Πολύ σημαντικό το πτωχευτικό δίκαιο που πέρασε από την διαρκή επιτροπή της Βουλής και δίνει την δυνατότητα εξωδικαστικής απεμπλοκής του υπερχρεωμένου νοικοκυριού, απαλλάσσοντάς το από περιττά δικαστικά έξοδα
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΔΗΜΟΣ ΜΠΑΚΙΡΤΖΑΚΗΣ
ΝΙΚΟΣ ΤΣΕΜΠΕΡΛΙΔΗΣ - ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΕΠΚΑ
Τον σαφή διαχωρισμό εκ μέρους της κυβέρνησης, ότι είναι άλλο πράγμα η στήριξη ενός τραπεζικού συστήματος ως μοχλού ανάπτυξης της Οικονομίας, της στήριξης των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, και είναι άλλο πράγμα τα κέρδη των μετόχων των τραπεζών, κατέστησε ο υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, παρουσιάζοντας στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή το νομοσχέδιο για την Ίδρυση Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Ο υπουργός τόνισε ότι το ταμείο - το οποίο χρηματοδοτείται με 10 δισ. ευρώ από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, από τους πόρους των άλλων χωρών της ΕΕ και το ΔΝΤ - δεν είναι ένας ακόμη μηχανισμός για την ενίσχυση της ρευστότητας, είναι ένα δίχτυ ασφάλειας που διατηρεί την σταθερότητα στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα δημιουργώντας τις θεσμικές προϋποθέσεις ώστε αν παραστεί ανάγκη να υπάρξει κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών.
Για το θέμα αυτό ο Νίκος Τσεμπερλίδης, πρόεδρος του κέντρου προστασίας καταναλωτών υπογράμμισε ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο «ελπίζουμε ότι θα δώσει μια ανάσα σε υπερχρεωμένα νοικοκυριά που έχει αλλάξει κάτι στην ζωή τους, χάσανε την δουλειά τους, αρρώστησαν, για να τους εντάξει πάλι στο οικονομικό γίγνεσθαι, είναι μια διαδικασία πρωτόγνωρη για την Ελλάδα όμως υπάρχει εμπειρία ευρωπαϊκή, την παλεύει το ΚΕΠΚΑ από το 2005, πέρασαν αρκετά χρόνια, οι τράπεζες υποχώρησαν σε ένα βαθμό, εν πάση περιπτώσει βρέθηκε μια συμβιβαστική λύση, θα είναι ένα καλό βήμα».
Θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά σε αυτή την τετραετία που βάζει η κυβέρνηση;
-Είναι αλήθεια ότι κανείς δεν μπορεί να κάνει μια τέτοια πρόβλεψη, ξέρετε ότι είναι πολύ δύσκολη η συγκυρία, εκείνο που έχει σημασία είναι ότι γίνεται ένα πρώτο βήμα, αν αλλάξουν και κάποια σημεία που έχουμε επισημάνει, νομίζω ότι θα είναι μια ευκαιρία για τους καταναλωτές αλλά και άλλα πρόσωπα και εμπόρους, να μπουν σε αυτή την διαδικασία, να μην χάσουν την πρώτη τους κατοικία, αυτό είναι το σημαντικό.
Επειδή υπάρχουν πολλοί φτωχοί συμπολίτες μας, που βρέθηκαν στον χορό του καταναλωτισμού και πήραν κάποια δάνεια, ποια είναι τα βήματα που πρέπει να κάνουν;
-Είναι τέσσερα τα βασικά βήματα, το πρώτο είναι η προσπάθεια εξωδικαστικής επίλυσης. Εκεί με την συμβολή των ενώσεων καταναλωτών, τον συνήγορο του καταναλωτή και κάποιες άλλες αρχές που θα δημιουργηθούν, επιτροπές, χωρίς ιδιαίτερο κόστος για τους καταναλωτές, θα γίνεται μια προσπάθεια συμβιβασμού, ανάλογα με τις δυνατότητες του καταναλωτή, προς τις τράπεζες τις οποίες υπάρχουν τα χρέη, αν δεν το αποδεχτούν οι τράπεζες τότε πάμε στα ειρηνοδικεία, εκεί υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα ότι πρέπει να υπάρξει προσωπικό που θα ασχολείται με αυτές τις υποθέσεις με εξειδίκευση και εκπαίδευση που είναι το δεύτερο βήμα, το τρίτο βήμα είναι πάλι δικαστικό, που θα δίνει την δυνατότητα στην δικαιοσύνη να επιβάλλει τους όρους αν δεν το αποδέχονται οι τράπεζες.
Αν απορριφθεί είναι το τέταρτο βήμα που τους δίνει ξανά την δυνατότητα να επανέλθουν μέσα σε ένα χρονικό διάστημα, έξη μήνες ήταν πριν, τώρα είναι δύο χρόνια.
Αυτά είναι τα βασικά βήματα. Εισάγει μια νέα κουλτούρα εξωδικαστική με τις τράπεζες, δίνει κάποια δικαιώματα στους καταναλωτές ώστε να αποπληρώσουν ένα μικρό μέρος των χρεών τους για τέσσερα χρόνια και τα υπόλοιπα να χαριστούν, αυτό σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να έχουν άλλα περιουσιακά στοιχεία, δηλαδή δεν μπορείς να έχεις άλλα περιουσιακά στοιχεία πέρα από την πρώτη κατοικία, αυτά είσαι υποχρεωμένος να τα ρευστοποιήσεις όλα, για να καλύψεις τις ανάγκες, αλλά την πρώτη κατοικία προσπαθεί να προστατέψει αυτή η νομοθεσία.
Το πτωχευτικό δίκαιο δίνει την δυνατότητα εξωδικαστικής με ελάχιστο κόστος, ακόμα και προσφυγή στο ειρηνοδικείο μπορεί να την κάνει και μόνος του με την συμβουλή μιας ένωσης καταναλωτών, ενός φίλου ο οποίος ξέρει πέντε πράγματα παραπάνω, αλλά αυτή η διαδικασία του δίνει την δυνατότητα να επανενταχθεί στο κοινωνικό γίγνεσθαι και από αυτό θα μπορεί να επωφεληθούν και οι τράπεζες και ο καταναλωτής, δηλαδή αποκτά ένα διαπραγματευτικό ατού που δεν το είχε μέχρι τώρα και δεν είναι δέσμιος των αποφάσεων μόνο των τραπεζών.
Όλη η έρευνα για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά
Το Υπουργείο Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, με αφορμή τη Παγκόσμια Ημέρα Καταναλωτή, διοργάνωσε σήμερα, Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010, στην Αθήνα, ημερίδα για την υπερχρέωση των νοικοκυριών και την αντιμετώπισή της.
Η Υπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, κ. Λούκα Τ. Κατσέλη, στην εναρκτήρια ομιλία της αναφέρθηκε στις δράσεις και πρωτοβουλίες του Υπουργείου τόσο προς την κατεύθυνση του απεγκλωβισμού των νοικοκυριών από την υπερχρέωση όσο και προς την κατεύθυνση της πρόληψης.Ειδικότερα, η Υπουργός επεσήμανε τα εξής:
1)Στις επόμενες βδομάδες, μετά και την αναμενόμενη γνωμοδότηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θα κατατεθεί στη Βουλή το σχέδιο νόμου για τη ρύθμιση των χρεών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων.
2)Στόχος μας είναι η ανάπτυξη ενός πανελλαδικού δικτύου για την παροχή συμβουλών και πληροφόρησης στους καταναλωτές σε θέματα διαχείρισης των χρεών.
3)Θα προστατευθούν οι υπερχρεωμένοι οφειλέτες από αθέμιτες εισπρακτικές μεθοδεύσεις μέσω της ριζικής συμπλήρωσης των διατάξεών του υφιστάμενου νόμου (3758/2009).
4)Μέσα στις επόμενες βδομάδες θα ενσωματωθεί η κοινοτική οδηγία για την καταναλωτική πίστη, η οποία θα συνεισφέρει καίρια στην ενίσχυση της ενημέρωσης και πληροφόρησης των καταναλωτών σχετικά με τα οικονομικά στοιχεία της πίστωσης και τους κινδύνους.
5)Θα ακολουθήσει, τέλος, το σχέδιο νόμου για τη διαφάνεια στις τραπεζικές συναλλαγές που θα ολοκληρώσει το θεσμικό πλαίσιο για την προστασία των καταναλωτών.Ο Γενικός Γραμματέας Καταναλωτή, κ. Δημήτρης Σπυράκος, μιλώντας στην ημερίδα, στάθηκε στην έλλειψη του θεσμικού πλαισίου προστασίας των υπερχρεωμένων νοικοκυριών σε αντίθεση με την εικόνα που επικρατεί στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, όπου το θέμα αντιμετωπίστηκε νομοθετικά από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90. «Ήρθε πλέον καιρός να αλλάξουμε προσέγγιση , να τοποθετήσουμε στο επίκεντρο τον πολίτη και να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της υπερχρέωσης με ισορροπία, δικαιοσύνη και διαφάνεια στις συμβατικές σχέσεις των καταναλωτών με τους πιστωτές τους», επεσήμανε ο κ. Σπυράκος.Χαιρετισμούς απηύθυναν εκπρόσωποι των κομμάτων και συγκεκριμένα, οι κ.κ Χρήστος Πρωτόπαππας, βουλευτής ΠΑΣΟΚ, Κωστής Χατζηδάκης, βουλευτής Ν.Δ, Νίκος Καραθανασόπουλος, βουλευτής ΚΚΕ, Δημήτρης Παπαδημούλης, Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ και η Νέλλη Ντόλλα, εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ.
http://www.nextdeal.gr/
ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΝΑ ΝΕΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΤΡΥΚ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΦΑΙΜΑΞΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΚΑΤΟΙΚΙΑ.
ΠΩΣ ΜΙΑ ΘΕΣΜΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΕΜΠΑΙΚΤΙΚΗ ΚΕΝΟΤΗΤΑ ΠΛΗΡΗΣ ΚΙΝΔΥΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ
ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ
ΚΕΦ. Ι : ΓΕΝΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ
Κατατέθηκε στην Βουλή πριν λίγες ημέρες το νομοσχέδιο για την ρύθμιση των οφειλών των υπερχρεωμένων καταναλωτών.Ένα πολυδιαφημισμένο από το ΠΑΣΟΚ νομοσχέδιο, το οποίο και επηρέασε την ψήφο χιλιάδων πολιτών.
Η υπόσχεση ήταν μια νέα «σεισάχθεια», μια άρση χρεών για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.
Αντί της νέας «σεισάχθειας» βλέπουμε ένα νομοσχέδιο που εξυπηρετεί πρωτίστως και πολύπλευρα τις τράπεζες και τα συμφέροντά τους, επιβάλλει προσβλητικούς για την ανθρώπινη ζωή και αξία όρους και έρχεται να απογυμνώσει τον άνθρωπο από συνυφασμένα με την προσωπικότητά του δικαιώματα, αλλά και να τον εξαναγκάσει με το δέλεαρ της «απαλλαγής» να καταβάλλει χρηματικά ποσά που δεν θα κατέβαλλε άλλως λόγω της οικονομικής του αδυναμίας.
Εν κατακλείδι και όπως αναλύεται κατωτέρω το νομοσχέδιο αντί για «σεισάχθεια» επιβάλλει και θεσμοθετεί τον «εξανδραποδισμό», την υποδούλωση των ανθρώπων λόγω χρηματικών οφειλών.
http://neaefimeris.wordpress.com/
Επιχειρείται το σφράγισμα της Ελλάδας.
H Ιστορία και η στατιστική είναι σαφής Οι ξένοι θα ξεπουλήσουν και θα φύγουν Όπως γίνεται συνήθως σε χώρες που πηγαίνει το ΔΝΤ και δίνεται το σχετικό δάνειο στην ουσία μέσω αυτού δίνεται επαρκής χρόνος στις ξένες πολυεθνικές για να ρευστοποιήσουν τα περιουσιακά του στοιχεία και φύγουν από την χώρα.
Με αυτό το τρόπο και με τις σχετικές δηλώσεις πίστης στην επιτυχία του προγράμματος όλοι οι ξένοι εγκαταλείπουν σταδιακά την πτωχυμένη χώρα και έτσι η χώρα «σφραγίζεται» ως πιθανή πηγή μόλυνσης της παγκόσμιας οικονομίας.
Για να εξηγηθεί καλυτέρα αυτό θα πρέπει να ειπωθεί ότι πριν τρεις μήνες για παράδειγμα εάν μια ελληνική τράπεζα έκλεινε, και σε αυτή είχαν επενδύσει ξένοι θεσμικοί τότε το κλείσιμο της θα μπορούσε να δημιουργήσει κύμα πανικού ρευστοποιήσεων και καταστροφών στις διεθνείς αγορές.
Σάββατο 24 Ιουλίου 2010
Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010
Κατασκευάστηκε γυάλινος μανδύας που κάνει τα αντικείμενα αόρατα
Αμερικανοί ερευνητές του πανεπιστημίου του Michigan κατασκεύασαν σε εργαστήριο ένα «μανδύα αορατότητας» που αποτελείται από μικροσκοπικά σωματίδια γυαλιού
Ο μανδύας έχει την ικανότητα όταν περιβάλλει ένα αντικείμενο να το καθιστά αόρατο στον άνθρωπο «καμπυλώνοντας» τις ακτίνες του φωτός που πέφτουν πάνω του.
Προς το παρόν, η ανακάλυψη έχει περισσότερο θεωρητικό χαρακτήρα, αφού η επιτυχημένη λειτουργία της βασίζεται σε εργαστηριακές συνθήκες με την χρήση υπέρυθρου φωτός και προσομοιώσεων σε ηλεκτρονικό υπολογιστή.
Διάφορες επιστημονικές ομάδες από όλο τον κόσμο εργάζονται πάνω στα λεγόμενα «μετα-υλικά» (δηλαδή υλικά με ιδιότητες που δεν υπάρχουν στη φύση), ωστόσο είναι η πρώτη φορά που κατασκευάστηκε ένας μανδύας αορατότητας από υλικό μη μεταλλικό.
Το περιοδικό New Scientist προέβλεψε ότι το πολύ σε 30 χρόνια οι μανδύες αορατότητας θα αποτελούν μέρος της της καθημερινής ζωής μας.
Πουλάνε χύμα τσιγάρα!
Στα περίπτερα της Μεσσηνίας και του Ηρακλείου μπορεί πλέον να αγοράσει κάποιος χύμα τσιγάρα, προς είκοσι λεπτα του ευρώ το καθένα.
Σε αυτήν την κίνηση προέβησαν οι περιπτεριούχοι των συγκεκριμένων δύο νομών, καθώς η οικονομική κρίση δεν επιτρέπει σε πολλούς από τους καπνιστές πελάτες τους να αγοράσουν ολόκληρα...πακέτα.
«Στην Καλαμάτα, όπου η ανεργία κάνει θραύση, προτού προχωρήσουμε στην χύμα πώήση έρχονταν πέντε άτομα μαζί να αγοράσουν ένα πακέτο» δηλώνει στο «Βήμα» η πρόεδρος των Περιπτεριούχων Μεσσηνίας Ειρήνη Γρηγοροπούλου ενώ ο (εικονιζόμενος) Χρήστος Καράγιωργας, ιδιοκτήτης περιπτέρου στην πόλη και από τους πρώτους που εφάρμοσαν την ιδέα, θυμάται «παλιές εποχές, όταν ο παππούς μου με έστελνε να του αγοράσω δύο τσιγάρα από το καπνοπωλείο».
Αφετηρία για τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία στάθηκαν για τους περιπτεριούχους της Μεσσηνίας τα προβλήματα που εμφανίζονταν στις σχέσεις τους με τις ...αντιπροσωπείες των καπνοβιομηχανιών.
Ήρθε όμως και η κρίση για να δέσει το γλυκό και να φέρει μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό, που προτιμά πλέον να αγοράζει χύμα τσιγάρα παρά ολόκληρα πακέτα.
«Για μας η χύμα πώληση είναι πλέον μέσο επιβίωσης» λέει ο κ. Καράγεωργας, επισημαίνοντας ότι το τσιγάρο αποτελεί το 60% του τζίρου στα περίπτερα.
Μέχρι στιγμής οι περιπτεριούχοι δεν έχουν δεχτεί καμία αντίδραση, ούτε από τις ελεγκτικές αρχές ούτε από τις καπνοβιομηχανίες.
Έτσι, το παράδειγμα της Μεσσηνίας δεν άργησε να βρει μιμητές, αυτή τη φορά στο Ηράκλειο της Κρήτης. «Πουλάμε χύμα ελληνικά τσιγάρα προς 20 λεπτά το ένα.
Έτσι εξυπηρετούμε και τον καταναλωτή ο οποίος θέλει να μειώσει το κάπνισμα για οικονομικούς λόγους, αλλά διαθέτουμε και τσιγάρα που δεν θα είχαν υψηλό περιθώρειο κέρδους», λέει η πρόεδρος των Περιπτεριούχων και Καπνοπωλών Ηρακλείου Ειρήνη Χαιρέτη.
Τόσο στη Μεσσηνία όσο και στο Ηράκλειο πάντως, ακόμα και ένα μόνο τσιγάρο να πάει για να αγοράσει κανείς από το περίπτερο πληρώνοντας το αντίτιμο των 0,20 ευρώ , θα λάβει την απόδειξή του.
«Αυτό εννοείται», λένε οι περιπτεριούχοι. Οι καιροί είναι πονηροί, βλέπετε...
Πήγε στο Ισραήλ.
Πήγε στο Ισραήλ. Συζήτησε σε άπταιστα αγγλικά και φόρεσε το εβραϊκό καπελάκι.
Από το όρος του Herzl ξεκίνησε το πρόγραμμα της δεύτερης ημέρας του έλληνα πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου στο Ισραήλ στο πλαίσιο της επίσημης επίσκεψης που πραγματοποιεί. Σε μικρή απόσταση από το Μουσείο του Ολοκαυτώματος ο επικεφαλής της ελληνικής κυβέρνησης κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο που έχει στηθεί στο όρος που φέρει το όνομα του Herzl οραματιστή του κράτους του Ισραήλ και στη συνέχεια μετέβη συνοδευόμενος από τα στελέχη της κυβέρνησης που τον συνοδεύουν, στο Μουσείο του Ολοκαυτώματος, όπου και θα ξεναγηθεί και θα αποτίσει φόρο τιμής.
Υποσχέθηκε μάλιστα πως αφού λύσει τα ελληνικά προβλήματα με την οικονομία μας, θα λύσει και το παλαιστινιακό ζήτημα.
Από το όρος του Herzl ξεκίνησε το πρόγραμμα της δεύτερης ημέρας του έλληνα πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου στο Ισραήλ στο πλαίσιο της επίσημης επίσκεψης που πραγματοποιεί. Σε μικρή απόσταση από το Μουσείο του Ολοκαυτώματος ο επικεφαλής της ελληνικής κυβέρνησης κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο που έχει στηθεί στο όρος που φέρει το όνομα του Herzl οραματιστή του κράτους του Ισραήλ και στη συνέχεια μετέβη συνοδευόμενος από τα στελέχη της κυβέρνησης που τον συνοδεύουν, στο Μουσείο του Ολοκαυτώματος, όπου και θα ξεναγηθεί και θα αποτίσει φόρο τιμής.
Υποσχέθηκε μάλιστα πως αφού λύσει τα ελληνικά προβλήματα με την οικονομία μας, θα λύσει και το παλαιστινιακό ζήτημα.
Σάββατο 17 Ιουλίου 2010
΄Η ΠΩΛΗΣΗ ΤΗΣ Α.Τ.Ε ΚΑΙ ΤΟΥ Τ.Τ
Αντιδράσεις εντός ΠΑΣΟΚ πυροδοτεί η πρόταση για πώληση της Α.Τ.Ε και του Τ.Τ. Το μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Γιώργος Παναγιωτακόπουλος ασκεί έντονη κριτική και κάνει λόγο για "ακραία κερδοσκοπικά φαινόμενα", τονίζει πως δεν πρέπει να πουληθούν κρατικές τράπεζες, ενώ καταλήγει πως η περίπτωση σηκώνει ακόμα και ειδικό δικαστήριο... μόνο που αυτή τη φορά δεν θα πρόκειται για σκευωρία!!!
Σε δήλωση του σημειώνει: "Με έκπληξη ακούσαμε την πρόταση Σάλλα για εξαγορά του Ταχυδρομικού Ταμιευτήριου και της Αγροτικής Τράπεζας.
Με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι η πρόταση προέκυψε μία μόλις ημέρα μετά τις σχετικές «παραινέσεις» του Υπουργού Οικονομικών.Με αγανάκτηση διαπιστώνουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια ευθεία πρόκληση κατά του Δημόσιου Τραπεζικού Συστήματος.
Η βουλιμία είναι χαρακτηριστικό των νεοφιλελεύθερων και των κερδοσκόπων. Τίποτα και ποτέ δεν είναι αρκετό. Αφού οδήγησαν την Ελλάδα στον εγκλωβισμό του μνημονίου και του ΔΝΤ, αφού πήραν και το τελευταίο ευρώ του εργαζομένου με ληστρικά επιτόκια, αφού λεηλάτησαν το ιερό αποθεματικό των ασφαλιστικών ταμείων, τώρα είναι έτοιμοι για το μεγάλο ρεσάλτο. Την κερκόπορτα τους την ανοίγουν οι γνωστοί νεοφιλελεύθεροι που με όχημα το ΠΑ.ΣΟ.Κ απέκτησαν υπόσταση και υπογραφή.
Η πρόταση της Τράπεζας Πειραιώς για εξαγορά του 77% της Αγροτικής Τράπεζας και του 33% του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου συνιστά υπέρβαση κάθε γνωστού ορίου του όρου “πειρατεία”.
Η Τράπεζα Πειραιώς η οποία πρωταγωνίστησε στο σχέδιο υπερχρέωσης της κοινωνίας και αποκόμισε τεράστια κέρδη διασώθηκε με την ένταξή της στο κρατικό πρόγραμμα στήριξης των Τραπεζών και μέσω της λήψης δανείων από την Αγροτική Τράπεζα, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και την Τράπεζα Αττικής ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Υπό αυτές τις συνθήκες επιχειρεί να εξαγοράσει έναντι πινακίου φακής την ΑΤΕ η οποία είναι ο μεγαλύτερος κάτοχος περιουσίας από την εποχή του Σουλτάνου μέχρι σήμερα. Το ερώτημα είναι: “Με τίνος τα χρήματα σκοπεύει να κάνει αυτή την εξαγορά;”
Ποιος θα τη δανείσει για να εξαγοράσει τους δανειστές της; Για να αντιληφθεί η κοινωνία περί τίνος πρόκειται, είναι ωσάν η Ελλάδα να θέλει να εξαγοράσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αμετανόητοι κερδοσκόποι, αφού δεν έμεινε τίποτε άλλο να αγοραπωλήσουν, εφορμούν να διαλύσουν και το τελευταίο μέσο παρέμβασης του κράτους στην Τραπεζική Αγορά, δηλαδή τις δύο υγιείς Τράπεζες του συστήματος. Την ΑΤΕ και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Κάποιοι στο όνομα της «ανάτασης» του κράτους θέλουν να εκποιήσουν δημόσια περιουσία.
Να παραδώσουν σε ιδιώτες τα λίγα που έχουν απομείνει ακόμη υπό δημόσιο έλεγχο.
Το αδηφάγο τραπεζικό κατεστημένο βάζει στο μάτι την πλουσιότερη «νύφη» του χώρου και εκμεταλλεύεται την αδυναμία της Κυβέρνησης να αντιληφθεί ότι το ξεπούλημα δεν είναι αναπτυξιακή λογική.
Την ίδια στιγμή που παγκόσμια, τράπεζες επανέρχονται σε κρατικό έλεγχο, στην Ελλάδα ανακαλύπτουμε ότι η εξασφάλιση ηγετικής θέσης στις αγορές και φυσικά τα υπερκέρδη τους, προϋποθέτουν οικονομικά και κοινωνικά εγκλήματα σαν αυτό που προτείνει ο κ. Σάλλας.
Η Κυβέρνηση και το ΠΑ.ΣΟ.Κ οφείλουν να απαντήσουν άμεσα και ξεκάθαρα απορρίπτοντας χωρίς μισόλογα την πρόταση Σάλλα.
Είναι άλλο να συζητάς για τη δημιουργία ενός δημόσιου πυλώνα τραπεζών ο οποίος πρέπει να λειτουργήσει ως μοχλός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας διασφαλίζοντας την ισορροπία του τραπεζικού συστήματος και άλλο να ξεπουλάς με τρόπο προκλητικό.
Και είναι πρόκληση το να προσφέρει η Τράπεζα Πειραιώς 700 εκ. ευρώ για την υποτιθέμενη εξαγορά όταν από το πακέτο των 28 δις πήρε 750 εκ. ευρώ!
Δεν υπάρχει τρόπος το ΠΑ.ΣΟ.Κ να συναινέσει στην άνευ όρων παράδοση του εθνικού πλούτου. Στην παράδοση των αγροτών στα χέρια των ιδιωτών που θα αντιμετωπίσουν τον αγροτικό κλήρο σαν οικόπεδο σε πλειστηριασμό.
Ο Πρωθυπουργός Γεώργιος Α. Παπανδρέου οφείλει να αποπέμψει άμεσα απ' την κυβέρνηση τους νεοφιλελεύθερους του Τ+10 και του deal της ΑΤΕ και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Αυτούς που δεν έχουν τίποτα να σεβαστούν.
Η κατάσταση αρχίζει να ξεφεύγει τόσο, που κινδυνεύουμε να μπούμε στην ουρά του Ειδικού Δικαστηρίου, πίσω απ' τους δεξιούς ενόχους της Εθνικής Παρακμής. Δυστυχώς αυτή τη φορά δεν θα είναι σκευωρία"
http://taxalia.blogspot.com/2010/07/blog-post_1884.html#ixzz0tr25cbAP
Σε δήλωση του σημειώνει: "Με έκπληξη ακούσαμε την πρόταση Σάλλα για εξαγορά του Ταχυδρομικού Ταμιευτήριου και της Αγροτικής Τράπεζας.
Με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι η πρόταση προέκυψε μία μόλις ημέρα μετά τις σχετικές «παραινέσεις» του Υπουργού Οικονομικών.Με αγανάκτηση διαπιστώνουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια ευθεία πρόκληση κατά του Δημόσιου Τραπεζικού Συστήματος.
Η βουλιμία είναι χαρακτηριστικό των νεοφιλελεύθερων και των κερδοσκόπων. Τίποτα και ποτέ δεν είναι αρκετό. Αφού οδήγησαν την Ελλάδα στον εγκλωβισμό του μνημονίου και του ΔΝΤ, αφού πήραν και το τελευταίο ευρώ του εργαζομένου με ληστρικά επιτόκια, αφού λεηλάτησαν το ιερό αποθεματικό των ασφαλιστικών ταμείων, τώρα είναι έτοιμοι για το μεγάλο ρεσάλτο. Την κερκόπορτα τους την ανοίγουν οι γνωστοί νεοφιλελεύθεροι που με όχημα το ΠΑ.ΣΟ.Κ απέκτησαν υπόσταση και υπογραφή.
Η πρόταση της Τράπεζας Πειραιώς για εξαγορά του 77% της Αγροτικής Τράπεζας και του 33% του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου συνιστά υπέρβαση κάθε γνωστού ορίου του όρου “πειρατεία”.
