και απώλειας του κράτους, κατέληγαν στην αρχή εξουσίας των «Αισυμνητών». Εκτός εάν προλάβαινε και κατελάμβανε την εξουσία κάποιος Τύραννος.

        -Ποιοι ήσαν οι Αισυμνήτες και ποιος ο ρόλος των.

               -Το όνομα των Αισυμνητών για πρώτη φορά το βλέπουμε στα κείμενα της Ιλιάδας (Ω, 347), και οι οποίοι εκλέγοντο από τον Δήμο. Ο σκοπός των ήτο καθορισμένος, έκαναν χρέη διαιτητών ή δικαστών και απέδιδαν δικαιοσύνη στις αντιδικίες Η Αισυμνητεία γενικά είναι ένα είδος μοναρχίας, με τη διαφορά ότι αυτή εγκαθιδρύονταν κατόπιν λαϊκής εντολής μετά από εκλογές. Ήταν αξιόλογα πρόσωπα της κοινωνίας, τα οποία ελάμβαναν εντολή από τον λαό απεριόριστης διαχειρίσεως της πολιτικής εξουσίας. Την εποχή του Ομήρου, οι αισυμνήτες ήσαν πρόσωπα τα οποία ασκούσαν σταθερώς το λειτούργημα του διαιτητού και Δικαστού. Κατά την αρχαία Γραμματεία, η ετυμολογική ανάλυση της λέξεως «αισυμνήτης» προέρχεται από την φράση «ο τα αίσια νέμων».

    Οι Αισυμνήτες εμφανίζονται στην αρχαιότητα, ως φορείς πολιτικής εξουσίας, από την εποχή που άρχισαν στις Πόλεις-Κράτη η διαμάχη μεταξύ του Δήμου και των Ευγενών.

        Επειδή όμως συχνά συνέβαινε να δίδεται τέτοια εντολή προς διευθέτηση και εσωτερικών στάσεων, αναρχίας και πολιτικών συγκρούσεων, οι αισυμνήτες αυτοί εκκαλούντο και «διαλλακτές». Τέτοιοι διαλλακτές Αισυμνήτες που έλαβαν λαϊκή εντολή κατά την αρχαιότητα ήσαν ο Λυκούργος, ο Δράκων, ο Σόλων και πολλοί άλλοι νομοθέτες. Τελικά ο θεσμός των Αισυμνητών είναι εκείνος που προετοίμασε την μετάβαση από την Ολιγαρχία των Ευγενών εις την Δημοκρατία.

            Ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά (1285.30) χαρακτηρίζει τον θεσμό των Αισυμνητών ως είδος νόμιμης Μοναρχίας, «…έστι δε τούτο ως απλώς ειπείν αιρετή τυραννίς, διαφέρουσα δε της βαρβαρικής ού τώ μη κατά νόμον αλλά τώ μη πάτριος είναι μόνον. Ήρχον δε οι μεν δια βίου την αρχήν ταύτην, οι δε μέχρι τινών ορισμένων χρόνων ή πράξεων…».

Δηλαδή συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι, οι Αρχαίοι Έλληνες με την άφθαρτη και αξεπέραστη σχολή, πολιτικής σκέψης και πράξης που υπήρχε, σε περίπτωση κινδύνου διαλύσεως της πολιτείας, από εξωτερικούς κινδύνους ή εσωτερικές έριδες ή στάσεις, κατέφευγαν στον απίθανο θεσμό των Αισυμνητών.

            Ο Αρχαιότερος με πολιτική δικαιοδοσία Αισυμνήτης αναφέρεται ο Επιμένης της Αρχαίας Μιλήτου. Ο Στράβων και ο Ευσέβιος, αναφέρουν για τον Αισυμνήτη Ζάλευκο στην Λοκρίδα, περί το 662 π.Χ. Μεταξύ των Αισυμνητών κατατάσσονται ο Νομοθέτης της Κατάνης Χαρώνδας (Διόδωρος, XII, 1), ο Φίβιος της Σάμου και ο Χαιρήτων της Απολλωνίας. Όλες σχεδόν οι Ελληνικές Πόλεις-Κράτη είχαν καθιερώσει τον θεσμό του Αισυμνήτη.

            Ο πιο ονομαστός όμως στην Ιστορία Αισυμνήτης υπήρξε ο Πιττακός ο Μυτιληναίος, ένας από τους επτά σοφούς της αρχαιότητος. Ο Πιττακός εξελέγη ομοφώνως από τον λαό το 590 π.Χ. ως Αισυμνήτης της Μυτιλήνης, διότι στο νησί προς της εκλογής του, επικρατούσαν σε επικίνδυνο βαθμό μεταξύ των πολιτικών έριδες και φιλονικίες. Κυβέρνησε επί δέκα (10) χρόνια με σοφία και άριστη διοικητική τέχνη. Τα χρόνια του ήταν τα καλύτερα χρόνια της Μυτιλήνης. Τα χρόνια εκείνα έζησαν και έδρασαν πνευματικοί Άνθρωποι, όπως η Σαπφώ και ο Αλκαίος. Όταν δε κατέθεσε την εντολή που είχε λάβει από τον Λαό, είπε το περίφημο: «χαλεπών εσθλόν εμμέναι». Δηλαδή είναι δύσκολο να παραμείνει κανείς έντιμος, όταν είναι επί πολύ χρόνο στην εξουσία.

            -Άλλος, επίσης μεγάλος Αισυμνήτης υπήρξε ο Περίανδρος ο Κορίνθιος είναι ένας από τους επτά σοφούς της αρχαιότητος. Εκλεγμένος τύραννος και αυτός που κυβέρνησε την Κόρινθο επί σαράντα τέσσερα (44) χρόνια από το 628 μέχρι το 584 π.Χ. Υπήρξε σπουδαίος Κυβερνήτης, ανύψωσε την Κόρινθο και την ανέδειξε θαλασσοκράτειρα.

         -Μετά από τα παραπάνω λεχθέντα, βέβαια σήμερα δεν προτείνουμε τους Αισυμνήτες. Συμπερασματικά καταλήγουμε όμως ότι, θα πρέπει  τα πολιτικά μας κόμματα στην Βουλή, να αναθεωρήσουν την αντιπολιτευτική τακτική των, σκεπτόμενοι τους λόγους που επέβαλαν και στην Αρχαία Ελλάδα τους Αισυμνήτες. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί κατά την γνώμη μας σήμερα:

   .Με την χριστή και δια του παραδείγματος διοίκηση της εξουσίας.

   .Με συνεχή ενημέρωση του Ελληνικού Λαού, από αρμοδίους και από τον Πρωθυπουργό της χώρας ακόμη, για ενέργειες και αποτελέσματα.

           

  .Με την επιλογή από τα κόμματα, αξίων ανθρώπων για το λειτούργημα του βουλευτή και όχι ποίος θα φέρει περισσότερους ψήφους, διότι είναι το ίνδαλμα πχ. των γηπέδων κλπ. και τίποτε άλλο.            

             .Τέλος, oι εκάστοτε Υπουργοί θα πρέπει πρώτα να ενημερώνονται με τα θέματα του Υπουργείου των, για να μπορούν στην συνέχεια να παίρνουν υπεύθυνες και σωστές αποφάσεις. Αναφέρομαι πχ. για τον ΥΕΘΑ(οργάνωση, διοικητική μέριμνα, προσωπικό-ηθικό, σχέδια, κανόνες εμπλοκής κλπ)

            -Τα Θαύματα κατά κανόνα επιτεύχθηκαν, μόνο με συνεργασίες και όχι με στείρα και ανέξοδη κομματική αντιπαράθεση. Ο κάθε νοήμων Έλλην πιστεύει ότι, όλα τα κόμματα θέλουν το καλό των Ελλήνων και το καλό της πατρίδος. Να! η ευκαιρία, να το αποδείξουν τα Ελληνικά Κόμματα. Τι; περιμένουν….

            «Αν η Ελευθερία και η ισότης βρίσκονται, όπως πιστεύουν πολλοί, στην Δημοκρατία, θ’ αποκτηθούν καλύτερα όταν όλοι μοιράζονται την ευθύνη» (ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ)

-Ο κ. Ιωάννης Μ. Ασλανίδης είναι Επίτιμος Διοικητής της Σ.Σ.Ε.

ΣΗΜΕΊΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΏΝ. ΙΣΡΑΉΛ ΓΆΖΑ.

 Ας το αναφέρω ξανά.