Η Τράπεζα Πειραιώς η οποία πρωταγωνίστησε στο σχέδιο υπερχρέωσης της κοινωνίας και αποκόμισε τεράστια κέρδη διασώθηκε με την ένταξή της στο κρατικό πρόγραμμα στήριξης των Τραπεζών και μέσω της λήψης δανείων από την Αγροτική Τράπεζα, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και την Τράπεζα Αττικής ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Υπό αυτές τις συνθήκες επιχειρεί να εξαγοράσει έναντι πινακίου φακής την ΑΤΕ η οποία είναι ο μεγαλύτερος κάτοχος περιουσίας από την εποχή του Σουλτάνου μέχρι σήμερα. Το ερώτημα είναι: “Με τίνος τα χρήματα σκοπεύει να κάνει αυτή την εξαγορά;”
Ποιος θα τη δανείσει για να εξαγοράσει τους δανειστές της; Για να αντιληφθεί η κοινωνία περί τίνος πρόκειται, είναι ωσάν η Ελλάδα να θέλει να εξαγοράσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αμετανόητοι κερδοσκόποι, αφού δεν έμεινε τίποτε άλλο να αγοραπωλήσουν, εφορμούν να διαλύσουν και το τελευταίο μέσο παρέμβασης του κράτους στην Τραπεζική Αγορά, δηλαδή τις δύο υγιείς Τράπεζες του συστήματος. Την ΑΤΕ και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Κάποιοι στο όνομα της «ανάτασης» του κράτους θέλουν να εκποιήσουν δημόσια περιουσία.
Να παραδώσουν σε ιδιώτες τα λίγα που έχουν απομείνει ακόμη υπό δημόσιο έλεγχο.
Το αδηφάγο τραπεζικό κατεστημένο βάζει στο μάτι την πλουσιότερη «νύφη» του χώρου και εκμεταλλεύεται την αδυναμία της Κυβέρνησης να αντιληφθεί ότι το ξεπούλημα δεν είναι αναπτυξιακή λογική.
Την ίδια στιγμή που παγκόσμια, τράπεζες επανέρχονται σε κρατικό έλεγχο, στην Ελλάδα ανακαλύπτουμε ότι η εξασφάλιση ηγετικής θέσης στις αγορές και φυσικά τα υπερκέρδη τους, προϋποθέτουν οικονομικά και κοινωνικά εγκλήματα σαν αυτό που προτείνει ο κ. Σάλλας.
Η Κυβέρνηση και το ΠΑ.ΣΟ.Κ οφείλουν να απαντήσουν άμεσα και ξεκάθαρα απορρίπτοντας χωρίς μισόλογα την πρόταση Σάλλα.
Είναι άλλο να συζητάς για τη δημιουργία ενός δημόσιου πυλώνα τραπεζών ο οποίος πρέπει να λειτουργήσει ως μοχλός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας διασφαλίζοντας την ισορροπία του τραπεζικού συστήματος και άλλο να ξεπουλάς με τρόπο προκλητικό.
Και είναι πρόκληση το να προσφέρει η Τράπεζα Πειραιώς 700 εκ. ευρώ για την υποτιθέμενη εξαγορά όταν από το πακέτο των 28 δις πήρε 750 εκ. ευρώ!
Δεν υπάρχει τρόπος το ΠΑ.ΣΟ.Κ να συναινέσει στην άνευ όρων παράδοση του εθνικού πλούτου. Στην παράδοση των αγροτών στα χέρια των ιδιωτών που θα αντιμετωπίσουν τον αγροτικό κλήρο σαν οικόπεδο σε πλειστηριασμό.
Ο Πρωθυπουργός Γεώργιος Α. Παπανδρέου οφείλει να αποπέμψει άμεσα απ' την κυβέρνηση τους νεοφιλελεύθερους του Τ+10 και του deal της ΑΤΕ και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Αυτούς που δεν έχουν τίποτα να σεβαστούν.
Η κατάσταση αρχίζει να ξεφεύγει τόσο, που κινδυνεύουμε να μπούμε στην ουρά του Ειδικού Δικαστηρίου, πίσω απ' τους δεξιούς ενόχους της Εθνικής Παρακμής. Δυστυχώς αυτή τη φορά δεν θα είναι σκευωρία"
http://taxalia.blogspot.com/2010/07/blog-post_1884.html#ixzz0tr25cbAP
Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010
Ριζική οικονομική μεταρρύθμιση ή υποταγή στις τράπεζες;
του Χαράλαμπου ΠαπαδόπουλουΤώρα που η πατρίδα μας δέθηκε με τις αλυσίδες του Δ.Ν.Τ., προκειμένου να μπορεί να δανείζεται, ώστε με νέα δανεικά να ξεπληρώνει τα προηγούμενα δάνειά της, οφείλουμε να αναρωτηθούμε, κατ΄ αρχήν το εξής:
Σε ποιους χρωστάμε;
Την απάντηση μπορεί ο καθένας να τη διαβάσει σε άρθρο της διαδικτυακής οικονομικής εφημερίδας Euro2day.
Αντιγράφουμε:«Οι γαλλικές, οι ελβετικές και οι γερμανικές τράπεζες είναι οι μεγαλύτεροι πιστωτές για τον ελληνικό δανεισμό, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών.»Χρωστάμε, δηλαδή, στο γαλλικό ή το γερμανικό κράτος;
Η απάντηση είναι όχι.
Χρωστάμε στις γαλλικές και τις γερμανικές ΤΡΑΠΕΖΕΣ.
Το επόμενο ερώτημα, κοινής λογικής, που πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας είναι το εξής:
Πώς είναι δυνατόν ένα κράτος, όπως η Ελλάδα, το οποίο αποτελείται από 11.000.000 ανθρώπους, οι οποίοι εργάζονται και παράγουν, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, να χρωστάει σε τράπεζες, δηλαδή σε επιχειρήσεις, που ο συνολικός αριθμός εργαζομένων τους δεν είναι ούτε το ένα χιλιοστό του πληθυσμού της Ελλάδας;
Το ερώτημα αυτό, που είναι ένα βασικότατο ερώτημα, τεράστιας σημασίας, δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά μπορεί να γενικευτεί με τη μορφή των παρακάτω ερωτημάτων:
Πώς είναι δυνατόν όλα τα κράτη του κόσμου, χωρίς σχεδόν καμία εξαίρεση, να έχουν τεράστια χρέη στις τράπεζες;
Πώς είναι δυνατόν οι χώρες με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος (σε απόλυτο μέγεθος) στον κόσμο να είναι κατά σειρά οι Η.Π.Α., η Ιαπωνία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία δηλαδή οι κατά τεκμήριο πλουσιότερες χώρες στον κόσμο;
Πώς είναι δυνατόν, αντί οι φτωχές χώρες να χρωστάνε στις πλούσιες, όπως θα περίμενε κανείς, να χρωστάει όλος ο κόσμος στις τράπεζες;
Πώς είναι δυνατόν όλοι οι άνθρωποι και όλα τα κράτη του κόσμου να είναι χρεωμένοι στις τράπεζες, δηλαδή σε επιχειρήσεις οι οποίες δεν παράγουν κανένα χρήσιμο υλικό προϊόν;
Πώς είναι δυνατόν τα δισεκατομμύρια ανθρώπων που παράγουν να χρωστάνε σε μερικούς χιλιάδες τραπεζίτες, οι οποίοι δεν παράγουν τίποτα;
Πρόκειται για θεμελιώδη ερωτήματα.Για να απαντήσουμε σε αυτά πρέπει να κατανοήσουμε το πώς λειτουργεί το παγκόσμιο νομισματικό σύστημα, δηλαδή πρέπει να κατανοήσουμε το πώς και ποιοι δημιουργούν το χρήμα.
ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΤΟ ΧΡΗΜΑ
Το χρήμα, σε πρώτη φάση, τυπώνεται ή δημιουργείται σε ηλεκτρονική μορφή από τις κεντρικές τράπεζες.
Η κεντρική τράπεζα της Ευρωζώνης είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Η τράπεζα αυτή είναι μια ιδιωτική τράπεζα, δηλαδή οι μέτοχοί της δεν είναι τα κράτη και οι εκλεγμένες κυβερνήσεις τους, αλλά ιδιώτες.
Συγκεκριμένα, μέτοχοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι οι κεντρικές τράπεζες των χωρών μελών της Ευρωζώνης, η συντριπτική πλειοψηφία των μετοχών των οποίων ανήκει σε ιδιώτες. Για παράδειγμα, η κεντρική τράπεζα της χώρας μας είναι η «Τράπεζα της Ελλάδος», η οποία είναι μια ιδιωτική τράπεζα, εισηγμένη στο χρηματιστήριο, στην οποία το ελληνικό δημόσιο κατέχει μόλις το 6.5% των μετοχών.
Οι κεντρικές τράπεζες σε όλο σχεδόν το δυτικό κόσμο είναι, όπως η «Τράπεζα της Ελλάδος», ιδιωτικές επιχειρήσεις, με ιδιώτες μεγαλομετόχους, των οποίων τα ονόματα δεν δημοσιεύονται.
Παρ΄ όλα αυτά έχουν το προνόμιο να ασκούν τη νομισματική πολιτική όλων των χωρών της Δύσης, ένα προνόμιο που κανονικά θα έπρεπε να το είχαν αποκλειστικά οι λαοί και οι εκλεγμένες τους Κυβερνήσεις. Έχοντας το προνόμιο να ασκούν τη νομισματική πολιτική, οι ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες καθίστανται οι ρυθμιστές της παγκόσμιας οικονομίας, μια αρμοδιότητα, βέβαια, την οποία δεν ασκούν για το συμφέρον των λαών, αλλά για τα συμφέροντα των αγνώστων ιδιωτών μετόχων τους.Ωστόσο, μόνο το 2.5% του χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς δημιουργείται από τις κεντρικές τράπεζες για λογαριασμό των Κυβερνήσεων.
Το υπόλοιπο 97.5% δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες, με τη διαδικασία που περιγράφεται παρακάτω:
Οι Κυβερνήσεις δανείζονται χρήματα από ιδιώτες (π.χ. ιδιωτικές τράπεζες), με τόκο, δίνοντας σε αυτούς, σαν αποδεικτικό του δανεισμού, χαρτιά, τα οποία ονομάζονται κρατικά ομόλογα.Οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν κρατικά ομόλογα, που κατέχουν διάφοροι ιδιώτες επενδυτές.
Τα ομόλογα αυτά τα αγοράζουν πληρώνοντας στους ιδιώτες επενδυτές χρήμα, το οποίο το δημιουργούν από το μηδέν για λογαριασμό της Κυβέρνησης, απλώς τυπώνοντάς το στους λογαριασμούς των ιδιωτών επενδυτών.
Το χρήμα αυτό είναι το χρήμα που δημιουργείται από τις Κυβερνήσεις και αντιπροσωπεύει μόλις το 2.5% του χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς.
Η ιδιωτική τράπεζα, στην οποία βρίσκεται ο λογαριασμός του ιδιώτη επενδυτή, αποκτά με τη διαδικασία αυτή μια πρόσθετη κατάθεση, η οποία, έστω, ισούται με Κ. Λόγω της ύπαρξης της κατάθεσης αυτής, η ιδιωτική τράπεζα έχει τη νομική δυνατότητα να δημιουργήσει από το μηδέν και να δανείσει νέο χρήμα, το οποίο ισούται με το 90% της κατάθεσης (90%*Κ).
Το νέο αυτό χρηματικό ποσό η τράπεζα απλά το δημιουργεί από το μηδέν και το πληκτρολογεί στον τραπεζικό λογαριασμό αυτού τον οποίο δανείζει.
Έτσι, η τράπεζα, στην οποία βρίσκεται ο λογαριασμός του δανειολήπτη, αποκτά μια πρόσθετη κατάθεση ίση με 90%*Κ, η οποία της δίνει τη δυνατότητα να δημιουργήσει από το μηδέν και να δανείσει πρόσθετο χρήμα ίσο με 90%*(90%*Κ) = 81%*Κ.
Το νέο αυτό χρηματικό ποσό κατατίθεται στον τραπεζικό λογαριασμό αυτού που το δανείζεται και δίνει στην τράπεζά του τη δυνατότητα να δημιουργήσει από το μηδέν και να δανείσει νέο χρηματικό ποσό ίσο με 90%*81%*Κ = 0.73*Κ κ.ο.κ.
Με τη διαδικασία αυτή, στο ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα δημιουργείται από το μηδέν και δανείζεται χρήμα ίσο με 0.9*Κ+0.9^2*Κ+0.9^3*Κ+....=9*Κ.
Δηλαδή, οι ιδιωτικές τράπεζες δημιουργούν και δανείζουν χρήμα 9 φορές περισσότερο από το χρήμα το οποίο δημιουργήθηκε αρχικά από την κεντρική τράπεζα, για λογαριασμό της Κυβέρνησης.
Μάλιστα, λόγω διαφόρων εξαιρέσεων που έχουν θεσπιστεί στην υποχρέωση των τραπεζών να κρατούν το 10% των καταθέσεών τους σαν αποθεματικό, στην πράξη οι ιδιωτικές τράπεζες δημιουργούν χρήμα 40 φορές περισσότερο από το χρήμα που δημιουργείται από την κεντρική τράπεζα, με αποτέλεσμα το 97.5% του χρήματος, που κυκλοφορεί, να δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες και μόλις το 2.5% από τις Κυβερνήσεις μέσω των κεντρικών τραπεζών.
Το σύστημα αυτό, δημιουργίας χρήματος και δανεισμού του από τις τράπεζες που περιγράψαμε, ισχύει σε σχεδόν παγκόσμια κλίμακα και ονομάζεται «τραπεζικό σύστημα κλασματικών αποθεματικών» (fractional reserve banking).
Αποτέλεσμα της εφαρμογής του συστήματος αυτού είναι ότι το 97.5% περίπου του χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες αποκομίζουν κέρδη με τους εξής δύο τρόπους:
Από τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των επιτοκίων δανεισμού και των επιτοκίων καταθέσεων, δηλαδή από το γεγονός, ότι δανείζουν το χρήμα που δημιουργούν με μεγαλύτερο επιτόκιο από το επιτόκιο, το οποίο δίνουν όταν το χρήμα αυτό κατατίθεται.
Από τις κατασχέσεις τις οποίες κάνουν σε αυτούς που χρωστάνε και αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνεια που πήραν.Απλούστερα, μπορούμε να πούμε, ότι το τραπεζικό σύστημα, το παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, έχει αποκτήσει το προνόμιο να δημιουργεί σχεδόν όλο το χρήμα από το μηδέν και να το δανείζει, εισπράττοντας τόκους και κάνοντας κατάσχεση των περιουσιών αυτών που χρωστάνε.
Τα κράτη και οι λαοί έχασαν επομένως το δικαίωμα να δημιουργούν το χρήμα και το παραχώρησαν στο παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, δηλαδή στους Διεθνείς Τραπεζίτες.
Έτσι εξηγείται για ποιο λόγο όλα τα κράτη του κόσμου και κατεξοχήν τα πιο πλούσια είναι χρεωμένα μέχρι το λαιμό στις τράπεζες, δηλαδή σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες απασχολούν μόνο ένα απειροελάχιστο κλάσμα του παγκοσμίου πληθυσμού.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Τι θα κάνουμε επομένως, σαν Ελλάδα και σαν ελληνικός λαός; Θα αφήσουμε τους εαυτούς μας και την πατρίδα μας να γίνουν σκλάβοι των Διεθνών Τραπεζιτών και των εγχώριων πρακτόρων τους;
Θα αφήσουμε το παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ (στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι ελληνικές τράπεζες) να πιει το αίμα του λαού μας και της πατρίδας μας;
Θα ακολουθήσουμε τον δρόμο της υποταγής ή της αντίστασης;
Βάσει των όσων προαναφέρθηκαν, ο δρόμος της αντίστασης δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει τα εξής:·
Καταγγελία του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος, που έχει αφαιρέσει το αποκλειστικό προνόμιο από τους λαούς και τις Κυβερνήσεις τους να δημιουργούν το χρήμα και το έχει αναθέσει στις ιδιωτικές τράπεζες.·
Άρνηση να πληρώσουμε οποιοδήποτε δημόσιο χρέος έχουμε το οποίο είναι προς ιδιωτική τράπεζα ελληνική ή ξένη.
Αυτό πρακτικά θα μηδενίσει το δημόσιο χρέος.
Επιπλέον, θα πάψουμε να πληρώνουμε για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους και αυτό θα μειώσει σημαντικά και το δημόσιο έλλειμμα.·
Αν οι παραπάνω ενέργειες μας απαγορευτούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, να βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση.·
Για να αποκτήσουμε διεθνή ερείσματα, κατά το πρώτο διάστημα και μέχρι να μπορέσουμε να σταθούμε μόνοι μας στα πόδια μας, συμμαχία σε όλα τα επίπεδα με τη Ρωσία, την Κίνα και με χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως η Βενεζουέλα.
Στη συνέχεια, η συμμαχία αυτή μπορεί να χαλαρώσει και να ακολουθούμε πολιτική ουδετερότητας.· Αν χρειαστεί, δανεισμός από την Κίνα με χαμηλό επιτόκιο αντίστοιχο του Δ.Ν.Τ. Πρόσφατα δάνεισε στη Σερβία με 3.5%.·
Αφαίρεση από τις ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες του δικαιώματος να δημιουργούν χρήμα, με θεσμοθέτηση «τραπεζικού συστήματος πλήρων αποθεματικών» (full reserve banking).· Πλήρης κρατικοποίηση της κεντρικής τράπεζας, δηλαδή της «Τράπεζας της Ελλάδος» και ανάθεση σε αυτήν της αποκλειστικής αρμοδιότητας να δημιουργεί το χρήμα.·
Εκτύπωση χρήματος από την κρατική πλέον Τράπεζα της Ελλάδος.
Το χρήμα αυτό θα αντικαταστήσει το ευρώ.
Κανένας άλλος δεν θα έχει το δικαίωμα να τυπώνει ή να δημιουργεί χρήμα.
Έτσι θα πάψουμε να πληρώνουμε τόκους στις ιδιωτικές τράπεζες ελληνικές και ξένες, για να μας δημιουργούν το χρήμα που μας χρειάζεται σαν μέσο για τις συναλλαγές μας.· Σε όλα τα επόμενα χρόνια, οι Κυβερνήσεις πρέπει να διατηρούν την ποσότητά του χρήματος σταθερή, ώστε να μην υπάρχει πληθωρισμός.·
Το νέο εθνικό νόμισμα θα υποτιμηθεί σε σχέση με το ευρώ. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα εισαγόμενα προϊόντα θα γίνουν ακριβότερα και τα ελληνικά προϊόντα θα γίνουν πιο φτηνά σε σύγκριση με τα εισαγόμενα.
Έτσι, θα συμφέρει στον κόσμο να αγοράζει ελληνικά προϊόντα και όχι εισαγόμενα, με αποτέλεσμα να ενισχυθεί η εγχώρια παραγωγή και να μειωθεί η ανεργία. Επίσης, για τον ίδιο λόγο, τα ελληνικά προϊόντα θα γίνουν πιο φθηνά στις αγορές του εξωτερικού, με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι εξαγωγές και να μειωθεί περαιτέρω η ανεργία.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι θα ωφεληθούν οι άνεργοι, ενώ θα πληγούν τα ανώτερα στρώματα, επειδή η πολυτελής κατανάλωση εισαγόμενων προϊόντων θα καταστεί ακριβότερη.
Σε πρώτη φάση, πάντως, η αύξηση της τιμής των εισαγόμενων προϊόντων θα δημιουργήσει πληθωρισμό. Όμως, ο πληθωρισμός αυτός σε πολύ λίγα χρόνια θα μειωθεί, λόγω της αντικατάστασης της κατανάλωσης εισαγόμενων προϊόντων από την κατανάλωση ελληνικών προϊόντων.·
Επιβολή δασμών στις εισαγωγές ξένων προϊόντων για να προστατευτεί περαιτέρω η εγχώρια παραγωγή. Αυτό θα οδηγήσει σε ταχύτατη ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής, αγροτικής και βιομηχανικής, η οποία θα διοχετεύεται προς την εσωτερική αγορά, αντί να εισάγουμε και να καταναλώνουμε ξένα προϊόντα. Αυτό θα ρίξει κατακόρυφα την ανεργία και θα ανορθώσει την οικονομία της χώρας.Η εφαρμογή των παραπάνω μέτρων:·
Άμεσα, θα μηδενίσει, σχεδόν, τόσο το δημόσιο, όσο και το ιδιωτικό χρέος, επειδή το σύνολο σχεδόν του χρέους είναι προς ιδιωτικές τράπεζες.· Άμεσα, θα μειώσει περίπου κατά 40% το δημόσιο έλλειμμα, λόγω της εξοικονόμησης των τόκων, που σήμερα πληρώνονται στις ιδιωτικές τράπεζες για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους.·
Θα προκαλέσει άμεσα ταχύτατη και μόνιμη μείωση της ανεργίας, η οποία τελικά θα σταθεροποιηθεί σε πολύ χαμηλά επίπεδα.· Αρχικά θα αυξήσει τον πληθωρισμό, λόγω της αύξησης των τιμών των εισαγόμενων προϊόντων. Μεσοπρόθεσμα, όμως, ο πληθωρισμός θα πέσει σχεδόν στο μηδέν, καθώς η συνολική ποσότητα του χρήματος που κυκλοφορεί θα μπορεί να ελέγχεται πλήρως από την Κυβέρνηση και δεν θα εξαρτάται από τον ρυθμό με τον οποίον δανείζουν οι ιδιωτικές τράπεζες.Δύσκολο, από πολιτικής άποψης, ενδέχεται να είναι το πρώτο διάστημα, μέχρι να ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις και η κατάσταση να σταθεροποιηθεί. Σε αυτό το διάστημα θα πρέπει να ζητήσουμε πολιτική και οικονομική στήριξη από τη Ρωσία, την Κίνα και από χώρες της Λατινικής Αμερικής, ενώ, επιπλέον, θα πρέπει να επιδιώξουμε να γίνουμε το πρότυπο για τους λαούς της Ευρώπης, που είναι ήδη ή θα γίνουν αμέσως μετά, τα επόμενα θύματα των Διεθνών Τραπεζιτών και του Δ.Ν.Τ.ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗΠολλοί θα αναρωτηθούν μήπως αυτά που έχουμε γράψει για το τραπεζικό καρτέλ και για το προνόμιό του να δημιουργεί το χρήμα και να το δανείζει στις κυβερνήσεις είναι μια ανυπόστατη θεωρία συνομωσίας.
Γι΄ αυτό, συνιστούμε στους αναγνώστες αυτού του κειμένου να διασταυρώσουν αυτά που γράφουμε μόνοι τους. Τα παρακάτω θα σας βοηθήσουν να διαπιστώσετε ότι αυτά που γράφουμε είναι πραγματικά.Σε άρθρο της εφημερίδας Καθημερινής [4] διαβάζουμε:«Σε κάθε περίπτωση, η ιδέα ότι χρειάζεται κάποιου είδους «σεισάχθεια» απέναντι στους διεθνείς τοκογλύφους, κερδίζει διαρκώς έδαφος.
Πρόσφατα, ο οικονομολόγος Μάιλ Χάντσον έγραφε στους Financial Times:
«Η μόνη διέξοδος από την κρίση του ευρωπαϊκού χρέους είναι μια διαπραγματεύσιμη παραγραφή του. Οι τράπεζες δανείζουν εικονικό χρήμα, που στην πραγματικότητα δεν διαθέτουν, το οποίο εγγυοδοτείται με κεφάλαια που στην πραγματικότητα δεν έχουν, που κι αυτά υποστηρίζονται από τις κεντρικές τράπεζες που τυπώνουν χρήμα από αέρα κοπανιστό. Όμως, όποτε οι οφειλέτες δυσκολεύονται να ξεπληρώσουν τα επαχθή δάνεια, οι τραπεζίτες προχωρούν σε κατάσχεση των περιουσιακών τους στοιχείων».
Πρόκειται για ξεκάθαρη επιβεβαίωση των όσων γράψαμε.
Στο άρθρο της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας Wikipedia για το «τραπεζικό σύστημα κλασματικών αποθεματικών» (fractional reserve banking) διαβάζουμε τα εξής:
«Το τραπεζικό σύστημα κλασματικών αποθεματικών είναι το τραπεζικό σύστημα, στο οποίο οι τράπεζες κρατούν μόνο ένα κλάσμα (μέρος) των καταθέσεών τους σαν αποθεματικό [...] και δανείζουν το υπόλοιπο, ενώ, συγχρόνως, διατηρούν την υποχρέωση να καταβάλλουν το σύνολο των καταθέσεών τους, αν αυτές ζητηθούν (από τους καταθέτες). [...]
Η πρακτική αυτή είναι καθολική στο σύγχρονο τραπεζικό σύστημα και έρχεται σε αντίθεση με το τραπεζικό σύστημα πλήρων αποθεματικών, το οποίο δεν εφαρμόζεται πλέον. [...]
Η διαδικασία του τραπεζικού συστήματος κλασματικών αποθεματικών έχει ένα συσσωρευτικό αποτέλεσμα δημιουργίας χρήματος από τις τράπεζες, αυξάνοντας την ποσότητα του χρήματος στην οικονομία.»Στο αντίστοιχο άρθρο για το «τραπεζικό σύστημα πλήρων αποθεματικών» (full reserve banking) διαβάζουμε τα εξής:«Στο τραπεζικό σύστημα πλήρων αποθεματικών όλο το χρήμα δημιουργείται από την Κυβέρνηση [...]
Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το ισχύον σύστημα, στο οποίο ένα μεγάλο ποσοστό του χρήματος δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες.»Αξίζει να διαβάσετε ολόκληρα τα άρθρα, ώστε να διαπιστώσετε την αλήθεια όσων γράψαμε για την ακριβή διαδικασία με την οποία δημιουργείται το χρήμα.Για να ενημερωθείτε αναλυτικότερα για τον τρόπο με τον οποίον οι τράπεζες απέκτησαν το προνόμιο της δημιουργίας του χρήματος, δείτε δυο εξαιρετικά ντοκιμαντέρ, τα οποία υπάρχουν ολόκληρα στο YouTube και μάλιστα και με ελληνικούς υποτίτλους. Είναι το “The Money Masters” και το “Money as Debt” .
ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Ολόκληρη η ιστορία των Η.Π.Α., μέχρι το 1913, ήταν μια μάχη για το ποιος θα έχει το δικαίωμα της έκδοσης του χρήματος: η Κυβέρνηση ή οι ιδιωτικές τράπεζες. Από το 1764 ως το 1913, η αρμοδιότητα έκδοσης του χρήματος άλλαξε χέρια από τη μια πλευρά στην άλλη 8 φορές.
Σήμερα, με τη νέα μεγάλη οικονομική κρίση, υπάρχει και πάλι στις Η.Π.Α. ένα ισχυρό κίνημα, το οποίο υποστηρίζει την κατάργηση του τραπεζικού συστήματος κλασματικών αποθεματικών και την αντικατάστασή του από τραπεζικό σύστημα πλήρων αποθεματικών, καθώς και την κατάργηση της ιδιωτικής κεντρικής τράπεζας των Η.Π.Α. Mια πρόταση νόμου, που υποστηρίζεται από εκατοντάδες βουλευτές, τόσο του Δημοκρατικού, όσο και του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, με κωδικό HR-1207, ζητά να γίνει έλεγχος της κεντρικής τράπεζας για πρώτη φορά από το 1913.
Ο έλεγχος αυτός πιστεύουν ότι θα αποκαλύψει το ρόλο της τράπεζας αυτής στην πρόκληση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Για περισσότερες λεπτομέρειες για το κίνημα που υπάρχει στην Αμερική για τη νομισματική μεταρρύθμιση, μπορείτε να επισκεφθείτε τις ιστοσελίδες .
Στην Αργεντινή, η οποία βρέθηκε και αυτή υπό τον ζυγό του Δ.Ν.Τ., το ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης έγινε με τον τρόπο που προτείναμε παραπάνω, δηλαδή με την κρατικοποίηση της κεντρικής τράπεζας της χώρας και με την έκδοση χρήματος από το κράτος. Αντιγράφουμε από άρθρο] του Ν. Ντάσιου στην εφημερίδα Ρήξη:«Μετά τις εκτεταμένες λαϊκές εξεγέρσεις στην Αργεντινή [...], η νέα κυβέρνηση ανέστρεψε τις προτεραιότητες του ΔΝΤ, δίνοντας έμφαση στην αναδιάταξη της εγχώριας παραγωγής [...].
Ταυτόχρονα οι τοπικές αρχές εξέδωσαν «τοπικά ομόλογα», τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ως νόμισμα.
Οι επαρχίες πλήρωσαν τους υπαλλήλους με αποδείξεις που ονομάστηκαν «ομόλογα για την παραγραφή του χρέους» και που ισούνταν με το εθνικό νόμισμα της χώρας το πέσο. Τα ομόλογα αυτά μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από τους εργαζόμενους για την αγορά τοπικών προϊόντων. Το μέτρο αυτό έχει μια βασική προϋπόθεση: την κρατικοποίηση της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας.»
ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ
Οι Διεθνείς Τραπεζίτες, δηλαδή το παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, ελέγχεται από έναν αριθμό πολύ ισχυρών ανθρώπων, πολλοί από τους οποίους είναι γνωστοί. Η μεγαλύτερη και πιο πλούσια οικογένεια, με διαφορά, είναι η οικογένεια Rothschild. Άλλες μεγάλες οικογένειες είναι η οικογένεια Schiff, η οικογένεια Warburg και η οικογένεια Rockefeller. Μεταξύ αυτών που αποτελούν την κλίκα είναι o κος Σόρος, ο κος Κίσινγκερ, ο κος Zbigniew Brzezinski , ο κος Ben Bernanke, ο κος Paulson, καθώς και άλλοι πολλοί.
Όταν ο καθεστωτικός τύπος αναφέρεται στους «κερδοσκόπους» ή στις «αγορές» ουσιαστικά αναφέρεται σε αυτούς τους ανθρώπους.Οι έξι μεγάλοι τραπεζικοί κολοσσοί που έχουν κεντρικό ρόλο στο όλο σύστημα είναι η Goldman Sachs, η Morgan Stanley, η JP Morgan Chase, η Citigroup, η Bank of America και η Wells Fargo. Οι έξι αυτές τράπεζες έχουν καταθέσεις ή δάνεια, που αντιστοιχούν στο 60% του Α.Ε.Π. των Η.Π.Α.
Τέλος, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, η Παγκόσμια Τράπεζα και το Δ.Ν.Τ. είναι οι κεντρικές τράπεζες των κεντρικών τραπεζών. Είναι ιδιωτικοί οργανισμοί, ελέγχονται από τους Διεθνείς Τραπεζίτες και συντονίζουν τη χρεοκοπία και τη λεηλασία των εθνών.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν προκλήθηκε από λάθος. Ούτε είναι ένα φυσικό φαινόμενο πέρα από τον έλεγχο του ανθρώπου.
Προκλήθηκε επίτηδες από την ηγετική κλίκα. Και δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ, αλλά θα συνεχιστεί και θα είναι πολύ χειρότερη από την κρίση του 1929.Στόχος είναι να προκληθεί παγκόσμια οικονομική ύφεση και γενικευμένο αδιέξοδο.
Τότε η ηγετική κλίκα θα μπορέσει ευκολότερα να πείσει τον κόσμο, ότι μοναδική λύση είναι η δημιουργία Παγκόσμιου Νομίσματος, Παγκόσμιας Κεντρικής Τράπεζας ιδιωτικά ελεγχόμενης από τους ίδιους και Παγκόσμιας Κυβέρνησης.
Και ας μη γελιόμαστε, η Παγκόσμια αυτή Κυβέρνηση, αν επιβληθεί, δε θα είναι δημοκρατική. Το ποιόν των ανθρώπων που συγκροτούν την ηγετική κλίκα το είδαμε στη Γάζα, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, το έχουμε δει στην πολιτική του Ισραήλ και στην παγκόσμια ανοχή για τις γενοκτονίες του.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι εγκληματίες και γενοκτόνοι. Αν δημιουργήσουν Παγκόσμια Κυβέρνηση αυτή θα είναι μια παγκόσμια δικτατορία.
Η επιλογή είναι μπροστά μας. Πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα σε δύο δρόμους:
Ή θα υποταχθούμε στους Διεθνείς Τραπεζίτες ή θα ενώσουμε τους αγώνες μας με τους λαούς όλης της γης, που στενάζουν κάτω από το χρέος και την υποτέλεια που τους έχει επιβληθεί από το διεθνές τραπεζικό σύστημα. Αν επιλέξουμε τον δεύτερο δρόμο, νομίζω ότι μπορούμε να γίνουμε και κάτι παραπάνω:
Να γίνουμε η πρωτοπορία του διεθνούς κινήματος ενάντια στο παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ.
Η επιλογή είναι δική μας.Διαβάστε περισσότερα http://24newslines.blogspot.com/2010/07/blog-post_9242.html#ixzz0tkhr1Ba7
Σε ποιους χρωστάμε;
Την απάντηση μπορεί ο καθένας να τη διαβάσει σε άρθρο της διαδικτυακής οικονομικής εφημερίδας Euro2day.
Αντιγράφουμε:«Οι γαλλικές, οι ελβετικές και οι γερμανικές τράπεζες είναι οι μεγαλύτεροι πιστωτές για τον ελληνικό δανεισμό, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών.»Χρωστάμε, δηλαδή, στο γαλλικό ή το γερμανικό κράτος;
Η απάντηση είναι όχι.
Χρωστάμε στις γαλλικές και τις γερμανικές ΤΡΑΠΕΖΕΣ.
Το επόμενο ερώτημα, κοινής λογικής, που πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας είναι το εξής:
Πώς είναι δυνατόν ένα κράτος, όπως η Ελλάδα, το οποίο αποτελείται από 11.000.000 ανθρώπους, οι οποίοι εργάζονται και παράγουν, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, να χρωστάει σε τράπεζες, δηλαδή σε επιχειρήσεις, που ο συνολικός αριθμός εργαζομένων τους δεν είναι ούτε το ένα χιλιοστό του πληθυσμού της Ελλάδας;
Το ερώτημα αυτό, που είναι ένα βασικότατο ερώτημα, τεράστιας σημασίας, δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά μπορεί να γενικευτεί με τη μορφή των παρακάτω ερωτημάτων:
Πώς είναι δυνατόν όλα τα κράτη του κόσμου, χωρίς σχεδόν καμία εξαίρεση, να έχουν τεράστια χρέη στις τράπεζες;
Πώς είναι δυνατόν οι χώρες με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος (σε απόλυτο μέγεθος) στον κόσμο να είναι κατά σειρά οι Η.Π.Α., η Ιαπωνία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία δηλαδή οι κατά τεκμήριο πλουσιότερες χώρες στον κόσμο;
Πώς είναι δυνατόν, αντί οι φτωχές χώρες να χρωστάνε στις πλούσιες, όπως θα περίμενε κανείς, να χρωστάει όλος ο κόσμος στις τράπεζες;
Πώς είναι δυνατόν όλοι οι άνθρωποι και όλα τα κράτη του κόσμου να είναι χρεωμένοι στις τράπεζες, δηλαδή σε επιχειρήσεις οι οποίες δεν παράγουν κανένα χρήσιμο υλικό προϊόν;
Πώς είναι δυνατόν τα δισεκατομμύρια ανθρώπων που παράγουν να χρωστάνε σε μερικούς χιλιάδες τραπεζίτες, οι οποίοι δεν παράγουν τίποτα;
Πρόκειται για θεμελιώδη ερωτήματα.Για να απαντήσουμε σε αυτά πρέπει να κατανοήσουμε το πώς λειτουργεί το παγκόσμιο νομισματικό σύστημα, δηλαδή πρέπει να κατανοήσουμε το πώς και ποιοι δημιουργούν το χρήμα.
ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΤΟ ΧΡΗΜΑ
Το χρήμα, σε πρώτη φάση, τυπώνεται ή δημιουργείται σε ηλεκτρονική μορφή από τις κεντρικές τράπεζες.
Η κεντρική τράπεζα της Ευρωζώνης είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Η τράπεζα αυτή είναι μια ιδιωτική τράπεζα, δηλαδή οι μέτοχοί της δεν είναι τα κράτη και οι εκλεγμένες κυβερνήσεις τους, αλλά ιδιώτες.
Συγκεκριμένα, μέτοχοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι οι κεντρικές τράπεζες των χωρών μελών της Ευρωζώνης, η συντριπτική πλειοψηφία των μετοχών των οποίων ανήκει σε ιδιώτες. Για παράδειγμα, η κεντρική τράπεζα της χώρας μας είναι η «Τράπεζα της Ελλάδος», η οποία είναι μια ιδιωτική τράπεζα, εισηγμένη στο χρηματιστήριο, στην οποία το ελληνικό δημόσιο κατέχει μόλις το 6.5% των μετοχών.
Οι κεντρικές τράπεζες σε όλο σχεδόν το δυτικό κόσμο είναι, όπως η «Τράπεζα της Ελλάδος», ιδιωτικές επιχειρήσεις, με ιδιώτες μεγαλομετόχους, των οποίων τα ονόματα δεν δημοσιεύονται.
Παρ΄ όλα αυτά έχουν το προνόμιο να ασκούν τη νομισματική πολιτική όλων των χωρών της Δύσης, ένα προνόμιο που κανονικά θα έπρεπε να το είχαν αποκλειστικά οι λαοί και οι εκλεγμένες τους Κυβερνήσεις. Έχοντας το προνόμιο να ασκούν τη νομισματική πολιτική, οι ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες καθίστανται οι ρυθμιστές της παγκόσμιας οικονομίας, μια αρμοδιότητα, βέβαια, την οποία δεν ασκούν για το συμφέρον των λαών, αλλά για τα συμφέροντα των αγνώστων ιδιωτών μετόχων τους.Ωστόσο, μόνο το 2.5% του χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς δημιουργείται από τις κεντρικές τράπεζες για λογαριασμό των Κυβερνήσεων.
Το υπόλοιπο 97.5% δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες, με τη διαδικασία που περιγράφεται παρακάτω:
Οι Κυβερνήσεις δανείζονται χρήματα από ιδιώτες (π.χ. ιδιωτικές τράπεζες), με τόκο, δίνοντας σε αυτούς, σαν αποδεικτικό του δανεισμού, χαρτιά, τα οποία ονομάζονται κρατικά ομόλογα.Οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν κρατικά ομόλογα, που κατέχουν διάφοροι ιδιώτες επενδυτές.
Τα ομόλογα αυτά τα αγοράζουν πληρώνοντας στους ιδιώτες επενδυτές χρήμα, το οποίο το δημιουργούν από το μηδέν για λογαριασμό της Κυβέρνησης, απλώς τυπώνοντάς το στους λογαριασμούς των ιδιωτών επενδυτών.
Το χρήμα αυτό είναι το χρήμα που δημιουργείται από τις Κυβερνήσεις και αντιπροσωπεύει μόλις το 2.5% του χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς.
Η ιδιωτική τράπεζα, στην οποία βρίσκεται ο λογαριασμός του ιδιώτη επενδυτή, αποκτά με τη διαδικασία αυτή μια πρόσθετη κατάθεση, η οποία, έστω, ισούται με Κ. Λόγω της ύπαρξης της κατάθεσης αυτής, η ιδιωτική τράπεζα έχει τη νομική δυνατότητα να δημιουργήσει από το μηδέν και να δανείσει νέο χρήμα, το οποίο ισούται με το 90% της κατάθεσης (90%*Κ).
Το νέο αυτό χρηματικό ποσό η τράπεζα απλά το δημιουργεί από το μηδέν και το πληκτρολογεί στον τραπεζικό λογαριασμό αυτού τον οποίο δανείζει.
Έτσι, η τράπεζα, στην οποία βρίσκεται ο λογαριασμός του δανειολήπτη, αποκτά μια πρόσθετη κατάθεση ίση με 90%*Κ, η οποία της δίνει τη δυνατότητα να δημιουργήσει από το μηδέν και να δανείσει πρόσθετο χρήμα ίσο με 90%*(90%*Κ) = 81%*Κ.
Το νέο αυτό χρηματικό ποσό κατατίθεται στον τραπεζικό λογαριασμό αυτού που το δανείζεται και δίνει στην τράπεζά του τη δυνατότητα να δημιουργήσει από το μηδέν και να δανείσει νέο χρηματικό ποσό ίσο με 90%*81%*Κ = 0.73*Κ κ.ο.κ.
Με τη διαδικασία αυτή, στο ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα δημιουργείται από το μηδέν και δανείζεται χρήμα ίσο με 0.9*Κ+0.9^2*Κ+0.9^3*Κ+....=9*Κ.
Δηλαδή, οι ιδιωτικές τράπεζες δημιουργούν και δανείζουν χρήμα 9 φορές περισσότερο από το χρήμα το οποίο δημιουργήθηκε αρχικά από την κεντρική τράπεζα, για λογαριασμό της Κυβέρνησης.
Μάλιστα, λόγω διαφόρων εξαιρέσεων που έχουν θεσπιστεί στην υποχρέωση των τραπεζών να κρατούν το 10% των καταθέσεών τους σαν αποθεματικό, στην πράξη οι ιδιωτικές τράπεζες δημιουργούν χρήμα 40 φορές περισσότερο από το χρήμα που δημιουργείται από την κεντρική τράπεζα, με αποτέλεσμα το 97.5% του χρήματος, που κυκλοφορεί, να δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες και μόλις το 2.5% από τις Κυβερνήσεις μέσω των κεντρικών τραπεζών.
Το σύστημα αυτό, δημιουργίας χρήματος και δανεισμού του από τις τράπεζες που περιγράψαμε, ισχύει σε σχεδόν παγκόσμια κλίμακα και ονομάζεται «τραπεζικό σύστημα κλασματικών αποθεματικών» (fractional reserve banking).
Αποτέλεσμα της εφαρμογής του συστήματος αυτού είναι ότι το 97.5% περίπου του χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες αποκομίζουν κέρδη με τους εξής δύο τρόπους:
Από τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των επιτοκίων δανεισμού και των επιτοκίων καταθέσεων, δηλαδή από το γεγονός, ότι δανείζουν το χρήμα που δημιουργούν με μεγαλύτερο επιτόκιο από το επιτόκιο, το οποίο δίνουν όταν το χρήμα αυτό κατατίθεται.
Από τις κατασχέσεις τις οποίες κάνουν σε αυτούς που χρωστάνε και αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνεια που πήραν.Απλούστερα, μπορούμε να πούμε, ότι το τραπεζικό σύστημα, το παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, έχει αποκτήσει το προνόμιο να δημιουργεί σχεδόν όλο το χρήμα από το μηδέν και να το δανείζει, εισπράττοντας τόκους και κάνοντας κατάσχεση των περιουσιών αυτών που χρωστάνε.
Τα κράτη και οι λαοί έχασαν επομένως το δικαίωμα να δημιουργούν το χρήμα και το παραχώρησαν στο παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, δηλαδή στους Διεθνείς Τραπεζίτες.
Έτσι εξηγείται για ποιο λόγο όλα τα κράτη του κόσμου και κατεξοχήν τα πιο πλούσια είναι χρεωμένα μέχρι το λαιμό στις τράπεζες, δηλαδή σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες απασχολούν μόνο ένα απειροελάχιστο κλάσμα του παγκοσμίου πληθυσμού.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Τι θα κάνουμε επομένως, σαν Ελλάδα και σαν ελληνικός λαός; Θα αφήσουμε τους εαυτούς μας και την πατρίδα μας να γίνουν σκλάβοι των Διεθνών Τραπεζιτών και των εγχώριων πρακτόρων τους;
Θα αφήσουμε το παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ (στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι ελληνικές τράπεζες) να πιει το αίμα του λαού μας και της πατρίδας μας;
Θα ακολουθήσουμε τον δρόμο της υποταγής ή της αντίστασης;
Βάσει των όσων προαναφέρθηκαν, ο δρόμος της αντίστασης δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει τα εξής:·
Καταγγελία του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος, που έχει αφαιρέσει το αποκλειστικό προνόμιο από τους λαούς και τις Κυβερνήσεις τους να δημιουργούν το χρήμα και το έχει αναθέσει στις ιδιωτικές τράπεζες.·
Άρνηση να πληρώσουμε οποιοδήποτε δημόσιο χρέος έχουμε το οποίο είναι προς ιδιωτική τράπεζα ελληνική ή ξένη.
Αυτό πρακτικά θα μηδενίσει το δημόσιο χρέος.
Επιπλέον, θα πάψουμε να πληρώνουμε για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους και αυτό θα μειώσει σημαντικά και το δημόσιο έλλειμμα.·
Αν οι παραπάνω ενέργειες μας απαγορευτούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, να βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση.·
Για να αποκτήσουμε διεθνή ερείσματα, κατά το πρώτο διάστημα και μέχρι να μπορέσουμε να σταθούμε μόνοι μας στα πόδια μας, συμμαχία σε όλα τα επίπεδα με τη Ρωσία, την Κίνα και με χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως η Βενεζουέλα.
Στη συνέχεια, η συμμαχία αυτή μπορεί να χαλαρώσει και να ακολουθούμε πολιτική ουδετερότητας.· Αν χρειαστεί, δανεισμός από την Κίνα με χαμηλό επιτόκιο αντίστοιχο του Δ.Ν.Τ. Πρόσφατα δάνεισε στη Σερβία με 3.5%.·
Αφαίρεση από τις ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες του δικαιώματος να δημιουργούν χρήμα, με θεσμοθέτηση «τραπεζικού συστήματος πλήρων αποθεματικών» (full reserve banking).· Πλήρης κρατικοποίηση της κεντρικής τράπεζας, δηλαδή της «Τράπεζας της Ελλάδος» και ανάθεση σε αυτήν της αποκλειστικής αρμοδιότητας να δημιουργεί το χρήμα.·
Εκτύπωση χρήματος από την κρατική πλέον Τράπεζα της Ελλάδος.
Το χρήμα αυτό θα αντικαταστήσει το ευρώ.
Κανένας άλλος δεν θα έχει το δικαίωμα να τυπώνει ή να δημιουργεί χρήμα.
Έτσι θα πάψουμε να πληρώνουμε τόκους στις ιδιωτικές τράπεζες ελληνικές και ξένες, για να μας δημιουργούν το χρήμα που μας χρειάζεται σαν μέσο για τις συναλλαγές μας.· Σε όλα τα επόμενα χρόνια, οι Κυβερνήσεις πρέπει να διατηρούν την ποσότητά του χρήματος σταθερή, ώστε να μην υπάρχει πληθωρισμός.·
Το νέο εθνικό νόμισμα θα υποτιμηθεί σε σχέση με το ευρώ. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα εισαγόμενα προϊόντα θα γίνουν ακριβότερα και τα ελληνικά προϊόντα θα γίνουν πιο φτηνά σε σύγκριση με τα εισαγόμενα.
Έτσι, θα συμφέρει στον κόσμο να αγοράζει ελληνικά προϊόντα και όχι εισαγόμενα, με αποτέλεσμα να ενισχυθεί η εγχώρια παραγωγή και να μειωθεί η ανεργία. Επίσης, για τον ίδιο λόγο, τα ελληνικά προϊόντα θα γίνουν πιο φθηνά στις αγορές του εξωτερικού, με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι εξαγωγές και να μειωθεί περαιτέρω η ανεργία.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι θα ωφεληθούν οι άνεργοι, ενώ θα πληγούν τα ανώτερα στρώματα, επειδή η πολυτελής κατανάλωση εισαγόμενων προϊόντων θα καταστεί ακριβότερη.
Σε πρώτη φάση, πάντως, η αύξηση της τιμής των εισαγόμενων προϊόντων θα δημιουργήσει πληθωρισμό. Όμως, ο πληθωρισμός αυτός σε πολύ λίγα χρόνια θα μειωθεί, λόγω της αντικατάστασης της κατανάλωσης εισαγόμενων προϊόντων από την κατανάλωση ελληνικών προϊόντων.·
Επιβολή δασμών στις εισαγωγές ξένων προϊόντων για να προστατευτεί περαιτέρω η εγχώρια παραγωγή. Αυτό θα οδηγήσει σε ταχύτατη ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής, αγροτικής και βιομηχανικής, η οποία θα διοχετεύεται προς την εσωτερική αγορά, αντί να εισάγουμε και να καταναλώνουμε ξένα προϊόντα. Αυτό θα ρίξει κατακόρυφα την ανεργία και θα ανορθώσει την οικονομία της χώρας.Η εφαρμογή των παραπάνω μέτρων:·
Άμεσα, θα μηδενίσει, σχεδόν, τόσο το δημόσιο, όσο και το ιδιωτικό χρέος, επειδή το σύνολο σχεδόν του χρέους είναι προς ιδιωτικές τράπεζες.· Άμεσα, θα μειώσει περίπου κατά 40% το δημόσιο έλλειμμα, λόγω της εξοικονόμησης των τόκων, που σήμερα πληρώνονται στις ιδιωτικές τράπεζες για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους.·
Θα προκαλέσει άμεσα ταχύτατη και μόνιμη μείωση της ανεργίας, η οποία τελικά θα σταθεροποιηθεί σε πολύ χαμηλά επίπεδα.· Αρχικά θα αυξήσει τον πληθωρισμό, λόγω της αύξησης των τιμών των εισαγόμενων προϊόντων. Μεσοπρόθεσμα, όμως, ο πληθωρισμός θα πέσει σχεδόν στο μηδέν, καθώς η συνολική ποσότητα του χρήματος που κυκλοφορεί θα μπορεί να ελέγχεται πλήρως από την Κυβέρνηση και δεν θα εξαρτάται από τον ρυθμό με τον οποίον δανείζουν οι ιδιωτικές τράπεζες.Δύσκολο, από πολιτικής άποψης, ενδέχεται να είναι το πρώτο διάστημα, μέχρι να ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις και η κατάσταση να σταθεροποιηθεί. Σε αυτό το διάστημα θα πρέπει να ζητήσουμε πολιτική και οικονομική στήριξη από τη Ρωσία, την Κίνα και από χώρες της Λατινικής Αμερικής, ενώ, επιπλέον, θα πρέπει να επιδιώξουμε να γίνουμε το πρότυπο για τους λαούς της Ευρώπης, που είναι ήδη ή θα γίνουν αμέσως μετά, τα επόμενα θύματα των Διεθνών Τραπεζιτών και του Δ.Ν.Τ.ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗΠολλοί θα αναρωτηθούν μήπως αυτά που έχουμε γράψει για το τραπεζικό καρτέλ και για το προνόμιό του να δημιουργεί το χρήμα και να το δανείζει στις κυβερνήσεις είναι μια ανυπόστατη θεωρία συνομωσίας.
Γι΄ αυτό, συνιστούμε στους αναγνώστες αυτού του κειμένου να διασταυρώσουν αυτά που γράφουμε μόνοι τους. Τα παρακάτω θα σας βοηθήσουν να διαπιστώσετε ότι αυτά που γράφουμε είναι πραγματικά.Σε άρθρο της εφημερίδας Καθημερινής [4] διαβάζουμε:«Σε κάθε περίπτωση, η ιδέα ότι χρειάζεται κάποιου είδους «σεισάχθεια» απέναντι στους διεθνείς τοκογλύφους, κερδίζει διαρκώς έδαφος.
Πρόσφατα, ο οικονομολόγος Μάιλ Χάντσον έγραφε στους Financial Times:
«Η μόνη διέξοδος από την κρίση του ευρωπαϊκού χρέους είναι μια διαπραγματεύσιμη παραγραφή του. Οι τράπεζες δανείζουν εικονικό χρήμα, που στην πραγματικότητα δεν διαθέτουν, το οποίο εγγυοδοτείται με κεφάλαια που στην πραγματικότητα δεν έχουν, που κι αυτά υποστηρίζονται από τις κεντρικές τράπεζες που τυπώνουν χρήμα από αέρα κοπανιστό. Όμως, όποτε οι οφειλέτες δυσκολεύονται να ξεπληρώσουν τα επαχθή δάνεια, οι τραπεζίτες προχωρούν σε κατάσχεση των περιουσιακών τους στοιχείων».
Πρόκειται για ξεκάθαρη επιβεβαίωση των όσων γράψαμε.
Στο άρθρο της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας Wikipedia για το «τραπεζικό σύστημα κλασματικών αποθεματικών» (fractional reserve banking) διαβάζουμε τα εξής:
«Το τραπεζικό σύστημα κλασματικών αποθεματικών είναι το τραπεζικό σύστημα, στο οποίο οι τράπεζες κρατούν μόνο ένα κλάσμα (μέρος) των καταθέσεών τους σαν αποθεματικό [...] και δανείζουν το υπόλοιπο, ενώ, συγχρόνως, διατηρούν την υποχρέωση να καταβάλλουν το σύνολο των καταθέσεών τους, αν αυτές ζητηθούν (από τους καταθέτες). [...]
Η πρακτική αυτή είναι καθολική στο σύγχρονο τραπεζικό σύστημα και έρχεται σε αντίθεση με το τραπεζικό σύστημα πλήρων αποθεματικών, το οποίο δεν εφαρμόζεται πλέον. [...]
Η διαδικασία του τραπεζικού συστήματος κλασματικών αποθεματικών έχει ένα συσσωρευτικό αποτέλεσμα δημιουργίας χρήματος από τις τράπεζες, αυξάνοντας την ποσότητα του χρήματος στην οικονομία.»Στο αντίστοιχο άρθρο για το «τραπεζικό σύστημα πλήρων αποθεματικών» (full reserve banking) διαβάζουμε τα εξής:«Στο τραπεζικό σύστημα πλήρων αποθεματικών όλο το χρήμα δημιουργείται από την Κυβέρνηση [...]
Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το ισχύον σύστημα, στο οποίο ένα μεγάλο ποσοστό του χρήματος δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες.»Αξίζει να διαβάσετε ολόκληρα τα άρθρα, ώστε να διαπιστώσετε την αλήθεια όσων γράψαμε για την ακριβή διαδικασία με την οποία δημιουργείται το χρήμα.Για να ενημερωθείτε αναλυτικότερα για τον τρόπο με τον οποίον οι τράπεζες απέκτησαν το προνόμιο της δημιουργίας του χρήματος, δείτε δυο εξαιρετικά ντοκιμαντέρ, τα οποία υπάρχουν ολόκληρα στο YouTube και μάλιστα και με ελληνικούς υποτίτλους. Είναι το “The Money Masters” και το “Money as Debt” .
ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Ολόκληρη η ιστορία των Η.Π.Α., μέχρι το 1913, ήταν μια μάχη για το ποιος θα έχει το δικαίωμα της έκδοσης του χρήματος: η Κυβέρνηση ή οι ιδιωτικές τράπεζες. Από το 1764 ως το 1913, η αρμοδιότητα έκδοσης του χρήματος άλλαξε χέρια από τη μια πλευρά στην άλλη 8 φορές.
Σήμερα, με τη νέα μεγάλη οικονομική κρίση, υπάρχει και πάλι στις Η.Π.Α. ένα ισχυρό κίνημα, το οποίο υποστηρίζει την κατάργηση του τραπεζικού συστήματος κλασματικών αποθεματικών και την αντικατάστασή του από τραπεζικό σύστημα πλήρων αποθεματικών, καθώς και την κατάργηση της ιδιωτικής κεντρικής τράπεζας των Η.Π.Α. Mια πρόταση νόμου, που υποστηρίζεται από εκατοντάδες βουλευτές, τόσο του Δημοκρατικού, όσο και του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, με κωδικό HR-1207, ζητά να γίνει έλεγχος της κεντρικής τράπεζας για πρώτη φορά από το 1913.
Ο έλεγχος αυτός πιστεύουν ότι θα αποκαλύψει το ρόλο της τράπεζας αυτής στην πρόκληση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Για περισσότερες λεπτομέρειες για το κίνημα που υπάρχει στην Αμερική για τη νομισματική μεταρρύθμιση, μπορείτε να επισκεφθείτε τις ιστοσελίδες .
Στην Αργεντινή, η οποία βρέθηκε και αυτή υπό τον ζυγό του Δ.Ν.Τ., το ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης έγινε με τον τρόπο που προτείναμε παραπάνω, δηλαδή με την κρατικοποίηση της κεντρικής τράπεζας της χώρας και με την έκδοση χρήματος από το κράτος. Αντιγράφουμε από άρθρο] του Ν. Ντάσιου στην εφημερίδα Ρήξη:«Μετά τις εκτεταμένες λαϊκές εξεγέρσεις στην Αργεντινή [...], η νέα κυβέρνηση ανέστρεψε τις προτεραιότητες του ΔΝΤ, δίνοντας έμφαση στην αναδιάταξη της εγχώριας παραγωγής [...].