Η εκτίμηση από UNRWA / UNEP αναφέρει πώς για να καθαριστεί η Λωρίδας της Γάζας από συντρίμια και ερείπια θα χρειαστεί από 5 ως και 15 χρόνια ( !!! ) με πλήρη εργασία από 500+ φορτηγά και άλλα μηχανήματα έργου, αναλόγως τι θα βρούν εκεί. 

Μην ξεχνάμε πώς πολλές περιοχές μπορεί να είναι ακόμα παγιδευμένες με εκρηκτικά ή να είναι σαθρές μετά από πολλαπλούς βομβαρδισμούς και την κατάρρευση των υπόγειων δικτύων τούνελ. 

O όγκος των ερειπίων φτάνει τα50.000.000 τόνους (με συντηρητική εκτίμηση ), ενώ φυσικά υποδομές οπως ενέργεια, νερό και οδικό δίκτυο απλά δεν υπάρχουν.

Επίσης σημαντικό ρόλο θα παίξει η χρηματοδότηση και πότε θα γίνει και σε ποιό βαθμό, το διαθέσιμο εργατικό δυναμικό και φυσικά η δυνατότητα ελεύθερου έργου χωρίς αναχώματα και δυσκολίες.

Εν ολίγοις ένας μέσος όρος ανοικοδόμησης θα βρίσκεται στα 8 με 10 χρόνια αν όλα πάνε καλά με κάποιες μικρές δυσκολίες.

Στο ενδιάμεσο τώρα θα υπάρχουν περί τις 800.000 με 1.000.000 Παλαιστίνιοι που δεν θα έχουν υποδομές, δεν θα έχουν κτίρια, δεν θα έχουν καν πρόσβαση σε βιώσιμες συνθήκες. 

Παράλληλα θα έχουν οργανώσεις όπως η Χαμάς και η Ισλαμική Τζιχάντ να τους έχουν υπό δίωξη και πίεση για να πάρουν χρήματα και εφόδια όπως έκαναν συχνά πυκνά. 

Οι οργανώσεις αυτές να θυμίσω πώς ήδη το κάνουν ως πράξη αφού μόλις χθές ΕΚΤΕΛΕΣΑΝ 32 Παλαιστίνιους που εναντιωνόντουσαν σε αυτούς. 

Η ειρηνευτική στρατιωτική δύναμη δεν έχει καθοριστεί ακόμα και ουδείς ξέρει ποιοί θα είναι και τι αρμοδιότητες θα έχουν. Παράλληλα διάδοχη πολιτική κατάσταση δεν υπάρχει αν και η συμφωνία αναφέρει προβλεπόμενες εκλογές στην λήξη όλων αυτών των προβλημάτων.

ΚΟΙΝΩΣ...

Η συμφωνία έγινε μεν αλλά οι όροι και τα όσα προβλέπει σε δεύτερο χρόνο θυμίζει όπως ανέφερε Άραβας αναλυτής στο Al Monitor , αεροσκάφος που πετάει και παράλληλα το επισκευάζουν όσον είναι σε πτήση. Ένα εγχείρημα υψηλού ρίσκου με μικρές πιθανότητες επιτυχίας.

Θυμίζω επίσης πώς πάμε ολοταχώς για χειμώνα (άσχετο-σχετικό.. οι μετεωρολόγοι λένε πώς θα είναι ψυχρότερος από οτι γνωρίσαμε πρόσφατα), ενώ παράλληλα το Ισραήλ αποκλείεται να βοηθήσει καθώς ήδη έχει δικές του πληγές να επουλώσει οικονομικά. 

Το βάρος θα πέσει σε Αραβικά κράτη και σε ιδιωτικές εταιρίες. Όπου κανείς δεν θα πράξει τίποτα (σας διαβεβαιώ για αυτό) μέχρι να υπάρξει σταθερότητα με ειρηνευτικές δυνάμεις στην περιοχή. Θυμίζω το σύγχρονο παράδειγμα της Ουκρανίας όπου καμία επενδυτική δύναμη δεν ανακατασκευάζει στην κεντρική και ανατολική μεριά της χώρας καθώς δεν υπάρχει δυνατότητα προστασίας της επένδυσης τους.

Αντίστοιχα στην Γάζα όσο κάνει κουμάντο η Χαμάς, κανείς δεν θα πετάξει χρήματα στον άπατο κουβά για να καταλήξουν σε τσέπες κάποιων στο Ντουμπάι σε κάποια ξενοδοχεία ή στην Τουρκία και στην Ανατολία που βρίσκονται κάποιοι ηγέτες της.