Ταυτόχρονα οι τοπικές αρχές εξέδωσαν «τοπικά ομόλογα», τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ως νόμισμα.
Οι επαρχίες πλήρωσαν τους υπαλλήλους με αποδείξεις που ονομάστηκαν «ομόλογα για την παραγραφή του χρέους» και που ισούνταν με το εθνικό νόμισμα της χώρας το πέσο. Τα ομόλογα αυτά μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από τους εργαζόμενους για την αγορά τοπικών προϊόντων. Το μέτρο αυτό έχει μια βασική προϋπόθεση: την κρατικοποίηση της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας.»
ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ
Οι Διεθνείς Τραπεζίτες, δηλαδή το παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, ελέγχεται από έναν αριθμό πολύ ισχυρών ανθρώπων, πολλοί από τους οποίους είναι γνωστοί. Η μεγαλύτερη και πιο πλούσια οικογένεια, με διαφορά, είναι η οικογένεια Rothschild. Άλλες μεγάλες οικογένειες είναι η οικογένεια Schiff, η οικογένεια Warburg και η οικογένεια Rockefeller. Μεταξύ αυτών που αποτελούν την κλίκα είναι o κος Σόρος, ο κος Κίσινγκερ, ο κος Zbigniew Brzezinski , ο κος Ben Bernanke, ο κος Paulson, καθώς και άλλοι πολλοί.
Όταν ο καθεστωτικός τύπος αναφέρεται στους «κερδοσκόπους» ή στις «αγορές» ουσιαστικά αναφέρεται σε αυτούς τους ανθρώπους.Οι έξι μεγάλοι τραπεζικοί κολοσσοί που έχουν κεντρικό ρόλο στο όλο σύστημα είναι η Goldman Sachs, η Morgan Stanley, η JP Morgan Chase, η Citigroup, η Bank of America και η Wells Fargo. Οι έξι αυτές τράπεζες έχουν καταθέσεις ή δάνεια, που αντιστοιχούν στο 60% του Α.Ε.Π. των Η.Π.Α.
Τέλος, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, η Παγκόσμια Τράπεζα και το Δ.Ν.Τ. είναι οι κεντρικές τράπεζες των κεντρικών τραπεζών. Είναι ιδιωτικοί οργανισμοί, ελέγχονται από τους Διεθνείς Τραπεζίτες και συντονίζουν τη χρεοκοπία και τη λεηλασία των εθνών.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν προκλήθηκε από λάθος. Ούτε είναι ένα φυσικό φαινόμενο πέρα από τον έλεγχο του ανθρώπου.
Προκλήθηκε επίτηδες από την ηγετική κλίκα. Και δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ, αλλά θα συνεχιστεί και θα είναι πολύ χειρότερη από την κρίση του 1929.Στόχος είναι να προκληθεί παγκόσμια οικονομική ύφεση και γενικευμένο αδιέξοδο.
Τότε η ηγετική κλίκα θα μπορέσει ευκολότερα να πείσει τον κόσμο, ότι μοναδική λύση είναι η δημιουργία Παγκόσμιου Νομίσματος, Παγκόσμιας Κεντρικής Τράπεζας ιδιωτικά ελεγχόμενης από τους ίδιους και Παγκόσμιας Κυβέρνησης.
Και ας μη γελιόμαστε, η Παγκόσμια αυτή Κυβέρνηση, αν επιβληθεί, δε θα είναι δημοκρατική. Το ποιόν των ανθρώπων που συγκροτούν την ηγετική κλίκα το είδαμε στη Γάζα, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, το έχουμε δει στην πολιτική του Ισραήλ και στην παγκόσμια ανοχή για τις γενοκτονίες του.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι εγκληματίες και γενοκτόνοι. Αν δημιουργήσουν Παγκόσμια Κυβέρνηση αυτή θα είναι μια παγκόσμια δικτατορία.
Η επιλογή είναι μπροστά μας. Πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα σε δύο δρόμους:
Ή θα υποταχθούμε στους Διεθνείς Τραπεζίτες ή θα ενώσουμε τους αγώνες μας με τους λαούς όλης της γης, που στενάζουν κάτω από το χρέος και την υποτέλεια που τους έχει επιβληθεί από το διεθνές τραπεζικό σύστημα. Αν επιλέξουμε τον δεύτερο δρόμο, νομίζω ότι μπορούμε να γίνουμε και κάτι παραπάνω:
Να γίνουμε η πρωτοπορία του διεθνούς κινήματος ενάντια στο παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ.
Η επιλογή είναι δική μας.Διαβάστε περισσότερα http://24newslines.blogspot.com/2010/07/blog-post_9242.html#ixzz0tkhr1Ba7
Το κυρίαρχο δίλημμα: αναδιαπραγμάτευση ή άρνηση του χρέους;
Το κυρίαρχο δίλημμα
Το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα το κυρίαρχο δίλημμα που θα διατρέχει τις αντιπαραθέσεις γύρω από το χρέος είναι: αναδιαπραγμάτευση ή άρνηση του χρέους; Κι αυτό γιατί όταν σήμερα μιλάμε για απάντηση στο δημόσιο χρέος και κάποιοι προτάσσουν ως μετριοπαθές μέτρο την αναδιαπραγμάτευση του χρέους με ή χωρίς παύση πληρωμών, έναντι της πιο ριζοσπαστικής υποτίθεται λύσης της μη αναγνώρισης και της άρνησης της πληρωμής του χρέους, όπως προτείνει ο γράφων, στην καλύτερη περίπτωση δεν ξέρουν γιατί μιλάνε.
Τα λέμε όλα αυτά γιατί το χρέος της Ελλάδας δεν αντιμετωπίζεται με αναδιαπραγμάτευση, όπως κι αν την εννοεί κανείς. Είναι τέτοιο το χρέος και βρίσκεται σε τέτοια χέρια που δεν ξεμπερδεύει εύκολα κανείς με απειλές και διαπραγματεύσεις, ακόμη κι αν δεχτεί ότι αυτοί που το προτείνουν έχουν τις καλύτερες των προθέσεων. Κάθε προσπάθεια, απ’ όπου κι αν προέρχεται, να θολώσει το ζήτημα, να προτάξει ως μετριοπαθές μέτρο την αναδιαπραγμάτευση έναντι της άρνησης του χρέους, είναι πραγματικά εγκληματική. Ιδίως σε μια περίοδο όπου διεξάγεται ήδη η αναδιαπραγμάτευση του χρέους από τους επικυρίαρχους.
Μόνο η μη αναγνώριση και η άρνηση της πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα, η άμεση παύση πληρωμών προς τους δανειστές, ώστε να σταματήσει ο φόρος αίματος τον οποίο καταβάλλουν η χώρα και ο λαός στους διεθνείς τοκογλύφους και κερδοσκόπους, μπορεί να δώσει την ευκαιρία στον λαό και τη χώρα να ορθοποδήσει.
Άρνηση του χρέους
Αυτή είναι η μόνη λύση για να σωθεί η χώρα από την καταστροφή και να διασώσουν οι εργαζόμενοι τα εισοδήματά αυτός, τη δουλειά τους, τις συντάξεις και τα δικαιώματά τους. Είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρξει προοπτική για τους νέους, τους αγρότες, τους επαγγελματίες, τους μικρομεσαίους.
Το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα το κυρίαρχο δίλημμα που θα διατρέχει τις αντιπαραθέσεις γύρω από το χρέος είναι: αναδιαπραγμάτευση ή άρνηση του χρέους; Κι αυτό γιατί όταν σήμερα μιλάμε για απάντηση στο δημόσιο χρέος και κάποιοι προτάσσουν ως μετριοπαθές μέτρο την αναδιαπραγμάτευση του χρέους με ή χωρίς παύση πληρωμών, έναντι της πιο ριζοσπαστικής υποτίθεται λύσης της μη αναγνώρισης και της άρνησης της πληρωμής του χρέους, όπως προτείνει ο γράφων, στην καλύτερη περίπτωση δεν ξέρουν γιατί μιλάνε.
Τα λέμε όλα αυτά γιατί το χρέος της Ελλάδας δεν αντιμετωπίζεται με αναδιαπραγμάτευση, όπως κι αν την εννοεί κανείς. Είναι τέτοιο το χρέος και βρίσκεται σε τέτοια χέρια που δεν ξεμπερδεύει εύκολα κανείς με απειλές και διαπραγματεύσεις, ακόμη κι αν δεχτεί ότι αυτοί που το προτείνουν έχουν τις καλύτερες των προθέσεων. Κάθε προσπάθεια, απ’ όπου κι αν προέρχεται, να θολώσει το ζήτημα, να προτάξει ως μετριοπαθές μέτρο την αναδιαπραγμάτευση έναντι της άρνησης του χρέους, είναι πραγματικά εγκληματική. Ιδίως σε μια περίοδο όπου διεξάγεται ήδη η αναδιαπραγμάτευση του χρέους από τους επικυρίαρχους.
Μόνο η μη αναγνώριση και η άρνηση της πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα, η άμεση παύση πληρωμών προς τους δανειστές, ώστε να σταματήσει ο φόρος αίματος τον οποίο καταβάλλουν η χώρα και ο λαός στους διεθνείς τοκογλύφους και κερδοσκόπους, μπορεί να δώσει την ευκαιρία στον λαό και τη χώρα να ορθοποδήσει.
Άρνηση του χρέους
Αυτή είναι η μόνη λύση για να σωθεί η χώρα από την καταστροφή και να διασώσουν οι εργαζόμενοι τα εισοδήματά αυτός, τη δουλειά τους, τις συντάξεις και τα δικαιώματά τους. Είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρξει προοπτική για τους νέους, τους αγρότες, τους επαγγελματίες, τους μικρομεσαίους.
Είναι ο μόνος τρόπος για να γλιτώσει η χώρα από την πτώχευση και την καταστροφή που οργανώνουν ήδη η κυβέρνηση, η Ε.Ε. και το ΔΝΤ.
Άρνηση πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα σημαίνει άμεση παύση πληρωμών προς δανειστές. Σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε κανενός είδους απαίτηση που θα επιτρέψει στους δανειστές της χώρας να τη δημεύσουν, να την κατασχέσουν, να τη λεηλατήσουν. Σημαίνει ότι σταματάμε να πληρώνουμε δάνεια που έχουμε πληρώσει διπλά και τρίδιπλα. Σημαίνει ότι διαγράφουμε μονομερώς οφειλές που υπήρξαν προϊόν ρεμούλας και κερδοσκοπίας εις βάρος της χώρας και του λαού. Σημαίνει ότι αρνούμαστε επιτέλους να ματώνουμε για δάνεια που έρχονται από το 1880, αλλά οι αγορές και οι μεγάλοι «εταίροι» έχουν επιβάλει να τα πληρώνουμε έως σήμερα. Σημαίνει πολύ απλά ότι σταματάμε να πληρώνουμε τα κερατιάτικα στους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους.
Ο ελληνικός λαός οφείλει να προχωρήσει σε άρνηση πληρωμής του χρέους, όχι γιατί θέλει να βλάψει κανέναν ή να «φάει» τα λεφτά των δανειστών του. Οφείλει να το κάνει γιατί δεν υπάρχει τρόπος για να σταθεί στα πόδια του, για να διεκδικήσει τη χώρα του από τις αγορές και τα αρπακτικά, για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του, για να λυτρωθεί επιτέλους από το διεφθαρμένο σύστημα που τον κυβερνά. Γι’ αυτό και αιτήματα που αφορούν δάνεια τα οποία συνήφθησαν καλή τη πίστει και συνέβαλαν αποδεδειγμένα στην ανάπτυξη της χώρας, ο λαός δεν πρέπει να αρνηθεί να συζητήσει την ικανοποίησή τους. Ιδίως αν συνδέονται με χρήματα μικροκαταθετών και ασφαλιστικών ταμείων, που έτσι κι αλλιώς δεν υπερβαίνουν το 15% του σημερινού δημόσιου χρέους. Αρκεί να γίνει στη βάση του αμοιβαίου οφέλους και όχι του δανειστή – οφειλέτη. Πάντα με βασική προϋπόθεση ότι καμιά απαίτηση δεν θα υπονομεύσει την πορεία της χώρας, δεν θα υποθηκεύσει το μέλλον της και ούτε θα θέσει τη χώρα υπό καθεστώς ομηρίας. Αν είναι να χάσει κάποιος, αυτός σίγουρα δεν πρέπει να είναι ο λαός και η χώρα.
Δεν μπορούν να διαχειριστούν τα οικονομικά των κομμάτων τους και θέλουν να σώσουν την Ελλάδα
Το ΠΑΣΟΚ χρωστάει 96.800.000 ευρώ στην Αγροτική τράπεζα (λήξη σύμβασης το 2013), 10.000.000 ευρώ στην Marfin bank (λήξη σύμβασης το 2015) και 5.000.000 ευρώ στην Τράπεζα Πειραιώς (λήξη σύμβασης το 2015).
Η ΝΔ χρωστάει 105.000.000 ευρώ στην Αγροτική τράπεζα (λήξη σύμβασης το 2013) και 15.000.000 ευρώ στην Τράπεζα Πειραιώς (λήξη σύμβασης το 2015).
Το Κ.Κ.Ε. χρωστάει 4.402.054 ευρώ στην Εθνική Τράπεζα (λήξη σύμβασης το 2010)
O ΣΥ.ΡΙΖ.Α. χρωστάει 6.000.000 ευρώ στην Εθνική τράπεζα (λήξη σύμβασης το 2014).
Ο ΛΑ.Ο.Σ. δεν έχει κανένα χρέος σε τράπεζα.
Οι Οικ. Πράσινοι χρωστάνε 800.000 ευρώ (λήξη σύμβασης το 2010).
Τα στοιχεία είναι από απάντηση του Σα-Ραγκούση, σε ερώτηση Βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ
Σχόλιο του Δελτιου των 11
Το ΠΑΣΟΚ χρωστάει 121.800.000 με εγγύηση την εξουσία και το ακίνητο της Ιπποκράτους. Ελπίζει να ρεφάρει με τις κάτρες μέλους προς τους λαθρομετανάστες και την πιστωτική κάρτα της Πασοκ Bank.
H NΔ χρωστάει 120.000.000 με εγγύηση το ακίνητο της Συγγρού και με μεσεγγύηση τα γραμμάτια της μελλοντικής εξουσίας.
Το κόμμα του Λαού χρωστάει μόνο 4.402.054, γιατί ο κομματικός του στρατός παίρνει μόνο εναν μισθό από το κράτος, και οι κομματικές επενδύσεις είναι κερδοφόρες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επειδή πληρώνει τις βότκες στα μπαράκια χρωστάει παραπάνω. 6.000.000 ευρώ.
Ο εθνοκάπηλος λαγός του Παπανδρέου είναι νοικοκύρης και δεν βάζει χρέη, σε Τράπεζες.
Οι Κεμαλικοί –πράσινοι τα δανεικά τα πήραν για ξεκάρφωμα.
http://deltio11.blogspot.com/
Η ΝΔ χρωστάει 105.000.000 ευρώ στην Αγροτική τράπεζα (λήξη σύμβασης το 2013) και 15.000.000 ευρώ στην Τράπεζα Πειραιώς (λήξη σύμβασης το 2015).
Το Κ.Κ.Ε. χρωστάει 4.402.054 ευρώ στην Εθνική Τράπεζα (λήξη σύμβασης το 2010)
O ΣΥ.ΡΙΖ.Α. χρωστάει 6.000.000 ευρώ στην Εθνική τράπεζα (λήξη σύμβασης το 2014).
Ο ΛΑ.Ο.Σ. δεν έχει κανένα χρέος σε τράπεζα.
Οι Οικ. Πράσινοι χρωστάνε 800.000 ευρώ (λήξη σύμβασης το 2010).
Τα στοιχεία είναι από απάντηση του Σα-Ραγκούση, σε ερώτηση Βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ
Σχόλιο του Δελτιου των 11
Το ΠΑΣΟΚ χρωστάει 121.800.000 με εγγύηση την εξουσία και το ακίνητο της Ιπποκράτους. Ελπίζει να ρεφάρει με τις κάτρες μέλους προς τους λαθρομετανάστες και την πιστωτική κάρτα της Πασοκ Bank.
H NΔ χρωστάει 120.000.000 με εγγύηση το ακίνητο της Συγγρού και με μεσεγγύηση τα γραμμάτια της μελλοντικής εξουσίας.
Το κόμμα του Λαού χρωστάει μόνο 4.402.054, γιατί ο κομματικός του στρατός παίρνει μόνο εναν μισθό από το κράτος, και οι κομματικές επενδύσεις είναι κερδοφόρες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επειδή πληρώνει τις βότκες στα μπαράκια χρωστάει παραπάνω. 6.000.000 ευρώ.
Ο εθνοκάπηλος λαγός του Παπανδρέου είναι νοικοκύρης και δεν βάζει χρέη, σε Τράπεζες.
Οι Κεμαλικοί –πράσινοι τα δανεικά τα πήραν για ξεκάρφωμα.
http://deltio11.blogspot.com/
Αυξάνονται τα "λουκέτα" στα πρατήρια καυσίμων
Το ένα το άλλο διαδέχονται τα «λουκέτα» στα πρατήρια υγρών καυσίμων, ενώ έπεται και συνέχεια. Όπως δήλωσε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Βενζινοπωλών Ελλάδος Μιχάλης Κιούσης «λουκέτο» έχουν βάλει περισσότερα από 500 πρατήρια καύσιμων από τις αρχές του 2010, ενώ αλλά χίλια αντιμετωπίζουν άμεσο κίνδυνο να κλείσουν.
Ο κ. Κιούσης κάλεσε την κυβέρνηση να μειώσει τη φορολογία στα καύσιμα καθώς, όπως είπε, παρά τις αυξήσεις οι εισπράξεις για τα δημόσια ταμεία είναι μειωμένες λόγω της πτώσης της κατανάλωσης.
Πρόσθεσε ότι όσοι μένουν σε παραμεθόριες περιοχές αναζητούν εναλλακτικές λύσεις, όπως η αγορά από τη Βουλγαρία ή την ΠΓΔΜ όπου οι τιμές είναι 40 με 50 λεπτά χαμηλότερες από τις ελληνικές. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΟΒΕ, από την αρχή του 2010 ώς την 1η Ιουλίου η επιπλέον φορολογική επιβάρυνση στην αμόλυβδη από τις αυξήσεις στον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης και τον ΦΠΑ είναι 41 λεπτά.
Χωρίς την αύξηση αυτή, είπε ο κ. Κιούσης, η λιανική τιμή θα ήταν γύρω στο 1,1 ευρώ, δηλαδή χαμηλότερη από πέρυσι.
Αντίθετα, αν υιοθετηθεί η πρόταση για νέα αύξηση του ΕΦΚ κατά 20 - 30 λεπτά, προκειμένου να καταργηθούν τα τέλη κυκλοφορίας, πάντα σύμφωνα με την ΟΒΕ, οι οδηγοί θα ακινητοποιήσουν τα αυτοκίνητά τους, καθώς η αμόλυβδη θα φθάσει στο 1,8 ευρώ το λίτρο.
Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010
Αφήνουν την Ελλάδα οι μετανάστες
Κύμα φυγής μεταναστών από την Ελλάδα, προκαλεί η αύξηση της ανεργίας, ενώ σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, προβλέπεται και μείωση της μεταναστευτικής κίνησης προς τη χώρα. Πλήττονται κυρίως οι άνδρες λόγω της οικοδομής. Αντιμέτωπη με συρρίκνωση του πληθυσμού η χώρα
Όλο και περισσότεροι μετανάστες, αναγκάζονται να φύγουν για πάντα από την Ελλάδα, λόγω της ανεργίας και της υποαπασχόλησης που μαστίζει τη χώρα.Σύμφωνα με την ειδική έκδοση του ΟΟΣΑ, “Μigration Οutlook 2010”, προβλέπεται μείωση της μεταναστευτικής κίνησης προς την Ελλάδα αλλά και φυγή πολλών μεταναστών.
Ήδη τα πρώτα σημάδια αυτής της τάσης, αποτυπώνονται στην αύξηση των εισιτηρίων χωρίς επιστροφή αρκετών αλλοδαπών που ζούσαν στην Ελλάδα.
Η χώρα μας κατέχει τα ηνία στην αύξηση της μερικής απασχόλησης των μεταναστών με ποσοστό περίπου 452% , ενώ ακολουθούν η Τσεχία, η Ιταλία και η Βρετανία.
Όπως αναφέρει το “ΒΗΜΑ”, εάν τα σενάρια της μαζικής φυγής επαληθευτούν η χώρα μας θα αντιμετωπίσει για πρώτη φορά μείωση του πληθυσμού, αφού οι μετανάστες αύξησαν κατά 9% τον πληθυσμό της χώρας τη περίοδο 2002-2006.
http://www.realpolitics.gr/?p=23455
Όπως αναφέρει το “ΒΗΜΑ”, εάν τα σενάρια της μαζικής φυγής επαληθευτούν η χώρα μας θα αντιμετωπίσει για πρώτη φορά μείωση του πληθυσμού, αφού οι μετανάστες αύξησαν κατά 9% τον πληθυσμό της χώρας τη περίοδο 2002-2006.
http://www.realpolitics.gr/?p=23455
Nομοσχέδιο για την ίδρυση Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας
Το νομοσχέδιο για την ίδρυση Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας παρουσίασε χθες στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου . Ο υπουργός Οικονομικών τόνισε ότι το Ταμείο- το οποίο χρηματοδοτείται με 10 δισ. ευρώ από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, από τους πόρους των άλλων χωρών της ΕΕ και το ΔΝΤ - δεν είναι ένας ακόμη μηχανισμός για την ενίσχυση της ρευστότητας, είναι ένα δίχτυ ασφάλειας που διατηρεί τη σταθερότητα στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα δημιουργώντας τις θεσμικές προϋποθέσεις ώστε αν παραστεί ανάγκη να υπάρξει κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών.
Με τη στήριξη των δύο μεγάλων κομμάτων εγκρίνεται η ίδρυση Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας -το οποίο χρηματοδοτείται με 10 δισ. ευρώ από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, από τους πόρους των άλλων χωρών της ΕΕ και το ΔΝΤ- όπως προβλέπει το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών το οποίο συζητείται στην Ολομέλεια.
Εκ μέρους του ΚΚΕ, ο 'Αγγελος Τζέκης, είπε πως η κυβέρνηση ενισχύει τους τραπεζικούς ομίλους την ώρα που αδειάζει τα δικαιώματα του εργαζομένου στους μισθούς και τις συντάξεις και χαρακτήρισε «ταξική» την πολιτική της. Μίλησε για προνομιακή μεταχείριση του τραπεζικού κεφαλαίου όταν ο εργαζόμενος λαός καλείται να πληρώσει τις ζημιές των τραπεζών και δήλωσε ότι καταψηφίζει το νομοσχέδιο.
Από τον ΛΑΟΣ ο Ηλ. Πολατίδης διερωτήθηκε ποιες είναι οι αντίστοιχες κυβερνητικές πρωτοβουλίες που υπάρχουν για την στήριξη των παραγωγικών δραστηριοτήτων, των αγροτών της αμυντικής βιομηχανίας, λέγοντας «το μόνο που χρειαζόμαστε στην Ελλάδα είναι τράπεζες;» και δηλώνοντας ότι το κόμμα του καταψηφίζει. Στην αναφορά δε του Γ. Καρατζαφέρη ότι «δεν θα λειτουργούσαν ούτε μία μέρα τα κόμματα, εκτός από τον ΛΑΟΣ κι ίσως άλλο ένα, αν οι τράπεζες έκοβαν την κάνουλα», ο κ. Σαχινίδης ανέφερε ότι αδικεί το πολιτικό σύστημα της χώρας ότι είναι υποχείριο των τραπεζών ένα κόμμα όταν προσφεύγει σε τραπεζικό δανεισμό. «Αν μη τι άλλο η προσφυγή των κομμάτων στον τραπεζικό δανεισμό ως λύση έκτακτης ανάγκης δίνει διαφάνεια στο σύστημα», υπογράμμισε. Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ κατά την παρέμβασή του πρότεινε την συγχώνευση τραπεζών με την Εθνική, την Αγροτική και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Ο Δ. Παπαδημούλης (ΣΥΡΙΖΑ) ρώτησε γιατί το ΠΑΣΟΚ καταψήφισε τα 28 δισ. ευρώ της ΝΔ και τώρα το ψηφίζει, και «γιατί τότε το πακέτο των 28 δισ. ήταν αντιλαϊκό και το πακέτο των 10 δισ. είναι δίκαιο;» επισημαίνοντας πως είναι λογική η σύμπλευση της ΝΔ με το νομοσχέδιο. Έκανε λόγο επίσης για ιδιωτικοποίηση των κερδών των τραπεζών και κοινωνικοποίηση των ζημιών και για μεγάλη ένεση επιδότησης του τραπεζικού συστήματος με χρήματα του δημοσίου, δηλώνοντας ότι καταψηφίζει το νομοσχέδιο.
Διαβάστε
ΟΙ ΦΟΥΣΚΕΣ, ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, Ο Φ.Π.Α. … Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
Με τη στήριξη των δύο μεγάλων κομμάτων εγκρίνεται η ίδρυση Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας -το οποίο χρηματοδοτείται με 10 δισ. ευρώ από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, από τους πόρους των άλλων χωρών της ΕΕ και το ΔΝΤ- όπως προβλέπει το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών το οποίο συζητείται στην Ολομέλεια.
Εκ μέρους του ΚΚΕ, ο 'Αγγελος Τζέκης, είπε πως η κυβέρνηση ενισχύει τους τραπεζικούς ομίλους την ώρα που αδειάζει τα δικαιώματα του εργαζομένου στους μισθούς και τις συντάξεις και χαρακτήρισε «ταξική» την πολιτική της. Μίλησε για προνομιακή μεταχείριση του τραπεζικού κεφαλαίου όταν ο εργαζόμενος λαός καλείται να πληρώσει τις ζημιές των τραπεζών και δήλωσε ότι καταψηφίζει το νομοσχέδιο.
Από τον ΛΑΟΣ ο Ηλ. Πολατίδης διερωτήθηκε ποιες είναι οι αντίστοιχες κυβερνητικές πρωτοβουλίες που υπάρχουν για την στήριξη των παραγωγικών δραστηριοτήτων, των αγροτών της αμυντικής βιομηχανίας, λέγοντας «το μόνο που χρειαζόμαστε στην Ελλάδα είναι τράπεζες;» και δηλώνοντας ότι το κόμμα του καταψηφίζει. Στην αναφορά δε του Γ. Καρατζαφέρη ότι «δεν θα λειτουργούσαν ούτε μία μέρα τα κόμματα, εκτός από τον ΛΑΟΣ κι ίσως άλλο ένα, αν οι τράπεζες έκοβαν την κάνουλα», ο κ. Σαχινίδης ανέφερε ότι αδικεί το πολιτικό σύστημα της χώρας ότι είναι υποχείριο των τραπεζών ένα κόμμα όταν προσφεύγει σε τραπεζικό δανεισμό. «Αν μη τι άλλο η προσφυγή των κομμάτων στον τραπεζικό δανεισμό ως λύση έκτακτης ανάγκης δίνει διαφάνεια στο σύστημα», υπογράμμισε. Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ κατά την παρέμβασή του πρότεινε την συγχώνευση τραπεζών με την Εθνική, την Αγροτική και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Ο Δ. Παπαδημούλης (ΣΥΡΙΖΑ) ρώτησε γιατί το ΠΑΣΟΚ καταψήφισε τα 28 δισ. ευρώ της ΝΔ και τώρα το ψηφίζει, και «γιατί τότε το πακέτο των 28 δισ. ήταν αντιλαϊκό και το πακέτο των 10 δισ. είναι δίκαιο;» επισημαίνοντας πως είναι λογική η σύμπλευση της ΝΔ με το νομοσχέδιο. Έκανε λόγο επίσης για ιδιωτικοποίηση των κερδών των τραπεζών και κοινωνικοποίηση των ζημιών και για μεγάλη ένεση επιδότησης του τραπεζικού συστήματος με χρήματα του δημοσίου, δηλώνοντας ότι καταψηφίζει το νομοσχέδιο.
Διαβάστε
ΟΙ ΦΟΥΣΚΕΣ, ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, Ο Φ.Π.Α. … Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
O μηχανικός Ζίγκμουντ Μινέϊκo
Μια αληθινή Γιαννιώτικη ιστορία, με "Παπανδρεϊκό" ...άρωμα.!
Μετά την καταστολή της Πολωνικής επανάστασης κατά των τσάρων, οεβραίος συνεπαναστάτης Ζίγκμουντ Μινέϊκο εγκαταστάθηκε στα Ιωάννινα αφού κατόρθωσε να δραπετεύσει από τις φυλακές της Σιβηρίας στις οποίες είχε εγκλεισθεί καταδικασμένος σε 12ετη κάθειρξη.
Πριν όμως, είχε προλάβει να τελειώσει την στρατιωτική σχολή της Γαλλίας και να εργασθεί ως Μηχανικός στην Βουλγαρία, όπου και παντρεύτηκε μια εβραία της Βουλγαρίας.
Μαζί απόκτησαν μια κόρη, την Σοφία Μινέϊκο που αργότερα γνωρίστηκε με τον Γεώργιο Παπανδρέου.
Καρπός του έρωτα τους ο Ανδρέας Παπανδρέου πατέρας του Γιωργάκη.
Τι έκανε όμως ο Ζίγκμουντ Μινέϊκο προπάπους του Γιωργάκη στα Γιάννενα;
Πολέμησε στο πλευρό του Τούρκικου Στρατού, ως συνεργάτης του Γερμανού αρχιμηχανικού Φον ντερ Γκόλτς.
Ο Ζίγκμουντ Μινέϊκο ένας πανέξυπνος και χαρισματικός άνθρωπος, με την διπλή ιδιότητα του Μηχανικού και του Στρατιωτικού, ήταν από τους βασικούς συντελεστές των περίφημων οχυρωματικών έργων του Μπιζανίου που σκοπό είχαν την... προστασία της τουρκικής κατοχής στα Γιάννενα από τον Ελληνικό Στρατό.
Ο Στρατός μας τελικά, απελευθέρωσε τα Γιάννενα έστω και με την καθυστέρηση την οποία προκάλεσαν τα οχυρωματικά έργα του Μπιζανίου που έγιναν τάφος ηρωϊκός για πολλούς Έλληνες πολεμιστές.
Ένας τάφος, που άνοιξε με τα ίδια του τα χέρια ο προπάππους του Γιωργάκη Παπανδρέου.Όλα αυτά κι ακόμη περισσότερα που δεν γνωρίζουν σήμερα οι Έλληνες, μπορεί να σημαίνουν πολλά, μπορεί και ελάχιστα για τον καθέναν ξεχωριστά, μπορεί όμως και τίποτα.Αλλά όμως όλοι πρέπει να ξέρουν...
Κι αυτό δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει!
(Στην φωτογραφία η Σοφία Μινέϊκο και ο Γεώργιος Παπαναδρέου)
http://deltio11.blogspot.com/2010/07/o.html
http://deltio11.blogspot.com/2010/07/o.html
Τρίτη 13 Ιουλίου 2010
ΟΙ ΦΟΥΣΚΕΣ, ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, Ο Φ.Π.Α. … Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
Θα προσπαθήσω με απλά λόγια να δώσω την εικόνα της παγκόσμιας οικονομίας και κοινωνίας του καπιταλισμού για να γίνει κατανοητή η αθλιότητα και ο παραλογισμός του συστήματος.
Α. Πως έχει σήμερα η παγκόσμια οικονομία.
Σήμερα η παγκόσμια οικονομία καθορίζεται από τις λεγόμενες αξίες (και υπεραξίες).
Όπως έχω εκθέσει και παλαιότερα οι «αξίες» και οι «υπεραξίες» καθορίζουν το τι θα παραχθεί, πως, που και ποια «απόδοση» θα έχει για τους μετέχοντες στον κύκλο παραγωγής και εμπορίας του.
Το «σύστημα αξιών και υπεραξιών» έχει αποκόψει τον άνθρωπο παραγωγό από τον άνθρωπο καταναλωτή και έχει επιβάλει η παραγωγή να μην γίνεται «ορθολογικά», με βάση τις βιοτικές και πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων, αλλά να γίνεται με βάση τις «αξίες και τις υπεραξίες», δηλ. στην πραγματικότητα: αέρα κοπανιστό, διότι οι «αξίες και οι υπεραξίες» δεν είναι κάτι απτό και προσδιορίσιμο, αλλά στην πραγματικότητα αποτελούν αβάσιμες θεωρήσεις κάποιων ολιγαρχιών που ελέγχουν την παγκόσμια αγορά και κερδοσκοπούν από τις αξίες και τις υπεραξίες (οι τιμές πετρελαίου, σιτηρών και άλλων αγαθών μέσα στο 2008 αποδεικνύουν τα ανωτέρω).
Αυτά για όσους πιστεύουν στις «αγορές» και στην «ελευθερία» τους, στην δυνατότητά τους δηλαδή να κάνουν ότι θέλουν για να στραγγίζουν και να στραγγαλίζουν τους ανθρώπους του πλανήτη.
Η «δυναστεία» και τυραννίδα των αγορών πρέπει να σταματήσει. Θεωρώ ότι οι αξίες και οι υπεραξίες είναι αέρας κοπανιστός πρώτα από όλα και κύρια, γιατί δεν υπάρχουν. Δεν έχουν οντολογική ταυτότητα και υλική ύπαρξη. Ανήκουν στην σφαίρα των θεωρήσεων.
Στην πραγματικότητα υπάρχουν μόνο αγαθά και άνθρωποι, τα υπόλοιπα είναι θεωρητικά κατασκευάσματα των επιτηδείων.
Αν μιλήσει κάποιος για το χρήμα για να πει ότι είναι υλικό, μπορεί ο καθένας να του απαντήσει ότι είναι απλό χαρτί ή μέταλλο που ενσωματώνει θεωρητικά κάποια συσσωρευμένη «αξία» δηλ. και πάλι: μία θεώρηση, αέρα κοπανιστό και πλήρως ευμετάβλητο.
Β. Η λειτουργία της παγκόσμιας οικονομίας
Η λειτουργία της παγκόσμιας οικονομίας του καπιταλισμού ήταν πάντα και είναι μια τεράστια άδικη, ανισοτική φούσκα αξιών και υπεραξιών, μια φούσκα κλοπής.
Μπορούμε να δούμε σχηματικά την λειτουργία της παγκόσμιας οικονομίας παίρνοντας το παράδειγμα της φούσκας.
Κάποιος, κάπου στον κόσμο, όχι για να εξυπηρετήσει ανθρώπινες ανάγκες, αλλά γιατί το σύστημα αξιών και υπεραξιών θέτει προϋποθέσεις κερδοφορίας αποφασίζει να παράγει φούσκες, μπαλόνια (όχι γιατί το έχει ανάγκη ο ίδιος, αλλά για να πουλήσει στις «αγορές»). Αφήνουμε κατά μέρος την παραγωγή των απαραίτητων υλικών, το πώς λειτουργεί και αυτή θα γίνει στο τέλος του παραδείγματος κατανοητό ότι είναι και αυτό κομμάτι του μηχανισμού της «φούσκας», του μπαλονιού.
Στο ίδιο παράδειγμα, ως αέρας που φουσκώνει το μπαλόνι εκλαμβάνεται η αξία, η υπεραξία και το κέρδος που παράγεται από την θεώρηση και την διαφορά τους.
Παράγει λοιπόν ο παραγωγός την φούσκα. Επειδή για να την διαθέσει στρέφεται στον κυρίαρχο μηχανισμό, την αγορά, έρχεται ή καλείται η αγορά να την πάρει από τον παραγωγό.
Αυτός θέλει να την φουσκώσει με κάποια αξία και υπεραξία για να έχει κέρδος.
Τρομπάρει λοιπόν κάμποσες φορές με την τρόμπα για να φουσκώσει το μπαλόνι.
Ερχεται η «αγορά», επιδιώκοντας αξίες και υπεραξίες και λέγοντας του διάφορα (όπως ότι υπάρχουν πολλοί άλλοι παραγωγοί, ότι δεν χωρούν τα φουσκωμένα μπαλόνια στο φορτηγό της, δηλ. ότι δεν έχουν συμφέρον αξίας και υπεραξίας από την δικαιοπραξία, διότι εάν φουσκώσει αυτός πολύ το μπαλόνι, αυτοί δεν θα μπορούν να βάλουν τον δικό τους αέρα – υπεραξία).
Ο παραγωγός, θέλοντας να μην του μείνει το προϊόν στις αποθήκες του (άλλωστε έχει και άλλες εκκρεμείς ανάγκες που είναι ευνόητες και θα δούμε στην συνέχεια) αποφασίζει να ξεφουσκώσει λίγο το μπαλόνι και να το δώσει στους εκπροσώπους της «αγοράς».
Αυτοί παίρνουν το μπαλόνι και ξεκινούν να το φουσκώνουν, το φουσκώνουν, το φουσκώνουν όσο θέλουν και αυτοί κρίνουν (αυτό λέγεται εκτιμώμενη εμπορευσιμότητα προϊόντος).
Μετά το δίνουν σε άλλους της αγοράς το φουσκώνουν και αυτοί, Το φουσκώνουν επίσης, διαφημιστές, μεταφορείς …. όποιος είναι κάτοχος του μπαλονιού το φουσκώνει με αξίες και υπεραξίες, δηλ. με αέρα κοπανιστό, όσο νομίζει ότι τον παίρνει και αντέχει.
Αυτό είναι η αξία και η υπεραξία μια θεώρηση.
Στο τέλος και μετά από όλο αυτό το φούσκωμα κάποιος αποφασίζει να πωλήσει το μπαλόνι αυτό ανταλλάσοντας τον αέρα κοπανιστό του μπαλονιού, τις αξίες και υπεραξίες του, με άλλο αέρα κοπανιστό που περιέχεται στο χρήμα του αγοραστή.
Το ποιος θα είναι ο αγοραστής και πόσα μπαλόνια θα πάρει εξαρτάται από τις ανάγκες του και τις δυνατότητές του σε χρήμα.
Ετσι ένα ξεφούσκωτο μπαλόνι φτάνει να έχει ένα τεράστιο όγκο, ενσωματώνοντας αξία και υπεραξία, δηλ. τρομπαρισμένο αέρα, τον οποίο προσθέτει όσο θέλει και προλαβαίνει, όσο χωράει στο «φορτηγό» της απληστία ή τον ορέξεών του κάθε παράγοντας της «αγοράς». Κάθε τρομπάρισμα, κάθε κατόχου είναι μια προστιθέμενη αξία.
Για αυτό και ο βασικός έμμεσος φόρος της Ε.Ε. ονομάζεται φόρος προστιθέμενης αξίας (Φ.Π.Α.). Θα μπορούσε βεβαίως καλύτερα να ονομάζεται Φόρος Προστιθέμενου Αέρα.
Καθώς η αξία ενός προϊόντος από την ώρα της παραγωγής του μέχρι την ώρα της κατανάλωσης φουσκώνεται με πολύ αέρα.
Οσο πιο πολύ αέρα χωρούν, τα προϊόντα – μπαλόνια του συστήματος, τόσο πιο «εμπορεύσιμα» και κερδοφόρα χαρακτηρίζονται.
Ετσι, οι αγορές πωλούν στην Ελλάδα π.χ. μήλα Χιλής και κανείς δεν λογαριάζει το οικονομικό και οικολογικό κόστος της μεταφοράς τους, όχι διότι εξυπηρετούν κάποια ανάγκη ή διότι είναι πιο νόστιμα από τα Ελληνικά, αλλά διότι τα έχουν πάρει εντελώς ξεφούσκωτα, σχεδόν δωρεάν από την Χιλή και μπορούν σε αυτά να προσθέσουν πολύ περισσότερο αέρα, δηλ. αξία, υπεραξία και συνεπώς κέρδος.
Η ίδια η τιμή του μήλου Χιλής στην Ελλάδα και στα άλλα μέρη του πλανήτη, δεν καθορίζεται με βάση κάποιο αντικειμενικό στοιχείο που έχει να κάνει με την ανάγκη κατανάλωσης, ούτε μπαίνει όριο στο πόσα τρομπαρίσματα υπεραξίας – κέρδους μπορεί να προχωρήσει κάποιος.
Η τιμή καταναλωτή καθορίζεται από την καταναλωτική διάθεση και δυνατότητα των πελατών, η οποία είναι επίσης μετρήσιμη και υποστατή μόνο ως «αέρας».
Η ίδια η παγκόσμια παραγωγή δεν είναι αποτέλεσμα υπολογισμού των ανθρωπίνων αναγκών ή συντονισμού για την προστασία των ανθρώπων και του πλανήτη, αλλά εξαρτάται άμεσα από τον «αέρα», την αξία και την υπεραξία, το κέρδος των αγορών και αυτών που κρατούν τα κλειδιά τους.
Τα προϊόντα στο πλανήτη δεν παράγονται με βάση τις ανάγκες των ανθρώπων, αλλά με βάση τον πόσο αέρα χωρούν, τι αξία και υπεραξία μπορούν να επιδεχθούν. Αλλιώς ο πλανήτης θα παρήγαγε κατά προτεραιότητα αγαθά που εξυπηρετούν τις κυρίαρχες ανθρώπινες βιοτικές ανάγκες και στην συνέχεια θα στρεφόταν στις δευτερεύουσες. Σήμερα ο πλανήτης αναλώνεται και οι άνθρωποι πεθαίνουν κατά εκατομμύρια από πείνα και ασθένειες αθλιότητας, διότι η παραγωγή καθορίζεται από τον «αέρα», από τις «αξίες και της υπεραξίες» της λεγόμενης αγοράς.
Για τον ίδιο λόγο παράγονται και υπερπαράγονται από πολλούς χίλια δυο άχρηστα σκουπίδια, με αποτέλεσμα λόγω υπερπαραγωγής πολλά να πετιούνται ή να μένουν στα ράφια της αγοράς. Παράλληλα, τεράστιες ανθρώπινες δυνάμεις και ποσά ενέργειας αναλώνονται στην αλληλοκαταστροφή των ισορροπιών πιέσεων (αέρα και πάλι) που αποκαλείται ανταγωνισμός.
Για τις συνέπειες της λειτουργίας του καπιταλισμού των αξιών και των υπεραξιών στην πλανητική σφαίρα που αποκαλούμε γη, δεν έχω να γράψω πολλά περισσότερα από τα αυτονόητα.
Καταστρέψαμε τον πλανήτη, καταστρέψαμε το σπίτι το δικό μας και των παιδιών μας, μέσα σε λιγότερο από 100 χρόνια, για να φουσκώνουμε τις φούσκες της αγοράς !!!.
Εχω να προσθέσω ότι το κόστος της παραγωγής των προϊόντων του καπιταλισμού και της μεταφοράς τους, στον πλανήτη, είναι οικολογικά εγκληματικό. Και όλα αυτά χωρίς κανένα έλεγχο, διότι το θέλουν οι άνθρωποι της φούσκας, οι άνθρωποι των «αξιών και των υπεραξιών», που κατάφεραν πουλώντας αέρα κοπανιστό να γίνουν τα αδιαφιλονίκητα αφεντικά του πλανήτη και να αναγάγουν τον αέρα της φούσκας σε ρυθμιστή των πάντων. Γ. ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΣΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΦΟΥΣΚΑΣ
Για να κινηθεί το σύστημα του αέρα χρειάζεται σημαντικές ποσότητες αέρα, καθώς οι «αγορές» είναι άπληστες και δεν τους αρκεί να τροφοδοτούν με αέρα μία μόνο λειτουργία ή πηγή φούσκας. Τρομπάροντας συνεχώς αέρα εξάντλησαν τις δικές τους δυνατότητες.
Ετσι εφευρέθηκαν οι έμποροι του αέρα, οι τράπεζες, οι οποίες διαθέτουν ξένο αέρα, τον οποίο και εμπορεύονται προσθέτοντας τον δικό τους αέρα στον αέρα, τις δικές τους αξίες και υπεραξίες, στον αέρα των «αξιών».
Με τον τρόπο κατάφεραν να εμπορευτούν αέρα προς τον παραγωγό της φούσκας, όταν δεν έφτανε ο δικός του ή ήθελε να φτιάξει καλύτερο μπαλόνι από τον γείτονα – «ανταγωνιστή» του.
Κατάφεραν επίσης να εμπορευτούν αέρα προς την «αγορά» για να αποκτά και να φουσκώνει τα μπαλόνια. Τέλος, κατάφεραν να εμπορευτούν αέρα κοπανιστό προς τον καταναλωτή που έχει ή οδηγήθηκε στην ανάγκη προμήθειας αγαθών με αέρα.
Ετσι οι τράπεζες έγιναν οι κυρίαρχοι του αέρα, ο οποίος απέκτησε δικό του ξεχωριστό αέρα, γέννησε αέρα (τόκο) και ξεχωριστές αξίες και υπεραξίες. Στην πορεία της φούσκας, οι τράπεζες φρόντισαν να περιέχεται σε κάθε στάδιο από την παραγωγή μέχρι την κατανάλωση και ο δικός τους αέρας ή ο αποκλειστικά δικός τους αέρας.
Για να αποκτήσει θεσμική διάσταση η λειτουργία του αέρα , των αξιών και των υπεραξιών, παράλληλα με την αρχαία ενσωμάτωση της αέρα στο νόμισμα φρόντισαν ώστε να αποκτήσουν θεσμική κατοχύρωση και αποκλειστικότητα στην εμπορία του αέρα, από άλλο ένα μόρφωμα: το κατεξοχήν μόρφωμα εξουσίας και έννομης βίας που λέγεται κράτος.
Ετσι η παραγωγή αέρα απέκτησε στον καπιταλισμό κρατική θεσμική προέλευση επιβαλλόμενη δια της κρατικής έννομης βίας, η οποία και προστατεύει την γέννηση και την κυκλοφορία του αέρα.
Η πορεία λοιπόν του αέρα ξεκινά στην φάση αυτή από την τη κρατική αδεία ενσωμάτωσή του, στο νόμισμα του αέρα (θεωρητική αξία). Το νόμισμα που περιέχει αέρα δανείζεται με ένα μικρό διαφέρον αέρα (τόκο) από το κράτος (ή άλλους αεριτζήδες) στις τράπεζες. Εν συνεχεία οι τράπεζες δανείζουν με ένα μεγαλύτερο τόκο αέρα τον παραγωγό, με ένα ακόμα μεγαλύτερο τόκο την «αγορά» και τέλος με ένα ακόμα μεγαλύτερο τόκο αέρα τον τελικό καταναλωτή.
Η συνεχής αύξηση του τόκου – αέρα από στάδιο σε στάδιο ενσωματώνει και εξασφαλίζει την αξία – υπεραξία του αέρα των ίδιων των τραπεζών, αλλά και του αέρα με τον οποίο φουσκώνονται τα προϊόντα.
Εάν π.χ. οι καταναλωτές αγόραζαν τον αέρα φθηνότερα από ότι η αγορά, ο παραγωγός ή οι τράπεζες, πλέον ο αέρας της αγοράς και των προηγουμένων, θα είχε υποαξία και όχι υπεραξία, θα γινόταν μη εκμεταλλεύσιμος και δεν θα προσέθετε αέρα (τόκο) στον αέρα των τραπεζών και των αγορών ή παραγωγών, αλλά θα του αφαιρούσε. Αυτή είναι η λεγόμενη εμπορική χρήση και αξία του νομίσματος – αέρα σε όλες του τις εκφάνσεις.
Επισημαίνω τρία σημαντικά στοιχεία:α.. Ο τραπεζικός αέρας και η ανάγκη υπεραξίας του, αυξάνει τον συνολικό αέρα του προϊόντος, δηλ. αυξάνει την τιμή πώλησης του προϊόντος για να καλύψει και την τιμή – υπεραξία του τραπεζικού, αλλά και κρατικού αέρα σε κάθε φάση μέχρι τον καταναλωτή.
β. Οι τράπεζες στην λογική του κέρδους από τον αέρα δημιούργησαν τα δικά τους προϊόντα προσδοκίας αξίας – υπεραξίας, δηλ. κέρδους από τον αέρα του αέρα που πωλούν στους άλλους.
Είναι τα γνωστά συνθετικά προϊόντα που έσκασαν ως προσδοκία αέρα είς την τετάρτη, προκαλώντας την τελευταία παγκόσμια κρίση.
γ. Τα κράτη στηρίζουν τις τράπεζες για να στηρίξουν τον δικό τους αέρα, διότι ο αέρας του νομίσματος προέρχεται από τα κράτη.
Τα καπιταλιστικά κράτη εκδίδουν ή στηρίζουν την στο όνομά τους έκδοση του αέρα στην πρωταρχική του μορφή και τον χορηγούν προς περαιτέρω «αξιοποίηση» στις τράπεζες.
Δ. ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ
Όπως μπορείτε να εννοήσετε στην πραγματικότητα, η νομισματική ισορροπία βασίζεται στο σύστημα του αέρα. Υπολογίζεται και πάλι εκτιμητικά, ως εκτίμηση της ποσότητας και της ποιότητας του αέρα που συνδέονται με ένα νόμισμα.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για σύστημα ισορροπιών εικαζόμενων δυναμικών αέρα, που αντανακλάται ως αέρας που φουσκώνει τα παραγόμενα, σε αξιακή και υπεραξιακή εκτίμηση ενός νομίσματος (νόμισμα ετυμολογικά = νομιζόμενη αξία).
Και πάλι στην περίπτωση αυτή, κατά τον κανόνα του αέρα, η αξία ενός νομίσματος υπολογίζεται με βάση την εικαζόμενη δύναμη πίεσης έναντι των άλλων και προκειμένου να γεμίσει το μπαλόνι του παραδείγματος.
Στην προσπάθεια ανταγωνισμού και επικράτησης, στο παιχνίδι των ανισοτήτων και ανισορροπιών του καπιταλισμού, ο καθένας από τους μετέχοντες προσπαθεί να φουσκώσει το μπαλόνι του με όσο το δυνατόν περισσότερο αέρα
Ε. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Η παγκόσμια οικονομία βασίζεται πάνω στον αέρα, σε αντικείμενα μη υπαρκτά, ούτε καν τεκμαιρόμενης ύπαρξης, αλλά σε αντικείμενα που αποτελούν θεωρητικές αξίες και υπεραξίες.
Πρόκειται για κατά συνθήκην κατασκευάσματα, τα οποία οι άνθρωποι, εμείς οι κάτοικοι του πλανήτη δεν τα έχουμε ανάγκη. Ανάγκη έχουμε τα αγαθά, την πρόσβαση σε αυτά, την χρήση τους.
Οι αξίες και οι υπεραξίες, είναι ο αέρας που φουσκώνει τα αγαθά για να παραχθεί για κάποιους κέρδος. Κέρδος εις βάρος των ανθρώπων, της ουσίας της ζωής, εις βάρος του πλανήτη.
Στην προσπάθεια ανταγωνισμού και επικράτησης, στο παιχνίδι των ανισοτήτων και ανισορροπιών του καπιταλισμού, ο καθένας από τους μετέχοντες προσπαθεί να φουσκώσει το μπαλόνι του με όσο το δυνατόν περισσότερο αέρα, να παραγάγει ολοένα μεγαλύτερες αξίες και υπεραξίες, μεγαλύτερη κέρδη από αέρα.
Η γη ολόκληρη έχει κλειστεί μέσα στην εικονική φούσκα και οι ζωές πολλών κατοίκων της εξαρτώνται από το εάν θα σκάσει από το φούσκωμα ή όχι.
Το σκάσιμο ης τραπεζικής φούσκας θα στερήσει από αέρα τις υπόλοιπες και κυρίως την παραγωγή. Μετά το ξεφούσκωμα του μηχανισμού θα είναι ολικό. Αυτό σημαίνει ότι όλως ο μηχανισμός παραγωγής θα ξεφουσκώσει και δεν θα έχει λόγο ύπαρξης, χρεωκοπίες ακόμα και κρατών θα ακολουθήσουν.
Όμως, αντί κάποιοι να ορίσουν κανόνες και διαδικασίες για το ξεφούσκωμα και την αλλαγή των μηχανισμών της παγκόσμιας οικονομίας, σκέπτονται το πως θα διατηρήσουν τον μηχανισμό της φούσκας και του φουσκώματος με αέρα, τεκμαρτών αξιών και υπεραξιών. Εάν το σκάσιμο του απατηλού συστήματος δεν συμβεί τώρα είναι βέβαιο πως δεν θα αργήσει να συμβεί. Αυτοί σκέπτονται την διατήρηση της φούσκας του αέρα ως μέσο λειτουργίας και καταδυνάστευσης του πλανήτη.
Το ζήτημα λοιπόν και το πρόβλημα είναι συστημικό, αφορά την φούσκα των αξιών και υπεραξιών, αφορά τον εκφυλισμό της έννοιας των αγαθών που είναι προορισμένα για την ικανοποίηση των βιοτικών αναγκών του ανθρώπου. Κάποιοι τα μετέτρεψαν σε φούσκες. Ζητώ να σκεφτείτε, να αντιληφθείτε πως η «ελεύθερη αγορά» κάποιων φουσκώνει ανεξέλεγκτα, χωρίς όρια και κανόνες τις αξίες και τις υπεραξίες, μετατρέποντας τον πλανήτη και κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα σε μία φούσκα.
ΣΤ. ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΟΤΙΣΜΟΥ
Στο προηγούμενο κεφάλαιο αναφέρθηκα στην ανάλυση της παγκόσμιας φούσκας των αξιών και των υπεραξιών του κέρδους. Όπως γράφτηκε: η παγκόσμια οικονομία βασίζεται πάνω στον αέρα, σε αντικείμενα μη υπαρκτά, ούτε καν τεκμαιρόμενης ύπαρξης, αλλά σε αντικείμενα που αποτελούν θεωρητικές αξίες και υπεραξίες.
Πρόκειται για κατά συνθήκην κατασκευάσματα, τα οποία οι άνθρωποι, εμείς οι κάτοικοι του πλανήτη δεν τα έχουμε ανάγκη. Ανάγκη έχουμε τα αγαθά, την πρόσβαση σε αυτά, την χρήση τους. Οι αξίες και οι υπεραξίες, είναι ο αέρας που φουσκώνει τα αγαθά για να παραχθεί για κάποιους κέρδος.
Κέρδος εις βάρος των ανθρώπων, της ουσίας της ζωής, εις βάρος του πλανήτη.Συγκροτώντας την φιλοσοφική και πολιτική θεωρία του βιοτισμού θα πρέπει να θέσω τα ακόλουθα ως λύση για να ξεφύγουμε από το σύστημα της απάτης και της αυταπάτης :
Στ.1. Θα μπορούσαν να πουν πολλοί ότι το πρόβλημα μπορεί να λυθεί με παρεμβατικά μέτρα. Να υπάρξουν δηλαδή κανόνες για το ποιοι μπορούν να φουσκώνουν το μπαλόνι των αξιών και των υπεραξιών και μέχρι πόσο.Η άποψη αυτή προσκρούει σε δύο βασικές αρνήσεις και έλλογες αντιρρήσεις:α. Το σύστημα δοκιμάστηκε πολλές φορές και απέτυχε. Απέτυχε διότι στο παιχνίδι του φουσκώματος παίζουν και κράτη ολόκληρα (άρα οι πόλεμοι και οι καταστροφές αποτελούν συνέπεια της λογικής των ισορροπιών που αναλύθηκε πιο πάνω) ή ευνοούνται συγκεκριμένοι που τρομπάρουν το σύστημα, αλλά και διότι υπάρχουν χίλιοι δυο τρόποι να ξεγελαστεί το σύστημα ελέγχων και περιορισμών. β. Εξακολουθεί το σύστημα να βασίζεται στο φούσκωμα, των αξιών και των υπεραξιών, άρα δεν αλλάζει κατά τις δομές του. Απλά περιορίζεται το μέγεθος της αυθαιρεσίας και της παγκόσμιας αδικίας, χωρίς να εξαλέιφει τον παραλογισμό, την αυθαιρεσία, την αδικία.