Η συμφωνία επετεύχθη , όπως και το τι ήθελε να πετύχει το Ισραήλ παίρνοντας πίσω όσους ομήρους μπορούσε. Τώρα όμως αρχίζουν τα πραγματικά δύσκολα.

Επιτρέψτε μου λοιπόν να επιμένω. Επενδύσεις θα γίνουν στην περιοχή όπως και κατασκευές. Όμως... 

Κάθε επενδυτής θα θέλει  να κερδίσει κάτι πίσω. Το μάθαμε αυτό μετά από τους πολέμους στην σύγχρονη ιστορία. Από τον Β Παγκόσμιο ώς και τους πρόσφατους σε Ιράκ, Συρία και Ουκρανία. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΙ ΧΡΗΜΑΤΑ. Οπότε το πώς και τι θα συμβεί εκεί είμαι σχεδόν σίγουρος πώς θα αφορά μια νέα Γάζα, μια περιοχή πολύ ακριβή για μη έχοντες και μια υποχρεωτική δια συνθηκών "εσωτερική μετανάστευση" των Παλαιστινίων προς άλλες περιοχίες με κύριο σημείο υποδοχής την Δυτική Όχθη και μάλιστα προς την Έρημο μεριά.

Geopolitics & Daily News

από ΕΔΩ

Το ήρεμο πραξικόπημα του 21ου αιώνα είναι η Ψηφιακή Ταυτότητα.

 Κάτι μεγάλο συμβαίνει αυτή τη στιγμή στον κόσμο, και ελάχιστοι το συνειδητοποιούν. Μια αλλαγή που δεν προβάλλεται στις οθόνες, δεν συζητείται σε κοινοβούλια, δεν προκαλεί διαδηλώσεις ούτε πολιτικά πάθη. 

Μια αλλαγή που, ωστόσο, θα επηρεάσει τη ζωή κάθε ανθρώπου στον πλανήτη. Ονομάζεται ψηφιακή ταυτότητα. Digital ID. Και πίσω από αυτόν τον τεχνικό, φαινομενικά αθώο όρο, κρύβεται μια κοσμογονική μεταβολή: η μετατροπή της ανθρώπινης ύπαρξης σε ψηφιακή εγγραφή που μπορεί να ελεγχθεί, να ανασταλεί, να τροποποιηθεί ή να διαγραφεί με το πάτημα ενός κουμπιού.

Η Μεγάλη Βρετανία ανακοίνωσε ήδη ότι έως το τέλος της τρέχουσας κοινοβουλευτικής περιόδου, η νέα ψηφιακή ταυτότητα θα καταστεί υποχρεωτική για όσους θέλουν να εργαστούν. Η φράση, όμως, «δε θα μπορείς να εργαστείς χωρίς ψηφιακή ταυτότητα» σηματοδοτεί κάτι βαθύτερο: τη σύνδεση του δικαιώματος στην εργασία με την ψηφιακή υπακοή. 

Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, είκοσι πέντε πολιτείες έχουν ήδη υιοθετήσει προγράμματα ψηφιακής άδειας οδήγησης. Στην Ευρώπη, το 2023 εγκρίθηκε ο κανονισμός EIDAS 2.0, ο οποίος υποχρεώνει όλα τα κράτη-μέλη να διαθέτουν εθνικό ψηφιακό πορτοφόλι ταυτότητας έως το 2026. Η Κίνα λάνσαρε φέτος την κρατική εφαρμογή ταυτότητας, ενσωματωμένη στο σύστημα κοινωνικής πίστωσης που αξιολογεί τη «συμπεριφορά» των πολιτών. Η Νότια Κορέα, η Σιγκαπούρη, η Νιγηρία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα — όλες βρίσκονται ήδη ένα βήμα πιο μπροστά.