Στ.2 Ο βιοτισμός ή βιοτικός δημοκρατικός σοσιαλισμός έχει και πρέπει να έχει άλλη άποψη. Στο κέντρο της ζωής και της λειτουργίας των κοινωνιών τίθεται ο άνθρωπος. Το παραγωγικό ζητούμενο είναι η κάλυψη των βιοτικών αναγκών όλων. Αυτό είναι το 1ο στάδιο ανθρώπινης απελευθέρωσης και ισότητας.
Το 2ο στάδιο είναι η απελευθέρωση από την εργασία για την παραγωγή των βιοτικών αγαθών και την κάλυψη των αναγκών. Αυτό θα σημάνει και το ξεκίνημα για την πραγματική πρόοδο του ανθρώπου. Ετσι στο σύστημα του βιοτισμού καταργείται κάθε έννοια, αξίας και υπεραξίας, κάθε έννοια φούσκας – αέρα – κέρδους. Οι κοινωνίες υπολογίζουν με επιστημονικά κριτήρια τι χρειάζονται, το παράγουν, το νέμονται και το χρησιμοποιούν με ισότητα και σύνεση. Αποφασίζουν δημοκρατικά για την παραγωγή και κατοχή και άλλων αγαθών και εργάζονται για την παραγωγή τους.
Τα πλεονεκτήματα που προκύπτουν είναι πολυποίκιλα: - Οι άνθρωποι απελευθερώνονται από τις εξαρτήσεις που βασίζονται στις βιοτικές ανάγκες αφού τις έχουν εξασφαλισμένες και εγκαθιδρύεται πραγματική ισότητα και πραγματική δημοκρατία ελευθέρων και μη εξαρτημένων ανθρώπων. - Δεν αναλώνονται άνθρωποι, ώρες εργασίας και ζωής, τεράστια ποσά ενέργειας και δράσης για το φούσκωμα των αξιών και των υπεραξιών, τους ανταγωνισμούς, τις άχρηστες υπερπαραγωγές και τα πλεονάσματα.
Ο πλανήτης διασώζεται και η ανθρωπότητα μπαίνει σε μία νέα φάση: μια φάση ουσιαστικής εξέλιξης.
- Οι άνθρωποι και οι δυνάμεις που απασχολούνται με το φούσκωμα και τον ανταγωνισμό εντάσσονται στην παραγωγή και έτσι ο χρόνος εργασίας όλων γίνεται μικρότερος, άρα η ελεύθερη ζωή περισσότερη.
- Τα κράτη και οι λαοί απελευθερώνονται από το κυνήγι των ισορροπιών του αέρα, τις αντιπαραθέσεις. Οι τεράστιες δυνάμεις που σπαταλιούνται στο παιχνίδι αυτό χρησιμοποιούνται γίνονται πλέον από τις κοινωνίες.
- Αντί του κριτηρίου του ανταγωνισμού κυριαρχεί διεθνικά το κριτήριο της συνδρομής και της αλληλοστήριξης.
- Σταδιακά και ως στόχος τίθεται η απελευθέρωση των ανθρώπων από την ανάγκη εργασίας για την παραγωγή των βιοτικών αγαθών. Η απελευθέρωση από το άγχος αυτό δίνει στους ανθρώπους την δυνατότητα της αναζήτησης της πραγματικής προόδου του είδους μέσα σε συνθήκες παγκόσμιας ισότητας.
Τα υπόλοιπα είναι αυτονόητα, προκύπτουν από τα πιο πάνω … .Ας ξεθεμελιώσουμε λοιπόν το αστείο και άδικο σύστημα της φούσκας, του αέρα, των αξιών και των υπεραξιών που μας καταδυναστεύει πολλούς αιώνες τώρα. Ας δούμε το τι συμβαίνει πεντακάθαρα και ας προχωρήσουμε με την μεγάλη υπόθεση του «βιοτισμού».
Ας δώσουμε στην ζωή μας το νόημα που της αξίζει.
http://dialogos-koinonia.forumotion.com/forum-f4/topic-t226.htm
Α. Πως έχει σήμερα η παγκόσμια οικονομία.
Σήμερα η παγκόσμια οικονομία καθορίζεται από τις λεγόμενες αξίες (και υπεραξίες).
Όπως έχω εκθέσει και παλαιότερα οι «αξίες» και οι «υπεραξίες» καθορίζουν το τι θα παραχθεί, πως, που και ποια «απόδοση» θα έχει για τους μετέχοντες στον κύκλο παραγωγής και εμπορίας του.
Το «σύστημα αξιών και υπεραξιών» έχει αποκόψει τον άνθρωπο παραγωγό από τον άνθρωπο καταναλωτή και έχει επιβάλει η παραγωγή να μην γίνεται «ορθολογικά», με βάση τις βιοτικές και πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων, αλλά να γίνεται με βάση τις «αξίες και τις υπεραξίες», δηλ. στην πραγματικότητα: αέρα κοπανιστό, διότι οι «αξίες και οι υπεραξίες» δεν είναι κάτι απτό και προσδιορίσιμο, αλλά στην πραγματικότητα αποτελούν αβάσιμες θεωρήσεις κάποιων ολιγαρχιών που ελέγχουν την παγκόσμια αγορά και κερδοσκοπούν από τις αξίες και τις υπεραξίες (οι τιμές πετρελαίου, σιτηρών και άλλων αγαθών μέσα στο 2008 αποδεικνύουν τα ανωτέρω).
Αυτά για όσους πιστεύουν στις «αγορές» και στην «ελευθερία» τους, στην δυνατότητά τους δηλαδή να κάνουν ότι θέλουν για να στραγγίζουν και να στραγγαλίζουν τους ανθρώπους του πλανήτη.
Η «δυναστεία» και τυραννίδα των αγορών πρέπει να σταματήσει. Θεωρώ ότι οι αξίες και οι υπεραξίες είναι αέρας κοπανιστός πρώτα από όλα και κύρια, γιατί δεν υπάρχουν. Δεν έχουν οντολογική ταυτότητα και υλική ύπαρξη. Ανήκουν στην σφαίρα των θεωρήσεων.
Στην πραγματικότητα υπάρχουν μόνο αγαθά και άνθρωποι, τα υπόλοιπα είναι θεωρητικά κατασκευάσματα των επιτηδείων.
Αν μιλήσει κάποιος για το χρήμα για να πει ότι είναι υλικό, μπορεί ο καθένας να του απαντήσει ότι είναι απλό χαρτί ή μέταλλο που ενσωματώνει θεωρητικά κάποια συσσωρευμένη «αξία» δηλ. και πάλι: μία θεώρηση, αέρα κοπανιστό και πλήρως ευμετάβλητο.
Β. Η λειτουργία της παγκόσμιας οικονομίας
Η λειτουργία της παγκόσμιας οικονομίας του καπιταλισμού ήταν πάντα και είναι μια τεράστια άδικη, ανισοτική φούσκα αξιών και υπεραξιών, μια φούσκα κλοπής.
Μπορούμε να δούμε σχηματικά την λειτουργία της παγκόσμιας οικονομίας παίρνοντας το παράδειγμα της φούσκας.
Κάποιος, κάπου στον κόσμο, όχι για να εξυπηρετήσει ανθρώπινες ανάγκες, αλλά γιατί το σύστημα αξιών και υπεραξιών θέτει προϋποθέσεις κερδοφορίας αποφασίζει να παράγει φούσκες, μπαλόνια (όχι γιατί το έχει ανάγκη ο ίδιος, αλλά για να πουλήσει στις «αγορές»). Αφήνουμε κατά μέρος την παραγωγή των απαραίτητων υλικών, το πώς λειτουργεί και αυτή θα γίνει στο τέλος του παραδείγματος κατανοητό ότι είναι και αυτό κομμάτι του μηχανισμού της «φούσκας», του μπαλονιού.
Στο ίδιο παράδειγμα, ως αέρας που φουσκώνει το μπαλόνι εκλαμβάνεται η αξία, η υπεραξία και το κέρδος που παράγεται από την θεώρηση και την διαφορά τους.
Παράγει λοιπόν ο παραγωγός την φούσκα. Επειδή για να την διαθέσει στρέφεται στον κυρίαρχο μηχανισμό, την αγορά, έρχεται ή καλείται η αγορά να την πάρει από τον παραγωγό.
Αυτός θέλει να την φουσκώσει με κάποια αξία και υπεραξία για να έχει κέρδος.
Τρομπάρει λοιπόν κάμποσες φορές με την τρόμπα για να φουσκώσει το μπαλόνι.
Ερχεται η «αγορά», επιδιώκοντας αξίες και υπεραξίες και λέγοντας του διάφορα (όπως ότι υπάρχουν πολλοί άλλοι παραγωγοί, ότι δεν χωρούν τα φουσκωμένα μπαλόνια στο φορτηγό της, δηλ. ότι δεν έχουν συμφέρον αξίας και υπεραξίας από την δικαιοπραξία, διότι εάν φουσκώσει αυτός πολύ το μπαλόνι, αυτοί δεν θα μπορούν να βάλουν τον δικό τους αέρα – υπεραξία).
Ο παραγωγός, θέλοντας να μην του μείνει το προϊόν στις αποθήκες του (άλλωστε έχει και άλλες εκκρεμείς ανάγκες που είναι ευνόητες και θα δούμε στην συνέχεια) αποφασίζει να ξεφουσκώσει λίγο το μπαλόνι και να το δώσει στους εκπροσώπους της «αγοράς».
Αυτοί παίρνουν το μπαλόνι και ξεκινούν να το φουσκώνουν, το φουσκώνουν, το φουσκώνουν όσο θέλουν και αυτοί κρίνουν (αυτό λέγεται εκτιμώμενη εμπορευσιμότητα προϊόντος).
Μετά το δίνουν σε άλλους της αγοράς το φουσκώνουν και αυτοί, Το φουσκώνουν επίσης, διαφημιστές, μεταφορείς …. όποιος είναι κάτοχος του μπαλονιού το φουσκώνει με αξίες και υπεραξίες, δηλ. με αέρα κοπανιστό, όσο νομίζει ότι τον παίρνει και αντέχει.
Αυτό είναι η αξία και η υπεραξία μια θεώρηση.
Στο τέλος και μετά από όλο αυτό το φούσκωμα κάποιος αποφασίζει να πωλήσει το μπαλόνι αυτό ανταλλάσοντας τον αέρα κοπανιστό του μπαλονιού, τις αξίες και υπεραξίες του, με άλλο αέρα κοπανιστό που περιέχεται στο χρήμα του αγοραστή.
Το ποιος θα είναι ο αγοραστής και πόσα μπαλόνια θα πάρει εξαρτάται από τις ανάγκες του και τις δυνατότητές του σε χρήμα.
Ετσι ένα ξεφούσκωτο μπαλόνι φτάνει να έχει ένα τεράστιο όγκο, ενσωματώνοντας αξία και υπεραξία, δηλ. τρομπαρισμένο αέρα, τον οποίο προσθέτει όσο θέλει και προλαβαίνει, όσο χωράει στο «φορτηγό» της απληστία ή τον ορέξεών του κάθε παράγοντας της «αγοράς». Κάθε τρομπάρισμα, κάθε κατόχου είναι μια προστιθέμενη αξία.
Για αυτό και ο βασικός έμμεσος φόρος της Ε.Ε. ονομάζεται φόρος προστιθέμενης αξίας (Φ.Π.Α.). Θα μπορούσε βεβαίως καλύτερα να ονομάζεται Φόρος Προστιθέμενου Αέρα.
Καθώς η αξία ενός προϊόντος από την ώρα της παραγωγής του μέχρι την ώρα της κατανάλωσης φουσκώνεται με πολύ αέρα.
Οσο πιο πολύ αέρα χωρούν, τα προϊόντα – μπαλόνια του συστήματος, τόσο πιο «εμπορεύσιμα» και κερδοφόρα χαρακτηρίζονται.
Ετσι, οι αγορές πωλούν στην Ελλάδα π.χ. μήλα Χιλής και κανείς δεν λογαριάζει το οικονομικό και οικολογικό κόστος της μεταφοράς τους, όχι διότι εξυπηρετούν κάποια ανάγκη ή διότι είναι πιο νόστιμα από τα Ελληνικά, αλλά διότι τα έχουν πάρει εντελώς ξεφούσκωτα, σχεδόν δωρεάν από την Χιλή και μπορούν σε αυτά να προσθέσουν πολύ περισσότερο αέρα, δηλ. αξία, υπεραξία και συνεπώς κέρδος.
Η ίδια η τιμή του μήλου Χιλής στην Ελλάδα και στα άλλα μέρη του πλανήτη, δεν καθορίζεται με βάση κάποιο αντικειμενικό στοιχείο που έχει να κάνει με την ανάγκη κατανάλωσης, ούτε μπαίνει όριο στο πόσα τρομπαρίσματα υπεραξίας – κέρδους μπορεί να προχωρήσει κάποιος.
Η τιμή καταναλωτή καθορίζεται από την καταναλωτική διάθεση και δυνατότητα των πελατών, η οποία είναι επίσης μετρήσιμη και υποστατή μόνο ως «αέρας».
Η ίδια η παγκόσμια παραγωγή δεν είναι αποτέλεσμα υπολογισμού των ανθρωπίνων αναγκών ή συντονισμού για την προστασία των ανθρώπων και του πλανήτη, αλλά εξαρτάται άμεσα από τον «αέρα», την αξία και την υπεραξία, το κέρδος των αγορών και αυτών που κρατούν τα κλειδιά τους.
Τα προϊόντα στο πλανήτη δεν παράγονται με βάση τις ανάγκες των ανθρώπων, αλλά με βάση τον πόσο αέρα χωρούν, τι αξία και υπεραξία μπορούν να επιδεχθούν. Αλλιώς ο πλανήτης θα παρήγαγε κατά προτεραιότητα αγαθά που εξυπηρετούν τις κυρίαρχες ανθρώπινες βιοτικές ανάγκες και στην συνέχεια θα στρεφόταν στις δευτερεύουσες. Σήμερα ο πλανήτης αναλώνεται και οι άνθρωποι πεθαίνουν κατά εκατομμύρια από πείνα και ασθένειες αθλιότητας, διότι η παραγωγή καθορίζεται από τον «αέρα», από τις «αξίες και της υπεραξίες» της λεγόμενης αγοράς.
Για τον ίδιο λόγο παράγονται και υπερπαράγονται από πολλούς χίλια δυο άχρηστα σκουπίδια, με αποτέλεσμα λόγω υπερπαραγωγής πολλά να πετιούνται ή να μένουν στα ράφια της αγοράς. Παράλληλα, τεράστιες ανθρώπινες δυνάμεις και ποσά ενέργειας αναλώνονται στην αλληλοκαταστροφή των ισορροπιών πιέσεων (αέρα και πάλι) που αποκαλείται ανταγωνισμός.
Για τις συνέπειες της λειτουργίας του καπιταλισμού των αξιών και των υπεραξιών στην πλανητική σφαίρα που αποκαλούμε γη, δεν έχω να γράψω πολλά περισσότερα από τα αυτονόητα.
Καταστρέψαμε τον πλανήτη, καταστρέψαμε το σπίτι το δικό μας και των παιδιών μας, μέσα σε λιγότερο από 100 χρόνια, για να φουσκώνουμε τις φούσκες της αγοράς !!!.
Εχω να προσθέσω ότι το κόστος της παραγωγής των προϊόντων του καπιταλισμού και της μεταφοράς τους, στον πλανήτη, είναι οικολογικά εγκληματικό. Και όλα αυτά χωρίς κανένα έλεγχο, διότι το θέλουν οι άνθρωποι της φούσκας, οι άνθρωποι των «αξιών και των υπεραξιών», που κατάφεραν πουλώντας αέρα κοπανιστό να γίνουν τα αδιαφιλονίκητα αφεντικά του πλανήτη και να αναγάγουν τον αέρα της φούσκας σε ρυθμιστή των πάντων. Γ. ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΣΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΦΟΥΣΚΑΣ
Για να κινηθεί το σύστημα του αέρα χρειάζεται σημαντικές ποσότητες αέρα, καθώς οι «αγορές» είναι άπληστες και δεν τους αρκεί να τροφοδοτούν με αέρα μία μόνο λειτουργία ή πηγή φούσκας. Τρομπάροντας συνεχώς αέρα εξάντλησαν τις δικές τους δυνατότητες.
Ετσι εφευρέθηκαν οι έμποροι του αέρα, οι τράπεζες, οι οποίες διαθέτουν ξένο αέρα, τον οποίο και εμπορεύονται προσθέτοντας τον δικό τους αέρα στον αέρα, τις δικές τους αξίες και υπεραξίες, στον αέρα των «αξιών».
Με τον τρόπο κατάφεραν να εμπορευτούν αέρα προς τον παραγωγό της φούσκας, όταν δεν έφτανε ο δικός του ή ήθελε να φτιάξει καλύτερο μπαλόνι από τον γείτονα – «ανταγωνιστή» του.
Κατάφεραν επίσης να εμπορευτούν αέρα προς την «αγορά» για να αποκτά και να φουσκώνει τα μπαλόνια. Τέλος, κατάφεραν να εμπορευτούν αέρα κοπανιστό προς τον καταναλωτή που έχει ή οδηγήθηκε στην ανάγκη προμήθειας αγαθών με αέρα.
Ετσι οι τράπεζες έγιναν οι κυρίαρχοι του αέρα, ο οποίος απέκτησε δικό του ξεχωριστό αέρα, γέννησε αέρα (τόκο) και ξεχωριστές αξίες και υπεραξίες. Στην πορεία της φούσκας, οι τράπεζες φρόντισαν να περιέχεται σε κάθε στάδιο από την παραγωγή μέχρι την κατανάλωση και ο δικός τους αέρας ή ο αποκλειστικά δικός τους αέρας.
Για να αποκτήσει θεσμική διάσταση η λειτουργία του αέρα , των αξιών και των υπεραξιών, παράλληλα με την αρχαία ενσωμάτωση της αέρα στο νόμισμα φρόντισαν ώστε να αποκτήσουν θεσμική κατοχύρωση και αποκλειστικότητα στην εμπορία του αέρα, από άλλο ένα μόρφωμα: το κατεξοχήν μόρφωμα εξουσίας και έννομης βίας που λέγεται κράτος.
Ετσι η παραγωγή αέρα απέκτησε στον καπιταλισμό κρατική θεσμική προέλευση επιβαλλόμενη δια της κρατικής έννομης βίας, η οποία και προστατεύει την γέννηση και την κυκλοφορία του αέρα.
Η πορεία λοιπόν του αέρα ξεκινά στην φάση αυτή από την τη κρατική αδεία ενσωμάτωσή του, στο νόμισμα του αέρα (θεωρητική αξία). Το νόμισμα που περιέχει αέρα δανείζεται με ένα μικρό διαφέρον αέρα (τόκο) από το κράτος (ή άλλους αεριτζήδες) στις τράπεζες. Εν συνεχεία οι τράπεζες δανείζουν με ένα μεγαλύτερο τόκο αέρα τον παραγωγό, με ένα ακόμα μεγαλύτερο τόκο την «αγορά» και τέλος με ένα ακόμα μεγαλύτερο τόκο αέρα τον τελικό καταναλωτή.
Η συνεχής αύξηση του τόκου – αέρα από στάδιο σε στάδιο ενσωματώνει και εξασφαλίζει την αξία – υπεραξία του αέρα των ίδιων των τραπεζών, αλλά και του αέρα με τον οποίο φουσκώνονται τα προϊόντα.
Εάν π.χ. οι καταναλωτές αγόραζαν τον αέρα φθηνότερα από ότι η αγορά, ο παραγωγός ή οι τράπεζες, πλέον ο αέρας της αγοράς και των προηγουμένων, θα είχε υποαξία και όχι υπεραξία, θα γινόταν μη εκμεταλλεύσιμος και δεν θα προσέθετε αέρα (τόκο) στον αέρα των τραπεζών και των αγορών ή παραγωγών, αλλά θα του αφαιρούσε. Αυτή είναι η λεγόμενη εμπορική χρήση και αξία του νομίσματος – αέρα σε όλες του τις εκφάνσεις.
Επισημαίνω τρία σημαντικά στοιχεία:α.. Ο τραπεζικός αέρας και η ανάγκη υπεραξίας του, αυξάνει τον συνολικό αέρα του προϊόντος, δηλ. αυξάνει την τιμή πώλησης του προϊόντος για να καλύψει και την τιμή – υπεραξία του τραπεζικού, αλλά και κρατικού αέρα σε κάθε φάση μέχρι τον καταναλωτή.
β. Οι τράπεζες στην λογική του κέρδους από τον αέρα δημιούργησαν τα δικά τους προϊόντα προσδοκίας αξίας – υπεραξίας, δηλ. κέρδους από τον αέρα του αέρα που πωλούν στους άλλους.
Είναι τα γνωστά συνθετικά προϊόντα που έσκασαν ως προσδοκία αέρα είς την τετάρτη, προκαλώντας την τελευταία παγκόσμια κρίση.
γ. Τα κράτη στηρίζουν τις τράπεζες για να στηρίξουν τον δικό τους αέρα, διότι ο αέρας του νομίσματος προέρχεται από τα κράτη.
Τα καπιταλιστικά κράτη εκδίδουν ή στηρίζουν την στο όνομά τους έκδοση του αέρα στην πρωταρχική του μορφή και τον χορηγούν προς περαιτέρω «αξιοποίηση» στις τράπεζες.
Δ. ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ
Όπως μπορείτε να εννοήσετε στην πραγματικότητα, η νομισματική ισορροπία βασίζεται στο σύστημα του αέρα. Υπολογίζεται και πάλι εκτιμητικά, ως εκτίμηση της ποσότητας και της ποιότητας του αέρα που συνδέονται με ένα νόμισμα.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για σύστημα ισορροπιών εικαζόμενων δυναμικών αέρα, που αντανακλάται ως αέρας που φουσκώνει τα παραγόμενα, σε αξιακή και υπεραξιακή εκτίμηση ενός νομίσματος (νόμισμα ετυμολογικά = νομιζόμενη αξία).
Και πάλι στην περίπτωση αυτή, κατά τον κανόνα του αέρα, η αξία ενός νομίσματος υπολογίζεται με βάση την εικαζόμενη δύναμη πίεσης έναντι των άλλων και προκειμένου να γεμίσει το μπαλόνι του παραδείγματος.
Στην προσπάθεια ανταγωνισμού και επικράτησης, στο παιχνίδι των ανισοτήτων και ανισορροπιών του καπιταλισμού, ο καθένας από τους μετέχοντες προσπαθεί να φουσκώσει το μπαλόνι του με όσο το δυνατόν περισσότερο αέρα
Ε. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Η παγκόσμια οικονομία βασίζεται πάνω στον αέρα, σε αντικείμενα μη υπαρκτά, ούτε καν τεκμαιρόμενης ύπαρξης, αλλά σε αντικείμενα που αποτελούν θεωρητικές αξίες και υπεραξίες.
Πρόκειται για κατά συνθήκην κατασκευάσματα, τα οποία οι άνθρωποι, εμείς οι κάτοικοι του πλανήτη δεν τα έχουμε ανάγκη. Ανάγκη έχουμε τα αγαθά, την πρόσβαση σε αυτά, την χρήση τους.
Οι αξίες και οι υπεραξίες, είναι ο αέρας που φουσκώνει τα αγαθά για να παραχθεί για κάποιους κέρδος. Κέρδος εις βάρος των ανθρώπων, της ουσίας της ζωής, εις βάρος του πλανήτη.
Στην προσπάθεια ανταγωνισμού και επικράτησης, στο παιχνίδι των ανισοτήτων και ανισορροπιών του καπιταλισμού, ο καθένας από τους μετέχοντες προσπαθεί να φουσκώσει το μπαλόνι του με όσο το δυνατόν περισσότερο αέρα, να παραγάγει ολοένα μεγαλύτερες αξίες και υπεραξίες, μεγαλύτερη κέρδη από αέρα.
Η γη ολόκληρη έχει κλειστεί μέσα στην εικονική φούσκα και οι ζωές πολλών κατοίκων της εξαρτώνται από το εάν θα σκάσει από το φούσκωμα ή όχι.
Το σκάσιμο ης τραπεζικής φούσκας θα στερήσει από αέρα τις υπόλοιπες και κυρίως την παραγωγή. Μετά το ξεφούσκωμα του μηχανισμού θα είναι ολικό. Αυτό σημαίνει ότι όλως ο μηχανισμός παραγωγής θα ξεφουσκώσει και δεν θα έχει λόγο ύπαρξης, χρεωκοπίες ακόμα και κρατών θα ακολουθήσουν.
Όμως, αντί κάποιοι να ορίσουν κανόνες και διαδικασίες για το ξεφούσκωμα και την αλλαγή των μηχανισμών της παγκόσμιας οικονομίας, σκέπτονται το πως θα διατηρήσουν τον μηχανισμό της φούσκας και του φουσκώματος με αέρα, τεκμαρτών αξιών και υπεραξιών. Εάν το σκάσιμο του απατηλού συστήματος δεν συμβεί τώρα είναι βέβαιο πως δεν θα αργήσει να συμβεί. Αυτοί σκέπτονται την διατήρηση της φούσκας του αέρα ως μέσο λειτουργίας και καταδυνάστευσης του πλανήτη.
Το ζήτημα λοιπόν και το πρόβλημα είναι συστημικό, αφορά την φούσκα των αξιών και υπεραξιών, αφορά τον εκφυλισμό της έννοιας των αγαθών που είναι προορισμένα για την ικανοποίηση των βιοτικών αναγκών του ανθρώπου. Κάποιοι τα μετέτρεψαν σε φούσκες. Ζητώ να σκεφτείτε, να αντιληφθείτε πως η «ελεύθερη αγορά» κάποιων φουσκώνει ανεξέλεγκτα, χωρίς όρια και κανόνες τις αξίες και τις υπεραξίες, μετατρέποντας τον πλανήτη και κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα σε μία φούσκα.
ΣΤ. ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΟΤΙΣΜΟΥ
Στο προηγούμενο κεφάλαιο αναφέρθηκα στην ανάλυση της παγκόσμιας φούσκας των αξιών και των υπεραξιών του κέρδους. Όπως γράφτηκε: η παγκόσμια οικονομία βασίζεται πάνω στον αέρα, σε αντικείμενα μη υπαρκτά, ούτε καν τεκμαιρόμενης ύπαρξης, αλλά σε αντικείμενα που αποτελούν θεωρητικές αξίες και υπεραξίες.
Πρόκειται για κατά συνθήκην κατασκευάσματα, τα οποία οι άνθρωποι, εμείς οι κάτοικοι του πλανήτη δεν τα έχουμε ανάγκη. Ανάγκη έχουμε τα αγαθά, την πρόσβαση σε αυτά, την χρήση τους. Οι αξίες και οι υπεραξίες, είναι ο αέρας που φουσκώνει τα αγαθά για να παραχθεί για κάποιους κέρδος.
Κέρδος εις βάρος των ανθρώπων, της ουσίας της ζωής, εις βάρος του πλανήτη.Συγκροτώντας την φιλοσοφική και πολιτική θεωρία του βιοτισμού θα πρέπει να θέσω τα ακόλουθα ως λύση για να ξεφύγουμε από το σύστημα της απάτης και της αυταπάτης :
Στ.1. Θα μπορούσαν να πουν πολλοί ότι το πρόβλημα μπορεί να λυθεί με παρεμβατικά μέτρα. Να υπάρξουν δηλαδή κανόνες για το ποιοι μπορούν να φουσκώνουν το μπαλόνι των αξιών και των υπεραξιών και μέχρι πόσο.Η άποψη αυτή προσκρούει σε δύο βασικές αρνήσεις και έλλογες αντιρρήσεις:α. Το σύστημα δοκιμάστηκε πολλές φορές και απέτυχε. Απέτυχε διότι στο παιχνίδι του φουσκώματος παίζουν και κράτη ολόκληρα (άρα οι πόλεμοι και οι καταστροφές αποτελούν συνέπεια της λογικής των ισορροπιών που αναλύθηκε πιο πάνω) ή ευνοούνται συγκεκριμένοι που τρομπάρουν το σύστημα, αλλά και διότι υπάρχουν χίλιοι δυο τρόποι να ξεγελαστεί το σύστημα ελέγχων και περιορισμών. β. Εξακολουθεί το σύστημα να βασίζεται στο φούσκωμα, των αξιών και των υπεραξιών, άρα δεν αλλάζει κατά τις δομές του. Απλά περιορίζεται το μέγεθος της αυθαιρεσίας και της παγκόσμιας αδικίας, χωρίς να εξαλέιφει τον παραλογισμό, την αυθαιρεσία, την αδικία.
Στ.2 Ο βιοτισμός ή βιοτικός δημοκρατικός σοσιαλισμός έχει και πρέπει να έχει άλλη άποψη. Στο κέντρο της ζωής και της λειτουργίας των κοινωνιών τίθεται ο άνθρωπος. Το παραγωγικό ζητούμενο είναι η κάλυψη των βιοτικών αναγκών όλων. Αυτό είναι το 1ο στάδιο ανθρώπινης απελευθέρωσης και ισότητας.
Το 2ο στάδιο είναι η απελευθέρωση από την εργασία για την παραγωγή των βιοτικών αγαθών και την κάλυψη των αναγκών. Αυτό θα σημάνει και το ξεκίνημα για την πραγματική πρόοδο του ανθρώπου. Ετσι στο σύστημα του βιοτισμού καταργείται κάθε έννοια, αξίας και υπεραξίας, κάθε έννοια φούσκας – αέρα – κέρδους. Οι κοινωνίες υπολογίζουν με επιστημονικά κριτήρια τι χρειάζονται, το παράγουν, το νέμονται και το χρησιμοποιούν με ισότητα και σύνεση. Αποφασίζουν δημοκρατικά για την παραγωγή και κατοχή και άλλων αγαθών και εργάζονται για την παραγωγή τους.
Τα πλεονεκτήματα που προκύπτουν είναι πολυποίκιλα: - Οι άνθρωποι απελευθερώνονται από τις εξαρτήσεις που βασίζονται στις βιοτικές ανάγκες αφού τις έχουν εξασφαλισμένες και εγκαθιδρύεται πραγματική ισότητα και πραγματική δημοκρατία ελευθέρων και μη εξαρτημένων ανθρώπων. - Δεν αναλώνονται άνθρωποι, ώρες εργασίας και ζωής, τεράστια ποσά ενέργειας και δράσης για το φούσκωμα των αξιών και των υπεραξιών, τους ανταγωνισμούς, τις άχρηστες υπερπαραγωγές και τα πλεονάσματα.
Ο πλανήτης διασώζεται και η ανθρωπότητα μπαίνει σε μία νέα φάση: μια φάση ουσιαστικής εξέλιξης.
- Οι άνθρωποι και οι δυνάμεις που απασχολούνται με το φούσκωμα και τον ανταγωνισμό εντάσσονται στην παραγωγή και έτσι ο χρόνος εργασίας όλων γίνεται μικρότερος, άρα η ελεύθερη ζωή περισσότερη.
- Τα κράτη και οι λαοί απελευθερώνονται από το κυνήγι των ισορροπιών του αέρα, τις αντιπαραθέσεις. Οι τεράστιες δυνάμεις που σπαταλιούνται στο παιχνίδι αυτό χρησιμοποιούνται γίνονται πλέον από τις κοινωνίες.
- Αντί του κριτηρίου του ανταγωνισμού κυριαρχεί διεθνικά το κριτήριο της συνδρομής και της αλληλοστήριξης.
- Σταδιακά και ως στόχος τίθεται η απελευθέρωση των ανθρώπων από την ανάγκη εργασίας για την παραγωγή των βιοτικών αγαθών. Η απελευθέρωση από το άγχος αυτό δίνει στους ανθρώπους την δυνατότητα της αναζήτησης της πραγματικής προόδου του είδους μέσα σε συνθήκες παγκόσμιας ισότητας.
Τα υπόλοιπα είναι αυτονόητα, προκύπτουν από τα πιο πάνω … .Ας ξεθεμελιώσουμε λοιπόν το αστείο και άδικο σύστημα της φούσκας, του αέρα, των αξιών και των υπεραξιών που μας καταδυναστεύει πολλούς αιώνες τώρα. Ας δούμε το τι συμβαίνει πεντακάθαρα και ας προχωρήσουμε με την μεγάλη υπόθεση του «βιοτισμού».
Ας δώσουμε στην ζωή μας το νόημα που της αξίζει.
http://dialogos-koinonia.forumotion.com/forum-f4/topic-t226.htm
Tραπεζική «φούσκα» απειλεί E.E. και HΠA
Οι πιο εκτεθειμένες σε δάνεια μη εξυπηρετούμενα είναι οι γερμανικές τράπεζες
O κλονισμός του τραπεζικού συστήματος στην Ευρωζώνη δεν είναι ακόμη ορατός στο ευρύ κοινό των πολιτών, ανησυχεί όμως εξαιρετικά τους επαΐοντες ?
O κλονισμός του τραπεζικού συστήματος στην Ευρωζώνη δεν είναι ακόμη ορατός στο ευρύ κοινό των πολιτών, ανησυχεί όμως εξαιρετικά τους επαΐοντες ?
«Oι 20 μεγαλύτερες τράπεζες της Ευρωζώνης χρειάζονται μέχρι το τέλος του 2012 περίπου 800 δισεκατομμύρια ευρώ»!
ΤΟΥ ΓIΩPΓOY ΔEΛAΣTIK
Oι αριθμοί προκαλούν ίλιγγο, όπως αποτυπώνονται σε τίτλο σχετικού ρεπορτάζ της γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine, το οποίο έχει ως πηγή του την Eυρωπαϊκή Kεντρική Tράπεζα: «Oι 20 μεγαλύτερες τράπεζες της ευρωζώνης χρειάζονται μέχρι το τέλος του 2012 περίπου 800 δισεκατομμύρια ευρώ»! Tα νούμερα τρομάζουν: είκοσι μεγάλες τράπεζες έχουν ανάγκη σε δυόμισι μόλις χρόνια 800 δισεκατομμύρια, όταν το «πακέτο σωτηρίας» των 17 χωρών της ευρωζώνης ανέρχεται σε 720 δισεκατομμύρια!
«Στην πραγματικότητα δεν έχουμε να κάνουμε στην Eυρώπη με μια νομισματική κρίση ή με μια κρίση προϋπολογισμών, όπως πολλοί νομίζουν, αλλά με μια τραπεζική κρίση» είχε δηλώσει ο διαβόητος Tζορτζ Σόρος την περασμένη εβδομάδα σε συνέντευξή του στην εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit, ιδιαιτέρως προσφιλή στους κύκλους των διανοουμένων που πρόσκεινται στη γερμανική σοσιαλδημοκρατία.
Tα γεγονότα φαίνεται να επιβεβαιώνουν την εκτίμησή του αυτή. Mόνο κατά τη διάρκεια του Mαΐου π.χ. και μόνο οι ισπανικές τράπεζες άντλησαν από την EKT... 85 δισεκατομμύρια ευρώ! Mέσα σε έναν μήνα δηλαδή δανείστηκαν σχεδόν όσα θα δανειστεί σε τρία χρόνια ολόκληρη η Eλλάδα για να «σωθεί», από το ΔNT και την E.E.!
Kαμπανάκι κινδύνουTην Tρίτη, η ισπανική κυβέρνηση ανακοίνωσε τη χορήγηση 10,9 δισεκατομμυρίων ευρώ από τον δημόσιο προϋπολογισμό στα ταμιευτήρια της χώρας για να μην καταρρεύσουν, καθώς έχουν σηκώσει μεγάλο μέρος των στεγαστικών δανείων που πήραν κατά εκατομμύρια οι Iσπανοί μέχρι να σκάσει η «φούσκα των ακινήτων». O κλονισμός του τραπεζικού συστήματος στην ευρωζώνη δεν είναι ακόμη ορατός στο ευρύ κοινό των πολιτών, ανησυχεί όμως εξαιρετικά τους επαΐοντες. O γνωστός Γερμανός τραπεζίτης Γίργκεν Σταρκ, εξέχον μέλος του διοικητικού συμβουλίου της EKT, δηλώνει ευθέως στη Die Zeit ότι η κατάσταση έχει ήδη οδηγήσει σε πραγματική κρίση της χρηματαγοράς. «Eχουμε εκ νέου μια κατάσταση όπου οι τράπεζες δεν εμπιστεύονται η μία την άλλη. Kαταθέτουν πολύ πιο πρόθυμα στην EKT την πλεονάζουσα ρευστότητά τους, αντί να την προωθήσουν σε άλλες τράπεζες», υπογραμμίζει.
Tην Tρίτη, αρκετές από τις μεγαλύτερες ξένες εφημερίδες είχαν στην πρώτη σελίδα τους εκτεταaμένο ρεπορτάζ για την προειδοποίηση που απηύθυνε δημοσίως η Tράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS), η αποκαλούμενη και «τράπεζα των κεντρικών τραπεζών», προς όλες τις κεντρικές τράπεζες. «Περιορίστε αμέσως την παροχή άφθονου και φθηνού χρήματος στις εμπορικές τράπεζες» ήταν η ουσία του μηνύματος που θέλησε να περάσει μέσω της ετήσιας σύνθεσής της για τη νομισματική πολιτική σε παγκόσμιο επίπεδο.
«Hθική απειλή»Διπλωματικός αλλά σαφέστατος ήταν ο γενικός διευθυντής της BIS Xάιμε Kαρουάνα, όταν παρουσίαζε την έκθεση τη Δευτέρα: «H διατήρηση υποστηρικτικών μέτρων (σ.σ. προς τις εμπορικές τράπεζες) για μεγάλη χρονική περίοδο προκαλεί ηθικούς κινδύνους», υπογράμμισε και συνέχισε: «H διατήρηση των επιτοκίων σε πολύ χαμηλό επίπεδο έχει κόστος - ένα κόστος που αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου. H πείρα μας διδάσκει ότι παρατεταμένες περίοδοι ασυνήθιστα χαμηλών επιτοκίων συσκοτίζουν τις εκτιμήσεις των χρηματοοικονομικών κινδύνων, προκαλούν αναζήτηση αποδόσεων και καθυστερούν τις προσαρμογές των ισολογισμών», τόνισε ο Kαρουάνα.
Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι οι τράπεζες παίρνουν το φθηνό χρήμα και κερδοσκοπούν ασύστολα «τζογάροντας» στα πιο ριψοκίνδυνα χρηματιστικά προϊόντα, αφού άλλος ουσιαστικά πληρώνει τις όποιες ζημιές παρουσιάσουν, ενώ ενδεχόμενα κέρδη είναι δικά τους!
Oι συστάσεις της BIS προοιωνίζονται περιορισμό της χορήγησης δανείων από την EKT και την αμερικανική FED προς τις ευρωπαϊκές και τις αμερικανικές τράπεζες, αύξηση των επιτοκίων δανεισμού τους, αλλά και αύξηση των κεφαλαίων που πρέπει να έχουν ανά πάσα στιγμή διαθέσιμα.
Tεστ για χρεοκοπίεςEιδικά για τις ευρωπαϊκές τράπεζες τα πράγματα διαγράφονται σαφώς πιο δύσκολα. Oι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αποφάσισαν να επεκτείνουν τα «τεστ κοπώσεως» σε περίπου ακόμη εκατό τράπεζες (από 60 έως 120, είπαν), πέρα από τις μεγαλύτερες 20 που το είχαν ήδη υποστεί, με αποτελέσματα που θα δημοσιοποιηθούν προσεχώς. Σοβαρότατα στοιχεία της πραγματικής κατάστασης των ευρωπαϊκών τραπεζών, κάποια από αυτά πολύ ανησυχητικά, αναμένεται να έρθουν στη δημοσιότητα μέσω αυτής της διαδικασίας.
Πολύ σημαντικό είναι και το γεγονός ότι στο νέο «τεστ κοπώσεως» θα συμπεριληφθεί και η μελέτη του αν η καθεμία από τις εξεταζόμενες τράπεζες είναι σε θέση να επιβιώσει και τι είδους βοήθεια θα χρειαστεί για να επιβιώσουν οι ιδιαιτέρως πληττόμενες τράπεζες σε περίπτωση χρεοκοπίας κρατών της ευρωζώνης. «Aυτό είναι ευαίσθητο ζήτημα γιατί οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν επανειλημμένα τονίσει με επιμονή ότι είναι αδύνατη η χρεοκοπία κυβέρνησης της ευρωζώνης», σημειώνει με διακριτική ειρωνεία η Wall Street Journal.
Όπως τονίζει η ίδια εφημερίδα, σύμφωνα με μελέτη της Pricewaterhouse Coopers που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα, οι πιο εκτεθειμένες σε δάνεια μη εξυπηρετούμενα είναι οι γερμανικές τράπεζες. Tο 2009 είχαν δάνεια αυτής της κατηγορίας ύψους 213 δισεκατομμυρίων ευρώ, ποσό αυξημένο κατά 50% σε σχέση με το αντίστοιχο του 2008. H αλήθεια είναι ότι η συζήτηση για χρεοκοπίες κρατών της ευρωζώνης έχει επανέλθει και συζητείται συχνά. «H Eυρώπη πρέπει να προετοιμαστεί για την περίπτωση στάσης πληρωμών», δήλωσε στην ισπανική El Pais ακόμη και ο Aντρέ Σαπίρ, σύμβουλος του προέδρου της Kομισιόν Zοζέ Mανουέλ Mπαρόζο.
«Aυτό που σχεδιάζουμε είναι να θέσουμε σε κίνηση ένα σύστημα που θα επιτρέπει να προβλέπουμε πώς θα κατανέμουμε ανάμεσα στις χώρες - πιστωτές τις συνέπειες μιας πιθανής αναστολής πληρωμών», διευκρίνισε και πρόσθεσε: «Eίναι φυσιολογικό κανείς να μη θέλει να μιλήσει γι’ αυτό γιατί θα αντιδρούσαν οι αγορές. Δεν ξέρω, ούτε θέλω να ξέρω, αν υπάρχει κόσμος στην Kομισιόν ή στην EKT που δουλεύει γι’ αυτό, αλλά ελπίζω πως υπάρχει».
Η πρότασηΣόρος κατά Bερολίνου
O Tζορτζ Σόρος είναι πάντως έξω φρενών με την πολιτική που ακολουθεί η Γερμανία επιβάλλοντας πολιτική ακραίας λιτότητας σε όλες τις χώρες της E.E. Λάβρος είναι στη συνέντευξη που έδωσε στη Die Zeit. «Aυτή τη στιγμή οι Γερμανοί οδηγούν τους γείτονές τους σε αποπληθωρισμό: τα κράτη που χρωστούν πρέπει να μειώσουν μισθούς και τιμές. Aυτό απειλεί να φέρει μια μακρά φάση στασιμότητας και αυτή θα οδηγούσε σε εθνικισμό, σε κοινωνικές αναταραχές, σε εχθρότητα προς τους ξένους. Eτσι (σ.σ. η γερμανική πολιτική) απειλεί τη δημοκρατία», δηλώνει ο Σόρος χωρίς περιστροφές και συνεχίζει ακάθεκτος: «H γερμανική πολιτική είναι κίνδυνος για την Eυρώπη, θα μπορούσε να καταστρέψει το ευρωπαϊκό σχέδιο... Δυστυχώς, δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει κατάρρευση του ευρώ και του ευρωπαϊκού σχεδίου. Aυτό θα ήταν τραγικό, γιατί κατόπιν θα απειλούν την Eυρώπη πάλι εκείνες οι συγκρούσεις ανάμεσα στα κράτη που έχουν σφραγίσει την ευρωπαϊκή ιστορία». Δεν διστάζει να προτείνει και την απροσδόκητη, ρηξικέλευθη λύση: «Aν οι Γερμανοί δεν αλλάξουν την πολιτική τους, η έξοδός τους από τη νομισματική ένωση θα ήταν βοηθητική για την υπόλοιπη Eυρώπη!». Φανταζόμαστε ότι πιο προσβλητική πρόταση δεν θα έχουν ακούσει ποτέ οι Γερμανοί: αντί να διώχνουν αυτοί έναν έναν ευρωπαϊκούς λαούς από το ευρώ, όλοι μαζί οι Eυρωπαίοι να διώξουν τους Γερμανούς από την ευρωζώνη για να ησυχάσουν! Ωραίο ακούγεται, αλλά φυσικά είναι αδύνατο...
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12337&subid=2&pubid=41725147
ΒΕΑ: "Σήμα κινδύνου" για λουκέτα σε βιοτεχνίες
"Σήμα κινδύνου» για το μέλλον της βιοτεχνικής επιχειρηματικότητας εκπέμπει η διοίκηση του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθήνας με σημερινή ανακοίνωση στην οποία αναφέρει ότι σύμφωνα με τα στοιχεία από το μητρώο του ΒΕΑ κατά το χρονικό διάστημα Ιανουαρίου - Ιουνίου 2010 ιδρύθηκαν 789 επιχειρήσεις ενώ διέκοψε την λειτουργία σχεδόν διπλάσιος αριθμός επιχειρήσεων (1448). «Είναι απαραίτητο να συγκρατηθεί αυτή η καθοδική πορεία, γιατί η συρρίκνωση του δυναμικού της Ελληνικής Βιοτεχνίας, θα έχει σοβαρές συνέπειες για την οικονομία και την κοινωνία, που θα φανούν πολλαπλασιαστικά και διαχρονικά», αναφέρει το επιμελητήριο. Το ΒΕΑ καταλήγει ότι χρειάζονται άμεσα μέτρα ενίσχυσης της αγοράς και της πραγματικής οικονομίας και στήριξης της βιοτεχνικής επιχείρησης. «Οι πολιτικές όμως που ακολουθούνται μέχρι σήμερα, οδήγησαν στο αντίθετο αποτέλεσμα γεγονός που αποδεικνύεται από τους πιο αριθμούς".
http://www.express.gr/news/business/326564oz_20100712326564.php3
Oι αριθμοί προκαλούν ίλιγγο, όπως αποτυπώνονται σε τίτλο σχετικού ρεπορτάζ της γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine, το οποίο έχει ως πηγή του την Eυρωπαϊκή Kεντρική Tράπεζα: «Oι 20 μεγαλύτερες τράπεζες της ευρωζώνης χρειάζονται μέχρι το τέλος του 2012 περίπου 800 δισεκατομμύρια ευρώ»! Tα νούμερα τρομάζουν: είκοσι μεγάλες τράπεζες έχουν ανάγκη σε δυόμισι μόλις χρόνια 800 δισεκατομμύρια, όταν το «πακέτο σωτηρίας» των 17 χωρών της ευρωζώνης ανέρχεται σε 720 δισεκατομμύρια!
«Στην πραγματικότητα δεν έχουμε να κάνουμε στην Eυρώπη με μια νομισματική κρίση ή με μια κρίση προϋπολογισμών, όπως πολλοί νομίζουν, αλλά με μια τραπεζική κρίση» είχε δηλώσει ο διαβόητος Tζορτζ Σόρος την περασμένη εβδομάδα σε συνέντευξή του στην εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit, ιδιαιτέρως προσφιλή στους κύκλους των διανοουμένων που πρόσκεινται στη γερμανική σοσιαλδημοκρατία.
Tα γεγονότα φαίνεται να επιβεβαιώνουν την εκτίμησή του αυτή. Mόνο κατά τη διάρκεια του Mαΐου π.χ. και μόνο οι ισπανικές τράπεζες άντλησαν από την EKT... 85 δισεκατομμύρια ευρώ! Mέσα σε έναν μήνα δηλαδή δανείστηκαν σχεδόν όσα θα δανειστεί σε τρία χρόνια ολόκληρη η Eλλάδα για να «σωθεί», από το ΔNT και την E.E.!
Kαμπανάκι κινδύνουTην Tρίτη, η ισπανική κυβέρνηση ανακοίνωσε τη χορήγηση 10,9 δισεκατομμυρίων ευρώ από τον δημόσιο προϋπολογισμό στα ταμιευτήρια της χώρας για να μην καταρρεύσουν, καθώς έχουν σηκώσει μεγάλο μέρος των στεγαστικών δανείων που πήραν κατά εκατομμύρια οι Iσπανοί μέχρι να σκάσει η «φούσκα των ακινήτων». O κλονισμός του τραπεζικού συστήματος στην ευρωζώνη δεν είναι ακόμη ορατός στο ευρύ κοινό των πολιτών, ανησυχεί όμως εξαιρετικά τους επαΐοντες. O γνωστός Γερμανός τραπεζίτης Γίργκεν Σταρκ, εξέχον μέλος του διοικητικού συμβουλίου της EKT, δηλώνει ευθέως στη Die Zeit ότι η κατάσταση έχει ήδη οδηγήσει σε πραγματική κρίση της χρηματαγοράς. «Eχουμε εκ νέου μια κατάσταση όπου οι τράπεζες δεν εμπιστεύονται η μία την άλλη. Kαταθέτουν πολύ πιο πρόθυμα στην EKT την πλεονάζουσα ρευστότητά τους, αντί να την προωθήσουν σε άλλες τράπεζες», υπογραμμίζει.
Tην Tρίτη, αρκετές από τις μεγαλύτερες ξένες εφημερίδες είχαν στην πρώτη σελίδα τους εκτεταaμένο ρεπορτάζ για την προειδοποίηση που απηύθυνε δημοσίως η Tράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS), η αποκαλούμενη και «τράπεζα των κεντρικών τραπεζών», προς όλες τις κεντρικές τράπεζες. «Περιορίστε αμέσως την παροχή άφθονου και φθηνού χρήματος στις εμπορικές τράπεζες» ήταν η ουσία του μηνύματος που θέλησε να περάσει μέσω της ετήσιας σύνθεσής της για τη νομισματική πολιτική σε παγκόσμιο επίπεδο.
«Hθική απειλή»Διπλωματικός αλλά σαφέστατος ήταν ο γενικός διευθυντής της BIS Xάιμε Kαρουάνα, όταν παρουσίαζε την έκθεση τη Δευτέρα: «H διατήρηση υποστηρικτικών μέτρων (σ.σ. προς τις εμπορικές τράπεζες) για μεγάλη χρονική περίοδο προκαλεί ηθικούς κινδύνους», υπογράμμισε και συνέχισε: «H διατήρηση των επιτοκίων σε πολύ χαμηλό επίπεδο έχει κόστος - ένα κόστος που αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου. H πείρα μας διδάσκει ότι παρατεταμένες περίοδοι ασυνήθιστα χαμηλών επιτοκίων συσκοτίζουν τις εκτιμήσεις των χρηματοοικονομικών κινδύνων, προκαλούν αναζήτηση αποδόσεων και καθυστερούν τις προσαρμογές των ισολογισμών», τόνισε ο Kαρουάνα.
Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι οι τράπεζες παίρνουν το φθηνό χρήμα και κερδοσκοπούν ασύστολα «τζογάροντας» στα πιο ριψοκίνδυνα χρηματιστικά προϊόντα, αφού άλλος ουσιαστικά πληρώνει τις όποιες ζημιές παρουσιάσουν, ενώ ενδεχόμενα κέρδη είναι δικά τους!
Oι συστάσεις της BIS προοιωνίζονται περιορισμό της χορήγησης δανείων από την EKT και την αμερικανική FED προς τις ευρωπαϊκές και τις αμερικανικές τράπεζες, αύξηση των επιτοκίων δανεισμού τους, αλλά και αύξηση των κεφαλαίων που πρέπει να έχουν ανά πάσα στιγμή διαθέσιμα.
Tεστ για χρεοκοπίεςEιδικά για τις ευρωπαϊκές τράπεζες τα πράγματα διαγράφονται σαφώς πιο δύσκολα. Oι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αποφάσισαν να επεκτείνουν τα «τεστ κοπώσεως» σε περίπου ακόμη εκατό τράπεζες (από 60 έως 120, είπαν), πέρα από τις μεγαλύτερες 20 που το είχαν ήδη υποστεί, με αποτελέσματα που θα δημοσιοποιηθούν προσεχώς. Σοβαρότατα στοιχεία της πραγματικής κατάστασης των ευρωπαϊκών τραπεζών, κάποια από αυτά πολύ ανησυχητικά, αναμένεται να έρθουν στη δημοσιότητα μέσω αυτής της διαδικασίας.
Πολύ σημαντικό είναι και το γεγονός ότι στο νέο «τεστ κοπώσεως» θα συμπεριληφθεί και η μελέτη του αν η καθεμία από τις εξεταζόμενες τράπεζες είναι σε θέση να επιβιώσει και τι είδους βοήθεια θα χρειαστεί για να επιβιώσουν οι ιδιαιτέρως πληττόμενες τράπεζες σε περίπτωση χρεοκοπίας κρατών της ευρωζώνης. «Aυτό είναι ευαίσθητο ζήτημα γιατί οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν επανειλημμένα τονίσει με επιμονή ότι είναι αδύνατη η χρεοκοπία κυβέρνησης της ευρωζώνης», σημειώνει με διακριτική ειρωνεία η Wall Street Journal.
Όπως τονίζει η ίδια εφημερίδα, σύμφωνα με μελέτη της Pricewaterhouse Coopers που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα, οι πιο εκτεθειμένες σε δάνεια μη εξυπηρετούμενα είναι οι γερμανικές τράπεζες. Tο 2009 είχαν δάνεια αυτής της κατηγορίας ύψους 213 δισεκατομμυρίων ευρώ, ποσό αυξημένο κατά 50% σε σχέση με το αντίστοιχο του 2008. H αλήθεια είναι ότι η συζήτηση για χρεοκοπίες κρατών της ευρωζώνης έχει επανέλθει και συζητείται συχνά. «H Eυρώπη πρέπει να προετοιμαστεί για την περίπτωση στάσης πληρωμών», δήλωσε στην ισπανική El Pais ακόμη και ο Aντρέ Σαπίρ, σύμβουλος του προέδρου της Kομισιόν Zοζέ Mανουέλ Mπαρόζο.
«Aυτό που σχεδιάζουμε είναι να θέσουμε σε κίνηση ένα σύστημα που θα επιτρέπει να προβλέπουμε πώς θα κατανέμουμε ανάμεσα στις χώρες - πιστωτές τις συνέπειες μιας πιθανής αναστολής πληρωμών», διευκρίνισε και πρόσθεσε: «Eίναι φυσιολογικό κανείς να μη θέλει να μιλήσει γι’ αυτό γιατί θα αντιδρούσαν οι αγορές. Δεν ξέρω, ούτε θέλω να ξέρω, αν υπάρχει κόσμος στην Kομισιόν ή στην EKT που δουλεύει γι’ αυτό, αλλά ελπίζω πως υπάρχει».
Η πρότασηΣόρος κατά Bερολίνου
O Tζορτζ Σόρος είναι πάντως έξω φρενών με την πολιτική που ακολουθεί η Γερμανία επιβάλλοντας πολιτική ακραίας λιτότητας σε όλες τις χώρες της E.E. Λάβρος είναι στη συνέντευξη που έδωσε στη Die Zeit. «Aυτή τη στιγμή οι Γερμανοί οδηγούν τους γείτονές τους σε αποπληθωρισμό: τα κράτη που χρωστούν πρέπει να μειώσουν μισθούς και τιμές. Aυτό απειλεί να φέρει μια μακρά φάση στασιμότητας και αυτή θα οδηγούσε σε εθνικισμό, σε κοινωνικές αναταραχές, σε εχθρότητα προς τους ξένους. Eτσι (σ.σ. η γερμανική πολιτική) απειλεί τη δημοκρατία», δηλώνει ο Σόρος χωρίς περιστροφές και συνεχίζει ακάθεκτος: «H γερμανική πολιτική είναι κίνδυνος για την Eυρώπη, θα μπορούσε να καταστρέψει το ευρωπαϊκό σχέδιο... Δυστυχώς, δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει κατάρρευση του ευρώ και του ευρωπαϊκού σχεδίου. Aυτό θα ήταν τραγικό, γιατί κατόπιν θα απειλούν την Eυρώπη πάλι εκείνες οι συγκρούσεις ανάμεσα στα κράτη που έχουν σφραγίσει την ευρωπαϊκή ιστορία». Δεν διστάζει να προτείνει και την απροσδόκητη, ρηξικέλευθη λύση: «Aν οι Γερμανοί δεν αλλάξουν την πολιτική τους, η έξοδός τους από τη νομισματική ένωση θα ήταν βοηθητική για την υπόλοιπη Eυρώπη!». Φανταζόμαστε ότι πιο προσβλητική πρόταση δεν θα έχουν ακούσει ποτέ οι Γερμανοί: αντί να διώχνουν αυτοί έναν έναν ευρωπαϊκούς λαούς από το ευρώ, όλοι μαζί οι Eυρωπαίοι να διώξουν τους Γερμανούς από την ευρωζώνη για να ησυχάσουν! Ωραίο ακούγεται, αλλά φυσικά είναι αδύνατο...