Πίσω από αυτή τη σύμπτωση προθέσεων βρίσκεται ένα κοινό πλαίσιο. Ο ΟΗΕ έχει θέσει ως στόχο της Ατζέντας 2030 την «παροχή νομικής ταυτότητας σε όλους τους ανθρώπους». Χρηματοδότες του προγράμματος είναι η Παγκόσμια Τράπεζα και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Σύμφωνα με τη World Bank ID4D Initiative, περισσότερες από 100 χώρες έχουν ήδη υιοθετήσει ή αναπτύσσουν συστήματα ψηφιακής ταυτότητας. Στα χαρτιά, η υπόσχεση είναι δελεαστική: λιγότερη απάτη, μεγαλύτερη ασφάλεια, ευκολία στις συναλλαγές, κοινωνική ένταξη για το ένα δισεκατομμύριο ανθρώπων που ζουν χωρίς επίσημα έγγραφα. 

Στην πράξη, όμως, σημαίνει ότι η ίδια η ύπαρξη ενός πολίτη εξαρτάται από ένα ψηφιακό κλειδί, διαχειριζόμενο από κάποιον άλλον.

Τι είναι, λοιπόν, αυτή η ψηφιακή ταυτότητα; Όχι απλώς μια φωτογραφία της άδειας οδήγησης στο κινητό σου. Είναι ένα λογισμικό αναγνώρισης της ύπαρξης. Μια εφαρμογή που περιλαμβάνει όλα τα προσωπικά σου δεδομένα: όνομα, ημερομηνία γέννησης, ΑΦΜ, στοιχεία υγείας, βιομετρικά, τραπεζικούς λογαριασμούς. Επαληθεύεται από μια «αξιόπιστη αρχή» — το κράτος ή μια ιδιωτική εταιρεία — και υπόσχεται απόλυτη ασφάλεια μέσω κρυπτογράφησης και αναγνώρισης προσώπου. Θεωρητικά, όλα φαίνονται απλά και αποτελεσματικά. Στην πράξη, όμως, αυτή η συγκέντρωση δεδομένων μετατρέπει τον πολίτη σε ψηφιακό προφίλ που μπορεί να κλειδωθεί ή να διαγραφεί ανά πάσα στιγμή.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη κάνει το αποφασιστικό βήμα. Ο κανονισμός EIDAS 2.0 ορίζει ότι κάθε κράτος-μέλος πρέπει έως το 2026 να διαθέτει ένα «εθνικό ψηφιακό πορτοφόλι ταυτότητας». Μέσα από αυτή την εφαρμογή, ο πολίτης θα μπορεί να συνδέεται στην τράπεζά του, να πληρώνει φόρους, να υπογράφει έγγραφα, να ψηφίζει, να ταξιδεύει, να αγοράζει. Με άλλα λόγια, όλες οι λειτουργίες της ζωής θα συνδέονται με ένα μοναδικό ψηφιακό αναγνωριστικό. Στην Ελλάδα, η μετάβαση έχει ήδη ξεκινήσει με το gov.gr Wallet και τη διασύνδεση του Μητρώου Πολιτών. Οι νέες ταυτότητες, αν και παρουσιάζονται ως τεχνική αναβάθμιση, ανοίγουν τον δρόμο για την πλήρη ενοποίηση όλων των προσωπικών δεδομένων σε ένα ψηφιακό προφίλ.

Η Amazon, η Uber, η Apple και δεκάδες άλλες εταιρείες συμμετέχουν σε πιλοτικά προγράμματα ταυτοποίησης πελατών μέσω ψηφιακών ID. Στην πράξη, η ψηφιακή ταυτότητα μπορεί να μετατραπεί σε ένα «υπερ-cookie» που παρακολουθεί κάθε πτυχή της ζωής σου: τις αγορές, τις προτιμήσεις, τις διαδρομές, τις οικονομικές σου κινήσεις. Οι πληροφορίες αυτές, συνδυασμένες με τεχνητή νοημοσύνη, οδηγούν στη λεγόμενη δυναμική τιμολόγηση: διαφορετική τιμή για κάθε πελάτη, ανάλογα με το προφίλ του.

Στο τέλος, όλη σου η ύπαρξη εξαρτάται από ένα αναγνωριστικό κωδικό. Αν κάποια κυβέρνηση, εταιρεία ή αλγόριθμος αποφασίσει ότι ανήκεις στη «λάθος πλευρά», απλώς κλείνει την πρόσβαση σε όλα: στις πληρωμές, στα ταξίδια, στην εργασία. Χωρίς καμία δικαστική διαδικασία. Χωρίς έλεγχο. Χωρίς λογοδοσία.

τό άρθρο ΕΔΩ