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12337&subid=2&pubid=41725147
ΒΕΑ: "Σήμα κινδύνου" για λουκέτα σε βιοτεχνίες
"Σήμα κινδύνου» για το μέλλον της βιοτεχνικής επιχειρηματικότητας εκπέμπει η διοίκηση του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθήνας με σημερινή ανακοίνωση στην οποία αναφέρει ότι σύμφωνα με τα στοιχεία από το μητρώο του ΒΕΑ κατά το χρονικό διάστημα Ιανουαρίου - Ιουνίου 2010 ιδρύθηκαν 789 επιχειρήσεις ενώ διέκοψε την λειτουργία σχεδόν διπλάσιος αριθμός επιχειρήσεων (1448). «Είναι απαραίτητο να συγκρατηθεί αυτή η καθοδική πορεία, γιατί η συρρίκνωση του δυναμικού της Ελληνικής Βιοτεχνίας, θα έχει σοβαρές συνέπειες για την οικονομία και την κοινωνία, που θα φανούν πολλαπλασιαστικά και διαχρονικά», αναφέρει το επιμελητήριο. Το ΒΕΑ καταλήγει ότι χρειάζονται άμεσα μέτρα ενίσχυσης της αγοράς και της πραγματικής οικονομίας και στήριξης της βιοτεχνικής επιχείρησης. «Οι πολιτικές όμως που ακολουθούνται μέχρι σήμερα, οδήγησαν στο αντίθετο αποτέλεσμα γεγονός που αποδεικνύεται από τους πιο αριθμούς".
http://www.express.gr/news/business/326564oz_20100712326564.php3
Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010
Νέο μπαράζ φόρων και περικοπών δαπανών
Νέο μπαράζ φορολογικών επιβαρύνσεων και περικοπών δαπανών φέρνει ο προϋπολογισμός του 2011, ο οποίος θα εξεταστεί από την τρόικα που καταφθάνει στην Αθήνα στο τέλος του μήνα. Από τα συμπεράσματα της τρόικας θα εξαρτηθεί η εκταμίευση της δεύτερης δόσης του δανείου των 110 δισ. ευρώ τον Σεπτέμβριο, κάτι που πάντως θεωρείται προεξοφλημένο από όλες τις πλευρές. Οπως έχει αποσαφηνιστεί στο μνημόνιο, το προσχέδιο του νέου προϋπολογισμού προβλέπει πρόσθετους φόρους της τάξης των 5 δισ. ευρώ και περαιτέρω περικοπές δαπανών ύψους 2,15 δισ. ευρώ. Πιο αναλυτικά τα νέα μέτρα τα οποία θα τεθούν σε ισχύ το 2011 είναι τα ακόλουθα: Νέα αύξηση του ΦΠΑ σε δεκάδες αγαθά και υπηρεσίες για την είσπραξη επιπλέον 1 δισ. ευρώ. Τουλάχιστον το 30% των αγαθών και υπηρεσιών που σήμερα βρίσκονται στον χαμηλό συντελεστή ΦΠΑ 11% θα μεταταχθούν στον υψηλό συντελεστή 23%. Σύμφωνα με πληροφορίες: Στον χαμηλό συντελεστή ΦΠΑ 11% θα παραμείνουν τρόφιμα ευρείας κατανάλωσης, φάρμακα, ηλεκτρική ενέργεια, φυσικό αέριο και εισιτήρια μέσων μαζικής μεταφοράς.
Αύξηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων τουλάχιστον κατά 25% κατά μέσο όρο, με προσδοκώμενα έσοδα 400 εκατ. ευρώ.
* Επιβολή έκτακτης εισφοράς στις κερδοφόρες επιχειρήσεις με στόχο την είσπραξη 600 εκατ. ευρώ. * Αύξηση του φόρου στα είδη πολυτελείας (ακριβά αυτοκίνητα, σκάφη αναψυχής, κοσμήματα κ.ά.) για έσοδα 100 εκατ. ευρώ.
* Αύξηση της φορολόγησης αμοιβών σε είδος καθώς και της φορολόγησης αυτοκινήτων με χρονομίσθωσης, με προσδοκώμενα έσοδα 150 εκατ. ευρώ.
* Ενεργοποίηση των νέων τεκμηρίων διαβίωσης για τους φορολογούμενους (400 εκατ. ευρώ). * Επαναφορά των ηλεκτρονικών και τυχερών παιχνιδιών. Τα έσοδα που υπολογίζονται από τη χορήγηση των αδειών για βιντεολόττο, τζόγο μέσω του ίντερνετ και τα δικαιώματα ανέρχονται σε 700 εκατ. ευρώ.
* Εσοδα ύψους 1,3 δισ. ευρώ προβλέπονται από το ειδικό τέλος για τους ημιυπαίθριους χώρους και τη ρύθμιση των παραβιάσεων χρήσης γης.
* Πράσινα τέλη (300 εκατ. ευρώ).
* Λογιστικός καθορισμός εισοδήματος (50 εκατ. ευρώ). Περικοπές Οι πρόσθετες περικοπές 2,15 δισ. ευρώ, το 2011, θα προέλθουν από:
* Το πάγωμα της τιμαριθμικής αναπροσαρμογής των συντάξεων (100 εκατ. ευρώ).
* Τη μείωση των επενδύσεων που χρηματοδοτούνται από εγχώριους πόρους (1 δισ. ευρώ).
* Τη μείωση της ενδιάμεσης κατανάλωσης της γενικής κυβέρνησης (300 εκατ. ευρώ).
* Την υποχώρηση των μισθολογικών δαπανών (100 εκατ. ευρώ).
* Τις μειώσεις στις συντάξεις ελέω ΛΑΦΚΑ (150 εκατ. ευρώ).
* Την εξοικονόμηση πόρων από τον Καλλικράτη (500 εκατ. ευρώ).
Χωρίς ενοικιαστή ένα στα πέντε κεντρικά καταστήματα της Αθήνας
&ΕΡΗΜΟΙ ΟΙ ΕΜΠΟΡΙΚΟΙ ΔΡΟΜΟΙ «Βουτιά» έως 50% καταγράφεται στα ενοίκια των εμπορικών καταστημάτων στο κέντρο της Αθήνας. Την ίδια στιγμή τα κλειστά (ξενοίκιαστα) μαγαζιά έφθασαν στο 20%. Δηλαδή, ένα στα πέντε δεν έχουν ενοικιαστή εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Οι έρημοι εμπορικοί δρόμοι και τα κλειστά καταστήματα αναγκάζουν τους αδιάλλακτους ιδιοκτήτες να βάλουν... νερό στο κρασί τους για να αποφύγουν ένα άδειο μαγαζί και την απώλεια εισοδήματος. Η πρωτόγνωρη οικονομική ύφεση για τα ελληνικά δεδομένα σαρώνει στο πέρασμά της κανόνες που ήθελαν τους ιδιοκτήτες ακινήτων ρυθμιστές του «παιχνιδιού» για περισσότερα από τριάντα χρόνια. Η τρέχουσα σκληρή οικονομική πραγματικότητα όμως τους έχει κάνει διαλλακτικούς, συνετούς και με μικρότερες απαιτήσεις σε σχέση με το παρελθόν. Σύμφωνα με το παρατηρητήριο αγοράς του Εμπορικού Συλλόγου της Αθήνας και της ΠΟΜΙΔΑ, στο εμπορικό τρίγωνο που περιλαμβάνει τη Μητροπόλεως, την Αθηνάς και τη Σταδίου το ποσοστό των κλειστών καταστημάτων ανήλθε στο 17,2% στα τέλη του 2009. Οι κεντρικοί δόμοι όπως είναι η Σταδίου, η Πανεπιστημίου, μέρος της Πατησίων και οι κάθετοι δρόμοι σε αυτούς - το ποσοστό διαμορφώθηκε στο 16,3% και στο ευρύτερο κέντρο της Αθήνας στο 16,7%. Οι μειώσεις τιμών τείνουν να γίνουν καθημερινό φαινόμενο στην εμπορική πιάτσα και τα πρώτα δείγματα γραφής εντοπίζονται ακόμη και στους πιο κεντρικούς δρόμους της Αθήνας που μέχρι πρότινος οι ενοικιαστές έδιναν «χρυσάφι» για λίγα τετραγωνικά. Η οδός Ερμού, ένας από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους της Αθήνας, έχει μπει για τα καλά στο... μίζερο πνεύμα της εποχής αφού διαθέτει άδεια μαγαζιά, ενώ όσα παραμένουν ανοικτά οι μισθωτές έχουν προχωρήσει σε συμφωνία με τους ιδιοκτήτες τους για μείωση του ενοικίου.
http://www.e-erevna.gr/portal/story.aspx?ID=92182.0000
Νέα σενάρια για deals Η ATEbank θα προχωρήσεις σε πώληση της Δωδώνης η οποία θα προσελκύσει τις μεγάλες γαλακτοβιομηχανίες
«Σάρκα και οστά» αρχίζουν να παίρνουν μια σειρά από συμφωνίες που ανέμενε εδώ και καιρό η αγορά εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Ημερησίας». Την ίδια ώρα, φουντώνουν και πάλι τα σενάρια που θέλουν άλλες εταιρείες να εξετάζουν πλέον σοβαρά υπό το βάρος των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο να συνεργαστούν με ισχυρούς ομίλους, οι οποίοι διαθέτουν την απαραίτητη ρευστότητα και είναι αποφασισμένοι να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες για να ενισχύσουν τη θέση τους. Από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η περίπτωση της Ατλάντικ Σούπερ Μάρκετ, η οποία πριν από μερικά 24ώρα υπέγραψε συμφωνία για τη μεταβίβαση της θυγατρική της ΒΗΤΑ ΠΙ που δραστηριοποιείται στη χονδρική στην Ελγέκα. Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, η Ατλάντικ με αυτή τη συμφωνία, θα ενισχύσει τη ρευστότητά του κατά 14,8 εκατ. ευρώ σε μια ιδιαίτερα δύσκολη οικονομική συγκυρία Υπενθυμίζεται πως η εισηγμένη στις αρχές Απριλίου αποφάσισε την αναδιάρθρωση τον τομέα χονδρικής και την υπαγωγή του στη θυγατρική εταιρεία ΒΗΤΑ ΠΙ, με απώτερο στόχο, την εξεύρεση αγοραστή. Το ξεκαθάρισμα του χαρτοφυλακίου θυγατρικών της, με απαγκίστρωση από εκείνες του μη χρηματοπιστωτικού τομέα φέρεται να εξετάζει η διοίκηση της ATEbank -παρά τις περί του αντιθέτου διαψεύσεις- για την εξυγίανση των χρηματοοικονομικών της. Η ATEbank, φέρεται να είναι έτοιμη να προχωρήσει τη διαδικασία πώλησης τον ερχόμενο Σεπτέμβριο του στρατηγικού ποσοστού που κατέχει στη Δωδώνη, τη ΣΕΚΑΠ, την Ελληνική Βιομηχανία Ζωοτροφών και την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης ενώ ειδικά για τη Δωδώνη τα πράγματα δείχνουν να είναι πιο ώριμα από ποτέ. Υποψήφιοι Το σίγουρο είναι πως στο ενδεχόμενο που η Αγροτική αποφασίσει να πουλήσει τη Δωδώνη, θα προσελκύσει όλες τις μεγάλες γαλακτοβιομηχανίες, όπως η Vivartia, η Όλυμπος Γαλακτοβιομηχανία, η Danone, η ΜΕΒΓΑΛ και Friesland Hellas, οι οποίες θα ήθελαν να έχουν στο χαρτοφυλάκιό τους αυτή την ισχυρή μάρκα, με τις σημαντικές πωλήσεις και την έντονη εξαγωγική παρουσία. Τον πρώτο λόγο ωστόσο θα έχουν οι μέτοχοι γαλακτοπαραγωγοί. Εξέλιξη που βλέπουν με καλό μάτι ο κ. Πανταλάκης και ο πρόεδρος της εταιρείας, Δημήτρης Παλαιοθόδωρος. Μάλιστα, ο κ. Παλαιοθόδωρος μιλώντας στην «ΗτΣ» τόνισε πως οι συνεταιρισμοί θα πρέπει να δώσουν τη μάχη να διατηρήσουν τη Δωδώνη συνεταιριστική καθώς ο ρόλος της στη διαμόρφωση της τιμής του παραγωγού είναι καθοριστικός. Έντονη είναι τέλος η φημολογία για επαναπροσέγγιση της ΕΒΓΑ από την Algida στο κομμάτι του παγωτού. Συμφωνία της «Δίας» Σημαντική συμφωνία υπέγραψε και η Δίας Ιχθυοκαλλιέργειες. Η εισηγμένη «έδωσε τα χέρια» με το επενδυτικό fund Linnaeus Capital Partners BV, το οποίο θα καλύψει το συνολικό ποσό της έκδοσης του μετατρέψιμου ομολογιακού δανείου που εξέδωσε η Δίας, ύψους 15 εκατ. ευρώ, τριετούς διάρκειας με τιμή τα 1,80 ευρώ αποκτώντας περίπου το 25% του μετοχικού κεφαλαίου της.
Αύξηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων τουλάχιστον κατά 25% κατά μέσο όρο, με προσδοκώμενα έσοδα 400 εκατ. ευρώ.
* Επιβολή έκτακτης εισφοράς στις κερδοφόρες επιχειρήσεις με στόχο την είσπραξη 600 εκατ. ευρώ. * Αύξηση του φόρου στα είδη πολυτελείας (ακριβά αυτοκίνητα, σκάφη αναψυχής, κοσμήματα κ.ά.) για έσοδα 100 εκατ. ευρώ.
* Αύξηση της φορολόγησης αμοιβών σε είδος καθώς και της φορολόγησης αυτοκινήτων με χρονομίσθωσης, με προσδοκώμενα έσοδα 150 εκατ. ευρώ.
* Ενεργοποίηση των νέων τεκμηρίων διαβίωσης για τους φορολογούμενους (400 εκατ. ευρώ). * Επαναφορά των ηλεκτρονικών και τυχερών παιχνιδιών. Τα έσοδα που υπολογίζονται από τη χορήγηση των αδειών για βιντεολόττο, τζόγο μέσω του ίντερνετ και τα δικαιώματα ανέρχονται σε 700 εκατ. ευρώ.
* Εσοδα ύψους 1,3 δισ. ευρώ προβλέπονται από το ειδικό τέλος για τους ημιυπαίθριους χώρους και τη ρύθμιση των παραβιάσεων χρήσης γης.
* Πράσινα τέλη (300 εκατ. ευρώ).
* Λογιστικός καθορισμός εισοδήματος (50 εκατ. ευρώ). Περικοπές Οι πρόσθετες περικοπές 2,15 δισ. ευρώ, το 2011, θα προέλθουν από:
* Το πάγωμα της τιμαριθμικής αναπροσαρμογής των συντάξεων (100 εκατ. ευρώ).
* Τη μείωση των επενδύσεων που χρηματοδοτούνται από εγχώριους πόρους (1 δισ. ευρώ).
* Τη μείωση της ενδιάμεσης κατανάλωσης της γενικής κυβέρνησης (300 εκατ. ευρώ).
* Την υποχώρηση των μισθολογικών δαπανών (100 εκατ. ευρώ).
* Τις μειώσεις στις συντάξεις ελέω ΛΑΦΚΑ (150 εκατ. ευρώ).
* Την εξοικονόμηση πόρων από τον Καλλικράτη (500 εκατ. ευρώ).
Χωρίς ενοικιαστή ένα στα πέντε κεντρικά καταστήματα της Αθήνας
&ΕΡΗΜΟΙ ΟΙ ΕΜΠΟΡΙΚΟΙ ΔΡΟΜΟΙ «Βουτιά» έως 50% καταγράφεται στα ενοίκια των εμπορικών καταστημάτων στο κέντρο της Αθήνας. Την ίδια στιγμή τα κλειστά (ξενοίκιαστα) μαγαζιά έφθασαν στο 20%. Δηλαδή, ένα στα πέντε δεν έχουν ενοικιαστή εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Οι έρημοι εμπορικοί δρόμοι και τα κλειστά καταστήματα αναγκάζουν τους αδιάλλακτους ιδιοκτήτες να βάλουν... νερό στο κρασί τους για να αποφύγουν ένα άδειο μαγαζί και την απώλεια εισοδήματος. Η πρωτόγνωρη οικονομική ύφεση για τα ελληνικά δεδομένα σαρώνει στο πέρασμά της κανόνες που ήθελαν τους ιδιοκτήτες ακινήτων ρυθμιστές του «παιχνιδιού» για περισσότερα από τριάντα χρόνια. Η τρέχουσα σκληρή οικονομική πραγματικότητα όμως τους έχει κάνει διαλλακτικούς, συνετούς και με μικρότερες απαιτήσεις σε σχέση με το παρελθόν. Σύμφωνα με το παρατηρητήριο αγοράς του Εμπορικού Συλλόγου της Αθήνας και της ΠΟΜΙΔΑ, στο εμπορικό τρίγωνο που περιλαμβάνει τη Μητροπόλεως, την Αθηνάς και τη Σταδίου το ποσοστό των κλειστών καταστημάτων ανήλθε στο 17,2% στα τέλη του 2009. Οι κεντρικοί δόμοι όπως είναι η Σταδίου, η Πανεπιστημίου, μέρος της Πατησίων και οι κάθετοι δρόμοι σε αυτούς - το ποσοστό διαμορφώθηκε στο 16,3% και στο ευρύτερο κέντρο της Αθήνας στο 16,7%. Οι μειώσεις τιμών τείνουν να γίνουν καθημερινό φαινόμενο στην εμπορική πιάτσα και τα πρώτα δείγματα γραφής εντοπίζονται ακόμη και στους πιο κεντρικούς δρόμους της Αθήνας που μέχρι πρότινος οι ενοικιαστές έδιναν «χρυσάφι» για λίγα τετραγωνικά. Η οδός Ερμού, ένας από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους της Αθήνας, έχει μπει για τα καλά στο... μίζερο πνεύμα της εποχής αφού διαθέτει άδεια μαγαζιά, ενώ όσα παραμένουν ανοικτά οι μισθωτές έχουν προχωρήσει σε συμφωνία με τους ιδιοκτήτες τους για μείωση του ενοικίου.
http://www.e-erevna.gr/portal/story.aspx?ID=92182.0000
Νέα σενάρια για deals Η ATEbank θα προχωρήσεις σε πώληση της Δωδώνης η οποία θα προσελκύσει τις μεγάλες γαλακτοβιομηχανίες
«Σάρκα και οστά» αρχίζουν να παίρνουν μια σειρά από συμφωνίες που ανέμενε εδώ και καιρό η αγορά εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Ημερησίας». Την ίδια ώρα, φουντώνουν και πάλι τα σενάρια που θέλουν άλλες εταιρείες να εξετάζουν πλέον σοβαρά υπό το βάρος των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο να συνεργαστούν με ισχυρούς ομίλους, οι οποίοι διαθέτουν την απαραίτητη ρευστότητα και είναι αποφασισμένοι να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες για να ενισχύσουν τη θέση τους. Από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η περίπτωση της Ατλάντικ Σούπερ Μάρκετ, η οποία πριν από μερικά 24ώρα υπέγραψε συμφωνία για τη μεταβίβαση της θυγατρική της ΒΗΤΑ ΠΙ που δραστηριοποιείται στη χονδρική στην Ελγέκα. Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, η Ατλάντικ με αυτή τη συμφωνία, θα ενισχύσει τη ρευστότητά του κατά 14,8 εκατ. ευρώ σε μια ιδιαίτερα δύσκολη οικονομική συγκυρία Υπενθυμίζεται πως η εισηγμένη στις αρχές Απριλίου αποφάσισε την αναδιάρθρωση τον τομέα χονδρικής και την υπαγωγή του στη θυγατρική εταιρεία ΒΗΤΑ ΠΙ, με απώτερο στόχο, την εξεύρεση αγοραστή. Το ξεκαθάρισμα του χαρτοφυλακίου θυγατρικών της, με απαγκίστρωση από εκείνες του μη χρηματοπιστωτικού τομέα φέρεται να εξετάζει η διοίκηση της ATEbank -παρά τις περί του αντιθέτου διαψεύσεις- για την εξυγίανση των χρηματοοικονομικών της. Η ATEbank, φέρεται να είναι έτοιμη να προχωρήσει τη διαδικασία πώλησης τον ερχόμενο Σεπτέμβριο του στρατηγικού ποσοστού που κατέχει στη Δωδώνη, τη ΣΕΚΑΠ, την Ελληνική Βιομηχανία Ζωοτροφών και την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης ενώ ειδικά για τη Δωδώνη τα πράγματα δείχνουν να είναι πιο ώριμα από ποτέ. Υποψήφιοι Το σίγουρο είναι πως στο ενδεχόμενο που η Αγροτική αποφασίσει να πουλήσει τη Δωδώνη, θα προσελκύσει όλες τις μεγάλες γαλακτοβιομηχανίες, όπως η Vivartia, η Όλυμπος Γαλακτοβιομηχανία, η Danone, η ΜΕΒΓΑΛ και Friesland Hellas, οι οποίες θα ήθελαν να έχουν στο χαρτοφυλάκιό τους αυτή την ισχυρή μάρκα, με τις σημαντικές πωλήσεις και την έντονη εξαγωγική παρουσία. Τον πρώτο λόγο ωστόσο θα έχουν οι μέτοχοι γαλακτοπαραγωγοί. Εξέλιξη που βλέπουν με καλό μάτι ο κ. Πανταλάκης και ο πρόεδρος της εταιρείας, Δημήτρης Παλαιοθόδωρος. Μάλιστα, ο κ. Παλαιοθόδωρος μιλώντας στην «ΗτΣ» τόνισε πως οι συνεταιρισμοί θα πρέπει να δώσουν τη μάχη να διατηρήσουν τη Δωδώνη συνεταιριστική καθώς ο ρόλος της στη διαμόρφωση της τιμής του παραγωγού είναι καθοριστικός. Έντονη είναι τέλος η φημολογία για επαναπροσέγγιση της ΕΒΓΑ από την Algida στο κομμάτι του παγωτού. Συμφωνία της «Δίας» Σημαντική συμφωνία υπέγραψε και η Δίας Ιχθυοκαλλιέργειες. Η εισηγμένη «έδωσε τα χέρια» με το επενδυτικό fund Linnaeus Capital Partners BV, το οποίο θα καλύψει το συνολικό ποσό της έκδοσης του μετατρέψιμου ομολογιακού δανείου που εξέδωσε η Δίας, ύψους 15 εκατ. ευρώ, τριετούς διάρκειας με τιμή τα 1,80 ευρώ αποκτώντας περίπου το 25% του μετοχικού κεφαλαίου της.
Σάββατο 10 Ιουλίου 2010
Κυριακή 4 Ιουλίου 2010
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΑΤΥΧΗΜΑ Η ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ;
Ενα ελάττωμα σε σημαντικό εξάρτημα
της εξέδρας Deepwater Ηorizon στον Κόλπο του Μεξικού είχε εντοπίσει εργαζόμενος εβδομάδες πριν από την καταστροφική έκρηξη, όμως το πρόβλημα δεν λύθηκε, όπως αποκαλύφθηκε χθες.
Την ίδια ώρα, ακτιβιστές επισήμαιναν τους κινδύνους για την υγεία των εργατών που καθαρίζουν την πετρελαιοκηλίδα και εκτίθενται σε τοξικά χημικά. Αυτό συνέβη, εξήγησε ο εργαζόμενος,
επειδή η επισκευή θα απαιτούσε διακοπή της παραγωγής σε μια στιγμή που η λειτουργία της εξέδρας κόστιζε 500.000 δολάρια την ημέρα. Ο Μπέντον διευκρίνισε ότι η βλάβη αφορούσε το σύστημα ελέγχου της ξαφνικής αλλαγής πίεσης μέσα στο φρέαρ της γεώτρησης, το οποίος αποτελείται από μια τεράστια βαλβίδα που σφραγίζει το φρέαρ σε περίπτωση προβλήματος.
Εκτός από την οικολογική και οικονομική καταστροφή, μεγάλο κίνδυνο διατρέχει και η υγεία των ανθρώπων που προσπαθούν να την καθαρίσουν, επισήμανε στη βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν» η χημικός και ακτιβίστρια Γουίλμα Σούμπρα, η οποία εδώ και 30 χρόνια υπερασπίζεται τους κατοίκους της περιοχής έναντι της βιομηχανίας πετρελαίου και φυσικού αερίου της Λουιζιάνας.
«Εχω καταγράψει 300 - 400 διαμαρτυρίες», λέει. «Πονοκέφαλοι, ζαλάδες, τσούξιμο στα μάτια, κάποιοι πόνοι στο στήθος. Ερχονται το βράδυ πολύ άρρωστοι, όμως χρειάζονται αυτή τη δουλειά, έτσι το επόμενο πρωί ξαναπηγαίνουν στα συνεργεία καθαρισμού.>>
Έχει "σπάσει" ο βυθός του κόλπου του Μεξικού;
Πρέπει να είναι η πιο ανησυχητική είδηση που έχω διαβάσει ποτέ! Εύχομαι να είναι ψέματα. Τι λέει; Εν περιλήψει: Ρώσοι επιστήμονες που κατέβηκαν με βαθυσκάφος στον κόλπο του Μεξικού διαπίστωσαν ότι ο βυθός έχει σπάσει σε πολλά σημεία από τα οποία αναβλύζει πετρέλαιο. Οι πιθανές επιπτώσεις; Ασύλληπτες. Καταστροφή του Ατλαντικού ολόκληρου. Δηλητηριώδεις βροχές για όλη τη Βόρεια Αμερική. Κι ο κόσμος αλλαγμένος προς το πολύ χειρότερο μετά απ' αυτό.
Πρέπει να είναι η πιο ανησυχητική είδηση που έχω διαβάσει ποτέ! Εύχομαι να είναι ψέματα. Τι λέει; Εν περιλήψει: Ρώσοι επιστήμονες που κατέβηκαν με βαθυσκάφος στον κόλπο του Μεξικού διαπίστωσαν ότι ο βυθός έχει σπάσει σε πολλά σημεία από τα οποία αναβλύζει πετρέλαιο. Οι πιθανές επιπτώσεις; Ασύλληπτες. Καταστροφή του Ατλαντικού ολόκληρου. Δηλητηριώδεις βροχές για όλη τη Βόρεια Αμερική. Κι ο κόσμος αλλαγμένος προς το πολύ χειρότερο μετά απ' αυτό.
Οι Ρώσοι ζητάνε από τους Αμερικάνους να κλείσουν την "πληγή" με πυρηνική βόμβα κι οι Αμερικάνοι φοβούνται ότι έτσι θα μειώσουν τα ενεργειακά αποθέματα που τόσο χρειάζονται!!!
Η παγκόσμια οικονομική κρίση μοιάζει συναχάκι μπρος σ' αυτό το εφιαλτικό μέλλον.
Και προφανώς η BP είναι πολύ λίγη για να κάνει οτιδήποτε. Αν υπάρχει κάτι για το οποίο θα έπρεπε να συστρατευτεί όλη η ανθρωπότητα, δεν μπορώ να φανταστώ να είναι διαφορετικό απ' αυτό.
http://gianniotis.blogspot.com/2010/07/blog-post_8083.html
Η παγκόσμια οικονομική κρίση μοιάζει συναχάκι μπρος σ' αυτό το εφιαλτικό μέλλον.
Και προφανώς η BP είναι πολύ λίγη για να κάνει οτιδήποτε. Αν υπάρχει κάτι για το οποίο θα έπρεπε να συστρατευτεί όλη η ανθρωπότητα, δεν μπορώ να φανταστώ να είναι διαφορετικό απ' αυτό.
http://gianniotis.blogspot.com/2010/07/blog-post_8083.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.
ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ
